Een ezeltje
tussen twee hooibergen
daarom leest een kind
K
Gebak met perziken
Liesbeth den Uyl:
DAG 4 FEBRUARI 1967
LEIDSCH DAGBLAD
L.D.-EXTRA f
de politiek een grote indringer in het gezin?
[et is er altijd bij geweest. Het begon al toen mijn man
was. Daarna werd hij wethouder van Amsterdam
minister. We weten gewoon niet beter. Maar we
het niet overheersen. Met de kinderen praat ik wel over
soms zijn ze het helemaal niet met mijn man eens.
denkt veel radikaler en een jongere dochter vindt de po-
us afschuwelijk. Zij voelt zich in haar persoonlijkheid er
ar» tekort gedaan",
m?-
^jsbiljet in huis kwam. Een
P""ihoog papier met een con-
JrJ itryk portret van de ernstig
n.ende lijstaanvoerder. De ene
"jfPhter zei: .laten we het maar
^de prullebak stoppen' terwijl
andere dochter kritisch
""tnde: ,nou. het is wel goed.
^nar het heeft ook iets van ,ho-
7 .beloning- opsporing verzocht',
^"rrouw Den Uyl zit ontspan-
®op de bank. Ze draagt een
ïlpakje dat goed kleurt bij
frisse gezicht. Naast haar zit
*e"ertouden peuter, de bijna 2-
driane. Het is de jongste
?®nle ieven kinderen. In en rond
®^*aiflrt3we gerieflijke huis in
er dam. Buitenveldert, moeten
.^anderen zijn. De 20-jarige
"nijverheidleerlinge Saskia,
vas^ (19) die jaar eindexa-
lyceum doet, Barbara (17)
klas gymnasium, Martijn
H«
Mevrouw Den Uyl spreekt ge
makkelijk, haar antwoorden
komen snel en concreet. Volgens
vrienden en kennissen beschikt
ze over een droge humor, die
wel verenigbaar is met de lako-
niekheid van haar houding. Je
moet ook wel lakoniek zijn om
een groot gezin in de hand te
houden.
,Er wordt hier veel geïmprovi
seerd, dat kan niet anders. Ik ben
geen goede huisvrouw wat poetsen
en zo betreft. Er zijn een paar
dingen die ik belangrijk vind. De
kinderen moeten goed eten, genoeg
vitamines krijgen en hun kleren
moeten schoon zijn. Ik vind heel
belangrijk dat het leuk is in huis,
dat er veel kan. Ze doen in alles
mee. Ik heb ze vroeg leren beslis
sen, want ze moeten weten wat ze
willen. Ook als ze klein zijn. Ariane
bijvoorbeeld kiest nu al of ze rode
schoenen aan doet 's morgens of
witte. Meer keus heeft ze trouwens
niet'.
Houdt u van koken?
,Ja dat vind ik leuk. maar het
moet niet te veel tijd kosten. Ik
zorg dat ieder kind elke dag vol
doende vitamines binnen krijgt en
verder ben ik er voor om veel varia
tie in de maaltijd te hebben. Op
tafel staan altijd verschillende
soorten groete en als ik vlees
klaar maak. zorg ik dat er behal
ve de duurdere soort ook een
voudige dingen zijn zoals gehakt
balletjes e.d. Niet alle kinderen
houden van hezelfde'.
Bent u altijd zo sterk in politiek
geïnteresseerd geweest?
,Nee, pas toen ik mijn man leer
de kennen merkte ik dat ik eigenlijk
over allerlei dingen socialis
tisch dacht. Mijn man komt uit
een geïnformeerd milieu en zijn
vader stemde op Colijn, alleen om
dat hij het zo'n verstandige man
vond. Mijn man is één van de op
richters van Het Parool geweest.
We trouwden toen ik psychologie
studeerde en de eerste twee kinde
ren kwamen zo vlak na elkaar dat
ik het studeren heb opgegeven. Ik
ging lezingen houden voor vrou
wengroepen van de P.v.d.A. en ik
schreef stukken. Waarover?
EEFT u zich wel eens afge-
'aagd waarom kinderen
Ik welwant als producente
'vaderboeken moest ik toch bij
)egin beginnen. Waarom lezen
eren?
slist niet om er wijzervan
lorden, of qm er iets van te
Evenmin om hun taalgevoel
ntwikkelen, hun vermogen tot
ch denken te stimuleren, hun
ich vermagen te toetsen of
maar om te ontdekken hoe
vereld in elkaar zit. Dat kan
nmers allemaal niet schelen!
