SCHEEPS
BERICHTEN
Het land
achter
de bergen
OP REIS?
Uitkering
voor
weduwe
J?rHak
fiSfliis
3rv=».'."r:
sar a-, rzxr* r-,j
_fl)l?SDAG 5 JULI 1968
PAGINA 13
ER- DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
[NG
NC
Oorspronkelijk verheel door JOHN BOLAND
58)
De Heren deden wat zij beloofd had-
jen. Claymore vroeg zich af, hoe lang
je overige werkzaamheden nog
a beslag zouden nemen. Hij had het
jest in Yademos, maar. Hij raap-
de ladder van lichtmetaal op, die
jaast het toestel op de grond lag
kiorii in de cabine.
Niemand kon hem daar zien HU
teek vlug om zich heen en maakte
le bergruimte open. Verlamd
ichrlk staarde hij in de lege kast. De
coffers waren weg. Het geld waj
Kolen!
Een paar tellen lang bleef de ont-
lekking hem verlammen en werd
djn keel dichtgeknepen. Toen vond
li] zijn stem terug en begon tegen
leary te schreeuwen zonder zich
|m te bekommeren, dat ook de
|e boot wachtende bedienden hem
londen horen. „Het is weg! Het geld
I weg!"
De piloot stond onder de cabine-
leur en keek grijzend naa:
lankdirecteur. „Het geld is
fcolen!" schreeuwde Claymore nog
en. „Mijn geld! Hoor je niet wat
t zeg?" Zijn stem werd onzeker en
tierf weg. Leary had niet gerea-
leling, alleen was
1 wat breder ge-
wees naar hem
i. „Jij jij weet
den, jij hebt het
PA1
Claymore sprong uit het toestel
twam binnen armlengte van de
ganadees neer. Hij stak zijn hand
lit en greep toe. Maar Leary was
iem te vlug af. Hij vloog achteruit
m hield Claymore in de gaten, be
lacht op een onverwachte uitval.
En opeens had hij een lang mes
net dun lemmet in de hand. „Doe
jeen gekke dingen, Bob", waarschuw-
Je hij. „Als er mij iets overkomt,
jol jy het geld nooit vinden".
Cla:
en staarde
het lange" glinsterende lemmet,
ad er niet op gerekend, dat
gewapend was. Hij hoorde het
in zijn oren bonzen en zijn
hoog, dat hij een
n niet duide-
wist hij met
„Als jij me
geld is, dan
de Leary stak het mes naar hem
lit. „Jouw geld, Robert?" zei hij ge-
lempt. „Ons geld, bedoel je zeker?"
„Waar is het?" Claymore greep in
binnenzak, trok de revolver,
choof de veiligheid terug en richtte
iet wapen op Leary. „Ik heb mijn
Inger maar te bewegen, Ueoff, en
iet is gebeurd", zei hij driftig Hij
ag dat de piloot zweetdruppels op
let voorhoofd kreeg. „Zeg op, waar
het geld?"
T<ary slikte een paar maal en pro
Teerde te grinniken. „Beweeg jy
lie "inger maar, jongen en je vindt
iet xfOöit!" Hij staatde in de loop
ns. da revolver. „Als ik ooit ver
richt had, dat jij dat soort verzeke-
fOtjlng had geslotenHij begon weer
plfvertrouwen te krijgen en ziin
verélik gleed van de revolver naar het
jezicht van Claymore. „Toe jongen,
chiet maar. Je zou het graag doen,
12 lè?" Je zou wel van me af willen;
lan zou je alles zelf kunnen houden,
U Jiè? Nou, ga je gang.als je het
Mèf hebt".
De revolverloop begon te trillen
daalde langzaam tot hij naar de
d wees. Leary zuchtte diep.
ipen als jy horen geen revolver
te hebben, jongen". Hy streek met
zyn mouw langs zy'n voorhoofd en
liet het mes in een binnenzak giyden.
„Ik had niet gedacht, dat een fat-
soeniyke Engelse bankdirecteur met
een revolver zou rondlopen. Dat past
toch niet, Bob. Wat zouden de buren
wel gezegd hebben, als zy het ge
merkt hadden!" Hy barstte in lachen
uit.
„Maar bewyst het nog niet eens,
wat ik nu al zo lang tegen je zeg?
Nooit de inboorlingen vertrouwen. Ik
heb de fout begaan jou te vertrou
wen. Maar het zal niet weer gebeu
ren, jongen". Hy schudde het hoofd,
met nog een brede lach om de mond.
