mm
moeten
meer samenwerken
ifü
Herdenkingsexpositie
kunstenaar Jean Arp
ftlf:
pttST
sSHjea'.r:
s:::r
ZATERDAG 18 FEBRUARI 1967
Fro/. Schenk uit Lisse tijdens
studiedag in Bovenkarspel
LEÏDSCH DAGBLAD
Tijdens een studiedag: in Boven-
irspel heeft prof. Schenk, directeur
in het Laboratorium voor Bloem
1 jllenondenzoek in Lisse, opnieuw
denkbeeld van samenwerking
ader de bloembollenkwekers naar
2 gren gebracht. Hij dacht aan
5 unenwerking van groepen van
it 100 kwekers, die gezamenlijk
tntraal een aantal ondernemers-
ncties uitoefenen.
Deze samenwerktngsgroepen z<
dan weer kunnen samengaan
- een Centraal Bureau, waar
9 ond van marktonderzoeken e
leid voor produktae en afzet kan
arden ontwikkeld. Daarmee
ndde hij op het punt van de door
li jderland verworpen telersorganisa-
es, die door de Europese Gemeen-
worden gewenst, en
i een startsubsidie gehol]
Europese commissie is zeer ge-
irteerd voor dergelijke telersorgani-
ties, vooral in de andere landen
n de EEG dan Nederland. In om
od is alles behoorlijk georganiseerd.
■■fU hebben in de veilingen en de
.del al tientallen jaren een
goedkoop werkend afzetor-
1. In andere landen (men kent
niet die betrekelij k kleine, maar
veel producerende tuinbouw-
moet feitelijk iedere produ-
nt voor zijn afzet zorgen. Hij trekt
st zijn produkten naar de groot-
ndelsmarkt, stalt zijn waren uit en
icht op de groothandelaar of de-
Mist. Daar begint de prijsvorming
or loven en bieden
"jctieradius
en ander systeem is bijvoorbeeld
rondbrengen. De producent laadt
produkten ln een bestelwagen en
t zijn klanten af. De actieradius
lein en zo is het ook met die
vele producenten van tuinbouw
»dukten in de gehele wereld. Een
methode is, dat de producent
IZIn proukten naar een groothande-
25 w zendt, die deze op de groothan-
markten in consignatie verkoopt,
producent moet dus
I chten wat er met zjjn produkten
lieurt. Hij kan nooit het onderste
de kan halen.
^Xxxr die beperking van de actie-
üus kunnen er regionale
otten en tekorten ontstaan, die
t kunnen worden wegewerkt of
ïgevuld. Om nu het geheel wat lo-
«cher en minder kostbaar te laten
leen, is de gedachte ontstaan om
epen producenten te verenigen,
kunnen dan gezamenlijk de kwa-
lit gaan opvoeren of conserveren
1 goed geoutilleerde bedrijven. Ze
dan zelf iemand aanstellen,
voor een betere afzet gaat
i, waardoor zij zich meer aan hun
lrijf kunnen wijden.
deze wijze kan efficiënter wor-
gewerkt en de welvaart opge-
rd. De tuinbouwers in die landen
ort bben namelijk niet het enorme
DRjrdeel gehad zoals de Nederlan-
re s wel kregen. De beruchte graan-
sis van 1880, toen veel Amerikaans
Canadees gnaan op de markt
m, veroorzaakte een drang om
produkten te gaan telen in
Ierland. De Nederlandse regering
ie namelijk niet ingrijpen door
ortverboden. Zij stelde, dat iede-
AG landbouwer die andere produkten
:eni g telen, veel meer was gediend
goed onderwijs en een goede
brlichtang. De producenten zelf
Le mden toen al coöperaties en vei-
de EEG zal de sterkste zegevieren,
ondanks alle maatregelen. Waarom
meent prof. Schenk dan, dat voor de
Nederlandse bloembollenteler samen
werking is geboden? In feite verke
ren de Nederlandse bloembollentelers
in dezelfde positie als hun collega
tuinbouwers in andere landen. Ze
hebben in plaats van een bescher
ming een alles verslappende monopo
liepositie achter de rug. Zij w
de mensen die zorgden voor grond
stoffen voor bloemen in de winter,
feitelijk voor de enige goedkope
Nu wij echter in de winter bijna
van alles kunnen kopen, wordt de
positie van deze bloemen bedreigd.
