Universiteit
vraagt nieuwe
organisatie
zilveren hamer'
Permanent
kunsthart
Prof. Querido in Rotterdam
Overal is
frustatie
te zien
gpAOi
iAO 8 OKTOBER 1988
LEIDSCH DAGBLAD
dageiyks vervolgverhaal
Uit bet noon
vertaald door
S. T. v. cL Nolle-
Oomkens
door Vera Hendriksen
jl hij terugdacht aan de ge-
i van de afgelopen avond en
eed van trouw die hij had
voelde Tore zich opeens
meer in een hinderlaag ge
was nooit van plan geweest
trouw te zweren, niet aan
ie jarls of aan wie ook. Hij
|d «ijn eigen heer en mees-
die slechts tegenover
familie rekenschap van
aden behoorde af te leggen,
echter de eed van trouw aan
ides had gezworen, was hij
geen vrij man meer, en
•hte beviel hem helemaal
J^dacl
schip, dat Torberg die winter
ïs, werd niet Tores maar Ol-
Jjendom. Torberg was geruime
or midwinter op Egge aange-
lev om toezicht te houden op
uaiw van het handelsschip. Het
hein bedoeling, dat hij weldra ook
alji bouw van een schip voor Ol-
tbeginnen. Maar de tyd ver-
^xsprokkel maand februari
'ore niet opdagen. Besloten
oen dat Olve het eerst aan
rt zou komen.
vond, dat hij een groot schip
hebben, waarmee hij goed
dag kon komen. Er werd
rand van de rivier een
g schip uitgelegd, wel vyfen-
rt
i hij trots kon zijn, als hij er-
itvoer voor vriendschappelijke
in, en dat hij zo nodig ook in
'slag kon gebruiken.
was een rustig man, die
j geschreeuw en lawaai zijn
I uitdeelde. Hij dwong in al
|lmte zoveel respect af, dat
luidruchtigsten onder zijn
meteen inbonden, wanneer
op de werf vertoonde. Eens
bijna ongenoegen met Olve
Ie zich naar zijn zin te veel
t werk bemoeide en ten slotte
hem nogal kort te kennen
ji dat de heer van Egge de
>y ran het schip aan hem over
[te laten en anders naar een
heepsbouwer moest omzien,
gezwicht, al was het niet
Maar Torburg trok zich
lts van aan. Hij wist, dat Ol-
dan tevreden zou zijn, wan-
het werk voltooid had.
al voorjaar geworden,
idelijk het bericht kwam, dat
in aantocht was. Olve
in de smederij, waar zijn
noodzakelijk was. Hij kon
niet vandaan en zo kwam
hij nauwelijks op het erf
:n Tore en zijn mannen er
nen.
slaakte een la-eet van
[toen ze haar broer zag en
Dlve bij de mouw. Tore wan-
j»et erf op, zijn ogen stonden
fcrlopsn in een vaalbleek ge-
I jjjn kleren hinngen hem vuil
tdig om het lijf. Sigrid her-
[hem bijna niet In zo'n toe-
teremet een sprong was ze
Én, omklemde zijn arm,
Tore, wat is er gebeurd!
f hij schonk haar zelfs geen
fees welkom, kom binnen. Ol-
zich by hen gevoegd en met
deën gingen ze de hal bin-
ittorm en nog enige mannen
volgden. Maar toen de
in binnenkwamen met me-
le Olve het hoofd, en be-
hy hen heen te gaan. Ook
genen die de tafels moesten
iven, veiwyderden zich.
Tore had de wenk opgevan-
begrepen. Krijg ik niets
van je te drinken? vroeg hy met
een dikke stem.
Hoelang is het geleden, dat je
nuchter was? sprak Olve zacht.
Wat gaat jou dat aan! Geef
me iets om myn dorst te lessen!
Geen sprake van, wat jy nodig
hebt, is een kuip vol water om je
te wassen, en daarna moet je eerst
maar eens je roes uitslapen, was Ol-
ves antwoord.
Wil je me vertellen, jy, mijn
zwager, dat Je me niet eens een
kroes mede gunt.
Tore!
Ja, ik weet wel, dat myn zus
ter Je best schynt te bevallen, maar
my weiger je een slok mede. als ik
van een lange reis terugkom!
