Veranderen in de herfst
NIEUW i
fOOM
gSr&Sa
rsSsr.sr
DE HAL: HET VISITEKAARTJE VAN ONS HUIS
Hoort het soms zo?
DAG 5 NOVEMBER 199$
LETDSCH DAGBLAW
LJD.-ELX.rHA S
4 .EN HUIS kan ruim van afmetingen zijn en ons desondanks
benauwen. Een huis kan klein zijn en ons toch he* gevoel
Lven dat het ruim is.
Die indruk van ruimte ontstaat gewoonlijk door de goede
Irhoudingen, de licht-inval, de kleur en tenslotte in belangrijke
|ate door de inrichting, de keus en groepering van meubels.
Als bewoners hebben we zelden invloed op verhoudingen en
fcht-inval, op de kleur kunnen we meestal wèl invloed uitoefe-
•n en de inrichting hebben we gelukkig helemaal in de hand.
jet al of niet ontstaan van ruimte hangt dus voor een deel af
an wat wij met het ons verhuurde of verkochte aantal kubieke
jeters doen, of we zoveel mogelijk ruimte scheppen om te leven,
üs ruimte alleen maar iets was dat men met een duimstok kan
[eten zou de uitdrukking „ruimte scheppen" in dit verband
hzin zijn. Ruimte is echter ook nog iets anders, iets dat we niet
[eten, maar ervaren als een plaats waar het goed is om te zijn.
jet is een aanlokkelijke opgave te proberen die leefruimte tot
jand te brengen. Het inrichten van een huis of kamer wordt er
keiend door en dermate belangrijk dat het een goede voorbe
ding vraagt. Hoe richten we een woning in waarin ieder
fzinslid „ruimte" heeft, zichzelf kan zijn?
Woonruimte
moet
leefruimte
zijn
Het is duidelijk dat we daarbij niet moeten uitgaan van meu-
bls die we zo mooi vinden, maar van de woonruimte waarvoor
pze eventuele aankoop is bestemd. We vragen ons in de eerste
laats af wat we met die woonruimte kunnen doen, hoe we die
jx>r een goede keus van verwarming intensief kunnen gebrui-
pn en op welke manier we daar het liefst willen leven. Pas
parna kopen we wat voor dit doel het meest noodzakelijk is.
je rest komt wel, daar is geen haast bij. De aanschaf van over-
pdige dingen werkt alleen maar verwarrend en staat het
[heppen van leefruimte in de weg. Wie de moed heeft met
feinig te beginnen dat gaandeweg kan worden aangevuld (en
Üzijn meubels die zich hier voortreffelijk toe lenen) zal een in-
ieur aanpassen aan veranderde behoeften, wat de bruikbaar-
«d van de woning verhoogt.
■I Een huis is een gebruiksvoorwerp. Het is geen doel op zich-
If maar een middel om te leven. Nog al te vaak wordt het
ven van jong en oud in onze woningen geremd. Deels door
istandigheden die men zelf niet in de hand heeft, zoals geho-
|heid en ongeschikte woonomgeving, maar ook door eigen
edoen. Soms gebeurt dat door de huisvrouw die haar woning
:en erdreven netjes wil houden, soms door man en vrouw beiden
^ei or wie het interieur hoofdzakelijk een symbool van welstand
en i Ik herinner me een groot dorp dat befaamd is om zijn „net-
id", waar men kinderen en huisdieren bij voorkeur de straat
•p., (stuurde en waar 's avonds gordijnen opzij werden geschoven
tU ii voorbijgangers de mooie kamer, waar geen sterveling zat,
onc laten zien. „En wat dan nog", zult u misschien zeggen, „als
0: en daar nu plezier in heeft?" Maar dat plezier is niet onschul-
ls g. Een huis waarin geen ruimte is om te leven wordt voor
3or nderen vaak een verschrikking, al zijn ze zich dat veelal pas
)leit ter bewust. Het kan een rem zijn voor hun normale ontwikke-
oj ig. Volwassenen die hun interieur als een pronkstuk bewaren
I no tbben er geen flauw idee van hoe groot het tekort aan woon-
:not is waaraan ze zich vrijwillig onderwerpen, een tekort dat
ers vloed op hun leven heeft. Het leven van jong en oud wordt
die manier beknot. Het zo bruikbaar mogelijk maken van
'e <i ize woning voor alle gezinsleden vraagt soepelheid en aan-
issingsvermogen.
