40.-
SARKHAN
kris
kras;
8 dagen
door
nederland
voor
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA II
\Z betadine TTTT
JJe echte vdie met bilt!
jodium
„U bedoelt die ontploffingen van de professor!" zei Panda. „Maar
dat gebeurt niet meer, hoor! Hij heeft de verdwijndrank opnieuw
ontdekt en nu hoeft hij geen proeven meer te doen!"
Op dat moment werd zijn aandacht getrokken door de geleerde,
die een ongeruste indruk maakte.
„Er komt eenehverklaarde de wetenschapsman. Wat
komt er? Ssst.vraag me niets! Ik kan het zó vertellen".
Op dat moment klonk er een hevige ontploffing achter hen
en de aanwezigen werden ruw door elkaar geworpen.
.Ah ik weet het weer!" hernam de geleerde toen de echo's
verstorven waren. „Een ontploffing! Het is toch prachtig, als je een
scherp geheugen hebt!"
ons
DAGELIJKS
VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke roman door
William J. Lederer en
Eugene Burdick
Hoe goed Bram zich ook had vastgehouden, hier kon hij niet te
genop. Zijn handen trokken de bast van de boom, toe hij werd weg
geslingerd als een steentje uit een katapult.
Pijlsnel vloog hij door de lucht. De start was goed en de vlucht
voortreffelijk. Maar over de landing maakte Bram zich zorgen.
„Ach", flitste het door hem heen, „als ik nu maar éénmaal eens
net zo'n gelukje had als dat Bosvolk
ÜcCauley wachtte hem op in de
0 ite vestibule. Met zijn hand
ermend boven zijn ogen wees hij
)r de grote openstaande deuren
ir de overkant van het plein. „Kijk
is."
Vanuit de universiteit van Sarkhan
een grote rij studenten in de
titing van de ambassade; enkelen
hen droegen spandoeken, die
n vanwege de afstand nog niet kon
ijferen.
studenten staken lachend en
itend in groepjes van twee of drie
plein over. De lange, vreemd
inkelende rij strekte zich over een
gte van wel vijfhonderd meter uit.
:n de voorsten het hek van de am-
sade bereikten konden Coldstream
McCauley de opschriften op de
ndoeken lezen. Ze leken onschul-
genoeg. „Wij willen graag met
bassadeur Brown spreken."
Ongeveer vijfhonderd studenten,
en eerbiedig staan. Ambassadeur
Brown ging naar buiten. HU bleef op
de bovenste trede van de trap staan,
glimlachte tegen de studenten, toen
boog hü langzaam en diep bij tiet
brengen van de plechtige traditione
le Sarkhanese groet.
„Zq moesten eerst buigen," zei Mc
Cauley, „allen tegelyk als groep,
voordat de ambassadeur hen zelfs
feitelük opmerkt. HU maakt hen
in de war."
De studenten leken inderdaad van
hun stuk gebracht; sommigen keken
naar de grond. Een van de leiders,
ouder dan de anderen, zei in het En-
„Het is uiterst welwillend van
u met ons te willen spreken, mUnheer
de ambassadeur."
luiten de poort stonden de studen-
rustig byeen. Alleen de dragers
de spandoeken bewogen zich tus-
de groep.
Ze zUn door de een of ander by
aar getrommeld," zei McCauley.
meesten schUnen te denken, dat
een lolletje is en maar een heel
:ele kan het Engels lezen, dat op
spandoeken staat."
.mbassadeur Brown, lang en hoe-
en met iets meer kleur dan ge-
mhjk, kwam vlug de vestibule in,
gezeld van de Sarkhanese wacht-
Toen hij de glazen deuren be
ta, zei Coldstream: „Goedemor-
mynheer."
Goedemorgen Coldstream,"
met een accent, dat zijn afkomst
iNew Hampshire verried.
professor!" Hy kwam hen
de hand drukken en wendde
toen tot de wachtpost.
de poort open en laat ze bin-
Twee krantenjongens waren tege
lyk met de studenten naar binnenge
komen. Een van hen liep in de rich
ting van het gebouw en schreeuwde:
„Amerikaanse luchtmacht bombar
deert de heilige Sarkhanese tempel."
De leider van de studenten zei:
Mynheer de ambassadeur, wU zyn
gekomen om u te vragen waarom uw
luchtmacht een van onze meest hei
lige gebouwen gebombardeerd heeft."
„Ik kan u verzekeren, dat geen
vliegtuig van de Verenigde Staten het
klooster heeft gebombardeerd. Onze
radar heeft nauwkeurig de plaats van
elk vliegtuig kunnen vaststellen."
De woordvoerder zei: „Gelooft u,
mynheer, dat prins Ngong, de uitge
ver van onze krant, de Far Eastern
Star, een leugenaar is?"
McCauley fluisterde tegen Cold
stream: „Dat is een geUkte marxis
tische valstrik. Wat Brown nu ook
antwoorden zal, het zal aanstoot
;n."
Ambassadeur Brown aarzelde en
zei toen uiterst voorzichtig: „Het ver
slag van 't bombardement is afkom
stig van radio Hanoi, wat communis
tische propaganda betekent. Natuur-
ly'k is prins Ngong, de uitgever, geen
leugenaar. HU heeft alleen een be
richt gepubliceerd met vermelding
van de bron."
