Achter de schermen
van een modehuis
Ik mag niet spelen
Zomerse vitamine C-bronnen
j ZATERDAG 2 SEPTEMBER 1967
L.D.EXTRA 9
Robert Ricci, president-directeur en eigenaar van een der in
vloedrijkste modehuizen in Parijs bij de presentatie van een nieu
we collectie.
Onder: De ruim 80-jarige mevrouw Ricci bezoekt haar zoon nog
wekelijks.
„Mijn vader was bijou-ont
werper. maar altijd voor an
deren werken was ook niets,
dus zei mijn moeder in 1932
ze had juist haar vijftigste
verjaardag achter de rug
we beginnen zelf wat en dat
gebeurde. Trouwens er is nog
nooit iets niet gebeurd wat zij
zich eenmaal in haar hoofd
heeft gezet!" Aan het woord
is Robert Ricci, de 62-jarige
en dank zij zijn eigen haar-
lotion nog steeds niet geheel
grijze president-directeur van
het befaamde Parijse mode
huis „Nina Ricci". Op de der
de etage van een chic flatge
bouw aan de Rue des Capuci-
nes waar het modeconcern bij
gebrek aan een vrijstaand
pand in de Franse hoofdstad
gevestigd is, vertelde hij na
afloop van de première van
de show van zijn door Gérard
Pipart ontworpen wintercol
lectie over zijn leven dat te
gelijkertijd dat van het door
zijn moeder gestichte mode
huis is.
Was zijn vader verzot op
bijoux, behoorde zijn moeder lange
tijd tot 's werelds meest toonaange
vende couturières, „Monsieur Ro
bert". zoals Ricci's personeel hem
noemt, staat in Frankrijk bekend
als „de man met de fijne neus".
Een titel, die hij evenals het ridder
kruis van het Legioen van Eer ver
wierf voor de tientallen soorten
parfum, die hij in een soort alchi
mistenkamertje zelf distilleerde.
Moederlijke 1
Siert het begrip vrijheid
stets meer een punt van dis
cuss is geworden, zijn we ons
en loc gaan afvragen: ben ik
eigelijk een vrij mens? Tot op
dat ogenblik hadden we stil-
zwijend aangenomen dat we
ndtdaad vrije mensen waren.
~)pens kwamen we tot de ver-
njstrende ontdekking dat het
ietklopte! We waren niet vrij.
7e varen in feite, mens voor
lem, gedoemd tot 'n levens-
ng slavenbestaan! Tenminste
daar leek het veel op.
Kinderen klagen gauw en
in veelvuldigste klacht is:
Vij mogen niks". Van die
icht trok geen enkele ouder
'h ooit iets aan, want natuur-
fc mogen kinderen niks
ar zijn het kinderen voor.
nk je eens in, dat ze wèl wat
\chten, dat ze zomaar vogel
tjes mochten uithalen en
kies mochten stoken in tceu-
e woonbuurten, en op het
ttoir mochten fietsen en bij
buren de tuin leegplukken
het verkeer mochten lam-
qen en hooibergen uit elkaar
thten trekken en alle andere
tjen mochten doen die kin-
*sn graag willen doen! Dat
a me een chaos worden!
Irom verbieden we onze kin-
hn dit en dat en nog veel
rir; daarom zijn we streng en
zen boos: ,ïaat dat! Dat
n niet!"
aar wij, de volwassenen?
iïen wij? Ook niet. Wat ons
akind werd verboden blijft
voden, ons lange leven lang.
