oe is dat
ogelijk?
Nacht
zonder
einde
ASCANA
Rij veilig
1:200
ipERDAG 15 DECEMBER 1966 LEIDSCH DAGBLAD
Ons dagelijks vervolgverhaal
jftwel". Haar stem klonk dof en
ïloos. Ze stond bij de deur en ik
ïfce haar van zenuwen trillende
joog er steeds weer tegenaan sto-
„Ik zal me gaan verkleden".
|6S klom door het gat in de voor
naar buiten om de opvouwba-
">aar te halen en intussen
le ik de uitgang van de cock-
;n te krijgen. Ik bewerkte hem
met de achterkant van
ijjl, maar de deur bleef klem
Daarna trokken we de draag-
naar binnen en waren juist
de marconist erop te binden
voorzichtig mogelijk als de be-
ruimte het toeliet toen de
plotseling weer ver-
Ze droeg nu een zware uni-
jas en hoge laarzen, maar toch
haar nog een broek van ren-
id.
bent niet warm genoeg gekleed,
die broek dus aan". Ze aar-
en wat ruw voegde ik eraan
,We zullen niet kijken",
ik moet naar de passagiers",
maken het best. U denkt er
laat aan, is het niet?",
weet het en het spijt me",
naar de gewonde aan
;en. „Ik kon hem echter niet
laten. Zou hijdenkt U
I eet zich op de lippen en vroeg
ibrupt: „Gaat hij dood?"
rmoedelyk", antwoordde ik. Ze
tie terug alsof ik haar een klap
h gezicht had gegeven. Toch
et niet mijn bedoeling geweest
te zijn. Ik gaf slechts een kli-
oordeel. „We zullen doen wat
§pjk is. Veel zal 't echter niet
j rees Ik".
p slotte kregen we de marconist
H (draagbaar en met kussens be-
"ffjiden we zijn hoofd tegen
le schokken. Toen ik opstond,
Ie stewardess juist haar jas over
Dat is
geen prijs
voor zo'n
senoritas.
t door
t Alistair Maclean
de broek va nrendierhuid dichtge-
knoopt.
„We brengen hem naar oaar onze
post", zei ik. „We hebben een slee
bij ons behalve voor de marco
nist is er nog plaats voor één per
soon. Dat zou u kunnen zijn en u-
kunt dan meteen zijn hoofd onder
steunen. Akkoord?
„De passagiers begon ze onze
ker.
„Dat komt wel in orde".
Ik ging naar de cabine, sloot de
deur en gaf mijn staaflamp aan de
man met de snee in zijn voorhoofd.
De twee noodlampen verspreidden
namelijk maar een heel zwak licht
dat zeker niet bevorderlijk kon zijn
voor het moreel.
„We nemen eerst de marconist en
stewardess mee", verklaarde ik de
passagiers, „maar we zijn in hoog
stens twintig minuten terug. Als u
in leven wilt blijven, houd dan de
deur dicht".
„Ik vind', mompelde de dame op
leeftijd met een opvallend krachtige
en heldere, maar lage stem, „dat de
jongeman bijzonder kortaf ls".
„Alleen uit noodzaak, mevrouw",
zei ik droog. „Verkiest u een bloem
rijke toespraak terwijl u kans loopt
dood te vriezen?"
„Wel .eh. .als ik me goed bedenk
eerlijk gezegd niet!
Haar toon klonk wat spottend en
toen ik de cabine verliet, hoorde ik
haar onderdrukt lachen. Daarna
werd het een bijna onmogelijke taak
om in de nauwe stuurhut en het bij
na inktzwarte duister, terwijl de ijs-
storm door de versplinterde voorruit
floot, de gewonde marconist zonder
al te veel schokken op de grond te
laten zakken en naar de wachtende
slee te dragen.
Zonder de hulp van de breedge
schouderde, jonge vreemdeling was
het ons vermoedelijk niet gelukt. We
konden het nu echter klaarspelen.
De vreemdeling en ik lieten door het
gat in de voorruit de draagbaar in
de handen van de zich onder de neus
van het toestel bevindende Joss en
Jackstraw glijden die hem op de slee
bonden. Hierna was de stewardess
aan de beurt. Toen ze slechts met
twee klemmende handen om haar
polsen tussen hemel en aarde ben
gelde, meende ik haar even een kreet
van pijn te horen slaken en plotse
ling herinnerde ik me dat Jack
straw me gezegd had dat ze vermoe
delijk aan haar rug gewond was.
Voor dergelijke dingen hadden we
dat ogenblik geen tijd. Ik sprong
uit het vliegtuig en een paar se
conden later voegde de jongeman
met de brede schouders zich bij me.
Eigenlijk was het niet de bedoeling
geweest dat hij nu meteen al zou
meegaan, maar ik zag er geen
kwaad in: hij moest toch een keer
de hut en zijn toestand bracht
mee dat hij niet op de slee behoefde
te zitten.
ptwoord... melange-dekblad,
pjwe dekblad - een melange
beste uit de fijnste tabakken
it volledig automatische ver-
Jbing mogelijk. Daarom is de
in Wascana ongelooflijk laag.
imet melange dekblad
licht, extra geurig
Misschien was de wind iets gaan
liggen, maar de kon leek heviger en
wreeder dan ooit. Zelfs de honden
kropen van ellende in de luwte van
het vluigtuig. Af en toe hief een van
hen als in protest de kop op en liet
een langgerekt en treurig wolfsge-
huil horen: een onbeschrijfelijk
angstwekkend geluid dat ledereen
door merg en been ging. Jackstraw
toonde zich 'echter blij met hun el
lende, want ze zouden er alleen maar
harder door lopen. Met de wind en
de ij snaaiden jacht achter deden
dat inderdaad. Eerst liep ik met et
lantaarn voorop, maar Balto, de lei
dende hond, duwde me al heel spoe
dig opzij en sprong als het ware het
donker in.