Op zo'n moment komen er nieuwe
ontdekkingen. Men ontdekt allerlei
behandelingsmethoden, waardoor de
klant beter kan worden gediend. Er
komen andere afzetkanalen, super
markets, die weer andere eisen stel
len. Men zal met een uitstekend en
vooral uniform produkt op de markt
moeten komen. De vele grote en
kleine kwekers geven echter moei
lijkheden. doordat ze het aanbod
Grotere groepen
Om nu beter en meer aan de
markt aangepast te kunnen produ-
za] men met grotere groepen
tegelijk moeten proberen aan de
wensen van de afnemers te voldoen.
Een overkoepelend Centraal Bureau,
zoals in de groente- en fruitsector,
kan ook veel nuttig werk doen. De
gedachte is niet nieuw, maar wel de
moeite waard om te worden herhaald.
De Europese Commissie heeft niet
voor niets startsubsideis in het voor
uitzicht gesteld. WU weten, dat Ne-;
derlanders in het buitenland daar al
stevig profijt van hebben getrokken
door als animator van een teelt te
fungeren.
Het meest verheugend van dit al
les is echter, dat deze directeur van
een typisch onderzoekingsinstituut
$n treedt. Het
vecht verwoed
in het produkt I
de consument. De I
moeten echter door
tien worden overge- J
nomen. Dat zal straks alleen kunnen j
kapitaal en arbeid.
In dat geval is er perspectief ge
noeg voor bloembollen. Doet men het
niet, dan zal men met een beetje
inkomen voor veel werk tevreden
moeten zijn. Prof. Schenk zei niet,
dat men dan weinig nut zal hebben
van het blokkeren van wegen door
trekkers en het uitdelen van in zo'n
afgesloten gebied overgeschoten pro
dukten, zoals we al zo dikwijls in
andere landen hebben zien gebeuren.
PANDA EN DE MEESTER LOODGIETER
j '3~9,2\ ?,e toodsrteter staar<Ie verbijsterd naar de waterstraal
die plotseling vanuit een demonstratiebord on ziin klant npt>r
klaterde. H v mum neer-
,JD-dat k-kan n-niet!" stamelde de vakman Er lo
g-geen leiding naar dat s-showstukje toe!"
Hij stapte verwilderd naar de achterkant van het bord toe om
zich te overtuigen, en schudde vertwijfeld het hoofd.
„N-net wat ik al zei!" mompelde hij. „G-geen watertoevoer!
M-maar dan is d-dit niet n-normaal! Iemand probeert me te fles
sen. Misschien is het wel een goocheltruc!"
hij boos. Flauwe
ne waterdrup-
te gooien.
..De man geeft toe aan primitieve gevoelens..: 'prevelde Joris,
die het tafereeltje vanaf de straat had gevolgd. Maar voor een
geschoolde zoals ik is het duidelijk, dat er iets aan de hand is met
de kleine Panda en het verdient aanbeveling om daar meer
over te weten te komen!"
In het Haagse Gemeentemuseum
De directeur-generaal voor Cultu
rele Zaken van het ministerie van
Cultuur, Recreatie en Maatschappe
lijk Werk, mr. dr. J. Hulsker, heeft
tekenis geweest voor de ontwikkeling
van de moderne kunst.
De tentoonstelling, die duurt tot
l a i met 16 april, is de vierde inter -
de overzichtsexpositie van de vorig nationale manifestatie in het Haagse
jaar op 79-jarige leeftijd overleden Gemeentemuseum binnen een jaar.
8ee.aho.wer, schi,aer en a.ch.er
Arp, die in het Haagse gemeente-
wordt gehouden, gistermid
dag geopend. grafiek en tal van gedichten
De weduwe van de kunstenaar Jean
zei niet meer dan een geïnte- ArP. mevr. Marguerite ArpHagen-
•d toeschouwer te zijn en wees j 159011 uit Menton (Pr.), heeft gister-
erop, dat Arp zijn eigenlijke start- middag in tegenwoordigheid van fa-
punt had gevonden in het dadaïsme. milieleden en vrienden van de over
als uiting van een mentaliteit om te ledene, geassisteerd door de Direc-
protesteren tegen de gevestigdej tem voor Schone Kunsten in Den
smaak. Volgens dr. Hulsker waren de Haag. mr. drs. L. J. F. Wijsenbeek.
dadaisten te beschouwen als provo's een krans gelegd bjj het beeld „Soru-
Van de vernieuwingen, die in de j tarnt 1'Horizon", dat Jean Arp juist
moderne kunst, ook in de literatuur.
