fTouringcarbedrijven leveren ieder jaar
Iveer SLAG OM DE DAGTOCHTEN
Schoolreisjes nog
spannender dan
Sinterklaas
VOOR KINDEREN:
Weekeind bijlag o Leidsch Dagblad
HL
ZATERDAG 2 JULI 1966
DOOR MALQU NOZEMAN
A v''; 1 v'ji
- - V "i
Volwassenen orgamiseren de
schoolreisjes. Zij bepalen de
hoogtepunten van de dag en
'zij stippelen vaak de meest
interessante routes uit.
Kindleren denken over zo'n
dag echter anders. Het hoog
tepunt is meestal de speeltuin,
het zwembad of de dierentuin.
Naar het landschap kijken ze
niet". Dat is de mening van
een directeur van een reisbu-
Die mening klopt aardig wan
neer' we het fragment van een
upstól van de 9-jarige Stefan
uit Den Haag bekijken
(rechts).
Een groot plezier doe je de
kinderen met een ijsje, meent
de reisbureaudirecteur. En
gelijk heefit hij! (links).
Hit /ysA\*zrUtw
■vrui; dt, -rvo/a/v D<xc*/v
UrA^- Cj/voG v\Mx^(Mxtyrr\ yisvyyiry^.
^rVo<Vv isiziso g^vcrts.
rvp*h*AM .(U/nxA ivtw iuïiwvcvoi. r^X-
taew. /v^ t=rp /w 'u Xoop^JU^v^.
cioj; Op A-&X *U/AxJU-n. Ga OT» cG /ko>
.LvGLa, cpioA
Jvo/CV-v ru&rvjyi,tt. /?w^vvOwi
y(\&&n)Qisr\ ooi ft/n )^yrju cLive^ 1
Sh|tv-n -
u Cj yxmJ*
I
Ruim een miljoen lagere scholiertjes
jn deze maa.iden onderweg. Op
•lreisje. Een schoolhoofd zegt:
;zw.Voor de k.aderen is het dagje-uit met
78e klas het feest van het jaar. Spannen-
°t^er dan Sinterklaas, spannender zelfs
Ultttn een buitenlandse vakantie met de
gweuders". Het schoolmeisje heeft ook een
u|s'akelijke kant, die er niet minder op-
ciifindend uitziet. Een reisbureau-direc-
en jur zegt: „Om die schoolreisjes wordt
c oor de touringcarbedrijven hard ge-
ide.ochten. De concurrentie in het alge-
41aeen is heel fel. Een paar jaar gele-
en was het eigenlijk nog veel erger.
10u«oen vermoordden ze elkaar. In het
;estresten bestaan er sinds twee jaar ta-
iefkringen: bepaalde afspraken van
;n .edrijven onder elkaar over de mini-
ior aumprijs, dat heeft de sfeer wel wat
uw.erbeterd. Maar het is nog altijd zo, dat
'sceje het niet zullen laten om eikaar der-
i 60elijke reisjes af te snoepen. Er zijn
Delewoon te veel bussen ia Nederland".
070 Die concurrentie drukt automatisch
ie prijs. De directeur van .het Aige-
Ddacjeen Schoolreisbureau in Den Haag,
Sloof, zegt: „Ik verdien aan een bus
laritet vijftig kinderen evenveel als één
njian, die tien dagen naar Mallorca
afgaat met het vliegtuig". Sloof heeft
oor zijn schoolreizen het buspark van
uijn vader acht touringcars ach-
astfer de hand. In 1958 zette hij zijn bureau
ng°p, dat puur op schoolreisjes was ge-
'icht. Al gauw kwam hij daarop terug:
lagtlk kon er geen goede boterham aan
P1 Verdienen". Nu 'is hij in de eerste
nttlaats boekingsagent voor buitenlandse
Jkeeizen. De schoolreisjes doet hij er
'onliaast.
f' Hij geeft zelf een programma uit voor
aatfe scholen. „Die reisjes moeten niet al-
oraeen plezierig zijn, beantwoorden aan
akale behoefte van het kind, maar ook
kejten beetje leerzaam zijn. Dat wil de
-■ul&ijksinspectie van het onderwijs nu
jge^enmaal. Maar de kinderen doe je het
f('j grootste plezier met de speeltuin en een
n 'ijsje eten". De tochtjes naar de „Efte-
editing'' „het minst lucratief" en
dwftaar Amsterdam lopen het best. „Eigen
lijk heb je maar 6 vrijdagen in het
(1Jaar werk aan deze tochtjes. De zater-
nnflag ca de zondag vallen zonder meer
mefel af.
«}s Woensdags gaan de onderwijzers lie-
n ver niet. Dan missen ze hun vrije mid-
v rdag. En de maandag is niet populair.
„jDmdat de kinderen het vervelend vinden
•m.om oud brood te eten".
i Hoewel de schoolreisjes in tien jaar
n^tijd vijftig procent duurder zijn gewor-
jJlcden, vindt de heer Sloof de prijzen niet
DOte kostbaar: „Alles is duurder gewor
den. Bij de schoolreisjes speciaal de
few*"''
consumpties. Bovendien zijn de busta
rieven twee jaar geleden opgetrokken.
