Eef Dolman
haalde het
Altig: rush*
naar titel 1
I
Even schoot de angst
weer in Dolmans ogen
Vreugde
Na 10 jaar kan Nederland
iveer een wereldkampioen
bij de amateurs bejubelen
UITSLAGEN
Scherp getekend
FEEST
Tranen stroomden.
MERKWAARDIGE
REACTIE...
iJS
Dopingonderzoi
Oud record
LETDSCH DAGBLAD
Zilveren Keetie Hage kust
gouden Eef Dolman
(Van een speciale verslaggever)
De anders toch zo uitermate rustige voorzitter van de KNWU,
dr. Van Dijk, vloog een wildvreemde kerel om de nek. Daar aan
de finishlijn van de Nürnburgring.
..Hij heeft het gehaald". De wildvreemde begreep het en lachte.
Eef Dolman was enkele lengtes vóór de Nederlandse Engelsman
Lesley West over de streep geflitst na een wereldtitel-race, die
een zeer boeiend karakter had. Een race, waarin Dolman als een
Rik van Looy in zijn beste jaren, geheerst had als geen ander.
Vreugde in het Nederlandse kamp,
omdat er dan eindelijk na tien jaar
toen Mahn de regenboogtrui kon
bemachtigen in Kopenhagen weer
eens een Nederlandse wereld
kampioen bij de amateurs bejubeld
kon worden. Vreugde vooral bij Joop
Middelink, de nationale coach, om
dat nu eindelijk de bekroning van
zijn werk gekomen was. En de vol
doening was des te groter, omdat de
oranje-equipe ook werkelijk als ploeg
h gereden.
rijdagavond hadden de ren-
ii' s zelf een bijeenkomst op touw
gezet. Ze wilden praten over de koers.
H>e ze het zouden doen. In de ho-
te1 kamer van Van der Horst en Du
Bois werd het akkoord van Hohe
Acht bereikt onder leiding van mr.
Van Ballegoyen de Jong. de voor
zitter van de sportcommissie van de
KNWU. maar zonder Midde-
1 uk. Aanvankelijk was mr. Van
Ba legoyen van leer getrokken, om
dat hij het voorstel van het duo Dol-
m n-Beugels niet vertrouwde. Maar
h?i begrip groeide na uren praten.
Ie reen zou zijn kans krijgen. Maar
sis er een reëele kans op een we
reldtitel was, zouden de anderen als
ploeg rijden. De handen werden in
een geslagen.
Slim
Nu is Dolman een slimme klant.
Hij wilde zich onmiddellijk een goe
de uitvalsbasis voor de regenboogtrui
verschaffen en daarmee de steun van
de ploeg. Vandaar, dat hij in de
tweede omloop (van ieder 22 km)
al op stap ging. De Italiaan Ben-
fatto sloot zich bij hem aan. Even
later kwamen de Fransman Claude
Guyot en de Engelsman Lesley West
(die in Vlijmen woont) en de Duit
ser Troche bij het tweetal. Troche
viel al weer vry snel af. Het vier
tal bouwde vooral door het enorme
kopwerk van Dolman aan een dege
lijke voorsprong van ruim minuut
en was dus uit het gezicht van de
hoofdmacht verdwenen.
Inmiddels was de race voor Jan
van der Horst al afgelopen. Hij had
een lekke band gekregen. Het ver
wisselen van fiets werd een drama,
want de Duitse mecaniciens gingen
zeer ondeskundig te werk. Ze moes
ten zelfs de touwtjes, waarmee de
fietsen op de auto vastgemaakt wa
ren, in paniek lossnijden. Voor de
Nederlandse kampioen waren daar
mee kostbare minuten verstreken. Hij
kwam nog wel even dicht bij de grote
groep, maai* haalde het niet.
Vooraan holde Dolman maar door.
