JARKHAN
WB—
SCHEEP
tlBERlCHlEN
Jeugdige
vluchteling
aangehouden
I
E
-dinsdag 8 augustus 1967
IjEIDSCH dagblad
ONS
DAGELIJKS
VERVOLGVERHAAL
Oortpronkdljk* roman door
William I. Ladarar an
Eugana Burdlck
ADVEK'l'KN'UH
Het kantoor van de secretaresse
een grote kamer met een beige
perkleed en een schrijftafel als voor
directeur. Het rook er naar par
ent en Coldstream zag waarom. De
cretaresse was bezig haar haar te
spuiten. Toen Coldstream binnen-
tam deed ze de koptelefoon af en
ide die zorgvuldig in een la van
bureau. Coldstream zag nog juist
J bandrecorder voor de lade geslo-
A werd. De draad van het appa-
at liep onder het tapijt door en dan
i borsthoogte langs de muur. Ach-
de secretaresse hiingen twee por-
jtten, één van de president en één
in ambassadeur Brown.
inlMijn naam is Coldstream,"
,Jk zou graag de ambassadeur
tyeken."
e8(,Hebt u een afspraak?"
Coldstream keek haar aan en trok
hoeken van zijn mond even ora-
^s%g. Hij schudde zijn hoofd.
ik de ambassadeur zeggen
3 larover u hem wenst te spreken?"
kunt hem dit geven en zeggen
ei*t ik er ben," zei Coldstream en
ïes overhandigde haar zijn kaartje.
,Hij heeft op het ogenblik een be-
htilk kan wel wachten."
Daarom bewondert iedereen in Sark-
han u dan ook."
Coldstream herkende in de tweede
spreker generaal Hajn.
„Dat is heel vriendelijk van u, ge
neraal," zei de ambassadeur.
„Goedemorgen, Excellentie," zei
Hajn.
ajlij ging in een leunstoel zitten en
tte de New York Times. Het was
hej gewone bootmaileditie en meer
taah een maand oud. Achter het blad
(arrelde Coldstream in zijn tas
een klein zwart doosje. Daar-
dej zette hij de tas op de tafel dicht-
ivejde draad die naar de bandrecor-
ité in het bureau van de secretares-
iliep. Toen hij tn de tas keek zag
2 J dat de verklikker op het zwarte
letjsje flikkerde. Coldstream wist toen
la](i de ambassadeur zijn gesprekken
ide band liet opnemen.
'|ien minuten later klonk de zoe-
el]^ op het bureau van de secreta-
Jse. De jongedame liep snel langs
jr|dstream heen en deed de deur
jtr het kantoor van de ambassadeur
stfc*
TRoselien," zei ambassadeur
gei)wn met de hoge, beheerste stem
?id hem tot een beroemdheid had ge-
akt in de rechtszalen van New
mpshire. „Zeg de chauffeur van
netaal Hajn dat hij de wagen voor-
^Onmiddellijk mijnheer," zei de
n8|retaresse. Ze draaide een nummer
de boodschap telefonisch door
de parkeerwacht. Ze had de deur
gesloten.
arih het kantoor zei een andere stem:
\nk voor uw welwillendheid, myn-
,Jeir de ambassadeur. En mag ik u
zekeren dat alles by de kroning
;htkekend zal verlopen, wy stellen
medeleven ten zeerste op prys.
ADVERTENTIE
„Tai Wah khin soem koen," ant
woordde de ambassadeur.
Coldstream meesmuilde. De amba-
sadeur probeerde Sarkhanees te spre
ken en het leek er wel een beetje
op. De afscheidsgroet die hy zojuist
had uitgesproken was in werkeiyk-
heid die, waarmee een man afschedd
neemt van zyn maïtresse. Maar de
Sarkhanezen waren altyd sterk onder
de indruk wanneer een blanke ook
maar enkele woorden van hun taal
sprak.
Coldstream had ambassadeur
Brown alleen vluchtig ontmoet op de
laatste officiële receptie, maar hy
had van Taja veel over hem ge
hoord; zy kende vele van de 851
Sarkhanezen die op de ambassade
werkzaam waren. Taja won overal
nuttige inlichtingen in. Ze beschouw
de het als een van haar plichten en
het was heel gemakkeiyk voor haar.