9zen om ja, waarom
welf
i precies dezelfde „reden die
invoert wanneer u in de va-
ie op reis gaat. Om „weg te
En als kinderen hun boek
tslaan zijn ze „terug van Weg-
eest". Dat is het hele eieren
^j(. Je begrijpt eigenlijk niet
rover uitgevers, critici en au-
-,0lt verder nog zo'n drukte ma-
jnl.
kaft van het boek is de poort
eeiï. andere wereld. En nu
jMkt het absoluut geen verschil
"f het lezende kind of die „an-
i wereld" bestaat uit een
■jokjesland waar de tapijtjes
ten vliegen, of dat die „an-
weréld" precies zo'n gezin
\choolklas is als waarin het
pleegt te verkeren het is
hetzelfde, het is altijd: de
wereld!En in die andere
Jld kun je als kind naar belie-
M verdwijnen zodra déze wereld
machtig wordt. Je pakt maar
boek en je gaat zitten lezen,
tje open werkelijkheid toe..
even bijkomen. Even de
'draaien aan ouders, onder-
vriendjes, huiswerk. Even
[gwezen".
dren die zich in de realiteit
'baarlijk goed thuis voelen
m weinig. Ze hebben aan de
bht in een andere wereld geen
'pefte. Ze grijpen bij voorkeur
rr de strips, omdat die poort
Ier gaapt en je er gemakke-
sg er in en uit kunt glippen. Kin-
Spew die zich op onze wereld
memd voelen, die door de reali-
i van school, gezin, milieu wor-
afgeschrikt kimnen 'n grie
kte leeshonger ontwikkelen,
yr hen wordt de vlucht in de
lere wereld 'n voortdurend gro
tere noodzaak, ze raken er aan
verslaafd; buiten die andere we
relden bestaat déze wereld nog
nauwelijks voor hen, wég er
mee Achter de poort van de
boekomslag is het. veiliger. Daar
gebeurt ook van alles maar met
de anderen, niet met het angstige
Is het u wel eens opgevallen dat-
kinderen hun boeken op precies
dezelfde wijze beschouwen als hun-
speelgoed? Ze verdwijnen ermee
uit uw en mijn leven, uit de rea
liteit, ze duiken ermee onder. Een.
kind dat in een boom klimt verlaat
deze wereld, een kind dat met een-
boek in een fauteuil klimt even
eens. Een kind dat speelt
uit
kind dat leest. Dat weten
Wij vergeten het te vaak.
Het moet ons dan ook niet ver
bazen wanneer kinderen hun boe
ken niet slechts gebruiken om te
lezen, maar er dikivijls gewoon
mee spélen, zoals ze met blokken,
snippers of poppen spélen. Ze bou
wen er toren van. Of bruggen, of
tunnels om er een trein door te
leiden. Ik heb meisjes gezien die
hun boeken rokjes aantrokken en
namen gaven. Diezelfde kindereyi
zijn, terwijl ze,blokken opstapelen
of tenten bouwen, eigenlijk bezig
hun eigen „verhalen" te schrij
ven. Zonder begin, zonder eind,
dikwijls zonder concrete inhoud,
maar heerlijk „anders".
Kinderen zijn geheimzinnige we
zens. Ze verstaan in de perfectie
de kunst waarvan bij ons de scien
cefictionschrijvers slechts kunnen
dromen: zich te verplaatsen naar
buitenaardse oorden, reizen te ma
ken d-oor ruimte, tijd en wei'kelijk-
heid, de realiteit achter zich te
laten zodra die realiteit zich on
aangenaam betoont, Het ene kind
verstaat die kunst beter dan het
andere allicht. Sommigen zijn
er ware meesters in, zij spélen en
lezen met zoveel overgave dat. de
moeder „er geen kind aan heeft"
en heel trots is op de spruit die
zichzelf zo fijn bezig kan houden
terwijl ze eigenlijk in paniek
zou moeten raken over haar we
reldvreemde kind dat altijd maar
weer op de vlucht slaat. Andere
kinderen kunnen niet spelen en
hebben geen geduld om een boek
te lezen. Maar ze slaan actief om
zich heen 'in déze wereld, be
moeien zich met alles en iedereen
en zijn voortdurend met de reali
teit in de weer. Dat zijn de veel
eisende, drukke, alle aandacht op
eisende kinderen maar die ko
men er wél, die zijn niet op de
vlucht, die zijn bezig déze wereld
Het ideale kind heeft- u mis
schien. Dat is het kind dat met
mate speelt, met mate leest, met
mate zich thuisvoelt in zijn wereld
èn zich daar dapper weert. Daar
om: als dit ideale kind van u zijn
dure boeken misbruikt om er een
toren van te bouwen, of de kos
telijke kleurplaten verknipt om zijn
kast te beplakken, wordt dan niet
te boos. Het is zijn goed recht.