Eioe meer jaren zich op onze
hden stapelen, hoe langer de
lijnet verboden wordt.
inneer een groepje kleuteis
ziin een rij opstelt en onder
leng van de juf door de stra-
te trekt op weg naar de
itplaats of het gymnastiek-
toil, vinden we dat goed. Ais
^overpeinzing j
de kindertjes willen, mogen ze
ook zingen of iets roepen. Maar
als een groepje volwassenen
zich in een rij opstelt en onder
leiding van een heer-met-baai d
naar een vergaderzaal wandelt,
dwars door de stad heen, moe
ten we daarvoor eerst bij de
burgemeester toestemming vra
gen. Wanneer een groep kinde
ren op een vrije middag zich
verzamelt op een pleintje en
daar spelletjes gaat doen, zijn
we allemaal vertederd. Maar atS
volwassenen zich groepsgewijze
opstellen om een spel te spelen,
moeten ze daarvoor toestem
ming vragen, genoegen nemen
met het speelveld dat ervoor
wordt aangewezen en dikwijls
nog geld toegeven.Want vol
wassenen mogen nóg nikser dan
kinderen.
Wanneer vier kinderen van
een jaar of tien met schepjes
op een onbebouwd terrein een
gat graven, zeggen we: „Ha,
wat zijn ze zoet!" Maar laten
vier volwassen mannen met spa-
Het vertrek waar Robert Ricci zijn
over de hele wereld vermaarde
„L'Air du Temps", „Capricci
Coeur-Jole" en „Signoricci" schiep,
wordt uit voorzorg tegen econo
mische spionage dag en nacht be
waakt.
„Parfums zijn belangrijk", vindt
Robert Ricci „want met haute-cou-
ture alleen ben je er nog niet". Par
fums, zeep, after-shave en acces
soires zorgen voor een financiële
basis, die voor ieder modehuis on
ontbeerlijk is. maar anderzijds kun
nen deze artikelen niet zonder hau-
te-couture. Dat bemerkte vooral
mevrouw Chanel, die toen zij met
ontwerpen stopte, de verkoop van
haar parfum zo sterk zag dalen
dat, wilde zij niet met haar concern
in moeilijkheden komen, zij weer
voor nieuwe kleding zorgen moest.
„Iedere zomer- of wintercollectie
die wij maken en die uit 130 tot
150 modellen bestaat kost ons on
geveer 10 miljoen francs, circa
7 1/2 miljoen gulden", zo onthul
de Robert Ricci.
Het atelier ivaar 's werelds duurste japonnen worden geknipt en
in elkaar worden gezet.
Een haute-couture creatie ont
worpen door Ricci's couturier Gé
rard Pipart komt op f 5- tot f 10.000.
Boutiquecreaties gaan echter al
voor een paar honderd gulden de
deur uit. Voor iedere collectie zijn
meer dan 150 personen (Gérard Pi
part, zijn assistenten, mannequins,
ateliermeisjes en coupeuses) twee
maanden lang soms dag en nacht
in touw. Pipart, de 36-jarige door
Robert Ricci zelf ontdekte Franse
modevirtuoos ontwerpt als het
enigszins kan ook zijn eigen stof
fen. Dit om de exclusiviteit van zijn
creaties te verhogen. Het materiaal
is als gevolg daarvan bijzonder
kostbaar en komt vaak op ruim
f 200 per meter. Met de stof wordt
niet al te zuinig omgesprongen.
De ruim 80-jarige mevrouw Ricci
die nog wekelijks een bezoek aan
het modehuis brengt, stapte eens
het atelier binnen waar een manne
quin een zijdenbrocaat avondjurk
paste. „Lieve kind", riep ze ver
ontwaardigd uit, „wat moet je met
dat ding!", pakte een schaar en
kndpte de japon op blouselengte
doormidden.
Robert Ricci mag dan nog één
van de weinige nog levende Franse
parfumvorsten zijn, hij heeft min
stens even veel belangstelling voor
haute-couture. Hij was het die Gé
rard Pipart zo begeleidde dat hij
nu een der beroemdste Parijse cou
turiers is. „Monsieur Robert" heeft
zo zijn eigen opvattingen over de
mode, maar toch gaf hij Pipart vol
ledig de vrije hand. Hij voelt zich
als president-directeur en eigenaar
van het modehuis waarbij meer dan
500 mensen werken meer op zijn
plaats als de vaderlijke raadgever.