Er ontstonden jachtgroepjes. Maar
dat bracht nog geen gevaar. En in
eens zeilde daar een gehele oranje
armada naar voren. Beugels en
Wagtmans vlogen vooruit in het
spoor van Favaro en Van Neste. Stee-
vens overbrugde de afstand van het
peloton naar het groepje Beugels in
een prachtige solo, op de laatste me
ters geassisteerd door Wagtmans, die
zich liet terugzakken. Toen dit
groepje vlak bij Dolman en zijn
drie medevluchters kwam, trokken
Beugels en Steevens (Wagtmans was,
gehinderd door een blessure uit de
ploegentijdrit, afgestapt) aan de
het
Dreigend
De situatie werd tegen het einde
niettemin nog dreigend voor Dol
man. Benfatto weigerde kop te doen
en West sprong listig weg (Guyot
had al eerder moeten lossen). Dol
man aarzelde even. Benfatto ook.
Tenslotte besloten ze beiden weer te
koersen. Daarbij verraste Dolman
Benfatto met een bliksemdemarrage,
die de Rotterdammer bij West bracht
En toen werd het duidelijk: Neder
land kreeg weer een amateur-kam
pioen.
Eef Dolman in de regenboogtrui
Rechts op de foto UCI-president
Rodoni.
„Ik word wereldkampioen
maar dat kan toch niet?"
(Van onze speciale verslaggever)
AMATEURS
1. en wereldkampioen: Eef Dol
man (Ned.), 182.480 km in 4 uur 59
min. 43 sec. (gemiddelde 36.530 km
per uur); 2. Leslie West (GB), z.t.;
3. Willy Skibby (Den), op 40 sec., 4.
Marian Kegel (Polen) op 45 sec., 5.
Goesta Pettersson (Zweden), op 1
min. 18 sec., 6. Willy van Neste
(Belg), op 1 min. 24, 7. Gabriele Pi-
sauri (Italië) op 1.26, 8. Ole Ritter
(Denemarken) op 1.30, 10. Wim du
Bois (Ned.) op 1.34, 11. Paul Koechli
(Zwits.) op 1.35, 12. Cyrille Guimard
(Fr.) op 1.43, 13. Tore Milsell (Noor-
Even schoot de angst weer in de ogen van
Eef Dolman. Hij zat in zijn regenboogtrui, het
lint met de gouden medaille om de hals, wegge
zakt in een stoel. Hij voelde weer in een flits de
verlamming, die hem 's middags enkele seconden
in een wurgende greep had gehad. ,,Ik zat voor
uit met Lesley West. Ik dacht: die kan ik heb
ben. Ik word wereldkampioen. Ik word wereld
kampioen. Maar toen ineens schoot die nacht
merrie door me heen: dat kan niet. Ik kan toch
geen wereldkampioen worden? De angst sprong
in mijn benen. Het was alsof ik geen meter meer
kon fietsen. Maar toen hamerde ik mezelf in: ik
ben toch ook twee keer Nederlands kampioen
geworden. Ik kan het. Toen was ik er doorheen,
bij het laatste klimmetje. Het was de enige kans
voor de Engelsman geweest om me nog te klop
pen, op dat bultje. En al ver voor de streep wist
ik het: ik ben wereldkampioen".
De angst, de nachtmerrie, was uit de ogen van Dolman verdwenen.
De Rotterdammer met het scherp getekende profiel van een klassiek
Romeinse kop, keek naar Wout Verhoeven, zijn wielermentor„Had
jij dat nu ook, Wout, dat je even helemaal van de kaart was, als het
beslissende moment gekomen was?" Verhoeven, zelf in zijn tijd een
verdienstelijk coureur maar geen topman, knikte naar de gloed
nieuwe wereldkampioen. Ze keken elkaar aan. Samen hadden ze naar
deze dag toegeleefd. Het was gelukt.
fliot, maar ik reed zo sterk In de
selectiewedstrijd voor de ploeg ent ij d-
I riit, dat ik wel gekozen moest worden,
/as zaterdagavond op de top. We wonnen in Japan de gouden me-
de Eifel, in hotel Hohe Acht, daille. Ik had me van tevoren ver-
ADVERTENTIE
wegen), 14. Jean Paul Chrisinen vlak bij de Nürnburgring, een gezel- schrikkelijk kwaad gemaakt. Ik was
(Zwits.), 15. Kaliu Koch (Sowjet- schap gelukkige mensen bij elkaar, als een bezetene aan mijn fiets gaan
Unie). 39. Harry Steevens (Ned.), 42. Eef Dolman pronkte temidden van werken. Alle franje en tierelantijnen
Eddy Beugels (Ned.), allen dezelfde j Zjjn ploeggenoten. Wat later stapten heb ik er afgehaald. Ik heb de bidon-
tijd als Guimard: 5.01.2
DAMES
1. Yvonne Reynders (België
1.27.21, 2. Keetie Hage (Nederland)
z.t., 3. Aino Pouronen (Rusland) z.t.,
4. Elsy Jacobs (Luxemburg) z.t., 5.
Beryl Burton (Gr.-Britt) z.t., 15.