„En het bewyst nog iets, zou ik
zeggen".
„Wa wat?"
„Dat jy niet de vent bent, voor
wie je je houdt. Je hebt jezelf als
het brein van de onderneming
schouwd, hè? En je kunt nog niet
eens een trekker overhalen!"
De Engelsman keek op zyn rech
terhand neer. Het was een grote
hand en hy kende de uitzonderiyke
kracht ervan. Herhaaldelyk had hij
in het verleden zich vermaakt met
een of andere krachttoer in de i
zaamheid; de hand had hem steeds
gehoorzaamd en zonder mankeren ge
daan wat hy eiste, terwyi nu zyn
brein had bevelen naar zyn wUsv.in-
ger geschreeuwd, die zich al om de
trekker kromde; zyn brein had be
volen, de trekker over te halen. Maar
terwyi het bevel gegeven werd, had
hy al beseft, dat de kracht uit zyn
hand wegvloeide. Hy deed de hand
open en dicht, open en dicht en zag
de zich over de knokkels spannende
huid glanzen. De hand deed het nu
voortreffelyk en gehoorzaamde elk
bevel. Verbijsterd keek hy naar Lea
ry.
(Wordt vervolgd»
Buitenlanders
jagen onze
zeelieden
van de vloot
Onnodig veel zeelieden worden de
vloot afgejaagd door het aantrekken
vreemdelingen, door het ontbre-
van een behooriyk personeelsbe
leid, door het verouderde onderwijs
door het ouderwetse stelsel van
arbeidsvoorwaarden
t zei de heer J. H. Berkhout,
voorzitter van de bedryfsgroep zee
scheepvaart en vissery van de ka
tholieke bond van vervoerspersoneel
(K.B.V.) gisteren in Utrecht by de
opening van de algemene vergade
ring van deze bedrijfsgroep. Hy
meent dat wanneer aan al deze za
ken onvoldoende aandacht wordt be
steed het tydstip inderdaad naby
komt, dat de Nederlandse vloot niet
eer zonder buitenlanders kan va-
Op vrydag 15 juli zal een kort ge
ding dienen dat de vakbonden heb
ben aangespannen tegen de reders.
Onderwerp van het geding is het
feiit dat Nederlandse zeelieden louter
alleen om economische, motieven
ontslagen en vervangen kunner wor
den door goedkopere buitenlandse
arbeidskrachten, zo zei de heer Berk-
hout.
Geen centje
pijn y v
09
als u
WITTE KRUIS
poedêrs
meeneemt!
Na 2
jaar proces
PANDA EN DE MEESTER GELDZAMELAAR
33 De heer Geldmaker reed zijn auto door de toegangspoort van
zijn huis en stapte uit.
Mijn anti-bezoek-apparaat is aan het werk, zie ik", sprak hij.
,.Een pracht-apparaat, nietwaar? Het houdt indringers tegen,
straft ze en iverpt ze weg. Geheel gratis. Een echte Simon Geld
maker-service!"
„M-maar doet het geen pijn?" vroeg Panda onzeker, terwijl hij
naar de grote metalen handen van de robot keek. „Die meneer daar
vindt het allemaal niet leuk! Ik geloo
metjes ruikt!"
„Hij heeft bijna het voorgeschreven o
klaarde de geldzamelaar. ,JDrie om te
leren en één voor de weg! Kijk daar
Hyacinth (want die was het)
krachtig opgeheven en sierlijk oi
dreun verried, dat hij ergens in 1
was.
at hij veel liever bloe
ien, twee om het af te
t hij!"
(Van onze Haagse correspondent)
Mevrouw M. C. Vryer-Olie uit
Amersfoort, de weduwe van een van
de slachtoffers van een aanvaring op
de Bergsche Maas, die drie jaar ge
leden plaats had, krygt een niet
onaanzieniyke uitkering van het
Ryk.
