Janssen pakte de '13* niet
Engelsman
Nederland
Webb leerde in Ambities
fijne kneepjes
Er wordt veel gekust.En zeer veel gehuild.
SLUWE FRANSMAN
Verdeling
medailles
5 l
-
Jan Janssen beleefde in Heerlen de
„beroerdste dag uit zijn carrière"
Ik stop ermee als
het zo blijft
«MAANDAG 4 SEPTEMBER 1967
PAGINA 7
LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD
Jan Janssen kust de nieuwe
wereldkampioen Eddy Merckx
Het lijkt wel of hij de Belg een
mop in het oor fluistert
En hier krijgt de Britse Bur
ton een stevige pakkert van haar
Russische rivale Zadorozhnaya
Hete tranen huilt de Italiaan
Giaccone. die vlak voor de finish
ten val kwam
En hier moet onze eigen Leo
Duyndam getroost worden. Ook
hij werd vlak voor de eindstreep
door een val en een lekke band
kansloos gemaakt
Gerben Karstens
(Van onze speciale verslaggever)
Heerlen, zondagavond De in vlammend
*ode trui gestoken Maurice de Muer kwam
aaaar de Nederlandse cabine, „Zeg tegen Jan
Janssen, dat hij een andere versnelling, een
Pak*- Hij moet een reservefiets nemen",
schouderophalen bij enkele Nederlanders.
roMaar Janssen's Franse ploegbaas drong aan.
aCoen Janssen dan, twee ronden voor het ein-
ko<
De sluwe Fransman had de kracht van de wind gemeten en wist
te lat Janssen een groter verzet in de door de wind gejaagde finale-
zoaeters nodig had om te winnen. Het is natuurlijk moeilijk om te
nneggen dat Janssen op het moment van zijn nee-schudden een twee-
n ie wereldtitel verspeelde. Vast staat wel dat Janssen in de adem-
edeenemende eindsprint met 10 cm verschil van de 22-jarige Belgische
hitedette Eddy Merckx verloor, dat De Muer later, toen Janssen zich
mjog nauwelijks over de bittere teleurstelling heen kon zetten, zei:
meJan, waarom heb je niet die 13 gepakt?" en dat Jos van der Vleuten
diet hotel bij Janssen kwam binnenrollen met; „Jan, je had een 13
Roeten hebben".
jlen ongelukkiger getal kon die ver
telling niet gehad hebben. En ter-
m(ijl Jan Janssen zijn teleurstelling
acterend bloot gaf in een
jjjffaad tegen de tafel geworpen ser-
jït, was enkele kilometers verder in
fle Schaepkes van Sint Vyth" in
een geweldig feest losge-
foriu-sten met Eddy Merckx als mid-
Blpunt. Een Merckx, die zijn grote
valiteit en klasse, reeds vastgelegd
de wielerboeken met de wereld-
der amateurs in 1964 en over-
inningen in Milaan San Remo,
prent—Wevelgem—Gent en de Waal-
Vo Pijl, liet vereeuwigen in de lijst
toeter wereldkampioenen der profs.
«w Even klein
grcMerckx en Janssen. Merckx in Sa-
angnches wereldkampioen bij de ama-
t, <<urs. Janssen de dag erop bij de be-
B %psrenners. Merckx en Janssen.
1 <Wen in de eindsprint van Gent
J ^evelgem Gent, dit voorjaar.
'erckx won toen met een even klein
moffschil als nu in Heerlen. Die eind-
oudirint heeft janssen door het hoofd
tzweefd, toen hij na 265 kilometer
inzette voor de beslissende spurt om
i wereldtitel 1967. Janssen had
len Motta's vlucht van het eerste
partier die hem de rappe Span-
,ard Saez, de Nederlander Jos van
sr Vleuten, de Engelsman Addy en
slgië's toptroef Merckx als metge-
dien had gegeven na 100 km
kböers het gevaar ingezien. Janssen
de ld eens links en rechts gekeken en
edeeinformeerd. Gimondi vond het op
leekt moment een onmogelijke zaak
elinn de 3 minuten achterstand te over-
ïodtuggen. Toen het peloton in drie
oorfeaiers uiteen viel, was Janssen weg
sprongen. Pang. „Ze lieten me lo-
dat;n. Ze dachten dat ik gek was. Wat
ik zelf? Alles geven en gokken
jeni? erbij komen en anders leeg-
:n: eerden afstappen. Maar ik had
va#n geweldige vorm en in nog geen
50, Pee ronden zat ik bij de verbouwe-
n ferde Motta en Merckx. „De Vleut"
hij heeft geweldig gereden had
Kch laten terugzakken, 40 seconden
ond> tyd. Samen reden we naar de
genpp".
de van het wereldkampioenschap voor de
profs, langs vloog met de vier andere kop
mannen, Motta, Merckx, Saez en Van der
Vleuten, rende mecanicien Wout Verhoeven
met hem mee en schreeuwde: „Neem je een
13?" Janssen besloot onmiddellijk: „Nee",
schudde hij het hoofd. De Muer haalde de
schouders op. „Dom", mompelde hij.
anders ben ik altijd opgewonden.
