'erugblik op een teleurstelling
KBOUTHOORN:
,Het zit echt wel goed bij Alphia
„We zijn
dit jaar
sterker"
Een paar maanden geleden schraapte Leiden moeizaam 100.000 gulden
hijeen om symbolisch bij te dragen in de kosten voor de bouw van de
zo broodnodige sporthal (1.4 miljoen). Wanneer de eerste paal daar-
voor in de grond gaat, is nog altijd niet precies te zeggen, maar men mag
aannemen dat de sporthal, die wat Leiden betreft zo langzamerhand de
gestalte van een luchtkasteel ging aannemen, binnen niet al te lange tijd
zal worden gerealiseerd. De actie van het comité onder wiens leiding
de ton werd bereikt, is niet erg fortuinlijk verlopen. Er was een (nog
altijd) in het duister gehulde Pipo- zaak, er was een niet door iedereen
gunstig ontvangen Vanity Pair. Aan de andere kant was er ook de vaak
onbegrijpelijke houding die bepaalde delen van de Leidse sport gemeen
schap tegenover de actie aannamen. In onderstaand artikel kijkt de
voorzitter van het actiecomité, drs. J. P. v. d. Reyden terug op de erva
ringen, de fouten en teleurstellingen.
ce de avond van de Vanity
ie ton bereikten, heb ik ge-
ik doe het op deze manier
maar dan ook nooit meer.
pas niet zo maar een
ik zeg dat nog steeds. Daar
►n paar redenen voor. Voor-
et actiecomité officieel van
nd kwam, waren al ver-
ne personen in Leiden be-
iweest iets voor een sport-
i doen. Op dat tijdstip was
ir niet zó in geïnteresseerd,
d toen juist heel mijn aan
gericht op de Veemarkt/
lal voor de sport nu nog
een project waaraan ik
de voorkeur zou geven. Ik
iel met die initiatiefnemers
ken, maar ik heb op dat
Ut eerlijk gezegd de boot
(gehouden. Ik zag niet veel
1 hun plannen. Er ontbrak
Stevige „achtergrond", er
niet veel vooruitzichten en
irvaring is dat je er dan in
i niet aan hoeft te beginnen,
bleek dat de Veemarkt/
al er voorlopig niet zou
en via een relatie bij het
srie vernamen we daarna
kansen voor een sport-
j een ietwat goedkope uit-
gunstig stonden als Lei-
ilf een ton bijeen zou kun-
brengen. Het actiecomité
daarop gevormd uit men-
e al het een en anderhad-
srrichl op dit gebied. Men
let anders zeggen dan dat
Uen er voortdurend hard
lebben gewerkt, maar toch
dat niet de juiste
ie noemen om een co-
e formeren. Verder wil ik
ut niets meer over zeggen.
Loterij
voorzitter van het actie-
op het moment dat men
ele plannen had uitge-
öm aan geld te komen. Die
k uitgevoerd, al heb ik me
niet altijd gelukkig ge-
5o'n loterij bijvoorbeeld. Ik
daar niet meer in. De
zijn dit soort dingen beu.
de kring van het comité was
enthousiast over en ik heb
en niet willen tegengaan,
ien: er was nauwelijks
iets anders te vinden,
moest er zo vlug moge-
Daarmee kom lk dan op het tweede
bezwaar. In die hele actie zat
iets verplichtends, iets opge
legds en afgedwongens. Op een
gegeven ogenblik komt uit wat ik
noem een ambtelijke psychose,
een ambtelijke gril de noodzaak
naar voren 100.000 gulden op
tafel te leggen. Niet omdat je
met dat bedrag een sporthal
kunt gaan bouwen, nee meer als
verplicht gebaar dat de vurige
wens moet illustreren. Met de
realisering van de sporthal heeft
die ton weinig of niets te maken,
hoe vervelend dat ook klinkt.
Want wat is een ton vergeleken bij
de totale bouwkosten van 1.4
miljoen? Kijk, het was wat an
ders geweest als je met die ton
in de hand naar het ministerie
kon lopen en zeggen: hier is het
geld, reikt u, overheid, mij nu
even de bouwvergunning en het
verdere financieringsplan aan.
