MATRASSEN
LEDIKANTEN
LEKKER BROOD
ElEEF
Nacht
zonder
einde I
HSïsiHHS
Z kïtaeïer d«r mfdde" vTïïinen
ïïz h? M rr
SOCIALISTEN
IN WALLONIË
EISEN EIGEN
PARLEMENT
2r„rr
SCJ±EE^PSK%MMCmEJi
«fpssp
JUSDAG 14 MAART 1967
LETDSCH DAGBLAD
PAGINA 17
Ons dagelijks vervolgverhaal
Iets na acht uur in de morgen
felden we stil, omdat ik nog eens
de patiënten wilde kijken het
of wist of
i we hem op
i, zou hij e
door
Alistair Maclean
ik plotseling zó onverwacht stil dat
de slee tegen mijn benen stootte
ik op het ijs viel. Ik krabbelde ov
eind, en lachte voor het eerst sinds
vele dagen.
.Integendeel, dat'helpt ons reus
achtig!' Ik wreef over mijn wang,
terug naar de slee. Tot de s
fakkels die vijfentwintig jaar gele
den al aan de Zuidpool gebruikt wer-
s?eeüe?eS.ra«daesKns
urend uit de hand
e°n
f endlanB^ire™p
Ik^ln'de "tSctor l6gebo^ene had-
ADVERTENTIE
Grote keuze - Lage prijzen.
HAARLEMMERSTRAAT 111
Vrijlating van
Stangl gevraagd
èrendVbUahetTBMziHaanSe hoge' g
te geven dat
wil vragen. Het. verzoek tot
De sond
en ik hadden het"werkje al honder-
PANDA EN DE MEESTER LOODGIETER
en het gespuit van dat akelige apparaat, plus de boze om-
irs deden Panda besluiten om zich terug te trekken.
men hem na. „Ons natspuiten en dan nog
neester-loodgieter bovendien. Als je hem niet
uur in het stadspark gaan
„Vier uur in het stadspark
wegwandelend. „Ik ben benieu\
uit gaat halen! Als hij
Nu geviel het, dat er om vier uur een fontein zou wore
in dit park. De burgemeester had daarvoor een mooie
geschreven en zijn nette pak aangetrokken; en nu stond hij om
twee minuten voor vier op de plaats der plechtigheid. D<
viel hem wat tegen en daarom deed het hem dan ook veel g
RECHTER TIE EN HET GESTOLEN HALSSNOER
11—83. Rechter Tie heeft plaatsgenomen in de leunstoel met de
berehuid, de traditionele zetel van militaire magistraten. In ver
bazend korte tijd keert kapitein Sioe terug van zijn missie. „Ik heb
eer u de Keizerlijke Woorden terug te geven, Excellentie," zegt
eretekenen van
hal" Rechter Tie stuurt hem weg om de twee hoogwaardigheids-
te laten. Snel legt hij het Keizerlijk Edict voor de
slaat de gele stola om zijn schouders en vervangt
in
jp- 4
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
plank boven het ravijn. „Tutu", zei Karo bedrukt, „ik geloof, dat
ik de plank al een beetje voel bewegen. D-denk j-jij, dat Bram niet
terugkomt?" „Brrram terrrug", kraste Tutu vol vertrouwen.
Karo schudd? het kopje. Het ivas waar, dat Bram hen nog nooit
in de steek had gelaten. Maar ivaarom bleef hij zolang weg?
liet merken, dat hij haast had, hoe hardnekkiger mijnheer Plissee
iets in zachtroze, erg gewild in de betere kringen." Bram had
genoeg van. Hij smeet zijn geld neer, griste de stof mee en rend
maar hij is vast niet uit de betere kringen."
t? 1
grerr,Vdt2r.tdc.'r