Tj-jj Een voorbeeld van dit aanpassingsvermogen zagen we in een
ene iderwets ingedeeld huis dat een jaar of vijf geleden door
:t a euwe bewoners werd betrokken. Ze richtten de woning sober
m i en namen rustig de tijd om te ervaren waar aanvulling nodig
ie IE wenselijk zou zijn. In een periode van ziekte ontstond be-
ritl; oefte aan slaapruirate in de zitkamer. In die behoefte kon door
aanschaf van een rustbank, waar voldoende plaats voor was-
)er8 imakkelijk worden voorzien. Door uitbreiding van het aantal
izoekers en logees bood die bank later zeer gewenste zitplaat-
vol] :n en extra slaapgelegenheid.
De beperkte hoeveelheid stoelen in de kleine eetkamer werd
y, ingevuld met krukjes die als ze niet in gebruik zijn onder de
tr fel staan. In dit huis bleef ruimte om te leven. Men wordt er
001 et door „dingen" getiranniseerd. Het is een misverstand aan
n 1 nemen dat „dingen" een interieur gezellig maken. Gezellig-
sid ontstaat door mensen die er wonen, door kinderen die spe-
tn. volwassenen die lezen, studeren, knutselen, door een huis
dier dat vredig ligt te slapen in zijn mand.
Voor zo'n leefruimte kiezen we dus vloerbedekking, meubels
wat er verder nodig is.
de keus van vloerbedekking spelen doelmatigheid en
uTjeugdelijkheid een grote rol en bovendien zullen we rekening
eten houden met de eisen die het onderhoud aan onze tijd
krachten stelt. Het materiaal van de eventuele vloerbedek-
vraagt óók om praktische overwegingen. Een kwetsbare
•bedekking en meubelbekleding leiden er vaak toe dat kin-
ren niet echt kunnen spelen, de man niet in de kamer mag
lutselen, de vrouw het drukker heeft dan nodig is, er dus
fruimte verloren gaat.
de keus van meubels zullen we de verhoudingen niet uit
oog willen verliezen tussen woonruimte en het aan te schaf-
:n meubilair. Een nauwkeurig op schaal getekende plattegrond
in de woning met even nauwkeurig getekende plattegrondjes
in de gewenste meubelen helpen ons hierbij. Die verhoudingen
belangrijk. In een licht, klein zomerhuis zag ik onlangs twee
'zware armstoelen die de ruimte volledig verknoeiden. Een
eenvoudige, makkelijk verplaatsbare stoelen die prettig
je fitten zouden de aantrekkelijke ruimte niet hebben bedorven, de
woners veel gezeul hebben bespaard als de kring van zit
plaatsen moest worden uitgebreid, en voor de kleuters ruimte
jebben gelaten om spelletjes te doen.
i Als we wonen op een manier die werkelijk past bij de behoef-
Jtn en verlangens van onszelf en onze gezinsleden scheppen wt
jUimte om te leven en daar komt het bij het wonen op aan.
1 Wie bij de praktische uitvoering hiervan moeilijkheden onder-
1 £ndt kan bijvoorbeeld voorlichting vragen aan de Stichting
boed Wonen, Leidsestraat 5, Amsterdam. Men kan er terecht
maandag van 1—5 uur en van dinsdag t/m zaterdag van
iel5 uur.
?<il De Stichting Goed Wonen geeft voorlichting aan het publiek
pver meubelen en materialen zonder daarbij enig commercieel
gjklang te hebben.
BIJ DE FOTO'S
BovenBij het kopen van gordijnen, vloerbedekking en meubels moe
ten we uitgaan van de woonruimte waarvoor deze aankoop bestemd w.