Geef nem toch Iets te drinken,
Olve, drong Sigrid aan, die het niet
langer kon aanhoren.
(Wordt vervolgd)
Onderzoekers van de Indiana Uni
versiteit in Indianapolis (V.S.) heb
ben bekend gemaakt, dat zy een
compleet mechanisch hart hebben
vervaardigd dat in de borstkas van
een patiënt zou kunnen worden ge
plaatst, die anders zeker zou ster
ven. Het apparaat verschilt van an
dere kunstharten of pompem omdat
het bestemd is om een hopeloos be
schadigd natuuriyk hart zonodig
permanent te vervangen. Het me
chanische hart, niet groter dan een
normaal hart wordt aangedreven
door elektromotortje. dat de afmetin
gen van een lucifersdoosje heeft.
Draden door het lichaam van de
patiënt zyn verbonden met een ener
gieleverende battery, die in een ak-
tentaa kan worden gedragen. Het
kunsthart zou by proeven op dieren
uitstekend hebben gewerkt.
De universiteit vraagt een geheel nieuwe organisatie, die slechts
tot stand kan worden gebracht met behulp van organisatiedeskundi
gen, zo verklaarde prof. A. Querido uit Leiden, een van de bouwers
van de medische faculteit in Rotterdam, gistermiddag in een rede
ter gelegenheid van de opening van deze nieuwe inrichting van we
tenschappelijk onderioijs.
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL KIJKER
42-90. Zodra de koop was afgesloten, sprong Joris in zijn heli
kopter en vloog heen.
„Wat een rare snuiter!'' mompelde de heer Kneusje, het vlieg
tuigje nakijkend. „Hij had zoveel haast om in hoger sferen te ko
men dat hij niet eens heeft afgedongen. PahIk voor mij blijf
liever laag-bij-de-gronds hoor!"
Maar Joris had zijn gedachten bij andere dingen. Zodra hij op
een hoogte was gekomen, waar hij het landschap duidelijk kon
overzien, zette hij koers naar de spoorlijn die naar Greveldam
voerde.
„Daar zal dus straks een trein langskomen met een aanhan
gende goudwagon!" prevelde de Ster van Puthra-Puthra. ,Moe
zal de reis verlopen werd mij gevraagd. Welnu, dat zal ik nu
ongestoord kunnen bekijken! Vanaf dit verheven standpunt zal
ik mij kunnen concentreren op dit probleem! Kijk nu toch eens
aan, hoe aardig het uitzicht is! En dan te denken dat zich over
gindse baan straks miljoenen zullen voortbeweeg en! Ik heb echter
een gevoel, dat er moeilijkheden dreigen
„Ondanks heel hard werken op drie
niveaus van ministerie, universiteits
bestuur en faculteiten functioneert de
universiteit niet goed. Hiervan getui
gen duideiyk de sterke frustaties die
overal waarneembaar zyn en die
remmend werken. Er is, aldus prof.
Querido, een tekort aan contact tus
sen de hoogleraren en andere docen
ten, omdat de tijd hen ontbreekt.
Prof. Querido meende dat alle werk
zaamheden die door anderen kunnen
worden gedaan, hun moeten worden
ontnomen en dat alle gebruiken en
spelregels die tot versnippering heb
ben geleid en tot zinvol zijn, moeten
worden gewyzigd of opgeheven. „Moet
men voortgaan met promoties in oude
styi? Is het wenselijk dat de senaten
zo groot zyn, de inaugurele redes in
de gebruikelijke vorm te handhaven?
Prof. Querido zei dat rectoraat en
decanaat meestal de wetenschappe
lijke ondergang van de betreffende
academies betekenen.
Volgens prof. Querido wordt de be
langrijkste taak van de universiteit
het vormen van Jonge mensen tot
zelfstandige en kritisch denkende
mensen. De vorming moet erop ge
richt zyn „weten" van „niet-weten"
te onderscheiden en „oordeel" van
„vooroordeel", „wy weten allen uit
ervaring hoeveel aandacht nog moet
worden besteed, ook aan afgestudeer
den, alvorens zy, wat men noemt, zin
del yk leren denken".