Zo ligt het niet. Je moet ook nu
nog maanden wachten. Ik ben er
daarom van overtuigd dat een
kleine wijk die bijv. een speel
tuin wil bouwen uit zijn midden
gemakkelijker aan laten we zeg
gen 30.000 gulden kan komen om
dat daarmee ook de totale reali
satie een feit is dan wij in heel
Leiden aan een ton, waarmee op
zichzelf nog niets begonnen kan
worden. Dat heeft iets onbevre
digends. Blijft natuurlijk de
vraag: waarom vraagt men die
ton? Ik heb zo'n idee dat ik niet
ver bezijden de waarheid zit als
ik zeg dat de rijksoverheid zijn
selectie-systeem op dit punt inde
soep heeft gedraaid. Om die grote
vraag naar sporthallen wat in te
dammen, is het ministerie van de
betrokken plalatsen een ton gaan
vragen. Dat schrikt velen af en
andere, de wat kleinere plaatsen,
zien er op dit moment geen kans
toe. Daarmee is dan het aantal
kandidaten voor een sporthal te
ruggebracht.
Triest
Al even onbevredigend was de ma
nier waarop we de ton tenslotte
bereikten. Dat gebeurde door een
gift van 50.000 gulden van de Ver
eniging van Industriëlen. Ik ben
die Vereniging daarvoor zeer, zeer
dankbaar, maar het trieste, het
beschamende voor de Leidse sport-
gemeenschap is dat het een niet-
sportieve organisatie moest zijn die
ons uit de put hielp. Als het nu
om een bedrag van 10 of 15.000
gulden was gegaan dan kun je dat
als comité zien als een waardevolle
aanvulling op een op zichzelf al
stevig bedrag. Nu moesten we ge
red worden uit een in feite zeer
pijnlijke situatie.
Dat brengt ons dan op de hou
ding die vele Leidse sportver
enigingen tegenover de actie
hebben aangenomen. Ik heb in het
begin al gezegd dat er iets opge
legds in deze hele zaak zat. Dat
was niet zo prettig en de sport
verenigingen zullen dat wellicht
ook zo hebben gevoeld. Maar het
feit lag er nu eenmaal. Er was
geen alternatief. Het was een
sporthal op deze wijze of voorlopig
helemaal geen. Daarom begrijp ik
niet dat vele verenigingen het -to
taal hebben laten afweten. Door
grootscheeps steun te verlenen
hadden zij de spitsvondigheid van
de ambtenarij naar de achtergrond
kunnen schuiven. Zij hadden daar
mee over de drempel kunnen stap
pen van dat afgedwongene en op
gelegde. Men had dan tevens Den
Haag uiterst krachtig kunnen to
nen hoe fel gebrand men in Lei
den was op verbetering en uitbrei
ding van de huidige sportaccom
modaties. Van het begin af aan
heb ik gezegd dat het gebaar, de
mate van medewerking ver boven
het belang van die sporthal uit
stijgt. Daar achter gloren voor Lei
den nog heel wat andere zaken.
Het merendeel van de verenigingen
heeft dit alles niet begrepen.
Als ik de kwestie van de medewer
king der verenigingen in een
zwart-wit vlak bekijk en ik wil wat
badinerend doen dan kan ik zeg
gen dat de clubs die straks in de
spoi'thal moeten spelen in grote
lijnen hebben begrepen dat ze er
iets aan moesten doen. De vol
leyballers hebben als groep relatief
het meeste opgebracht. Aan de an
dere kant hebben verenigingen die
er naar menselijke berekening niet
gauw zullen inkomen (zoals bijv.
de zwemverenigingen) uiterst te-
leurstelllend gereageerd. Je kunt
rustig zeggen dat die negentiende
van de loten hebben teruggestuurd
en ook uit andere hoofde geen cent
hebben ingebracht. Terwijl juist de
zwemverenigingen in Leiden niets
te klagen hebben. Ze hebben een
prachtig zwembad met verwarming
en we zijn nu bezig met verlich
ting, wat ze weten. Kort en goed:
dit soort verenigingen heeft het
gewoon niet „gezien".