Onder: Een hoekje van de huiskamer waar de kinderen kunnen knut
selen is buitengewoon handig. Dit wandmeubel met aangebouwde
klaptafel is heel geschikt voor dit doel.
K GELOOF in natuurlijke
•*- ontwikkelingen, zelfs bij
ons geciviliseerde en zoals
sommigen menen gedege
nereerde mensensoort. Elk
kind gaat tijdens het opgroeien
door allerlei perioden heen die
bij zijn ontwikkeling horen.
Alle kleuters worden op een
bepaald moment koppig, alle
pubers op een bepaalde leef
tijd ongenietbaar, alle mensen
op een zeker ogenblik oud.
Daarom vraag ik mij af: is de
afschuw van water-en-zeep die
je bij schoolkinderen ziet op
treden soms óók een onder
deel van die noodzakelijke ont
wikkeling?
Want het is toch heel vreemd. Ba-
bies vinden het verrukkelijk om ge
baad te worden, voor kleuters is
het bad een dagelijks feest, tieners
hebben er bepaald behoefte aan
dikwijls te douchen, te zwemmen,
alle wereldse stof van zich af te
spoelen, maar schoolkinderen
Schoolkinderen verafschuwen bad
water en hun haat tegen zeep is
met geen pen te beschrijven. Zó
heb je ze schoon eai zó liggen ze
weer in de goot te rollen, vegen met
hun handen de Straat aan, sjou
wen rond met stukken roestig ijzer,
teer brokken, onnoemelijke viezig
heid.
Heit, commando: handen wassen
voor het eten, trachten ze met on
eindige slimheid be ontduiken. Als
je er niet duvels achterheen zit ne
men ze nooit een bad. Het woord
hygiëne klinkt hun als een ver
vloeking in de (ongewassen) oren.
Zodra je ze flink onderhanden
neemt en stevig afboent om alle
hars. pek, stof. modder en verf stre
pen van hun kniëen te verwijderen,
schreeuwen ze als een woudloper
aan de martelpaal. De aanraking
van water-en-zeep met hun vuile
huid schijnt werkelijk pijn te doen
Ze sidderen voor het washandje, ze
smeken om genade, ze kronkelen
en kermen en hun verdriet is zó
echt dat je er radeloos van wordt.
Dat, moet 'n oorzaak hebben, denk
lk wanneer ik Marian naar de bad
kamer stuur en haar vertwijfelde
gezicht zie. Vroeger keken haar
broers me ook zo aan. met die bl'k
van geslagen, hond van gekastijde
slaaf, van onderdrukte minderheid
zinnend op gruwelijke weerwraak.
Zou ze dat vuil op haar huid dan
soms nodig hebben? Zouden alle
schoolkindertjes er werkelijk be
hoefte aan hebben om vies, onge
wassen en smerig rond te lopen?
Zelfs Moeder Natuur spant samen
met, het schoolkind. De lieverdjes
worden niet zo vuil omdat ze spe
len, maar omdat zij een geweldi
ge aantrekkingskracht op alle on
gerechtigheden schijnen uit te
oefenen.
Het vuil vliegt hen tegemoet,
hecht zich aan hen vast. De mod
derplas op de straat stort zich in
hun armen. Vogeltjes ontladen zich
op htm hoofd en schouders. Poesjes
die met natte pooties binnenkomen
sorimfiren onmiddellijk bij het kind
op schoot, nadat ze zorgvuldig het
deurmatje hebben ontweken. Als we
met ons vijven in het gras hebben
gezeten is alleen Marian groen ge
worden. Als we met ons allen in
zee gezwommen hebben is Marian
de enige die vol oliestrepen zit. El
ke onderwijzer kan ongelooflijke
verhalen vertellen over wat kinde
ren met inkt kunnen doer. of lie
ver. wat inkt met kinderen kaai
doen.