Ze had toegang tot het paleis, tot
alle ambassades, en op de markt
voelde ze zich ook best op haar ge
mak. Brown probeerde zich te ge
dragen naar de beste diplomatieke
tradities. Hy had een aanzieniyk for
tuin geërfd en was strafpleiter ge
weest met een lange staat van dienst.
De hele familie Brown, zyn
vyf kinderen inbegrepen, nam les
in het Sarkhanees en by open
bare gelegenheden droegen ze
inheemse kleding. In plaats
van handen schudden bogen ze
die op Aziatische manier. Ambassa
deur Brown deed alles wat hy kon
om de inheemsen zo dicht mogeiyk
te benaderen. Hy reed elke morgen
op zyn fiets door het park en woon
de elke week de opening van een
nieuwe moskee, een boeddhistische
tempel of een fabriek by. Hy hield
aan lunches lezingen voor zakenlie
den. zyn vrouw schreef artikelen
voor een Amerikaans tydschrift over
de kookkunst vao de Sarkhanezen De
plaatseiyke kranten namen die over.
De laatste bydrage was een recept
geweest voor gebakken sprinkhanen,
opgediend met mais en honing. In
werkeiykheid aten de Sarkhanezen
geen sprinkhanen en honing. Alleen
de kleine Chinese gemeenschap was
verzot op dit gerecht. De ambassadeur
had echter een Chinese chef-kok.
Coldstream keek naar generaal
Hajn toen die de kamer verliet. Wat
Soekarno voor Indonesië is, Mao Tse-
Toeng voor China, Lenin voor Rus
land en Gandhl voor India, hoopte
generaal Hajn te worden voor Sark-
han, dacht hy. Maar met één ver
schil. Hajn wou geen Diem of Syng-
man Rhee of Ajoeb zyn. De konink-
lyke familie en de godsdienstige lei
ders stonden in hoger aanzien en
hadden meer invloed. Het waren dat
aanzien en die invloed waar Hajn
naar hunkerde.
tu „el eens opgevallen.
dat er bijna altijd rozen zijn?
(Wordt vervolgd)
De Nederlandse studentenploeg,
die zal deelnemen aan de van 26
augustus tm. 4 september as. in To
kio te houden Universiade, bestaande
uit: Leo de Winter en Ed de No:r-
lander (atletiek), Rob Boom (judo),
Peter Jonker (zwemmen), Ties Feith
(schermen), Ada Bakker en Astrid
Sumibeek (tennis). Chef d'équipe is
de heer K. Nuis (Leiden).
Na een korte jacht heeft de rijks
politie in Giethoorn gisteren een
19-jarige jongen aangehouden, die
by een inbraak in een bungalow met
twee andere jongens vrywel
heterdaad werd betrapt. De beide
anderen, wier identiteit bekend is,
wisten te ontkomen.
Het drietal was zondagmiddag met
vier andere jongens van een wan
deling niet teruggekeerd naar de
Rekkense inrichtingen, waar zy als
zeer moeiiyk opvoedbare jongens
waren gehuisvest. Twee van de
zeven werden zondagmiddag nog in
de kraag gegrepen, doch de vijf
overigen bleven spoorloos.
De drie jongens, die de inbraak in
Giethoorn pleegden, hadden zich
biykens het onderzoek sinds zondag
middag al schuldig gemaakt aan het
stelen van bromfietsen, terwijl zy
zich ook van enige wapens zouden
hebben meester gemaakt.
De afdeling van de Rekkense in-
rlc?tingen, waar de jongens veelal
krachtens uitspraak van de kinder'
rechter worden geplaatst, is een
zgn. „open" afdeling, waar de be
woners bepaalde vry heden genieten,
waaronder vry wandelen. Dat jon
gens van een wandeling niet terug
keren, is een vrij veel voorkomend
verschynsel.