Dat zyn de uitersten. Daartussen
kun je nuances zien. Tennisvereni
gingen hebben wel meegedaan,
maar verhoudingsgewijs toch niet
zo als mocht worden verwacht
Er zijn verenigingen geweest en
nu kom ik bij de gymnastiek die
domweg een of andere reden heb
ben gekozen om hun gebrek aan
medewerking te verbloemen. Ze
hebben gezegd: we zijn zelf bezig
met een actie van het KNGV voor
het gehandicapte kind in verband
met het 100-jarig bestaan. Dat was
een uitvlucht. Binnen de kring van
die verenigingen hoor je op dit mo
ment niets meer van die actie. Men
heeft daar trouwens nog de tijd
door
illllllllllllllllllllllllll UWW llilllllllllllllllllllllllllll
I R.D. PAAUW
voor tot het eind van het jaar en
dus had men best medewerking
kunnen verlenen aan de ton voor
de sporthal. Dan zijn er verenigin
gen geweest die hebben gezegd:
een sporthal? mooi, maar doe eerst
eens wat aan ons veld want dat is
een rotveld. Doe eerst maar eens
dit, doe eerst maar eens dat. Op
zo'n manier kom je natuurlijk geen
stap verder. Ik zal dit ontmoedigen
de lijstje hu even onderbreken om
twee verenigingen te noemen die
geweldige dingen hebben gedaan.
Dat zijn de dhr. gymmastiekvereni -
ging Jahn en de voetbalvereniging
Roodenburg. Jahn heeft op alle
mogelijke manieren geholpen en
verdient daarvoor een groot com
pliment. Voor Roodenburg geldt
precies hetzelfde. Op de avond van
de collecte die samenviel met de
receptie voor het 40-jarig bestaan
van Roodenburg heeft deze vereni
ging toch nog een aantal jongeren
beschikbaar gesteld, waarbij uiter
aard toezicht van ouderen nodig
was. Ik kan me beste indenken
dat die mensen 's avonds liever op
de receptie hadden gezeten.
We gaan verder met de voetbal
verenigingen. We zijn begon
nen met UVS te vragen op
een gegeven ogenblik een kwartje
op elk toegangsbewijs te leggen en
dat aan de actie te geven. Met op
zet hadden we UVS hiervoor als
eerste gekozen omdat we de gevoe
ligheden van deze vereniging ken
nen. Zy ziet zich niet ongaarne ge
kwalificeerd als Leidens toonaan
gevende vereniging en we wilden
haar niet op de tenen gaan staan.
UVS' antwoord was: nee, dat doen
we niet, want onze toegangspryzen
zyn toch al zo hoog. Toen zyn we
naar Roodenburg gegaan. Rooden
burg wist dat we eerst by UVS
waren geweest en had dus hoog
hartig afwyzend kunnen reageren.
Men heeft dat niet gedaan, men
heeft spontaan ja gezegd. UVS is
toen boos geworden omdat we naar
Roodenburg waren gegaan. Waar
om? Ik begryp dat weer niet. Als
actiecomité moet je toch zorgen
dat die ton er komt? Later heeft
UVS gezegd dat de voetbalvereni
gingen eerst met elkaar om de ta
fel hadden moeten gaan zitten om
te proberen gezamenlijk iets te
doen. Daar heb je het dan: voet
balverenigingen gaan ambtenaar-
lyke praktyken volgen. Er kan
niets meer spontaan gebeuren, nee,
eerst moet alles tot in den treure
worden overlegd. Trouwens, een
gezamenlyke actie had daarna
toch nog altyd gekund?
Ellende
Dan de bevolking. Die heeft zich ge
dragen zoals ze zich gewoonlijk ge
draagt: weinig geïnteresseerd. Je
krijgt de mensen in Leiden niet
gauw warm voor iets. Als voorzit
ter van de Sportstichting heb ik
in Leiden in dit opzicht al ruim
schoots ervaring opgedaan. Ik werd
er dan ook niet door verrast. Dit
is geen strikt persoonlyk oordeel.