Dat was redelijk. Sinds 1954 waren die
stil blijven staan, terwijl alles omhoog
ging"-
Een schoolhoofd zegt: „Ik heb niet de
indruk, dat de reisbureaus en touring
carbedrijven ons uitbuiten. Het is nog
steeds mogelijk om tegen een redelijke
prijs met een kleine busonderneming op
reis te gaan. De meeste scholen gaan
jarenlang met hetzelfde bedrijf. Die
goodwill komt neer op een lagere prijs.
Natuurlijk zijn er altijd ouders, voor
wit- zo'n schoolreisje een extra zware
belasting betekent. Zeker als er vier of
vijf kinderen zijn. In de volksbuurten is
het nog altijd geen vetpot. Wij, hier op
school, hebben een schoolfonds waaruit
we voor die gevallen kunnen putten".
Directeur B. Hagenau van een
Utrechts reisbureau, die in de maanden
mei en juni voor 75% op schoolreisjes
drijft, ziet het zo: „De prijzen voor die
schoolreisjes worden haarscherp geca«-
culeerd. Gemiddeld kost zo'n reisje
7,50. Dat is niet duur. De tijd is toch
ook voorbij, dat de kinderen met twee
kwartjes zakgeld op stap gingen.
Zijn reisbureau 350 busritten in het
schoolreisseizoen zit met nog zeven
andere particuliere en semi-overheids-
busondernemingen in de tariefkring
Utrecht. Twee jaar geleden onderhan
delde hij met zijn partners over de mi
nimumprijzen van de bustarieven. Die
„losse" samenwerking houdt ook in,
dat men onderling bussen uitwisselt.
Het zijn volgens de heer Hagenau voor-
ai de kleine ondernemers die de markt
bedervevi. „De concurrentie is nog altijd
zo groot, dat de prijzen eronder lij
den. Wij rekenen 85 ct per kilometer,
maar ik ken er die het voor 60 of 65 ct
doen". De partners zelf schijnen ook niet
altijd een front te vormen. Stelt de heer
Hagenau teleurgesteld vast: „Het is na
tuurlijk erg zuur als je een collega op
een gegeven moment een bus met kin
deren ziet vervoeren, die je zelf hebt
geweigerd omdat je niet onder de prijs
wilde gaan".
De heer Hagenau vertelt, dat er aan
vankelijk een landelijk tarief was vast
gesteld door de twee touringcarorgani
saties FNOP en KNVTO. In 1955 ont
stond er plotseling een ©verbesteding
aan nieuw materiaal. Er kwamen te
veel bussen op de weg. „Daardoor ont
stond er een geknoei met de prijzen".
Sinds de invoering van de tariefkringen
in het hele land zijn er slechts 11
is er wel iets verbeterd. Maar men is
nog lang niet waar men wil zijn. De
heer Hagenau ziet de toekomst voor de
kleine touringcarbedrijven somber in:
„Ze graven bun eigen graf door onder
de prijs te werken. Op den duur zullen
ze ongetwijfeld verdwijnen".
Directie-assistent W. J. Reder van een
groot touringcarbedrijf uit Noordwijk
beschouwt het in dit verband als een
veeg teken, dat er iedere maand in de
vakpers touringcarbedrijven te koop
worden aangeboden. Hij zegt: „Wij zijn
maar een kleintje op het gebied van
schoolreizen. Wij richten ons vooral op
het grote toerisme. Bovendien zijn hier
in de buurt gewoon weinig scholen. Wij
verhuren alleen de bussen. De onderwij
zers stellen het reisje zelf samen. Bij
ons kost een bus, 200 a 225 gulden per
dag. We hebben er veertig rondrijden.
De bussen kosten per stuk een ton. Een
chauffeur verdient volgens de CAO 125
gulden per week. Je hebt enorm hoge
kosten, die zoveel mogelijk gedrukt moe
ten worden. Wij spelen nu samen met
vijf andere touringcarondememingen.
We gooien elkaar de bal toe. Nee, geen
trustvorming. Dat is bij de wet niet toe
gestaan. We hebben een tijd geleden ge
woon schoon schip gemaakt. Goed we
hebben elkaar allemaal de reisjes afge
snoept. Toen hebben we gezegd: we
moeten elkaar minder gaan zien als
concurrenten. Meer in de geest van hoe
kunnen we met elkaar sterk zijn".
De veiligheid van de bussen zeker
met schoolkinderen is volgens de
heer Reder in het westen van het land
geen punt. „De voorschriften van de
Riiksdienst voor het wegverkeer zijn
scherper geworden na '58 toen zich die
ongelukken hadden voorgedaan met
schoolkinderen. Eens in het half jaar
worden de bussen gecontroleerd. Toch
zie je nog wel van die touringcars uit
het oosten, waarvan je je afvraagt hoe
die nn de weg kunnen komen".
Schoolhoofd Roozen zegt: „Je draagt
on zo'n schoolreisje eigenlijk afschuwe
lijke risico's. Neem het zwemmen bij
voorbeeld. Hee! veel scholen schrappen
het van het schoolreisje. *t Is link. Ik
doe het zelf wel met mijn klas. Maar
die kinderen hebben dan ook allemaal
bun diploma. Wat die bussen betreft
vertrouw je erop, dat het materiaal in
orde is. Vandaar dat veel scholen jaar
in jaar uit met dezelfde onderneming
gaan. Je weet wat je eraan hebt".