Bella Hage (Ned.) op 3 min. 34 sec..
25. Gertruda Smulders (Ned.), op
6.42, 36. Ineke van IJken (Ned.), op
11 minuten.
PROFS
1. en wereldkampioen: Rudi Altig
(W.-Dld) 273,720 km in 7 u 31 min.
10 sec. (gem. 36,388 km per uur), 2.
Jacques Anquetil (Fr.) z.t., 3- Ray
mond Poulidor (Fr.) zt.; 4. Gianni
Motta (It.) oP 8 sec.,5. Jean Stablins-
kl (Fr.) op 10 s©c-, 6. ItaJo Zilioll (It.)
op 13 sec., 7. Guido Reybroeck (Belg)
op 41 sec., 8. Jo de Roo (Ned.) z.t., 9.
Luoien Aimar (Fr.) z.t., 10. Martin
van den Bossche ((Belg.) z.t., 11. Fe
lice Gimondi (It.) z.t., 12. Eddy
Merckx (Belg.) op 1 min. 1 sec. 13.
Vicentini (It.) op 121. 14. Dancellini Spelen. Maar ik ben een man cue er
(It.) z.t., 15. Elliot (IerL) z.t., 21 Cees i eigen ideeën op na houd. Ik was ken-
Haast (Ned.) op 10 min. I nelijk te lastig. Ik raakte in con-
Apart man
de jongens en de meisjes van de j houder gesloopt en er een gemaakt
ploeg op om naar beneden te gaan. van heel dim ijzerdraad. Ik heb ge-
naar Adenau in het dal. om feest te vijld en geboord. Nu heb ik een f erts,
vieren. Dolman bleef in Hohe Acht. die bijna drie kilo lichter is dan een
De gouden plak koesterend gingen I normale racekar".
Dolman en Verhoeven nog eens na Dolman keek tevreden, denkend
langs welke weg ze naar dit hoogte- i aan al die uren, die hij thuis, wer-
punt waren gekomen. Ze hadden het I kend aan zijn fiets, had doorge-
het over de uren en dagen, dat Eef bracht. „Kijk, ik vind dat belangrijk,
alleen of samen met Wout. aan de ik voel me op d e fiets sterker. Het
superfiets hadden gewerkt, dat ze jc 0ok weer een kwestie van moreel,
wedstrijden hadden geanalyseerd, dat I een psychische zaak". Hij switschite
urenlang over het wielrennen had- terug naar het moment, dat hij als
den gesproken. winnaar over de eindstreep op de
Nürburgring ging: Ik realiseerde het
me op dat moment niet, dat ik we
reldkampioen was. Gek is dat toch,
hè".
En ineens herinnerde hij zich, dat
hij Verhoeven onderweg geen seintje
gegeven had, dat hij nog fit was.
„Sorry Wout, ik ben vergeten om
mijn duim op te steken". Verhoeven
begreep het nu. Hij had, angstig ge
worden, tijdens de wedstrijd op een
afgelegen plaats achter de pits met
een doek naar Dolman gezwaaid om
zijn aandacht te trekken. Verhoeven
was bang geworden, omdat hij het
afgesproken teken niet van Dolman
had gekregen: duim omhoog. Hij
had ons toen gezegd: „Ik weet het
niet. Eef zit in moeilijkheden geloof
ik".
Dolman is een apart, man onder de
Nederlandse renners. „Ik ben een ra
re gast. Ik stap niet zo op de fiets
en zeg: ik zal wel zienWeet je,
ik heb naar diit wereldkampioenschap
toegeleefd. Ik heb bijvoorbeeld jaren
aan die fiets gewerkt. Toen ik in
1964 Nederlands kampioen werd
«ook in 1965 behaalde hij de titel),
dacht ik: ik ga naar de Olympische
Tranen in overvloed, tranen van
ongekende vreugde en diep ver
driet. Zo toas het na afloop van
de wedstrijd zaterdag om de we
reldtitel op de weg voor dames.