Je kunt het ook merken aan arties
ten wanneer je hen voor Leiden
probeert te engageren. Dan zeggen
ze: het is in Leiden een ellende,
daar is het onmogelyk om te wer
ken. Wie nu met Wim Kan komt
aandragen om het tegendeel te be-
wyzen die vergeet dat het hem in
de eerste plaats om dat Schouw
burgje te doen is en niet zozeer om
het publiek. My heeft die onver
schilligheid weinig gedaan. Enige
comité-leden daarentegen die van
de veronderstelling uitgingen dat
het enthousiasme en de opofferin
gen die zy opbrachten door ieder
een zouden worden gedeeld wel,
zy hebben zeer teleurstellende er
varingen opgedaan.
Tydens onze actie op de Leidato kon
je goed de mening peilen van het
publiek. Mensen die weigerden
lootjes te kopen, gaven als reden
op: „Laat de gemeente Leiden zelf
zyn broek maar omhoog houden",
„Daar heb ik niks voor over",
„Sporthal, wat moet ik daarmee".
„Laat ze liever huizen bou
wen". Maar er was gelukkig ook
een oud vrouwtje dat 's middags op
bureau Voorlichting een envelop
kwam brengen met een gulden er
in omdat ze die avond niet thuis
zou zyn als de collecte langskwam.
WE zijn nu genaderd tot de
fouten en tekortkomingen van
het comité zelf.
Te beginnen met het aanbe
velingscomité. We hadden een
voortreffeiyk aanbevelingscomité
vol illustere namen. Op de kennis-
makingsbyeenkomst die inder
daad wat op korte ten-mijn was
uitgeschreven is men op drie,
vier personen na helemaal niet
verschenen; 75 had keurig netjes
afgeschreven, er waren er dus een
paar aanwezig en de rest was
stomweg weggebleven. Zo'n ken-
nismakingsbyeenkomst is heel be
langrijk. Dat is een schitterende
gelegenheid om eens te polsen wat
er nog aan plannen, ideeën en ini
tiatieven leeft. Ik heb zo'n comité
wel eens meegemaakt by het lus
trum van VVSL en LSC. Daar was
men wel degelyk elke keer aanwe
zig. Ik moet daaruit wel conclude
ren dat de image van de studen
ten veel beter is dan die van de
sport. Men komt niet. Dat kan
misschien zyn omdat men de sport
een bezigheid van niet al te grote
importantie beschouwt. Zó'n aan
bevelingscomité en er zó mee om
gaan, dat was een fout van ons.
Hoe het dan wel moet? Ik weet het
niet. Ik kan daar nu niet zo direct
op antwoorden.
Versnipperd
Andere fouten: een tekort aan voor
bereiding en een versnippering van
de activiteiten naai-aard en tyd.
Wil zo'n actie echt goed slagen dan
schat ik dat je een voorbereidings-
tyd van ongeveer een jaar nodig
hebt. Is alles grondig bekeken en
georganiseerd dan moet de hele
zaak heel snel en krachtig worden
afgewerkt. Beat, Vanity Fair. Pipo,
loterij, collecte, het zyn activitei
ten die te ver uit elkaar liggen. Dat
hebben we gewoon niet goed ge
daan. Je zou veel beter, by wijze
van voorbeeld, twee collecten kun
nen houden, reusachtig opgezet,
dan vyf evenementen door elkaar.
Evenementen bovendien die weinig
met sport te maken hadden. Ze
hadden iets meer by het onder
werp bepaald moeten zyn. Niet dat
men daar wonderen van mag ver
wachten want de kreet de sport
voor de sport (door middel van
topwedstrijden. demonstraties)
doet het ook niet helemaal meer.
Dat is ook al oud. Toch moeten we
in die richting verder zoeken. Voor
een actie als deze dienen steeds
nieuwe prikkels gevonden te wor
den. De kwestie is natuurlyk: wat.
Samenvattend: Je mag nooit meer
met een dergelyke actie van start
gaan als je niet iedereen die je
hiervoor wilt bereiken over
tuigd hebt van het doel. Dat is wel
de belangrykste ervaring van da
ton voor de sporthal".
