VOOR WINTER EN ZOMER
TEGEN VORST EN ROEST!
„de zilveren hamer"
n?JSK2
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 17
ctogehjk* vervolgverhaal
Utt het noors
vertaald door
S. T. v. d. Nolle-
Oomkens
door Vera Hendriksen
5 ,73)
Na het avondmaal kwam de jong-
ate der gasten naar Sigrids weef-
®lwerk kijken. Hij stond achter haar
__en zag al spoedig wat het werk voor
stelde. Opeens begon hij een cou-
3 8 plet van een oud vers op te zeggen
"i >ver Odin en Gunl&d.
HU zei het op een eigenaardige,
zangerige manier. Sigrid hield op
met weven en wendde het hoofd ver
rast om. Hun ogen ontmoette elkaar.
Nooit eerder had zU zulke diepzwar
te ogen gezien, dromerig en tegelijk
wonderlUk vurig. Verward wendde
ze haar blik af en vervolgde haar
werk, haar vingers bewogen nog
a;
Elsneller dan voorheen.
Waar is de rest? vroeg hU.
Ze zocht het eerste gedeelte op en
rolde het kleed uit, zodat hU het
kon bekyken. HU bekeek nauwkeu
rig alle voorstellingen en wierp van
(tijd tot tUd een onderzoekende blik
op Sigrid.
Zulk prachtig weefwerk heb ik
mUn leven niet gezien, verklaar
d/de hU opgetogen. Houdt u van
a-iverzen, vrouwe Sigrid, dat u het ver-
U haal van de dichtermede geweven
j hebt?Ik houd van de godenliede-
jL ren, antwoordde Sigrid, maar we
horen hier op Egge niet veel van
IR6> dien aard. Soms zeggen we zelf ver
zen voor ons plezier. Ik heb een paar
maal Bergse Skaldtorvesson, de bard
van Jarl Svein, gehoord en dat was
prachtig.
De IJslander zweeg enkele ogen
blikken, toen begon hU weer.
Het slot was:
„Ook gU vrouwe zUt dichteres
<1 want van Gunlöds droevig lot schiep
uw vaardige hand 'n vers in kleuren"
Het was doodstil ln de hal ge
worden, toen hU zijn gedicht voor-
droeg. Toen het klaar was, verzocht
Olve hem het nog eens te herha
len, hU had de eerste regels gemist.
Doch toen hU hem wilde belonen,
agschudde de IJslander het hoofd.
n_ Ik zal nog enige verzen voor u
■«zeggen, en daarvoor kunt u me belo
nen, als u dat wilt. Doch voor dit
vers heb ik mUn beloning reeds ont
vangen.
Sigrid bleef ontroerd voor haar
■■weefgetouw zitten. Het was alsof ze
_haar werk ineens heel anders bezag:
«qdoor de ogen van hem, de dichter-
Het was waar, dat ze haar
zodanig gebruikte, dat deze
stemmingen vertolkten
^fcenen, die zy uitbeeldde: vreugde
•oefheid, vrees en onversaagdheid,
dat had nog nooit iemand be
epen.
HU had haar dichteres genoemd
Wie was hy, deze eigenaardige
vreemdeling
_2In ieder geval had hU geen geringe
r^dunk van zichzelf, dat bleek wel uit
Izijn optreden.
m j Ze schrok op uit haar dromeryen,
)f Jtoen ze opeens weer zyn stem hoor-
«ujjde, ditmaal vrolUk en verrast.
-J| Maar Kjartan, oude roodhui-
J den jager, wat ter wereld voer jij hier
«in Trondheim uit? Tussen de aan-
Lwezigen had hU de IJslander Kjar-
Itan Torkjellsson ontdekt en dit
weerzien scheen hem machtig te
ijverheugen. Met één sprong, die de
hoorns met mede deed schudden en
Olve geërgerd deed fronsen, was hij
over de voorste tafel heen en stond
hij voor Kjartan, die bezig was zich
Ukehjk aan mede te goed te doen.
Nnnneen mmmaar Sigvat. sta
melde Kjartan opgewonden. Hoe
3is het mogelyk, dat we elkaar hier
Jltegen het lUf lopen. Hoe maak je
'het, heb Je nog veel viskoppe ge-
jflgeten de laatste tUd?
ISigvat barstte in een hartelUk ge-
ich uit.
Neen zei hij, maar als je
|nog wat van dat soort
Posities Nederlandse
Weet je. waat ze het over heb
ben? vroeg Olve aan Gissur, die
naast hem zat.
Ja, Gissur bleek er meer van te
weten. HU vertelde, dat Sigvat opge
voed was bU een zekere Torkjell op
IJsland. Er werd beweerd, dat in het
water daar een bepaalde vissoort
leefde. Wie er van at, zou uitblin
ken in verstand en wUsheid. Op ze
kere dag, toen Sigvat aan het vis
sen was, had hU zulke vissen te pak
ken gekregen. Een Noor, die bU hem
was, had hem aangeraden, de kop
pen te eiten, omdat daar de kracht
in zou zitten. En toen had Sigvat
in zUn eentje al die viskoppen op
gegeten.
Sinds die tUd
zUn dichterlUke
worden. Kjartan
hU zich van
n bewust ge-
een familielid
;n Sigvat waren al spoe-
druk gesprek geraakt en
flulster.'dat'di
ken gehoord werd: en zeg Kjar
tan, hoe staat het met je goudmyn?
Ben Je er al weer eens geweest?
Kjartan zuchtte diep en schudde
mismoedig het hoofd.