Keetie Hage, de jongste van de
Hage-zusters uit het Zeeuwse St-
Maartensdijk, tuimelde na een se
rieuze eindsprintwaarin de 29-
jarige Belgische Ivonne Reijnders
de Nederlandse voorbleef, van de
fiets af. Ze was tweede geworden,
zeer verrassend in dit veld van al
wat meer geroutineerde dames
coureurs. Ze was doodmoe. „Wat
heb ik de laatste drie ronden af
gezien. Ik moest steeds lossen". De
tranen kwamen los. Enkele minu
ten later viel zusje Bella, de Ne
derlandse kampioene uitgeput
van de fiets.
Voor Ivonne Reijnders was de
huldiging op het erepodium na de
rit over 46.5 kilometer een rou
tine-kwestie. Het was haar vierde
wegtitel ze heeft daarnaast ook
drie regenboogtruien op de baan
veroverd. Voorlopig blijft
Ivonne nog koersen. Hoewel ik
geen jietsende grootmoeder
wordt. Ze had Keetie Hage wel in
de gaten gehouden. „Ik weet dat
zij veel macht heeft".
Keetie die in Nuth haar verjaar
dag heeft gevierd 17 jaar ge
worden heeft het wel moeilijk
gehad. Ze viel enkele keren terug
uit het kopgroepje van vijf, maar
zij bleek een zinnig doorzettertje.
Aangemoedigd door de vurige
Corrie Ruben, coach van de da
mes uit de schaatswereld over
gewiptworstelde ze zich steeds
weer naar het kopgroepje toe,
waarmee ze van het begin af aan
in de slag had gezeten. In de
spurt bleef ze net achter Ivonne
Reijnders. De Russin Aino Pouro
nen werd derde. Ver achter het
Misschien
Dolman praatte verder, in de roe-
zemoerige gelagkamer. „Op 1 augus
tus van het vorige Jaar heb ik ge
zegd: Misschien, dat ik dit jaar we
reldkampioen word, maar zeker vol
gend jaar, wanneer de wedstijden op
de Nürnburgring worden gehouden.
Ik had toen in de amateurronde van
Duitsland de etappe gewonnen die op
de Nürnburgring werd gereden. Ik
heb van de week nog hard getraind
op de ring".
En Wout Verhoeven vulde aan:
„Toen Eef donderdag een paar ron
den had gereden, heb ik Cools, die
met zijn Belgen aan het trainen was
gevraagd: Neem Eef eens mee ach
ter de derny. Dat gebeurde. Het wa-
geweldig. In de afdaling ging hl) 8C
km". „Tja", zei Dolman, „Ik wou bil
die hoge snelhe'd mijn versnellingen
eens u tproberen. Het heeft vanmid-
kopgroepje eindigden Bella Hage. j dag ziin nut gehad. Ik ging lekker
Truus Smulders en Inneke van i Ik had macht. Weet je. toen ik een-
IJken, die allen stevig huilend ar- maal gekozen was voor de nationale
riveerden. I ploeg, vloog ik. Dat heb ik nu een
maal sterk. Ik ben dan helemaal ge
concentreerd".
Met één veeg heeft Dolman het
voor zijn doen zwakke seizoen
,.als renner van naam laten ze Je
niet gaan, in welke wedstrijd in Ne
derland dan ook" tot een gulden
jaar opgepoetst. Boordevol zelfver
trouwen was hij op de ff ets gestapt.
De twintigjarige elektriciën uit Rot
terdam had voor zichzelf uitgestip
peld, dat het nu moest gebeuren, zo
als hij ook bij vroegere gelegenheden
zijn eigen weg had gekozen, wel luis
terend naar adviezen, maar ze naast
z-'ch neerleggend, als hij meende dat
heit voor hem niet- dienstig was. Dol
man heeft dat van jongsafaan ge
daan. ,Wij zjjn iedereen steeds net
een stapje voor" grinnikte hij toen
het „afslanken" van de superfiets ter
sprake kwam. „Ik wil iedereen ook
dat- stapje voorblijven in de toekomst.