Dat is het resultaat van een ju
ridische strijd tussen mevrouw Vry
er-Olie en de staat, die twee jaar
heeft geduurd. Zowel de Haagse
rechtbank als het Haagse Hof waren
van oordeel, dat het geiyk in dit con
flict aan de zyde van de weduwe
Het ging hier om de botsing tus-
n het binnenvaartschip Volendam
i het Marinelandingsvaartuig
L 52, waarby drie mensen om het
leven kwamen. De Zeekrijgsraad
stelde vast dat de majoor der ma
riniers, die op het moment van de
botsing aan het roer stond „hoogst
onvoorzichtig en roekeloos" had ge
handeld Namens de weduwe werd
de staat, in dit geval het ministerie
Defensie aansprakeiyk gesteld
de geleden en nog te lyden scha.
de. De staat wees die aansprakeUjk-
heid af op grond van de in de wet
vastgelegde aansprakelykheid, die de
reder van een schip heeft.
De staat heeft na enkele maan
den van onderhandelen berust in
zyn juridische aansprakelykheid.
Uitkering uit
gemeentefonds
De ministers van Binnenland
se Zaken en van Financien hebben
de gemeentebesturen ervan in ken
nis gesteld, dat het voorlopige uitke
ringspercentage voor de algemene
uitkering uit het gemeentefonds
over het jaar 1967 is vastgesteld op
176 (1966: na verhoging 170). Per in
woner komt dit neer voor gemeen
ten met: minder dan 2.000 inwoners
f50,25; 2.000 of meer. doch minder
dan 50.000 inwoners f55,25; 50.000 of
meer doch minder dan 250.000 i n-
woners f66,— 50.000 of meer, doch
minder dan 500.000 inwoners f74,50
500.000 of meer inwoners f 90,
In de uitkeringen voor 1967 zyn
geen gevolgen van eventuele toekom
stige algemene loon- en salarismaat
regelen in de overheidssector ver
werkt. Deze zullen als gewooniyk te
zijner tyd afzonderiyk worden ge
compenseerd.
RECHTER TIE EN DE MOORD OP DE LOTUSVIJVER
7—50. Als Tsjiao Tai de vier bedelaars naar Rechter Tie's werk
kamer heeft gebracht, verandert hun argwaan in ongelovige vreug
de. Er staat een tafel klaar vol koeken en andere versnaperingen,
en bovendien twee volle kannen wijn. „Tast gerust toe, mannen",
zegt Rechter Tie vriendelijk, „u kunt niet praten met een lege
maag". De bedelaars laten het zich geen tweemaal zeggen en be
ginnen gretig te eten. Als ze vroeger naar het gerechtsgebouw wer
den gebracht, betekende dat meestal dat ze een paar weken in
het cachot terechtkwamen. Over dit feestelijke onthaal zullen ze
voorlopig niet uitgepraat raken. Intusen neemt Rechter Tie Tsjiao
Tai apart en zegt: ,fleb je overal rondverteld dat ik de bedelaars
wil verhoren in verband met de twee moorden, en dt de i
het punt staat gearresteerd te worden"?" Ja,
Tsjiao Tai, „dat
breid hébben",
nu aan het tweede deel van mijn plan. De lokt
moordenaar wil vangen bestaat uit deze vier bedelaars. Zoek ee
paar sterke dienders uit en stel je verdekt op bij de uitgang va
Zodra iemand ze aanklampt om te vragen wat ik van ze weten
het gerechtsgebouw. Als ik de b
jullie ze. Zodra ie
toeten wilde, arresteer je de i
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
561. „In mijn hele leven geloof ik niet, dat ik ooit zo'n figuur
heb geslagen als toen", zei Bram verlegen. „Giechelend zat ik onder
water mezelf wijs te maken, dat ik al die wildemannen te pakken
had genomen toen ik eensklaps voelde, hoe ik als een vis door een
schepnet werd opgehaald"
Verschrikkelijkzei Karo meewarig.
Nooit heb je mensen zo zien lachen als die wildemannen toen",
verzekerde Bram. „Dat was waarschijnlijk mijn redding, want als
ze kwaad waren geweest was het misschien slecht met me afge
lopen. Maar nu bonden ze me alleen maar weer vast aan de mag
neet. De groene zeep zetten ze weg en verder vermaakten ze zich
er mee telkens naar boven te kijken en weer in een schaterlach uit
te barsten".
Voelde je je niet zieligvroeg Karo.
„Natuurlijk", zei Bram, „vooral omdat het op het drijvende eiland
voortdurend kouder werd en mijn natte kleding ging bevriezen
Als er niet gauw wat gebeurde, had ik een beste kans om een long-»
ontsteking op te lopen".
;::z: r
ssz 5,atrvsAHz
ÉftïnRssr
SMS^SSÏS
z Lat Palmt.
