Nacht
zonder
einde
Roemenië trekt meer
Nederlandse toeristen
É8!»3s«s£,v,,
sjwsr,.
gtiEffigL
S&VSsareu.
isMvSr
JWlS?SF
T"~
a&2gsr.wraar
£e£si
WOENSDAG 18 JANUARI 1967
Oiis dagelijks vervolgverhaal
LEIDSCH DAGBLAD
door
Alistair Maclean
I net een stijl te pakken en voordat
Dat bedoelde ik eigenlijk niet"SS1Ia* £j Plat °P d«
c wilde u vooral bedanken omdat seconden bleef lk liggen
Ik wilde u vooral bedanken omdat
u niet zei: het spijt me voor je! Ik
ik zou het niet verdragen hebben".
Ze wreef met een van haar wanten
haar gezicht droog en keek me door
de tranen in haar ogen aan. „Wat nu,
dokter Mason?"
Terug naar de hut".
„Dat bedoelde ik niet".
„Ik weet het. maar wat had ik
moeten zeggen? Ik ben het spoor vol
komen bijster. Honderd vragen en
nergens een antwoord op".
„En ik ken zelfs de vragen niet",
zei ze. „Het is me pas vijf minuten
i bekend dat het geen ongeluk was"
Ongelovig schudde ze het hoofd. „Wie
heeft er ooit van een passagiers
vliegtuig gehoord dat door "bedreiging
met een pistool tot een landing werd
gedwongen".
„Ik wel. In Cuba waar *An
opstandelingen van
Viscount tot landen
zen echter i
t dan hier en als ik me
het zou me niets verbazen".
De stewardess luisterde nauwelijks
»n scheen alweer aan een ander pro
bleem te denken. „Waarom ver-
I moordden ze kolonel Harrison?"
Ik haalde de schouders op. „Mis-
uchlen kon hij te goed tegen het
slaapmiddel. Misschien zag hij teveel
of wist hij teveel. Misschien beide".
„Maar nu is het hen bekend dat u
te veel zag en te veel weet!"
De had heel graag gewild dat ze
onder het praten maar niet steeds
naar me keek, want haar ogen zou
den zelfs iemand als dominee Small-
wood tijdens een van zijn donderpre
ken week gemaakt hebben. „Een ver
ontrustende gedachte", gaf
en luisterde gespannen. Ik hoorde al
leen het gekreun van de wind en het
gesis van de over de bevroren sneeuw
voortjagende ijsnaalden. Het geluid
was nog nooit zo opvallend duidelijk
te onderscheiden geweest, maar ik
had ook nooit met een onbedekt oor
op de ijskap gelegen. Het hart bons
de me pijnlijk tegen de ribben.
Voorzichting krabbelde ik overeind
en terwijl het licht van mijn lamp
zich een brede baan door het aarde
donker boorde, rende ik, in mijn
haast uitglijdend en struikelend, om
het vliegtuig heen. De tweede maal
deed ik het in omgekeerde richting.
Er was niemand. Onder de neus van
het vliegtuig bleef ik ten slotte staan
en riep zacht de naam van Marga
ret Ross, die onmlddelly bij de voor-
ruit verscheen.
„Niemand te zien", zei ik. „We
schijnen het ons beiden dus verbeeld
te hebben. Klim er maar uit. Ik zal
u helpen".
Ik ving haar op en liet haar voor
zichtig op de grond zakken.
„Waarom liet u me hier alleen?"
stamelde ze. Het was ontzettend
afgrijsselijk! Die die doden waar
om ging u weg?"
„Het spijt me". Het leek me niet
het moment om commentaar te le
veren op vrouwelijke onrechtvaardig
heid, onredelijkheid en tegen alle lo-
gica Indruisend gepraat. De stewar
dess had al meer dan genoeg moe
ten meemaken „.Het spyt me", her-
haalde ik. „Ik had het niet moeten
doen, maar gunde me niet de tijd
om na te denken". Ze beefde zo he
vig, dat ik mijn arm om haar heen
sloeg en haar dicht tegen me
aanhield tot ze wat gekalmeerd was
Vervolgens nam ik de schijnwerper
en de batterij in mijn ene hand,
klemde de andere om de ijskoude
Ook Senaat
akkoord met
KLM-garantie
Ook de Eerste Kamer gaat ermee
akkoord, dat de regering de moge
lijkheid krijgt om leningen, die de
KLM eventueel wil sluiten, te ga
randeren.
Alleen de PSP-fractie stemde gis
teren tegen het wetsontwerp op
grond van principiële bezwaren te
gen overheidssteun aan bedrijven
waarvan een deel van de aandelen
in handen van particulieren is.
De wet maakt het mogelijk, dat de
regering (tot 1971) zonder de Sta-
ten-Generaal te raadplegen rente en
ai/ossing van KLM-leningen garan
deert. De maatschappij kan daardoor
als er grote investeringen moeten
woiden gedaan, waarbij wordt ge
dacht aan de aanschaf van
mammoetvliegtuigen, slagvaardig
handelen. Het gaat om leningen tot
maximaal honderd miljoen gulden
Voor hogere bedragen blijft toestem
ming van het parlement nodig.