Boeken zijn óók speelgoed En een
elektrische trein kost meer.
Thea Beekman
vrouw moet geen slaaf van de
huishouding worden. Ik heb toen
eens uitgerekend hoeveel tijd een
huisvrouw besteedt aan bijvoor
beeld worteltjes krabben of aard
appelen schillen. Weet u, dat je
een uurloon van twee tot negen
cent hebt met dit soort vervelen
de karweitjes?
Maar daat moet toch iets tegen
over staan om het zo te berekenen.
,Ja', geeft ze lachend toe. ,het is
niet helemaal eerlijk. Ik had een
reuze hekel aan dit soort werk en
in het begin van ons huwelijk deed
ik vertaalwerk als bijverdienste.
Elke minuut die ik naar mijn idee
te veel aan het huishouden moest
besteden ging af van de tijd die ik
voor het vertalen had. Op die ma
nier was het niet produktief. Maar
ik ben nog steeds voor om zoveel
mogelijk etenswaren te kopen die
zijn schoongemaakt of voorbe
werkt. Eén keer per week ga ik
naar een winkelcentrum en koop
levensmiddelen in. Ik breng de
chefs tot wanhoop door steeds de
gewichten en prijzen te vergelij
ken. Prijsbewust? O, ja heel erg'.
Bent u fanatiek?
„Nee, dat geloof ik niet. Ik ben
heel plooibaar. Alleen voor dingen
die ik essentieel vind. kan ik kop
pig op m'n stuk blijven staan.
Mijn man is niet zo kalm als ik
Het is een dominerende figuur, al
les draait in het gezin wel om hem.
Niet dat hij hier in huis zo domi
neert. Je moet van vaders geen
boemannen maken, vind ik. Hij
heeft minder tijd voor de kinde
ren dan hij zou willen. Het komt
zelden voor dat hij op tijd is voor
het eten en er is altijd iets te doen.
Er zyn telefoontjes en bezoekers
en artikelen of redevoeringen die
geschreven moeten worden'.
Wordt zo'n drukke huishouding
u nooit te veel?
,Ja, vooral toen ik er ook nog
allerlei politieke activiteiten bij
had. Maar een jaar of tien gele
den werd ik ziek en besloot het po
litieke werk er voorlopig aan te ge
ven. Af en toe verlang je er naar
om er een paar dagen uit te bre
ken. Soms ging ik met mijn man
mee naar congressen in het bui
tenland. Ik ga ook wel eens een
paar dagen naar myn moeder, als
ik tenminste een goede oppas kan
vinden. Onze vakanties zijn altijd
heerlijk. Vanaf het begin hebben we
de zondag gebruikt om er met het
gezin op uit te gaan. Wandelen. In
de zomervakanties kamperen we.
Tot nu toe deden we dat
met drie tenten waarmee we
tot in Turkije zijn geweest. Maar
ik moet bekennen dat we kort ge
leden een inklapbare caravan heb
ben aangeschaft die achter de
stationcar wordt gekoppeld. Het
geeft iets meer comfort".
Uw man is econoom. Betekent
dat dat uw huishouding volgens
zijn inzichten wordt gevoerd?
,In zoverre, dat hij verwacht
dat ik het ook economisch doe. Kle
ren kopen bijvoorbeeld geen pro
bleem. In het voorjaar en in de
herfst ga ik met alle jongens naar
een kledingmagazijn en koop daar
wat ze nodig hebben. De meisjes?
Nee hoor, die hebben een vast
maandgeld en daar kopen ze kle
ren of stof voor. We hebben geluk
kig nog zo'n ouderwetse instelling;
de huisnaaister, die elke veertien
dagen komt. De meisjes hebben on
derling afgesproken wie aan de
beurt is en verder kan de naaister
van alles korter of langer maken,
zodat uitgegroeide kleren door een
ander gedragen kunnen worden'.
Wat vindt u van televisie?