tot stand kwamen, zijn er vele, zo voor zjj'n dood voltooide
niet integraal dan toch wel in de Hst beeld werd in opdracht van de
kiem terug te vinden in het dadaïsme, j ?e!rr^^eni,e Gen Haag gemaakt,
aldus dr. Hulsker
RECHTER TIE EN HET GESTOLEN HALSSNOER
11-63. Rechter Tie loopt kwaad naar de deur. Lang dribbelt
achter hem aan en zegt nerveus: „Hoe, mijn opdrachtgeverzou
gisteren langskomen om het halssnoer te incasseren en de goud
staven te betalen. Maar hij is niet komen opdagen". Met dat ver
haal kan ik bij mijn bazen van de Rode Liga niet aankomen"zgt
de Rechter nors. „Ik geef je één etmaal de gelegenheid om alsnog
te bewijzen, dat je niet liegt". Met die woorden verlaat hij Lang's
suite en keert terug naar zijn eigen kamer. Hij gaat zitten en denkt
diep na. Waarschijnlijk heeft Lang de waarheid gesproken. Hij
houdt hem voor iemand van de Rode Liga, en daar wil hij liever
geen ruzie mee krijgen. Tai Min wilde het halssnoer natuurlijk
zelf houden, om de parels een voor een te verkopen. Waar kon hij
het snoer verborgen hebben? Het verhaal over Hoe was ook interes-
sant. De gebaarde leider van de boeven die hem aangevallen had
den, had ,JIoe" gepreveld voor hij stierf. Ze waren dus door de
zelfde Hoe gehuurd om hem te vermoorden, en Hoe handelde waar
schijnlijk in opdracht van intriganten in het paleis Terwijl hij
dit alles overdenkt, wordt er aan de deur geklopt. Rechter Tie doet
open en ziet het bolle gezicht van Lang's boekhouder. Meneer
Lang vraagt of u even naar beneden wilt komen, dokter zegt de
boekhouder. „Mijn meester heeft belangrijk nieuws".
Voor de openingstoespraak van dr
Hulsker waren inleidingen gehouden
door mr. Wijsenbeek en drs. Es-
meijer. Voor de openingsplechtigheid
bestond grote belangstelling.
Voor deze meest volledige over
zichtstentoonstelling van het werk
Jean Arp hgeeft mej. drs. A. C.
Esmeijer meer dan 150 werken bijeen
gebracht.
heeft
plantsoen
hoeve, lan;
gekregen in het I
tn de woonwijk Maria- j
de Bezuidenhoutseweg
««terkste wint
lan
ndere lar
<i]l bauwen,
landen beschei
De expositie geeft een indruk van
de veelzijdigheid van Arp, die alge-
I meen wordt beschouwd als een van
(jc de begaafdste kunstenaars van zijn
WISSELKOERSEN
Amsterdam, 17 februari
Londen 10.08%—10.09%; New York
3.60 H—3.61 A; Montreal 3.34%—
3.34%; Parijs 72.94—72.99; Brussel
7.25%—7.25%: Frankfort 90.86%
90.91%.; Stockholm 69.91—69.96:
Zürich 83.2383.28; Milaan 57.74%—
57.79% Kopenhagen 52.1152.16;
Oslo 50.46%51.51%; Wenen 13.96%
—13.97%; Lissabon 12.58'1—12.59%.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
753. Als grijpende vingers staken de rails boven de afgrond uit.
Bram hing nu letterlijk aan de remmen. Tutu, die misschieii uit
komst had kunnen brengen door zijn geweldige krachten aan te
wenden, fladderde in paniek op en verloor kostbare seconden.
Het was een wonder, dat Bram de tram nog net op tijd tot stil
stand wist te brengen. Een paar centimeter meer en de koene rei
zigers zouden in het ravijn zijn gestort, dat zich ijzig diep onder
hen uitstrekte.
„Pfffff zei Brammetje en hij wiste zich het water van het
voorhoofd. „Van alle nippertjes, die we ooit hebben beleefd, is dit
wel het nipperste nippertje".
Karo wilde iets dappers zeggen, maar de schrik scheen zijn tong
verlamd te hebben. Wat hij uitstootte waren slechts onverstaan
bare klanken. Zelden had de scheepskat zo in benauwdheid ge
zeten als nu.
Het is het beste, dat we over het achterbalkon en de rails dat
smalle pad opzoeken", zei Bram, „want ik heb het idee, dat het
trammetje elk ogenblik omlaag kan storten".
Dat gebeurde niet. Maar er stond hun wel een andere ramp te
.'IMÜS.. M
tóSjvaa