Probeer ik ook weg te komen. Ik
durfde dat nu niet. Ik heb na
mijn val in het Belgisch kampioen
schap waar ik een lichte hersen
schudding opliep nog niet mijn
oude vorm terug. Ik had tegen het
einde dan ook last. Maar het liep
allemaal in mijn kaart, omdat Jans
sen zelf ook niet dorst te demarre-
Geruchten
dej Terwijl de geruchten over combi-
A. es over en rond het parcours waai-
grten als de op de harde wind rond-
dervende papieren (Merckx zou niet
vobinnen, omdat hij als jonge prof nog
"k teen geld genoeg had voor de aan-
k Koop van een regenboog trui. De Ita-
sn feanse wielerbond had kisten met
res meegenomen om nu eindelijk
- d^eer eens een Italiaanse wegkam-
_rejMoen te bejubelen) hielden Janssen,
der Vleuten en Motta het tempo
'oog en stapten Adorni, Dancelli en
iter De Roo (bang voor het doping-
5 nicai
onderzoek?) af. Addy was voorin af-
evallen en Saez deed er niets aan.
Opmerkelijk was in ieder geval dat
Italianen, Belgen en Nederlanders
wel degelijk afstopten om hun man-
in de voorste gelederen te steu-
De combinegeruchten woeien
langzamerhand helemaal ver weg
toen dan de ontknoping kwam.
Van der Vleuten had in de laatste
omloop van Janssen toestemming
gekregen om één keer te proberen
weg te komen. Van der Vleuten nam
30 meter, maar Motta haalde hem
terug. Toen moest „De Vleut" zich
de diensten van Janssen wijden.
(„Het is financieel goed geregeld").
De Brabander mocht in de laatste
kilometers niet meer weggaan, moest
alleen maar het tempo hooghouden
dan tenslotte de sprint aantrek
ken voor Janssen. Van der Vleuten
zette aan. Merckx achter hem aan.
Janssen pakte het wiel van de Belg.
Flitste toen de eindsprint van Gent-
Wevelgem door hem heen? Zeker. „Ik
dacht: nu niet dezelfde fout maken
als toen. Maar ik had er toch eerder
moeten gaan. Ik raakte twee
keer het achterwiel van Merckx, die
wat schudde. Ik kwam twintig cen
timeter te kort. Verschrikkelijk. Lie-
had ik met tien lengtes verloren
uit vermoeidheid. Maar ik reed goed.
Van de tien keer dat ik tegen Merckx
sprint, win ik zes keer. En nu juist
niet. Verschrikkelijk. Dit was de
beroerdste dag uit mijn carrière".
Merckx zelf was eigenlijk wel wat
verbaasd na afloop. „Ik had nooit
ook niet tijdens de koers toen we zo-
wegzaten gedacht dat het me
lukken. Ik ben kalm gebleven.
Dat is eigenlijk de eerste maal, want
De nieuwe Belgische wereldkam
pioen, ongetwijfeld in het Vlaamse
land nu met de titel .„wielerkeizer
van Woluwe" gekroond, wond er
geen doekjes om dat hij preparaten
had gebruikt: vitaminen en caffeïne.
„Dat kun je overal bij ons krijgen en
het staat niet op de Belgische lijst
van verboden stimulerende midde
len". Over het dopingonderzoek werd
verder niet meer gesproken. Daar
maakte men zich later in een uit
zijn voegen barstend Woluwe ook
geen zorgen meer over.
De twintig centimeter die Jan Janssen tekort kwam
Zaterdagnacht. Kamer 19 in hotel 7 rijd ik naturel. Als
„De Dael" in Nuth. Op bed zittend wint die een groot
Jan Janssen en Gerben Karstens.
De nacht vóór de wereldkampioen
schappen. Vanaf 9 uur tot «wart
over 11 hebben ze harde woorden
gewisseld met sportcommissicle-
den Van Steenbergen, Zwartepoor-
te en coach Middelink. De KNWU
had de profs uitgenodigd voor een
gesprek. Daarin zouden de regle
menten voor het titelgevecht wor
den doorgenomen. Maar de profs
gingen direct in de aanval. Het
dopingbeleid werd bestookt en ge
attaqueerd. Men kwam er niet uit.