Voor de medische studenten komt
er nog by dat zy gedwongen zyn zich
te bezinnen op het menszyn, en op de
menseiyke waarde. Nu reeds wordt de
geneeskunde geconfronteerd met
vraagstukken die slechts met heldere
redering en met centraal stellen van
in onze westerse cultuur geldende
menseiyke waarden, tot oplossing
kunnen worden gebracht, aldus prof.
Querido. Hy dacht hierby aan de
ethische problemen by orgaan-trans
plantaties en het probleem van
kunstmatig physiologisch in leven
houden van patiënten waarvan geen
herstel van hersenfuncties kan wor
den verwacht. In dit verband noem
de prof. Querido ook het feit dat in
luttele jaren het aantal ziekten met
een bekende erfeiyke component tot
350 is toegenomen.
Dit betekent dat het degehjk advi
seren by een huweiyk aan de orde
gaat komen. Prof. Querido maakte
duideiyk dat de universiteit belang
rijk meer docenten nodig heeft.
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN DE WIEROOKKLOK
31. ,,U wilde zo graag afscheid nemen, meneer Hwa Min", zegt
Rechter Tie tot de oudste reder, „maar ik heb u nog het een en
ander te vragen. Als ik me niet vergis was u op de hoogte van de
verhouding tussen Fung en mevrouw Ho. Is het niet waar dat ze
u samen tweemaal een bezoek hebben gebracht, om uitstel van
betaling te vragen voor haar vader, die bij u in de schulden zat?"
De reder buigt het hoofd. „Het is waar, Edelachtbare"zegt hij.
„De vader van mevrouw Ho had grote bedragen van mij geleend
en de termijn om terug te betalen was allang overschreden. Ik
moet toegeven dat ik ongeduldig woerd en dreigde beslag te zullen
leggen op de landerijen van mevrouw Ho's vader". „Geen wonder
dat hij niet betalen kon", zegt de Rechter kil. „V berekende een
volkomen ontoelaatbare wooekerrente. Maar er is nog iets anders.
U woas bereid om uitstel te geven als mevrouw Ho wilde ingaan op
de oneerbare voorstellen die u haar deed!" De oude reder wil zich
verdedigenmaar krijgt niet de tijd om een woord te zeggen. Ho
is wcoedend op hem afgevlogen. Laaghartige ellendeling, ik zal je
krijgen", brult hij, en begint Hwa met zijn vuisten te bewerken.
Rechter Tie moet hem tegenhouden om een ongeluk te voor
komen.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
640. Eindelijk kreeg Bram de kans om de Schotten rustig in te
lichten.
Begrijp toch", zei hij ongeduldig„Als ik uw kostbare doedel
zak had gestolen zou ik toch niet zonder dat ding vluchten. Dan
had ik 'm bij meen u kunt wel zien, dat dit niet zo is".
„Daar zit iets in", zei de waard.
„Bovendien is mijn schip gestolen", zei Bram. „en ik heb zo'n
idee, dat de dieven van uw doedelzak dezelfde zijn, die mijn Ko-
kanje hebben ontvreemd".
„Da's mogelijk", zuchtte MacDoodle.
„Nu dan", zei Bram, „laat ons samen mijn schip gaan zoeken,
dan vinden we ook samen uw doedelzak".
De Schotten keken elkaar aan. Hoe boos zij ook waren, het kon
hun toch niet ontgaan, dat Bram open en eerlijk sprak.
Tja laten we dat maar doen", zei MacDoodle langzaam en
meteen vinnig er achter: .Als je maar weet dat we je niet uit het
oog verliezen".
,Mij best", zei Bram. Hij greep de roeispanen ewi gaf Tutu bevel
om op verkenning uit te gaan en naar het goede schip Kokanje te
zoeken.
«fei
Jntlc Sky 7 ta Gaorg»
Ijntida 7 100 m N Kaap Villam
IV* Amsterdam ta Antigua
6 Nlauwe Schans
Vjta Q t te Lalxoaa
7 v Cork n Plymouth
illand S op 300
rus, ïnisr
Mississippi 6 nog
Noordiea mal baqarrr
bal n Nlauv» Zstland
i 6 P. Tawtik te Malte
Schalda 6 nog ta Avonmourh
Zaa 6 nog te Hongkong
Tksnn 6 nog