Ik ben vooral een man van de een-
dagskoersen. Niet voor het lange
etappewerk. Ik kan me niet zo lang
concentreren. Ik vnd een wereld
kampioenschap belangrijker dan het
winnen van een Tour de France, ge
loof me. Ook al levert dat wat min
der rendement op dan het winnen
van een Tour".
Met andere woorden: als Dolman
straks op 1 januari prof bij Televi-
zier is geworden, gaat hij zich in
stellen op het veroveren van de re
genboogtrui bij de beroepsrenners".
Hij peinsde daar waarschijnlijk al
over in de feestelijke gelagkamer van
hotel Hohe Acht, waar midden in de
nacht de gebroeders Vermeer, zijn
amateursponsors, vanuit Rotterdam
in ijltempo arriveerden. Ze zochten
Eef op in zfjn slaapkamer, waar de
regenboogtrui en de gouden medaille
naast zijn bed lagen. En er was geen
angst meer, geen nachtmerrie
Schamele rol
van Nederland
(Van onze speciale verslaggever)
De kreet klonk uit vele duizenden kelen: „Rudi, Rudi'
voornaam van Altig rolde langs de beboste heuvels omhoog!
de Nürnburg. Wat konden de Duitsers nog meer verlam
deze lange wielerdag: hun nationale wieleridool, Rudi
sprong uit vrijwel kansloze positie naar de kopgroep, wa;
mannen van faam en naam samen zaten. En dezelfde Rudii
wat men op dat moment van hem verlangde: de weltmeist^
Op het laatste stuk naar de
finish perste hij alle kracht uit zijn
forse, 29-jarige body. Zjjn demar
rage gaf een wat merkwaardige re
actie te zien: de Italiaan Motta, ook
een van de favorieten, stapte af. Dat
is dan merkwaardig als men het
uit oogpunt van nationale eer bekijkt.
Beter ziet men de zaak zoals die dan
feitelijk ligt, dan is het duidelyk.
Motta is een ploeggenoot van Altig. f
Samen strijden zij te fiets voor de
belangen van de vlees-in-blik-fabriek
Molteni. Hoe dan ook, Altig heeft er
h ird voor gestreden. Anquetil, die in
ztfn glorierijke loopbaan alles heeft
gewonnen behalve een regenboogtrui
finishte op afstand van Altig. De bes
te Poulidor moest ook nu weer ge
noegen nemen met een bescheiden
plaatsje op het ereterrasje. Poupou
werd derde.
Boeiend
Tot
Joop Zoetemelk werd in Ven
huizen winnaar van een amateur-
wedstrijd over 91 km. Hij klopte in
de eindsprint de plaatselijke favoriet
Herman Hoogzaad. Van der Valk
uit Voorschoten legde beslag op de
vierde plaats. Zoetemelk kwam in de
ze wedstrijd lelijk ten val doordat 'n
toeschouwer het hoofd te ver over de
afrastering stak. Hij slaagde er toch
in de weglopers te achterhalen.
n het wat onbevredigende
altig's sprong naar de kop
groep en daarna diens rush naar de
regenboogtrui gaf enigszins te
denken (het ging allemaal zo ge
makkelijk) is de strijd om het
wereldkampioenschap bij de profs
boeiend gevecht geweest. In dat
gevecht hebben de Nederlanders een
schamele rol gespeeld en dat
ia het machtsvertoon van de
amateurs de dag ervoor, een teleur
stelling, hoewel het te verwachten
Alleen Jo de Roo, die achtste
weid, handhaafde zich in de voor
ste linies. De slechte voorbereiding
Leeft zich duidelijk gewroken. In de
eerste gevechtjes, waarin iedereen
toch wel waakzaam was, omdat men
de vroeg gevallen slag van vorig jaar
herinnerde, speelde de Nederlanders
nog wel mee. Den Hartog, Karstens
en Harings lieten zich tenmin
ste zien. Maar al spoedig werden de
eerste verliezen gemeld: NiJdam en
Zi'verberg stapten geplaagd door
lekke banden af. Daarna volgden de
anderen, klagend over kramp, in een
fraaie regelmaat. Het ontlokte ama
teur Beugels, die dit aanzag, de
oomerklng: „Zijn dat
Dat stapt onmiddellijk
Hoop
Even was er hoop geweest in het
oranje-bolwerk. Dat was na 135 ki
lometer. Toen waagde Karstens zijn
kans, met Hobon, Planckaert en Per-
rurena. Maar Pellenaars schud
de langs de kant zijn hoofd: gek
kenwerk. Planckaert en Karstens, de
twee groene trui rivalen uit de Tour,
gingen vele kilometers alleen door,
nadat Hobon en Perrurena waren
gelost. Karstens kreeg een lek
ke band, maar kon snel van fiets
vtrwisselen. De schade bleef beperkt,
maar de twee sprinters hadden te
veel van hun krachten gevergd. Ze
zaxten terug en verdwenen stil naar
het rennerskwartier. Haast, achter
gelaakt, vocht nog door, maar hij
was volkomen kansloos.