Zelfs hun lippen, kin en tong zitten
Moederlijke
'OÊm
overpeinzing J
er vol mee. Het „afwosbaar" dat met
duidelijke letters op het etiket
prijkt is alleen toepasselijk op vol
wassenen. Bij kinderen gaat inkt er
niet af. Evenmin als waterverf. Of
kleurkrijt. Of potloodstrepen.
Daarom vraag ik me al jaren af:
hoort het misschien zo? Is de na
tuur verstandiger dan de mens en
is het goed voor kinderen om sme
rig te zijn? Alle deskundigen vlie
gen by zo'n revolutionaire theorie
tegen het plafond. De dokter roepti
„foei", de moeders roepen: „Kom
nou, een vies kind, ik zou me scha
men voor de buren", de sociaal
werker roept: „hygiëne vóór alles".
Alleen de kindem weten beter. Die
verzetten zich heftig tegen elke
aanval van water en zeep en ver
dedigen hun vuil. Uit instinct?
Ik weet het niet meer. Ais alle
kinderen van een bepaalde leeftijd
zich zo hartstochtelijk vnll maken
en zich er zo wel by voelen moet
dat een oorzaak hebben. Uit zich
zelf zjjn ze niet schoon. Je kont sa
schoon maken.
Die gezegende toestand duurt
nooit langer dan vijf minuten, dan
vliegen van alle kanten de modder,
de inkt, het stof weer op hen af.
Het vuil klemt zich vast aan het
k:nd, het kind klemt zich vast aan
het vuil, ze beschermen elkaar.
waartegen? Ik wou dat ik het wifrt^
Dan zou ik me niet zo opwinden,
telkens als Marian weer een was
beurt heeft weten te ontlopen.
THEA BECKMATf
ADVERTENTIE
■'S
flitst uw oven schoon
nr
r1
e 0venteir"Se ;enVoüd»êl
to tl00gLer> =Putten
oven >^G°ee" S*
schoon, meer te be-
geensrnel ook zo
speuren, tn fQom. e
sputtbosl
0[K]0
PRODUCT N.V. ONDER ONS/DE KRIM (0) TEL. 052472411
Weet u welk vertrek van
uw huis het meest door ande
ren wordt gezien? Zelfs door
mensen, die nog nooit een voet
bij u over de drempel hebben
gezet! De gang, de hal, de en
tree of hoe we deze ruimte ook
willen noemen, is het visite
kaartje van uw huis.
In de tijd dat er nog niet zo re
volutionair werd gebouwd en flats
alleen op papier bestanden, laadden
de meeste woningen een tuin, die
in veel gevallen gesierd werd door
prachtige bloemen. In die tijd was
de tuin misschien nog wel belang
rijker dan de gang, want de be
zoeker kwam vanuit een weelderige
tuin vaak in een schemerige hal en
deed pas weer goed zijn ogen open,
als hij in de huiskamer was. Te
genwoordig is het veelal anders.
Honderduizenden mensen wonen in
flats en het zal voor
een verademing zijn, als hij na al
die stijgende grauwheid van het
.beton-doolhof-trappenhuis", een
gezellige ruimte ziet, waar hij zich
op z'n gemak uit z'n jas kan pellen.
In die grote massa steen is de hal
het eerste persoonlijke stukje wat
de bezoeker van uw woning ziet.
Hoe kunt u nu die ruimte, die
velen al dan niet over uw schouder
zien, gezellig maken? Daarvoor zijn
natuurlijk verschillende oplossin
gen. In de eerste plaats denken we
aan de vloerbedekking, die veel
aandacht vraagt en krijgt! Ideale
materialen voor de ingang zijn wel
linoleum, oolo vinyl - tegelsplastic
vloerbedekking of tegels van viltta-
pijt. Deze laatste vloerbedekking
moet regelmatig besproeid worden,
wilt u een lange levensduur ver
wachten. In dit artikel willen we
speciale aandacht schenken aan li
noleum, dat zowel in een moderne
als ouderwetse behuizing uitstekend
voldoet. We denken hierbij aan hui
zen, waarin nog een ouderwetse
granieten vloer ligt. Deze kan heel
gemakkelijk beplakt worden met li
noleum. Is de gang smal, dan kan
deze breder lijken door smalle stro
ken schuin of in de breedte op de
gangvloer te laten plakken. Als
het decoratief is gelegd, dus met
gebruik van andere getinte biezen,
stroken, blokken, dan is er geen
loper nodig.