Wordt vervolgd.
-
Isities Nederlandse
schepen
gesloten, staat er op. Het jacht van kapitein Costa Plenta ls als
laatste er doorheen gegaan".
„En ivat heeft-ie je betaald om de sluis dicht te houden?" riep
Bram, want hij had allang begrepen wat er aan de hand was.
„Dat is een belediging"vond de ander. „Nu kun je wachten, tot
je een ons weegt, zeeman en tot je schip een half ons weegt. Je
komt er niet door
„Verloren", kreunde Karo. JVu zijn we ons schip kwijt. Bram
nu moet je het aan Costa Plenta geven".
Maar Bram had alweer een ander plan!
PANDA EN DE MEESTER ETER
33-91. Schilder Franssen bevond zich op een stellage in een rus
tige zijstraat en hanteerde vol voldoening de kwast.
Ta-ta-di-domzong hij onder het strijken van de verf. Pam-
pam-pam-la-la!"
Doch toen werd hij in zijn muzikale genietingen gestoord door
een naderend geroep onder hem. „Wat gebeurt daar?" vroeg hij
zich af. „Zit de politie weer kinderen naofnee! Daar wordt
een dame lastig gevallen! Het zijn toch ruwe tijden, tegenwoordig!
Maar ik zal daar eens een stokje voor steken!"
Onwetend van het onbegrip dat boven hem heerste, was Jollipop
tot op enkele passen af stands van Joris gekomen.
,J4u hebben wij u dan toch, onverlaat!" kreet hij, de handen
uitstrekkend naar de achtervolgde. „U ontsnapt ons niet meer!"
Op dat moment werd hij getroffen door een verfblik dat over zijn
hoofd stulpte en een kleurige inhoud over zijn kostuum ver
spreidde
Mee eens Vraag gratis embleem aan het
N.Z.B^ Postbus 4530, Rijswijk (Z-H).
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMET JE FOK
698. ,£)e eerste sluis", zei Bram opgewekt. „Met zo'n groot jacht
zal dat Costa Plenta heel wat tijd hebben gekost, jongens. Hier
kunnen we de verloren tijd goedmaken. Ahoy, sluiswachter"
Het grijnzende hoofd van de sluiswachter kwam over de rand
kijken.
„Ahoy, Kokanje", riep hij.
„We willen erdoor en we hebben haast", schreeuwde Bram.
„Als je haast hebt kun je beter gaan lopen", riep de sluiswachter
vrolijk terug. „Zie je dat bordje niet hangen? Wegens reparatie
Br* >3 840 m ZW Ctylofl
p 14 Kasp Roca
later 13 ta Fredrikstad
Tankvaart
3 op 500 m ZZW IJilan
rayon is gepleegd, al is het ijk hier aangespoeld. Het gaat om be
langrijker zaken. Tussen haak'£s, waarom draagt u die kalebas
„Het is een souvenir dat een dorpsoudste mij heeft opgedrongen"
zegt de Rechter, „maar hij bewijst goede diensten, omdat de men
sen mi) voor een dokter houden nu ik met die kalebas loop". „Dat
is geen gek idee, als u hier werkelijk incognito wilt verblijven",
zegt kapitein Sioe. „Ik kan u papieren geven op naam van een
dokter uit de hoofdstad. Als u mij behulpzaam wilt zijn met een
discreet onderzoek, kan het geen kwaad als u uw voorgewende
identiteit kunt bewijzen. Mag ik uw papleren?"
Tank één glas melk op elke
200 kilometerhet gezondste
„pep-middel" voor scherpe
ogen en een snel reaktiever-
mogen. Veilig, verstandig en
vurrukkulluk
De Nederlandse heren volleybal-
ploeg, die vrijdag a.s. in de- Hout
kamphal in Doetinchem tegen Prank-
rijk uitkomt, is als volgt samenge
steld: Kooien, Jansen, Valkenburg,
Lodder, Onnes, Vermeulen, Mulder,
Brouwer, Van der Hoek, Schreuder,
Van Baaien, Van Wijnen.
Nicolas Morozov, coach van het
Russische voetbalelftal dat tijdens
het wereldkampioenschap voetbal in
Engeland op de- vierde plaats eindig
de, heeft zijn ontslag ingediend. Het
is echter nog niet zeker of Morozov's
ontslag zal worden geaccepteerd dooi
de Russische Sportbond, die het in
dergelijke kwesties voor het zeggen
heeft.
RECHTER TIE EN HET GESTOLEN HALSSNOER
11-8. ,£,aat ik u allereerst vragen of u met een speciale opdracht
naar Rivierstad gekomen bent", zegt de kapitein als Rechter Tie
gezeten is. „Nee, mijn komst is zuiver toevallig", antwoordt de
Rechter. „Ik heb een smokkelzaak opgelost in het naburige dis
trict en was van plan hier een paar dagen vakantie te houden.
Mijn luitenant Tsjiao Tai wikkelt de zaak verder af en komt me
over een dag of drie ophalen. U hebt me toch niet nodig inzake
de moord op die kassier Tai Min?" „Nee", zegt kapitein Sioe, „dat
is waarèchijnlijk een gewone roofmoord, die bovendien buiten mijn