Op zijn kamer onthulde Janssen:
„Ik ga morgen niets riskeren. Ik
heb die titel niet zo nodig. Op die
rit van 275 kilometer zal ik alleen
maar water bij me hebben. Het is
tè riskant. Ze nemen je, de ande
ren. Je durft niets meer van een
ander aan te pakken. Je kan nie
mand meer vertrouwen. Dat ls
toch geen toestand zo? Dat ze te
gen doping vechten, akkoord. Maar
dan moet het onderzoek water
dicht zijn." En Janssen kwam met
een voorbeeld: „Er is een prof,
die urine van een ander, geen ren
ner, heeft ingeleverd. Het onder
zoek was positief. Nu vraag ik je."
Karstens zegt: „Ik stop ermee dit
jaar als het zo blijft. Ik koop een
boerderij en ga daar fijn verder
werken. Dat wil niet zeggen dat ik
een „drogman" ben. Maar met die
grote afstanden moét je nu en dan
wel wat opwekkends nemen."
Janssen: „Ze zouden moeten toe
staan dat je een bepaald percen
tage mag gebruiken. Maar morgen
(Van onze speciale verslaggever)
Heerlen, zaterdagavond Willem van Steenbergen, vice-
voorzitter van de sportcommissie van de KNWU, kwam einde
lijk uit zijn „gevangenis", het zeildoeken hok, waar de Neder
landse ploeg haar hoofdkwartier had. Tijdens de hele koers
van de amateurs had hij daar als een Cerberus gezeten, iedereen
nauwgezet in de gaten houdend en niemand in de buurt latend
van de drinkkruiken. Hij had het de jongens beloofd, toen zij
hem de avond tevoren als angstige kinderen hadden gezegd:
„Wat moet dat nu met de bidons? Als er wat ingedaan wordt
zijn we erbij, zonder dat we er iets aan kunnen doen".
Toen dan had Van Steenbergen de
belofte gedaan: hij had vanuit het
hok de oranjemannen een prachtige
koers zien rijden. Hij was er slechts
tweemaal even uit geweest, omdat
Pijnen, de geweldenaar, geen eten
wilde aannemen. En nu dan was het
slot van het wereldkampioenschap in
zicht. Twee oranjemannen in de Kop
groep: Pijnen en Harings. (Duyndam
was door een val teruggeworpen in de
laatste ronde) en vier Italianen. Mét
Van Steenbergen wachtte iedereen in
spanning. Maar daar schoot een man
met blauw-rode trui uit het elkaar
beloerende wielerpak. Nederlanders
en Italianen werden volkomen ver
rast door de zeer goed de hersens en
ogen gebruikende Engelsman G:a-
ham Webb, die de fijne kneepjes in
Nederland heeft geleerd. Van Steen
bergen en Middelink keken elkaar
aan: „Jammer, geen Nederlandse
wereldkampioen". Maar er was geen
rouwstemming, zoals bij de en bloc
huilende en klagende Italianen. De
Nederlandse ploeg had goed gereden
in een prachtige wedstrijd.
Natuurlijk waren Pijnen (3de),
Harings (6de) en Duyndam (löüc)
wel teleurgesteld, maar ze waren er
snel overheen omdat van alle kanten
De slimme Brit Graham
Webb, geflankeerd door de Frans
man Gyot (links) en onze landge
noot René Pijnen.
'tevredenheidsbetuigingen" binnen
kwamen. Zei bondscoach Middelink:
„Het is geweldig geweest, zoals de
jongens als ploeg hebben gereden.
De inzet, kameraadschap en conditie
waren indrukwekkend. Neem een
Wagtmans die op het beslissende mo
ment gevallen is en nu af stop werk
moest doen. En hoe deed hij dat. De
buitenlanders hebben hem uitge
scholden. Neem een Nieuwkamp. Hii
heeft verschillende achtervolgers te
ruggehaald. De jongens hebben zich
aan alle opdrachten gehouden. Ook
voorin. Ik had ze gezegd: jullie moe
ten dromen van het woord "spaien'
als je voorin zit. Pijnen heeft zich
daaraan gehouden met de nodige
waakzaamheid. Dat we toch geen
kampioen hebben gekregen is natuur
lijk wel verschrikkelijk jammer, ze
ker nu.