Een linoleumvloer vraagt zeer
weinig onderhoud: het is voldoende
als u de vloer tijdens de jaarlijkse
schoonmaak afneemt met een in
petroleum gedrenkte doek en hem
daarna met vloeibare was behan
deld.
Ook de trap kunt u met linoleum
laten beplakken. Om het wat. hin
derlijke lawaai tegen te gaan legt
u onder het linoleum een laag
kurkment en als de trap over een
kelder loopt, bekleed u de onder-
Bijtte due de zijde die vanuit de
kelder zichtbaar is met zacht-
board. Dit laatste is beter omdat
zo'n kelder werkt als een klank
kast. Het lawaai valt trouwens nog
wel mee, vooral als er in uw gezin
alleen op rubberzolen wordt gelo
pen. De voorzijden van de treden
kunnen worden afgebiesd met een
strip van hout, aluminium of van
kunststof. Natuurlijk kunt u ook
tapijt op de trap nemen, dat iso
leert het geluid beter dan linoleum.
Om slijtage te voorkomen is het
gebruik van strips bij deze wijze
van bekleden ook aan te raden.
De wanden zyn vaak (ook in de
gang) een steeds terugkerende bron
van ergenis. Zwarte vegen, afdruk
ken van kinderhandjes enzovoort
zorgen er wel voor, dat u aan
t werk blijft. Als u de muren nu
eens bel tand el t met een muurverf
of beplakt met plastioleer? Beide
zijn afwasbaar en dat is wel be
langrijk m de gang. Heel decoratief
staat een gedeeltelijk houten wand,
die u bijvoorbeeld achter de kap
stok zou kunnen maken. Over een
kapstok gesproken
Als er ruimte voor is. souden we
ons moeten afvragen of we niet een
kapstok zouden nemen, waarbij de
jassen aan kleerhangers, achter el
kaar, dus als in een hangkast kun
nen worden opgehangen. Op deze
manier zal de kapstok er altijd net
jes uitzien (omdat door het ont
breken van gewone haakjes geen
jassen op de kapstok „gesmeten"
kunnen worden) en zal er bij veel
visite niet zo'n „uitwas" aan de
muur ontstaan, (zie tekening).
In veel huizen bevindt de tele
foon zich in de gang. Vaak is het
ook alleen maar de telefoon en In
het gunstigste geval hangt er een
bloknote naast en bungelt er een
potlood aan een touwtje. Veel leu
ker is het om gebruik te maken van
die liandige telefoon wandrekjes,
die in de handel zijn. Hierbij staat
het toestel op het bovenblad en on
der het blad is een laatje voor het
aantekenboekje. Daaronder bevindt
zich nog een vak voor telefoonboe
ken. Een gemakkelijk modern stoel
tje van draadwerk of rotan zal er
voor zorgen dat uw telefoonreke
ning op een comfortabele manier
wat hoger wordt
Een spiegel mag natuurlijk in de
gang niet ontbreken. Als u hieron
der een bakje hangt voor de hand
schoenen en sjaals dan zullen de
ze voorwerpen niet meer behoren
tot de „eeuwig rondslingerende at
tributen!"
Planten kunnen uw gang een ex
tra gezellig tintje geven. Een grote
bak met weelderige klimplanten,
die geen zon behoeven, is lhervoor
heel geschikt.
Wilt u eens wat anders dan an
ders. dan kunt u de traptreden bui
ten de leuning laten overstekenen
en op deze overstekende stukken
kimt u planten zetten (tekening).
Op deze manier krijgt u een .han
gende tuin". Op deze wijze kunt u
uw bezoekers verrassen, als u da
deur opendoet.