Hij is de man die op een van de 16
ateliers flink kan uitvaren tegen
een coupeuse die een blunder heeft
begaan, maar die de volgende dag
na de première op zijn gemak een
glas champagne met haar drinkt om
het succes van de collectie te vie
ren.
Zfln onder supervisie van Gérard
Pipart de laatste knopen aangezet,
dan begint het werk voor Jane Cha-
Een wollen model met gele en
kastanjebruine ruiten uit de
nieuwe Ricci-collectie
Boven: Met deze schets gaf
Gérard Pipart de lijn van de
wintercollectie aan.
del, de perscheffin van Nina Ricci
die in één week tijd de charmante
gastvrouwe van ruim 800 modere
dactrices en inkopers uit alle delen
van de wereld is. Zij zorgt ervoor
dat de gouden stoeltjes worden ge
reserveerd en wat nog belangrijker
is dat de sofa vlak bij de deur vrij
blijft voor VIPS, onder wie zich al
tijd wel een paar filmsterren be
vinden.
Na de première van iedere col
lectie kunnen de modefotografen
aan de slag. Zij krijgen de kostbare
creaties na het invullen van sta
pels formulieren een halfuurtje
te leen om ze in hun gehuurd ate
lier te vereeuwigen.
Vertegenwoordigers van grote
kledingmagazijnen kiezen uiteinde
lijk een paar modelletjes uit waar
voor zij dan vele duizenden guldens
betalen en laten de creaties in him
eigen land confectioneren, met als
gevolg dat de Ricci-jurkjes ook in
de rekken van grote modewinkels
te vinden zijn.
Fotomodellen, die voor één keer
poseren voor één foto een honora
rium van 50 francs verdienen, be
horen tot de gelukkige vrouwen, die
's werelds duurste kleren een paar
minuten aan mogen trekken.
den op hetzelfde terrein eens
een gat gaan graven. Zomaar
voor de lol! Moet u eens kijken
wat er gebeurt!
Daarom begrijp ik niet dat
kinderen menen dat volwasse
nen meer vrijheid genieten dan
het kroost. En dat ze in hun
achterhoofd het idee hebben:
„Ató ik maar eenmaal groot ben,
mag ik alles".
Want het is niet waar. Je
mag niks meer. Je mag alleen
werken.
Een tijdje geleden had Ma
rian haar step laten slingeren
en na enig telefoneren kwamen
we er achter dat het ding zes
huizenblokken verder in het
plantsoentje lag. Het was al ie
laat, Marian moest naar oed,
daarom besloot ik het speelgoed
op te halen. De duisternis ivas
ingevallen en het kostte moeite
de step tussen de struiken te
ontdekken. Ooit wel eens mei
een step aan de hand door lan
ge straten gelopen? 'n Stierhjtc
vervelend werk. Ik dacht: nie
mand ziet me, en begon te step
pen. Dat schoot beter op.
De wachtmeester kreeg me te
pakken bij het eerstvolgende
kruispunt. „U, als groot mens,
moest wijzer zijn", bromde hij.
„U maakt het trottoir onveilig
met dat idiote gestep. Waarom
rijdt u niet naast de stoep als
u dan zo nodig moet?"
Vernederd verliet ik het trot
toir en stepte verder. „Stop me
vrouw.. dat kan toch niet. U
heeft geen verlichting op dat
ding. Wilt u zo graag omver ge
reden worden? Een step hoort
op het trottoir!"
Ik ben verder maar gaan lo
pen, de onwillige, steeds omkie
pende step aan de hand. Want
ik ben een volwassene en
dan mag je niks. Zelfs niet spe
len!
THEA B EC KM AH
Vruchten hebben over het algemeen de re
putatie „gezond" te zijn.
Door kascultuur en goede transportverbindin
gen en handelsbetrekkingen met het buiten
land kunnen we er het hele jaar door ruim
schoots van profiteren.
