SCHEEPStiPhBERICHTEN
te zilveren hamer"
Afcent naar
Zuid-Limburg
Door Russen opgezet
project roest weg
"DAG 12 OKTOBER 1966
LEIDSCH DAGBLAD
dagelijks vervolgverhaal
liefde ging uit naar al wat
en bloeide rondom haar in
En thuis op de hoeve ver-
ze de kleine Grjotgard
n tevoren, in een onbewust
i boete te doen voor de ge-
van onwil en zelfs haat,
ze eens zyn geboorte tege-
d gezien. Hij had nu zijn
Od. Olve had hem bij die ge-
-I de gebruikelijke gave ge
it een jongetje, dat een van
jgenen de vorige herfst ter
had gebracht. Sigrid
met dit geschenk, ze voelde
zoon nu beter tegen boze
il beschermd zou zijn.
j-Strd was een stevig kereltje,
vat het wilde. Hij kon zich
:en en een beetje lopen op
||kere beentjes en wanneer
zin niet kreeg, schreeuwde
}-er bijna in stikte.
';<heeft de driftige aard van
geërfd, had Olve gecon-
We moeten hem wat zien
jelen, Sigrid, zodat hij niet
flideman opgroeit,
ja, lachte hij plagend, toen
verontwaardigde blik op-
llfhoeft het me niet te ver-
hier in huis weet
:j .wat een kruidje-roer-me-
ö»1
MMÜjk hadden ze die winter
kibbelarijen gehad, voor-
I doordat ze beiden zo trots
van aard waren. Maar het
""""feeds schermutselingen zon-
'e nasmaak. Sigrid kende
ook beter. Ze wist wan-
p moest passen, tot hoever
ipïkon. En als Olve op zo'n
^leheerste kalme toon sprak
bepaalde manier zijn ogen
iep begreep Sigrid, dat ze
pest halen, en de vrede was
1 tal gered. Soms ergerde het
J ze toe moest geven, wan-
;eker was in haar recht te
^tar toch was ze er diep in
irt van overtuigd, dat
[was, dat één de baas was.
B'haar met lichaam en geest,
Iiad ze vrede mee. Hun lief
st zo groot zy'n, wanneer zij
laas was. Toch schikte ook
aar haar wensen. Meerma-
p het voor, dat hij haar
|gaf, tegen zijn eigen ver
gaf. Hij bleef altijd redelijk,
JjJjrvoor zorgde, hem niet te
En Sigrid was zich ervan
zijn toegeven niet voort
zwakte, doch louter uit
haar. Een andere keer
dat zijn woede plotse-
vrolijkheid om-
een neerslachtige bui
de zon verdween,
in al zijn veranderlijke
leren kennen, ze wist,
met rust moest laten, als
ïoeilijke dagen was. Maar
geleerd, samen met hem
te genieten van wat het
En ze wenste het niet
bleef staan. Ze snoof
met volle teugen de frisse
op, voordat z* het huis
haar arm in een doek
ze gewond was
zich met één arm behel-
die haar wond verzorgde,
de aim rust
ergerde haar een beet-
het zo vanzelfsprekend
wanneer ze zich zon-
liet helpen, want het was
Ze vond eigenlijk dat
een had kunnen prij-
flinkheid. Eens, toen hij
verwisselde, gaf ze te
hij wel wat meer be- I
grip voor haar toestand kon tonen.
Je zou Je moeten schamen, als
Je er wel drukte over maakte, was
alles, wat hij zei.
Je kunt een vrouw niet op de
zelfde manier beoordelen als een
man, zei Sigrid verontwaardigd.
Ik beoordeel je naar wat je
waard bent, zei Olve, en als je te
keer ging over zo'n onbetekenende
wond zou ik je op dezelfde manier
behandelen als ik dat doe met de
jongens, die met me mee
tocht zijn en die zich beklagen over
hun wonden.
Wat doe je dan wel met ze? wil
de Sigrid wantrouwig weten.
Ik geef ze een flinke draai om
hun oren, antwoordde Olve ter
wijl hij rustig voortging het ver
band los te maken.
Nu ik ben ik elk geval geen
jongen, zei Sigrid knorrig. Olve be
gon te lachen. Ik verlang ook hele
maal niet van je, dat je een walku
re zult zijn. Maar ik weet immers,
dat je heel wat verdragen kunt, en
ik zou je danig onderschatten, als
ik dacht, dat je deze pijn niet kon
verdragen. Zie zo, het is eraf. Hij be
keek de wond aandachtig.
Je hebt goed heelvlees, dat is
een geluk, vond hij, maar je moet
je arm nog wel een paar dagen rust
geven.
Heb je Tore nog gesproken?
vroeg Sigrid.
Olve had de wond behandeld met
boter en geneeskrachtige kruiden en
er een stuk olmeschors overheen ge
bonden. Nu was hij bezig een nieuw
verband om te leggen.