ADVERTENTIE
VOOR UW GEHELE
VOETBALUITRUSTING
55
onze sportredacteur)
bouthoorn heejt 33 jaar
evoetbald. Hij zoas 42
ig toen hij zijn laatste
d in het eerste team
<hia speelde. Voetbal is
ijd zijn grote liejde.
er niet meer van houdt
ood", is zijn slogan. Na
Iviteiten op het groene
eeft Bouthoorn zich
bestuurlijke pad
Sinds enige jaren is
illeider bij Alphia. „Ik
oen we het afgelopen
naar de vierde klasse
er den, nu sturen ze me
uitmaar niets daar
van. Of ze tevreden waren?
Dat weet ik niet. Misschien
hadden ze geen andere liefheb
ber", lacht Bouthoorn. „Elftal
leider is het slechtste baantje
dat ik ken
Erg veel pijn heeft Alphia
aan deze degradatie niet ge
had. Eerder opluchting na het
twee, drie seizoenen achtereen
vechten tegen de laatste plaats.
,fich, vanzelfsprekend, als we
in de derde klasse hadden kun
nen blijvenDirk Bout
hoorn maakt de zin niet af
„Volgend seizoen zullen we na
tuurlijk proberen bovenaan te
komen. Er is nu ontspanning
in het spel. Wij wonnen de Zil
veren Toren in het ARC-jubi-
leumtoernooi en de mensen
zeiden: „wat spelen ze lekker".
Wij hebben nu ook een nieuwe
trainer, Jan Molenbeek uit
Rotterdam. Een enthousiaste
man. Het zit echt wel goed,
ook wat de jonge spelers be
treft. Die staan te dringen
Optimisme dus bij Alphia, dat
na de degradatie weinig ver
loop heeft gekend en het ko
mende seizoen waarschijnlijk
zes senioren- en zes jeugdelf-
tallen in het veld gaat brengen.
DIRK BOUTHOORN
ontspanning
(Foto Leidsch Dagblad)
Voorzitter van
Rijnsburgse Boys
(Van een onzer redacteuren)
Bescheiden, wat schuchter lachend,
doet de voorzitter van Rynsburgse
Boys, de heer De Haan, op de
vraag of de „Dokterscup" een suc
ces is geworden, uit de doeken:
„Dat is wat moeiiyk te zeggen. Ik
heb namelyk zelf de stoot ertoe
gegeven en de organisatie in han
den gehad. In een vry korte tyd
heb ik alles telefonisch op touw ge
zet. Maar toch geloof ik te mogen
zeggen, dat het een zeer geslaagd
toernooi is geweest. De dokters zyn
wy zeer dankbaar voor het ter be
schikking stellen van de beker".
De jonge (32 jaar) dynamische voor
zitter van de geelzwarten is niet
ontevreden over de verrichtingen
van de bemanning van zyn vlag-
geschip. „Vergeet niet dat de mees
te van onze spelers zaterdags nog
werken. Zy hebben te kampen met
lichamelyke moeheid. Het is eigen-
lyk helemaal niet zo vreemd, dat
wy in uitwedstrijden byna geen
punten halen. Meestal komen we
een kwartier voor de wedstrijd aan
en dat is te laat.
Vanneer in 1970 de eerste klasse gaat
draaien en de wedstrijden om half
drie gaan beginnen, wordt het voor
ons nog moeiiyker. Voor de ont
wikkeling van het zaterdagvoetbal
is die eerste klasse prima, maar
voor ons in het byna niet te doen.
Neem nu vorig jaar die uitwed-
stryd in Axel tegen AZVV. Er de
den zegge en schryven 4 eerste
elftalspelers mee. De rest moest
werken of kon niet op tyd vertrek
ken. Toch zullen we proberen die
eerste klasse te bereiken.
We zyn dit jaar sterker dan het vo
rige. De verwachting is, dat we by
de bovenste drie, vier kunnen ein
digen. Van de selectie van vorig
seizoen is niemand afgevallen. Wel
hebben we er twee nieuwe spelers
by: v. Zuilen van Foreholte en
Harteveld van Quick Boys. Ook uit
eigen kweek zyn er nog twee spe
lers naar voren gekomen: G. v.
Egmond en Ab v. d. Mey. Onder
leiding van trainer Piet Kluit gaan
we de nieuwe competitie in. Een
competitie, over welks indeling wy
dik tevreden zyn.
CH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD - SPORT T.Emgrn PAGB^UL