In de korte vergadering, die de
Senaat gisteren hield werd ook goed
keuring gehecht aan een herziening
van de Rijnvaartakte die eind 1963
t.ot stand is gekomen. Door de her
ziening is Zwitserland toegetreden
tot de Akte van Mannheim en heeft
daarmee als oeverstaat van de Rijn
een rol toebedeeld gekregen bij de
controle op scheepvaart en onder
houd van de rivier.
P AND A EN DE MEESTER ETER
hfrÏmL T7„„£e directeur het Geldwezen, de heer Doormolen,
herstelde slechts langzaam van het toneeltje, dat Hapwap hem
Ir, "rfrthVgdf. hiJ tenslotte een telefoon oppakkend, die
tieJ,? verbinding met het hoofdbureau stond. „Po-poli-
de,J^litiu ia! 'r svrak een inspecteur aan de andere kant van
de lijn. „Inbraak in de muntV hebt een baby in de kluis aange-
menrgoudstaven eet---Hm-, fa... eh... juist... uie ko-
Jullie hebben het gehoord!" vervolgde h\f tot enkele agenten
„De munt! Baby aanhouden een voorgeleiden! En neem wat luiers
mee, je weet nooit!"
Zo reden even later enkele overvalwagens naar het ingebroken
pand, daarbij een onopvallende voetganger passerend
-Aha! De wet!" sprak deze goedkeurend. „Voortvarend als altijd!
Ik zie dat ik de verdere afwikkeling van deze zaak in goede handen
kan achterlaten! Het komt tenslotte ook niet van pas, dat er goud
uit de munt wordt gestolen!" y
toe. „Het laatste half uur werd ik ^mde de andere om de ijskoude
er verscheidene malen door geplaagd ?ers van Margaret Ross en samen
Ongeveer vijfhonderd maal, zou ik I epen We teru* naar de hut-
IJtelfs durven zeggen".
„Praat niet zo! Vermoedelijk voelt
u zich net zo min op uw gemak als
lk, dokter Mason". Ze huiverde. „La-
u ten we hier in vredesnaam weggaan.
Het is hier verschrikkelijk.
3Wat wat was dat?"
„Wat was wat?" Ik trachtte zo
rustig mogelijk te spreken, maar
gluurde toch zenuwachtig om mü
heen. Misschien had ze gelijk en
•vas ik inderdaad even bang als zij.
„Er klonk buiten een geluid". Ze
luisterde en haar vingers grepen in
iet bont van mijn parka. „Alsof er
liemand op de romp tikte".
„Onzin!" Ik zei het wat ruw, maar
-.lield al mijn spieren gespannen. „U
begint zo langzamerhand.
Midden in de zin zweeg ik. Dit-
maal zou ik er een eed op gedaan
hebben dat ik iets had gehoord en
■d het was duidelijk dat het Margaret
«s Ross ook niet ontgaan moest zijn.
Ze keek over haar schouder in de
qj richting van het geluid en wendde
haar gezicht dan heel langzaam weer
naar mij. Haar ogen waren wijd
v opengesperd. Ik duwde haar handen
weg, pakte mijn revolver en mijn
itaaflamp, sprong op en begon te
pi hollen. In de cockpit bleef ik stok-
«Uif staan. Hemel, wat was ik een
idioot geweest om de schijnwerper
r..te laf*>n hrnnrtAn Hof folio lioV>f „ov
Wordt vervolgd.
ADVERTENTIE
Twaalf landen zullen eind ok
tober deelnemen aan een vóór-Olym
pisch hockeytoernooi in Londen. Ne
derland behoort tot de deelnemende
landen, die in zes dagen evenzovele
wedstrijden zullen moeten spelen. Be
halve Nederland zijn de volgende
landen uitgenodigd: India, Pakistan.
Engeland, Australië, Spanje, West-
Duitsland, Frankrijk, Japan Oost-
Duitsland, Kenya en België.'
laten branden. Het felle licht ver
„r blindde me en maakte me tot een
jTolmaakt doelwit voor iemand die
<ébulten met een revolver in de hand
A*n in de sneeuw gehurkt op me zat
jjp wachten. Lang aarzelde ik echter
"j niet. Het was nu of nooit, want ik
wel de gehele nacht in die stuur
hut opgesloten kunnen blijven zitten
ff- in ieder geval tot de batterij van
ióe schijnwerper opgebrand zou zijn.
Met mijn hoofd naar voren werkte
(Van onze Amsterdamse corresp.)
Roemenië heeft zich geplaatst in
de reeks landen uit Oost-Europa die
Nederlandse toeristen willen trekken.