(Wordt vervolgd)
Dlu definitief
Minister Luns van Buitenlandse
Zaken heeft de Tweede Kamer in
een nota meegedeeld, dat alle NAVO
landen (met uitzondering van Frank
rijk) in Parijs het besluit hebben ge
nomen om het Nederlandse aanbod
tot vestiging van het hoofdkwartier
voor de strijdkrachten in de sector
Centraal-Europa (Afcent) definitief
te aanvaarden. De bedoeling is, dat
het hoofdkwartier per 1 april 1967
zijn werkzaamheden op de nieuwe
plaats zal aanvangen, aldus de nota.
In het thans aanvaarde aanbod
wordt als vestigingsplaats het com
plex van de te sluiten Staatsmijn
Hendrik in Brunssum genoemd als
mede de Tapijnkazerne in Maas
tricht. De keuze voor vestiging in
Zuid-Limburg berustte mede op mi
litaire overwegingen, maar ook de
economische situatie in genoemd ge
bied heeft een rol gespeeld.
ADVERTENTIE
Indonesië van nü
Een vochtige oceaan wind blaast gie
rend door de romp van wat de trots
van Indonesië had moeten worden:
een moderne 'staalfabriek, ge
bouwd door de Russen. Vreemd
giemoeg is de fabriek neergezet op
een plaats (Tjiligom, op drie uur
rijden van Djakarta), waar zich
geen ijzererts bevindt, waar geen
goede haven is en geen arbeiders
in groten getale aan te werven zijn.
De fabriek zelf staat temidden van
drassige rijstvelden. Tientallen ge
broken kisten met het stempel
USSR er op liggen in rommelige
hopen op het fabrieksterrein. Ma
chinerieën zyn blootgesteld aan de
zoute lucht en roesten weg.
Het half voltooide project is een van
de vele dromen van president Soe-
karno en de oude, weggewerkte re
gering, die Indonesië wilden ma
ken tot een voorbeeld voor de
jonge, opkomende landen. Maar al
les is mislukt.
Rusland heeft al meer dan 430 mil
joen dollar in het project gestoken
en weigert er voorlopig nog meer
geld aan te spenderen gezien de
huidige, sterke anticommunistische
tendensen in Indonesië. Op een
bepaald ogenblik werkten hier
meer dan 1400 man om de fabriek
in bedrijf te krijgen, maar zes we
ken geleden zijn die op 300 na al
len ontslagen omdat er geen geld
was om hun uit te betalen.
De fabriek, die een van de ergste
staaltjes van slechte plannenma
kerij is van de vroegere regering,
heef/t geen watervoorziening. Het
water moet van bijna 48 km ver
komen, maar de buisleiding is op
geen stukken na klaar. In 1961
werd met dat project begonnen
Sindsdien heeft men slechts l!i
km buis gelegd. De fabriek had
vorig jaar klaar moeten zijn, maar
de opleveringsdabum is nu bepaald
op 1967, wat het persbureau A.P.
„optimistisch" noemt. Wel is ruim
70 procent van het Russische mate
rieel te bestemder plaatse afgele
verd, maar veel daarvan is al weer
onbruikbaar geworden door gebrek
aan onderhoud. De Russen waren
van plan de fabriek te bouwen en
haar vervolgens door de Indone
siërs te laten exploiteren. (Er zjjn
nog 20 Russen die op een streng
bewaakt terrein wonen).
De Indonesische autoriteiten voelen
zich ongelukkig met het kostbare,
maar voorlopig nutteloze geschenk,
maar volgens de Russen hebben zij
alle ellende aan zichzelf te wijten
doordat zij helemaal niets hebben
georganiseerd en voltooid. Een
klemmende vraag blijft ook: waar
om is de fabriek gebouwd in nie
mandsland, ver van alles wat nodig
is om haar goed te laten draaien
Niemand weet het.
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL KIJKER
45-90. Joris liet het hef schroef vliegtuig snel opstijgen, zodat
Panda de stad steeds verder onder zich zag liggen
„Hola!" riep hij tegen de stormwind van de draaiende rotor in.
„K-kun je niet even wachten!?"
Maar omdat hij geen antwoord kreeg en de touwladder waaraan
h\j hing, weinig gemak hood, besloot hij voorzichtig naar hoven te
klimmen en de Ster van Puthra-Puthra daar eens jlink de waar
heid te gaan zeggen.