Verzetscomité
van Oostfriezen
De 400.000 Oostfriezen in de West-
duitse deelstaat Nedersaksen hebben
een verzetscomité opgericht. Het
moet het plan van de Nedersaksische
regering torpederen om het zelf
standige Oostfriese regeringsdistrict
op te heffen en te voegen by de
districten Oldenburg en Osnabrück.
Overal in Oost-Friesland wappert
de „nationale vlag", het zwart-rood-
blauw.
Het verzetscomité zal beginnen
met de voorbereiding van een volks
stemming.
Laugstgetrouwde
echtpaar viert
zaterdag feest
Harm, Tingen (99) en Jantje
Woldman (94) uit Gieten zijn
aanstaande zaterdag 76 jaar ge
trouwd. Zij zijn Nederlands
langstgetrouwde echtpaar. De
harmonie van Gieten zal het paar
zaterdagavond een serenade
brengen. Ook de 70-jarige zoon
Teun zal in de muzikale hulde de
len, want hij zorgt al jarenlang
voor het hoogbejaarde echtpaar,
dat vele uren per dag in bed door
brengt. Toch doet moeder Tingen
nog wat in de huishouding en
trekt vader Tingen met de schof
fel gewapend de tuin nog ivel eens
in. Het echtpaar heeft tien kinde
ren, maar men kan bij benadering
niet zeggen hoeveel kleinkinderen
er zijn. Op 29 oktober hoopt Harm
Tingen 100 jaar te worden.
PANDA EN DE WARAPURI-DIAMANT
14—94. Panda en Jollipop reden zorgeloos en genietend dour
het mooie landschap dat zich om hen heen uitstrekte. Daardoor
hadden ze geen vermoeden dat ze werden gevolgd door de schur
ken Aal en Henkie en evenmin wisten ze dat achterin hun
auto de Warapuri-diamant lag, die ongeluk bracht aan zijn om
geving.
Dat was heel jammer, zoals al spoedig zou blijken.
Misschien kunnen wij iets langzamer rijden?" stelde de bedien
de voor, toen ze een helling af gingen. „Het voorbijflitsen van het
uitzicht maakt de indrukken oppervlakkig en bovendien heb
ben we geen haast!"
„M-maar de remmen werken niet meer!" riep Panda, ongerust
zijn pedalen in trappend. „Ik kan er niets aan doen! W-we gaan
steeds harder!"
„V-vreselijk!" prevelde de knecht verbleekt. „W-wij g-gaan dus
onze ondergang tegemoet!"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
S95. Door de spleten in het zeil werden de vier bedriegers,
geknakt en gehavend te voorschijn gebracht. Uit de koelkast van
de politieboot kwamen de handboeien te voorschijn. Plus jammer
de onophoudelijk.
„Ik zal het nooit meer doen, meneer de politie Ik weet nu, dat
het niet alles kaas is wat er blinkt. Voortaan word ik goudeer
lijk. ik bedoelik weet niet eens meer, wat ik bedoel".
De lonk werd door de politieboot op sleeptouw genomen en In
triomf voer Bram de haven tegemoet die hij eens zo smadelijk
had moeten verlaten.
„Als je maar weet", probeerde Konijntje nog te dreigen, „dat
je nog niet van me af bentIk laat de kaas niet van me brood
eten".
„Kaas.. riep Plus wanhopig en het woord alleen al deed
hem weer in snikken uitbarsten
In verband met het 100-jarig
bestaan van het Nederlandsche
Roode Kruis heeft de directie van
de PTT besloten dit jaar in
plaats van in 1968 een serie
Rode Kruispostzegels met toeslag
uit te geven.
Deze bijzondere postzegels zul
len aan alle postkantoren gedu
rende het tijdvak van 8 augustus
tot en met 30 september 1967 ver
krijgbaar zijn. De zegels behou
den hun geldigheid voor franke
ring tot en met 31 december 1968.
Naast de verkoop van zegels
aan de postinrichtingen zullen
deze ook worden verkocht door de
plaatselijke afdelingen van het
Nederlandsche Roode Kruis, die
daadwerkelijk aan de Postzegel
actie 1967 deelnemen.
ADVERTENTIE