Verkoopadressen worden gaarne verstrekt door Stibbe Postbus 9041 A'dam
Een maand lang trekt de verkiezingskaravaan van de P.v.d.A. door ons
land. In de grote autobus aan de kop rijdt de lijsttrekker van de partij mee,
oud-minister drs. J. H. den Uyl. Hij beschouwt de bus niet alleen meer als
„open oor" voor iedereen die er iets in wil zeggen, de bus is nu ook het uit
gangspunt van zijn toespraken en heftige debatten met politieke tegen
standers. Zijn activiteiten worden met grote spanning gevolgd door zijn
gezin en vooral door zijn vrouw Liesbeth, die de eerste week met de kara
vaan is meegereisd.
„Ik ben soms net een ezeltje tussen twee hooibergen", zegt mevrouw
Den Uylvan Vessem, „aan de ene kant het gezin en aan de andere kant de
politiek, waar ik me wel wat meer mee zou willen bemoeien".
(W)ETENS WAARD
Nu de goede voornemens, die u na een over
dadige decembermaand in allerijl had ge
maakt, weer een beetje normale proporties
hebben aangenomen, kunt u weer eens den
ken aan iets lekkers. Om de overgang niet te
groot te maken geven we u een recept van
knappend perzikgebak dat niet „aanzet" en
toch lekker is.
„Oorspronkelijk waren we er
tegen, maar ik vind dat televisie
grote invloed heeft, veel goede
voorlichting kan geven.
Daar komt bij, dat ik mee heb
gedaan aan de VARA-rechtbatik
en toen het toestel eenmaal in
huis stond vond ik het kinder
achtig om de tv weg te houden
van de kinderen. Ik ivas bang
dat ze aan het toestel zouden
vastkleven, maar in de praktijk
valt het reuze mee. Program
ma's die ze niet leuk vinden,
zetten ze gewoon af. Een van de
jongsten zal misschien blijven
kijken en die is er met een grap
je ook wel vandaan te krijgen.
Wat ik het liefste zie? Actuali
teitenprogramma's, oude films,
maar toneel niet. Dat vind ik
„echt" veel fijner".
Leest u veel?
,Ja, detectives en ik houd de mo
derne literatuur bij. Vroeger heb
ik een tijdje in een boekwinkel ge
werkt en daar heb ik geleerd snel
te lezen. Daar kwam de baas
's morgens met een stapel boeken
binnen en zei doodgemoedereerd
.Even lezen'. Mijn man komt er
minder aan toe, leest .behalve
kranten af en toe detectives. Er
liggen hiet altijd stapels kranten
en tijdschriften. Je moet kranten
kunnen vergelijken. Ik wil graag
dingen omkeren om de achterkant
te zien'.
U hebt er voor nodig:
1 pak brooddeeg (500 gram)
1 pak brooddeeg (50 gram)
1 ons suiker
snufje zout
theelepel amandel extract
1 eetlepel roomboter of marga-
1 kwart kopje geroosterde
amandelen (in stukjes).
Giet de perziken af. bewaar plm.
2 ons van de siroop. Maak het deeg
gereed volgens de aanwijzingen op
de verpakking, voeg 1 eetlepel sui
ker aan het droge mengsel toe.
Wanneer het deeg (gerezen is)
tweemaal zoveel is geworden, uit
rollen in een rechthoek van onge
veer 40x30 cm op een bord met
bloem. Doe het vervolgens in een
ingevette pan van ca. 40 x 30 x 8
cm. Schik de perzikschijven in ge
lijke banen over het deeg. Dek hel
af en laat het gedurende 45 tot 60
minuten rijzen tot dat het twee
maal zo groot is geworden. Bak
het vervolgens bij een matig war
me oven, gedurende 35 tot 40 minu
ten, totdat het goudbruin is gewor
den.
Maak ondertussen in een juspan
een mengsel van perziksiroop met
de overgebleven suiker, kaneel en
zout. Kook het geheel 10 minuten,
todat een dikke siroop is gevormd,
haal het van het vuur en voeg bo
ter en amandel extract al roerende
toe.
Haal de cake uit de oven, en giet
siroop over de perzikschijven. Ver
spreid de amandelen tussen de ba
nanen en perziken. Het geheel nu
nog 5 minuten in de oven en dan
warm opdienen.
Papier, hout
en vinyl
Papier is het materiaal van de
trouwjurk links, inclusief brochje
en bouquet, 't Is vuurbestendig,
kost 10 dollar en komt uit New
York.
Vinyl werd gébruikt voor het
jurkje (onder) met lichtgevende
„katte-ogen" bezaaid. Ook uit
New York.
Rozenhout fineer gebruikte Di->
or voor de damesschoen.