Plotseling ontstond er bij de Ita
lianen grote beroering. De squadra
Azurri begon zijn offensief. In vloei
ende stijl wipte Gimondi weg- Hij
nam een halve minuut. Snel schre
ven de aanhangers van Motta en
Taccone de naam Gimondi bij op
hun spandoeken. Die aanval van
Gimondi werd het startschot voor de
interessante eindfase van deze koers
van 275 kilometer. Motta, Zilioli
die nu niet zograag een landgenoot
de ovatie van de Italiaanse massa
Keetie Hage had na het ritje op
de Nürnburgring wel enige ver
zorging nodig.
'M op
pl da
ka
Ljsss
RUDI ALTIG 1
gunden begonnen hard te i
Anquetil en Poulidor, die elka
nlg in de gaten hielden, sci
hun rijke talenten aan het m
groepje, evenals de Belg Vr V(
bossche. Merckx liet zich slecht
votren in deze woeste stroa dt
Gimondi overspoelde. Anquet óe
voorin steun nodig en dus: pc
good-old Stablinski ook nog ff 6P
eigen kracht naar voren. dli
Ach
Dit leek dan het groepje
uit de wereldkampioen tevooi
zou komen. Het leek onwaars
lijk, dat een formatie met ondi
dere Altig en De Roo nog
betekenis zou gaan spelen. Den
ners lagen immers op veertig
d' n achter. Maar zie, de D(
nepen het elkaar
tot heuvel toe: „Der Rudi ka
Altig had de vorm te pakke
sleurde zijn rivalen mee naar
in een laatste wanhopige pogid
poging die slaagde en
de voorste linies gekomen ging
ook door. Anquetil, Poulidor,
Zilioli en Stablinski vlogen nu
dat Altig 500 meter voor
finish zijn slotexplosie plaatst
quetil, die onlangs met Stat
bij Altig thuis op bezoek gewa
dTng niet meer aan. Hij mist<
de wereldtitel. Hij verscheen
het erepodium, omdat hij „niei
de menigte heen kon komen''1
Het dopingonderzoek, dat
loop van de profs-wedstrijd
wereldtitel zou moeten plaatst
heeft reden tot geruchten gff
Nie^ alle renners die moesten
namelijk de eerste zes, zouder
schenen zijn. Wie de afwezigs
ren wüde dr. Van Dijk, die als
zitter van de medische con:
van de U.C.I. de leiding van
derzoek had, niet meedelen. J
geheim", was zijn commentaar
Het oudste record van
Leidse Swift is in de afgelo
dagen verbeterd. Joop TA
melk, Cock van der Huls»
Cees Sohijff bleven vorige
donderdag onder de uit 193
terende toptijd van Jan Ri*
ven: 12 min. 29.6 sec.
traject Zijldijk (Leiderdoij
Oud Ade v.v. De 19-jarige
temelk (Rijpwetering) was
11 min. 40 sec. de snelste,
der Hulst en Schijff lieten'
11.50 en 12.20 voor zich atè
ken. De renners van Swift
richtten vorige week hun P
taties bij windstil wee
een licht rijdende a
„Lange Jan" Riethoven
i 34 jaar geleden op een verbs
f grindweg en met een vast tf
wiel