Je weet, het goud ligt ervoor
het rapen daar op dat strand in
Vinland.
Wat en JU hebt dat niet ge
daan! Kjartan, moedige Vinland-
vaarder, je stelt me diep teleur! riep
Sigvat uit.
Wordt vervolgd
ADVERTENTIE
Alles
pleit
voor
TELEFUNKEN
Perfecte
opname en
sublieme
3,weergave. Met
TELEFUNKEN
Magnetophon.
bandrecorders
Burgers grijpen
aanrander
Burgers hebben in Eindhoven-Stra
tum een 26-jarige man gegrepen en
aan de politie overgeleverd. Hij wilde
zich in het donker aan een 18-jarig
meisje vergrUpen. TUdens het onder
zoek kwam vast te staan dat de jon
geman, die in februari vain dit jaar
ln Eindhoven kwam wonen, zich in
enkele maanden aan minstens 17
aanrandingen heeft schuldig ge
maakt.
In de nacht van 2 op 3 mei trok
hy in Stratum een 37-jarige vrouw
van haar fiets om haar daarna aan
te randen, waarby een hevige wor
steling ontstond. Op 19 oktober vond
hij op de Meerveldhovenseweg in
Eindhoven een slachtoffer in een
21-Jarig meisje, dat hij ir. een grep
pel gooide en vervolgens de keel
dichtkneep. HU werd door voorbU-
gangers in zijn werk gestoord en nam
per fiets de vlucht. Het betekende de
redding van het meisje.
HU heeft bekend ln Eindhoven
twaalf aanrandingen te hebben ge
pleegd en vyf in Veldhoven en
Waalre. De politie heeft de mans die
nog nooit in aanraking met de poli
tie is geweest, opgesloten.
63-90 Joris verliet de rechtszaal starend in zijn
bol, terwijl hij gevolgd werd door een groepje dat verlan
om de gestolen treinwagon vol goud terug te zien.
,Mijn kristal toont nu heldere beelden!" mompelde de
Het kan niet anders of we moeten spoedig het spoor-rijtuig
Hij nam een pad dat naar de kust voerde, beklom een hev
bleef stil staan.
helling af te draven.
„Wagon 36-113!" riep de machinU
„20 ton goud in 314 staven!" riep d
„Ach. ja" mompelde Joris wat verdrietig. ,J)eze keer heeft
ivees vijsheid mij veel gekost ...Het had zo mooi kunnen zijn. Wac
ons lit het Panda-baaske me ook altijd dwars?"
ADVERTENTIE
Neem nü de anti-vries met dubbele functie: Esso
Anti-Freeze Coolant. Beschermt tegen vorst èn
roest I Ga voor veilige koelsysteemservice naar een
Esso dealer
rïs tit sijs» I ïstïlièlfl
rV
MET ESSO BENT U BETER UIT!
RECHTER TIE EN HET ANDERE ZWAARD
12 „Ik heb niet eens gemerkt dat meneer Lau ruzie had met
een zwerver", zegt Seah. ,Jls ik werk heb ik geen aandacht voor
het publiek. Ik kan me niet laten afleiden." „Ik begrijp het", zegt
Tsjiao Tai sussend. De arme toneelspeler is hem wel sympathiek.
Hij heeft een open, eerlijk gezicht, en je kunt merken dat hij zijn
beroep hoog opvat, al wordt er door genoeg mensen op neergezien.
Hij wendt zich weer tot de rjjsthandelcar en zegt: Jk laat de
acteurs nu maar aan Uw hoede over, meneer Lau. U kunt ze beter
troosten dan ik. Breng ze gerust naar hun logement als ze dat
willen, ik heb ze niets meer te vragen. Vanavond verwachten we
Rechter Tie terug, en hij zal meteen een onderzoek instellen.
Daarom moeten ze zich morgenochtend wel melden in het gerechts
gebouw, voor de gewone formaliteiten. Ze kunnen dan ook het
lichaam van hun zoontje meekrijgen, voor de begrafenis." „U vindt
het misschien vreemd", zegt Lau, „maar als U het goed vindt, kom
Ik morgen graag met ze mee naar het gerechtsgebouw. Ik wil alles
doen om ze in deze dagen bij te staan". „Natuurlijk, meneer La'
zegt Tsjiao Tai. „Dat is heel loffelijk. Trouwens, U moet morgen
ochtend zelfs meekomen. U bent een van de belangrijkste getui
gen."
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
SSI Aan het verhaal had de zeerob verder weinig toe te
voegen.
Jk bouwde een vlotjezwierf dagen lang stuurloos op het
teren toen ik tenslotte gered werd wi
ledereen dacht, dat ik in mijn koortsdro
netjes had gezien en dat zou ik zo erg niet vinden, als ik mc
het gevoel had dat er op dat eiland vrienden van mij in
verkeren."
Bevend dronk hij zijn koffiekop 1
,Jfou?" wilde hij weten. ,J)enk je ook, dat ik maar wat vertonnen
heb!"
Langzaam schudde Bram het hoofd.
„Neeen ik ben bereid je te helpen. Wijs op de kaart maar
aan, waar ik wezen moet, dan ga ik er een kijkje nemen."
Geroerd greep de zeerob Bram bij de handen.
,J)at vind ik gewoon dat vind ik nou helemaaldat vtnd ik
geweldig", stamelde hij.
Bram liet geen tijd verloren gaan. Eer de zeerob goed en wel van
ie moeite bekomen was, zat onze vriend al met Karo en Tutu aan
'van het^Mtetck'v
BLWS21&.
SP™:,
es?,! bi-VT*" sss