Wat het aantal soorten betreft,
wint de zomer het van de winter.
Fruit vormt een van de belang
rijkste vitamine C-bronnen en staat
daarbij naast de aardappelen en
groente. Het is zelfs zo, dat door
de dikwijls grote verschillen, die er
zijn in het vitamine C-gehalte van
vruchten, groenten en aardappelen
onderling, deze elkaar uitstekend
kunnen aanvullen.
Bovendien leveren deze drie soor
ten produkten nog andere vitami
nes en voedingszouten. En ook
in dat opzicht vullen zij elkaar aan.
Maar zullen we ons in dit geval tot
het vitamine C bepalen.
De gemiddelde behoefte van vol
wassen mensen en kinderen tot 6
jaar is 50 mg vitamine C per dag.
Boven de 6 jaar tot ongeveer 20
jaar stijgt de behoefte tot 75 mg
per dag.
Met een portie van 100-200 g fruit
krijgen we al een derde deel hier
van binnen. Niet alle soorten fruit
leveren evenveel vitamine C. Dat
er zelfs grote verschillen zijn toont
ons het volgende lijstje.
sinaasappel
grapefruit
rode bessen
meloenen
appelen
bananen
bruiken dan 100 g, dragen zij zeker
hun steentje bij. We moeten daarbij
niet vergeten, dat in de nazomer
en in de herfst de gekookte (pas ge
oogste) aardappelen met 1220 mg
vitamine C per 100 g onze belang
rijkste vitamine C-bronnen zijn.
Een portie van 250 g zorgt reeds
voor 30—60 mg vitamine C.
Ook de zomergroenten brengen
hun aandeel in, om enkele voor
beelden te noemen:
rauw gegeten
100 g groenten mg vitamin*» C:
100 g fruit
zwarte bessen
aardbeien
mg vitamine C:
perziken 7
pruimen 5
peren 4
druiven 8
U ziet dat de eerste vijf soorten een
hoog tot vrij hoog vitamine C-ge
halte hebben. De zwarte bessen zijn
in ons land niet zo belangrijk als
vitaminebron. Zij komen plaatselijk
voor en worden in rauwe toestand
lang niet algemeen gewaardeerd.
De aardbeien en rode bessen slaan
ook een goed figuur, te weinig wordt
de aardbei naar waarde geschat.
En toch verdient ze alle waarde
ring niet alleen als vitamine C-bron
maar ook omdat ze in het voorjaar
komt als de jonge groente nog wei
nig variatie geeft en we reikhal
zend uitzien naar eens wat anders
op fruitgebied.
De geurige perziken, de pruimen,
peren en druiven zijn als vitamine
C-leveranciers minder opvallend.
Wanneer we er wat meer van ge-
tomaten 25
komkommers 10
kropsla 10
gekookt gegeten
250 g groenten mg vitamine C:
bloemkool 150
spinazie
rabarber
snijbonen
De koolsoorten springen er uit
wat hun vitamine C-gehalte betreft,
een belofte voor de komende win
ter!
En mocht u de rode en groene
paprika nog niet geprobeerd heb
ben, dan is het nu tijd daarmee te
beginnen.
Het is goed volop te genieten van
wat de zomer biedt aan aardappe
len, groenten, en fruit. Alle drie
Bonanza's
voor 4 personen
Vi liter slagroom
1 pakje vanillesuiker
100 g (4 grote) vijgen
80 g (4 eetl.) Californischa
blauwe rozijnen
4 beschuiten
Klop de slagroom met de va
nillesuiker stijf.
Snijd de vijgen In kleine stukjes
en meng ze met de rozijnen
door de slagroom.
Verdeel het mengsel over 4 be
schuiten.
verdienen ze een plaats op de dage
lijkse dis om hun vitamine C-gehal-
te, maar ook om hun andere voe
dingsstoffen. Zij kunnen elkaar
daarom nooit vervangen 1