Hoewel de vakantiereizen naar de
Roemeense Zwarte Zee-kust al enige
jaren tot de mogelijkheden behoren,
heeft men thans In een nieuw hotel
in Mamaia een aantal kamers gere
serveerd voor Nederlandse vakantie
gangers. De Roemeense luchtvaart
maatschappij Tarora zal In juli en
augustus een aantal chartervluchten
tussen Schiphol en Constantza uit
voeren.
Opmerkelijk is de lage prijs, die de
Roemenen berekenen: voor f 483.—
kan men 15 dagen naar de luxe bad
plaats Mamaia en in die prijs is niet
alleen het vliegvervoer begrepen,
maar ook het verblijf en de maaltij
den in het eerste klas hotel „Patria"
waar iedere kamer met een toilet en
douche is uitgerust. Vanuit Mamaia
kunnen uitstapjes worden gemaakt
naar Boekarest. Moldavië, de Do-
nau-delta, Odessa of Istanboel.
socialistische landen, verwacht dat
het aantal hotelkamers onvoldoende
zal zijn. „Er is de laatste jaren een
sterk toenemende reislust naar de
landen van Oost-Europa. Er bestaat
een duidelijke behoefte onder de Ne
derlanders om nieuwe vakantiege-
bieden te ontdekken. Het komende
seizoen wordt voor ons opnieuw een
record".
De meest nabije Oosteuropese lan
den zijn gemakkelijk per auto te be-
rieken. Voor Roemenië en vooral de
Sowjet-Unie zijn de meeste vakan
tiegangers aangewezen op vliegrei
zen. Het ziet er naar uit. dat dit jaar
opnieuw duizenden Nederlanders
reizen naar Rusland zullen maken.
..rechter tie en het gestolen halssnoer
0JJ~3,6 Hv bevindt zich in een klein vertrek, verlicht door
iVÏ, f,™P Van 1 e zijde' 0nder de lamp, op een ebbehou-
Til e€- J™?e.vrou1w van betoverende schoonheid. Rechter
Tie zinkt op zijn knieen als hij het Keizerlijke gele brokaat van
haar gewaad ziet. Het is doodstil in het vertrek, alleen het sandel
hout in de antieke bronzen brander op de vloer geeft een zwak
knetterend geluid. De blauwe rook die ervan opkringelt vervult de
kamer met een aangename geur. De Prinses legt haar boek weg en
zegt met heldere, welluidende stem: ,£ta op, Tie. Er is weinig tijd
dus vergeet alle lege formaliteiten." Haar bleek gezicht is volmaakt
ovaal en bekroond met een hoog en elegant kapsel, waarin haar
spelden steken met knoppen van transparante groene jade. Ze
straalt ivaardigheid uit, maar tegelijk warmte en intelligentie. Er
ligt een bezorgde uitdrukking in haar grote glanzende ogen. Jk heb
je ontboden. Tie", zegt de Prinses langzaam, omdat ik heb ge
hoord dat je een groot bestrijder van de misdaad bent. en tevens
een trouw onderdaan."
Deviezen
Onvoldoende
De heer W. Hulst, directeur van
het bureau Vernu-Relzen N.V., dat
lwcb mijn noora naar voren werkte net bureau vernu-Reizen N.V., di
lk me door de voorruit, kreeg nog is gespecilaliseerd in reizen naar de
De heer Hulst zei hierover: „Voor
de Sowjet-Unie hebben die toeristen
dezelfde betekenis als voor elk ander
land: zij brengen deviezen. Het toe
ristenverkeer wordt daarom met
kracht bevorderd. De praktyk is
evenwel, dat de groei van de hotel
accommodatie en kampeerterreinen.
Vooral de laatste zijn al vrij vroeg
volgeboekt. Er wordt echter op grote
schaal gewerkt om meer toeristen
te kunnen ontvangen".
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
726 Nu alles toch eenmaal zo gladjes scheen te verlopen
maakte Bram geen haast met het vinden van een schuilplaats. Bo
vendien hoorde hij uit een luchtkoker het vage geluid van stem
men komen en nieuwsgierig legde hij zijn oor aan de koker te
luisteren.
Beneden hem zaten, aan een grote tafel, drie mannen, die een
kaart tussen zich in hielden. Dat kon Bram natuurlijk niet zien,
maar hij hoorde wel hoe één van hen vrolijk zei:
„Ziezo, vanavond staat ook onze laatste lantarenpaal bi) het
haventje. Je kunt 'm wel vast met een kruisje aantekenen. O, jon
gens ...nu kunnen we onze slag slaan. En er is niemand, die er wat
van heeft gemerkt".
De anderen stemden in met zijn vrolijkheid.
,J)at was een slim idee, al zeg ik het zelf', zei de kapitein. „En
het mooiste is, dat geen mens het flauwste vermoeden heeftwat
we van plan zijn".
Binnen de minuut zou hij weten, dat hij zich daarin schromelijk
vergiste v
Positie* Nederlandse
schepen
h"ï?Ku>.
Èsm