De studenten lieten hun verlegen
houding varen en luisterden met ge
spannen aandacht. Degene, die En
gels verstond vertaalde het voor de
anderen.
toldstream zei zacht: „Ik zou u
Slen voorstellen ze buiten te laten,
mnheer. In de ogen van een Aziaat
gerhoudt de Amerikaanse ambassa-
zich uitsluitend met de minister
|i Buitenlandse Zaken'.'
nbassadeur Brown zei zonder eni-
I uitdrukking op zyn rechthoekig
jicht: „Dank u, Coldstream." Toen
jrde hU zich weer naar de wacht-
t en zei: „Maak de poort open en
jt ze binnen."
wachtpost ging naar de pooKt,
cte die open en wees naar ae
p van de ambassade.
)e verraste studenten stonden ver
en in groepjes bij elkaar. Toen
ilde een man, die een spandoek
eg, een paar over naar binnen te
in en in enkele ogenblikken was
wel de gehele groep binnen het
en op weg naar de trap van de
Daar bleven ze zwygend
„Excellentie," zei de woordvoer
der, „Als studenten zUn wU natuur
lijk uitermate gesteld op de juistheid
van de berichten. Daarom zyn we
hier. Nu neemt u aan, dat ons voor
naamste nieuwsblad, de Far Eastern
Star, een kanaal is voor communis
tische propaganda. Dat hebt u ge
zegd!"
„Nee! Nee!" zei ambassadeur
Brown.
„Excellentie, onze meest gewy'de
en heiligste tempel is verwoest door
uw luchtmacht. Waarom, weten wU
niet. WU stellen u vragen en u ver
telt ons, dat het alleen communis
tische propaganda is, die door onze
voornaamste krant verspreid is. Myn
heer, wy zUn hierheen gekomen vol
eerbied, in de hoop betrouwbare in
lichtingen te ontvangen en niet om te
worden beledigd..."
Wordt vervoled
ADVERTENTIE
Acht dagen lang
onbeperkt reizen door
het gehele land. Met
een 8-daags Algemeen
Abonnement.Voor een
errassend lage prijs:
slechts f 40.- (eerste klas
f 60.-). Kinderen van 4 t/m
9 jaar half geld.
Of kies voor f25.-
een 3-daags
Randstad abonnement
(eerste klas f 35.-).
Bij deze prijs is het
openbaar vervoer in
de grote steden
inbegrepen. Vraag
op het station naar
de folder 8- en 3-Daags
Abonnement.
Kerk voor alle
gezindten
In Emmeloord-west in de noord
polder gaan de hervormde de gere
formeerden en de roomskatholieken
samen èèn grote kerk bouwen. Het
is de bedoeling de sacrale en litur
gische ruimten zo te situeren, dat de
kerkzaal of zalen in het gebouw zon
der bezwaar ook kunnen worden ge
bruikt voor culturele of andere ele
menten. De hervormden en gerefor
meerden hebben reeds geruime tUd
geleden overeenstemming bereikt
over het project. Om financiële re
denen hebben nu ook de r.-katho-
lieken toenadering gezocht, waarmee
de protestanten akkoord zUn gegaan.
ADVERTENTIE
*ramPoline
spnngen
Een van de vele attracties
in het 1.000.000 m2 grote
recreatiecentrum .Duinrell'o.a.
bos en duin
speeltuin
midget-golf
kano's gondel
sportlandebowling
9 sParteIvijver
"Silgfs^ Café-Rest
„De Schaapskool"
rmi.ijjii
WASSENAAR, Tel. (01751) 4065 - 5482
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
57—93. Jollipop ging de bezoeker voor en bracht hem naar
Panda.
„Dit is Signor Di Crescendo!" stelde hij voor. „Voorzitter van de
Anti-Lawaai-Aktie. Hij heeft me een lijst gegeven van onze buren
die
„Maar ik weet helemaal niet wie onze buren zijn!" wierp Panda
tegen.
,.U zult ze leren kennen!" verklaarde de vreemdeling. „Als U niet
ophoudta metta boemsa en bangsa geluiden! Daar zijn ze heel
boosa over!"
Voor onderweg
Onder de wel zeer toepasselUke ti
tel „Voor onderweg" heeft de Ver-
eeniging tot verspreiding van de Hei
lige Schrift een brochure samenge
steld. geschreven voor allen, die er
in deze vakantietij d een paar weken
tussen uittrekken. Van de hand van
de predikanten J.H. Baas (gerefor
meerd), H.J. Langman (hervormd)
en G. Lugtigheid (gereformeerd) zUn
voor een aantal dagen korte medita-
tiesopgenomen. Voor het geval men
in het buitenland op zondag geen
kerk kan bezoeken (afstand of taal-
moeilUkheden) is een preek, met vol
ledige liturgie, afgedrukt.
PANDA EN DE MEESTER DRINKER
857 „Wat 'n geluk", dacht 't dorpshoofd, dat ik hier nu net een
touw moet vinden. Daarvoor zal ik straks het olifantje bedanken.
Het lijkt warempel wel, of dat toch hier opzettelijk voor mij
klaargelegd"Hij haalde uit met zijn vlijmscherpe mes.en met
een vloog de strakgespannen boom recht als een ontspannen veer.
p 21 Llzird nt