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN DE WIEROOKKLOK
34. Als de reder Hwa Min blijft zwijgen, zegt Rechter Tie: „U
bent schuldig aan woeker, omkoping en machtsmisbruik, en u zult
daarvoor zeker gestraft worden. Maar op het ogenblik zoeken we
een moordenaar. De feiten schijnen erop te wijzen dat de moord is
gepleegd om half vijf. Ik heb echter reden om aan te nemen dat
hij veel eerder werd gepleegd. U was vroeg in de middag in de tuin
van Ho, en ik geloof niet dat een eerloos man als u zou terugschrik
ken voor een moord". Hwa Min valt op zijn knieën en roept uit:
„Ik zweer u dat ik er niets mee te maken héb. Edelachtbare. De
andere vergrijpen geef ik toe. Ik ben een heel zwak mens". „V had
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
643. „Grrrram", kraste Tutu opgewonden. „Kokanje, ddarrrr.
Barrrron Schampschot. Doedelzak aan boorrd".
Het waren maar enkele woorden, maar voor de mannen in de
roeiboot meer dan voldoende. Eindelijk begrepen de Schotten, dat
zij een vergissing hadden gemaakt en Bram ten onrechte voor een
dief haddeyi aangezien.
Maar de politieboot naderde alen de Schotten begrepen, dat
zij weinig kans zouden maken als Bram gearresteerd werd en z\) de
hulp van de doortastende zeeman zouden moeten missen.
„Wat moeten we doen?" steunde MacDoodle.
Tankvaart
arm. 12 v Stanlow
2 te Wellington vi
Moordrecht 6 to Wadifelren
Munttoren 10 op 240 m NW
Paramaribo
Mydrecht 10 ep 130 m NW Alex
andra
Nee»» Tiger 10 op 270 m ZO
Mogadiscio
Ondlna p 10 Kreta, 17 te Rotter-
Onoka 10 op 120 m Z Dakar
Philldera 11 v Rotterdam n Bonn*
Phlllne 11 v Men* te Suer
Phllippla 11 op 85 m WNW Djeddab
Purmerend 9 Bueno* Alras
Trinidad
Schelpwyk 10 Camranh Bay
Singapore
Vtsum 10 op 260 m NNW Aioren
Vitree 10 Geelong n Singapore
Vlvlpera 10 te Ourban. daarna Ment
Vlieland 10 ep 350 m 2ZO Sydney
12 te Wellington verw.
Zefra 10 op 340 m ZW P Sudan
Zarla 10 op 100 m ONO Ras Fartak
Zeesleepvaart
Clyde met booreiland 10° op 650
m NO Belem
Hudson 11 nog te Bahrein
Hunker met kreanbak 7 te Stanley
lerae Zee 12 te Lissabon verwacht
Loire 11 nog te Singapore
Mississippi 11 nog te Serla
Noerdrae met baggermolen 10 op
Oceaan 11 nog te Malta
Oostzee 6 v Freetown n7
Schelde 10 te Southampton
,fZijt ge daar eindelijk, manneke?" vroeg de piloot toen Panda
zich verkleumd en verwaaid in de helikopter hees. ..Had ge niet
wat rustiger kunnen klimmen? Uw gehuppel aan de touwladder
heeft me bijna lelijk uit de koers gebracht!"
M-maar riep Panda kwaad. Doch zijn leermeester maakte
sussende geluiden en hief bezwerend een hand op.
„Staak uw gebabbel een wijle!" sprak de kristal-kijker. „Ik moet
mij nu geheel gaan concentreren op gindse trein! Een belangrijke
taak wacht u aldaar! Wij moeten in het lot ingrijpen!"
Bram handelde ogenblikkelijk. Hij griste de muts van het hoofd
van de waard, hield een deel van diens rokje voor zich en boog zich
voorover toen de politieboot langszij kwam.
„Hebben jullie de vluchteling gezienvroeg de politieman.
„We zoeken hem ook", zei Bram. ,JHj is in het water gespron
gen en gaan zwemmen. Wij gaan die kant uit. Als u nu de andere
kant uitgaat
„Dan vinden we hem vast", zei de politieman en h1J stoof alweer
weg.
„Vooruit", zei Bram. „We zijn op het goede spoor, mannen
l«» 11 te Guayaquil
II te Gent verwacht
u',10 150 m NO Pto
te Colchester
v Geile te Antw. ver
10 120 m ZO l< Far
zeker een motief om mevrouw Ho te vermoorden en de schuld op
Fung te laten vallen", vervolgt de Rechter. „Op die manier scha
kelde u twee lastige getuigen uit, die u hadden kunnen aanklagen
van een poging tot machtsmisbruik tegenover een getrouwde
vrouw. Maar ook als u onschuldig bent aan deze misdaad, staat u
er heel slecht voor, meneer Hwa. U kunt daarom maar beter een
eerlijk antwoord geven op mijn vraag: hebt u Ho ingelicht over de
verhouding tussen zijn vrouw en de schilder FungSta op en ant
woord'" Hwa Min komt overeind en zegt onderdanig: ,flet is waar,
Edelachtbare. Ik praatte mijn mond voorbij tegenover Ho, onge
veer een week geleden. Hij was ontzettend kwaad".