Pijnen en Harings waren er wei
gelukkig mee dat geen Italiaan kam
pioen is geworden. „Dat was geen
koersen wat ze deden". Wel v.at
merkwaardig natuurlijk te horen uit
de mond van Ger Harings, die zelf
graag ook in de wielen rijdt. Nu moet
gezegd worden dat de jonge Harings
in dit kampioenschap de strijd niet
geschuwd heeft én zich in Heerlen
zijn Nederlandse titel meer aan
waard heeft getoond. Toen Pijnen in
de vijfde ronde met twaalf anderen
een degelijke voorsprong had geno
men, begon Harings alleen aan een
achtervolging. Was dat tegen de pioe-
gentactiek? Middelink zei ervan: „Er
zat maar één Nederlander voorin
Dat was te weinig". Harings, die de
eerste slag had gemist omdat hij over
de kop was gegaan en tweemaal van
fiets had moeten verwisselen, kreeg
gezelschap van Duyndam. de Italiaan
Giaccone en de Brit Buckley. Dot
groepje kwam bij de kop, waarin
zich op verrassende wijze een Mcx
caan had genesteld en waarin g
vaarlijke mannen zaten als de Bei^t
Devlaeminck en Monseré (die eerl
samen naar voren waren gvlucht)
de Italianen Conti. Bramuccl en B
Beklonken
Daarmee was de zaak wel beklon
ken. De vraag was nu wat er voorin
zou gebeuren. Dertig kilometer vjor
het einde dan scheen de beslissende
fase te komen. Pijnen (hij bijjft
voorlopig amateur) schoot weg met
Conti, Monseré en de "oude" Duitser
Ampler, die het werk uiteindelijk te
veel werd en moest afhaken. Uit dte
drie zou de kampioen moeten komen.
Wanneer de Belg Monseré ook kop
had gedaan, zouden de drie de me
dailles hebben kunnen verdeien,
maar de Belg speelde het traditionele
spelletje dat hem en Conti, die steeds
maar probeerde weg te komen en
dan weer stopte, met brede wanho
pige gebaren, een erelint kostte.
De jagers kwamen bij, met Ha
rings en Duyndam. Op dat moment
zei Pijnen („Ik had toen steen in
mijn benen") tegen zichzelf: „Nu
ben ik weg. geen medaille voor mij".
Maar de West-brabander, die door
gesprekken met Middelink en daa» na
zijn zege in de Ronde van Schotland
mentaal sterker was geworden, bioef
toch op zijn kans loeren.
Inmiddels waren de Italianen aan
hun sloperswerk begonnen. Giaccone
zat steeds naar Harings te roepen
„Combine, combine". Conti zat maar
te zwaaien. Bramucci en Conti p.o-
beerden weg te komen. Harings naai
de ze terug. De Engelsman Webb, die
het zware werk niet schuwde, zag ciit
alles met genoegen aan. En toen men
tl aarzelde, vloog hy weg.
De nieuwe wereldkampioen bij
de amateurs, de 23-jarige Gra
ham Webb, heeft grote ambities.
„Ik wil na Tom Simpson de groot
ste Britse renner worden". Hij is
een aanmerkelijk slimmere cou
reur dan zijn landgenoot Les
j West, vorig jaar tweede achter
Eef Dolmandie twee goede prof
contracten door weifelen ver
speelde. Webb, geboren en geto
gen in Birmingham, het centrum
van de Britse rijiuielindustrie,
trok dit jaar naar Nederland om
er ervaring op te doen. Hij vond,
met zijn vrouw, een hartelijk ont
haal bij oud-coureur Evert Grift
in Hilversum, die hem met alles
ter zijde stond. „Aan hem heb ik
alles te danken", zei Graham in
zijn regenboogtrui. Webb, die in
Amsterdam bij de kwalificatierit-
ten voor de achtervolging werd
uitgeschakeld, is zich op advies
van Grift op de teeg gaan specia
liseren. Va?i de laatste tien koer
sen die hij reed, won hij er vier
en werd hij tweemaal tweede. Het
is vrijwel zeker dat Webb, die in
Gent gaat wonenals prof voor
het Franse merk Mercier gaat
rijden.
Duyndam prof
Q Leo Duyndam heeft zaterdag-
'L avond een profcontract gete-
v. kend voor de groepering van
Hij zal o.a. starten In
de zesdaagse van Amsterdam
en waarschijnlijk ook in Parjjs-
,Q Tours. (r
Men bleef elkaar daar achter aan
kijken. Dat was voldoende voor Wcub
om als de onverwachte kampioen
over de streep te gaan.
Geen wereldtitel voor Nederland of
Italië (de eerste Italiaan werd 8sce)
Geen extra-financiële bonus voor de
oranjemannen, die de afspraak had
den gemaakt dat de eventuele we
reldkampioen de anderen flink zou
betalen. Voor Pijnen en Duyndam
«die afscheid nam als amateur) was
er een troostprijs van hun baas Kurt
Vyth: ieder kreeg 1000 gulden.
