JOHNNY HOES: Ons repertoire is altijd doodgezwegen Kom er ACHT-er VRIJDAG 29 APRIL 1966 LE1DSCH DAGBLAD L D.-EXTRA 5 LUID en uitnodigend schalt de Rotterdamse stem van Johnny Hoes door het Brabantse en Limburgse land. De voorma lige producer van Philips ging ruim twee jaar geleden voor eigen rekening werken. Met een verbluffend resultaat. Een muziekuitgeverij, twee platenmerken (Telstar en Ojee), een mu ziekhandel annex platenbar, studio's, een drukkerij en een staf personeel verraden iets van zijn succes. De platen van Johnny Hoes en zijn volgelingen ..één grote familie'' liggen goed in de markt. Elke jukeboxbuik verwerkt vele malen per dag zijn zoetgevooisde geluid. Dikke Leo. Slome Japie en Blonde Sjaan zijn begrippen geworden in de buurthuizen van Rotterdam en Groningen. Mary Beij heeft als zangeres in de Hoes-stal naam gemaakt als de Zangeres Zonder Naam. De kilo's brieven aan haar gericht mogen dan in veler ogen druipen van het sentiment, in elk geval vertellen zij zonneklaar, dat ideeënman Johnny Hoes zijn landge noten kent. Meezingertjes. bierliedjes, de smartlappen en de pikante toer. zijn niet los te maken van Hoes. die in Weert zijn eigen rijk heeft opgebouwd. Ver van zijn geboorteplaats aan de Nieuwe Water weg en de erkende studio's, want Hilversum I en II hebben zijn repertoire altijd doodgezwegen. Het derde net. met de veelbe- luisterde Hulkie Dulkie. heeft de banvloek opgeheven. De commerciële inzichten van zingende en schrijvende Johnny komen ook duidelijk naar voren in de muzikale stunts, die hij van tijd tot tijd uithaalt. ..Ard en Keessie" was er zo een. ..Bedankt lieve ouders" begeleidde het huwelijksfeest van Claus en Beatrix. Na het succes van boerenleider Koekoek zong Johnny Hoes zijn sympathie voor het agrarische deel van onze natie en de Ben- nekomse Kamerman uit volle borst. Een single met Koekoeks scherp gesneden gelaat als hoesversiering is dezer dagen ver schenen. De tekst word ondersteund door een stug syncoperende koekoeksklok! Praten over zijn liedjes gaat Johnny Hoes „mijn echte naam. je komt hem niet zo vaak tegen" net zo gemakkelijk af als het zingen. In zijn riante wo ning boven de platenzaak tegen over het statioji van Weert staat hij bijna wekelijks journalisten te woord. „Ik weetdat ze ko men voor een „lekker" verhaal tje over die gekke Hoes. Dat kan niet veel schelen. Niet meer.' Het is moeilijk de ivoorden- vloed uit zijn mond in de ver langde richting om te buigen. Johnny Hoes iveet, dat zijn gen re liedjes in heel veel oren geen genade kan vinden, maar weet zich gesteund door een onvoor stelbaar grote groep mensen, wier in groepsverband gezongen vreugde en in eenzaamheid be leden verdriet begint met het opzetten van zijn platen. De mens in zijn „nakie", of dat nu een groenteboer of een ambassadeur is, zingt na een luttel pilsje zijn Bierlied. Daar van is Johnny overtuigd. Voelt u voor de figuur Koekoek en de beginselen van zijn partij? Hoes: „Ik vind die man gewoon tja hoe moet je dat nou noemen, een eh. verademing. Ja, een verademing. Die man zegt nou pre cies. zoals hij het meent. Die man trekt zich nu helemaal niets aan van hoge omes of educatie. Of van het dure pak. Misschien komt Koe koek hier en daar- op bepaalde ge bieden iets te kort. daartegenover staat dan in elk geval een eerlijke overtuiging. Ik geloof, dat deze man echt in het belang van de boeren en ook van andere menzen dingen recht wil zetten. Koekoek .zegt het een beetje ongezouten, maar is dat erg? Hij durft zijn mond open te doen. het is geen jaknikker. Daarom heeft deze man ook zoveel tieners met zich meegekregen. 't Is zoals Annie M. G. Smidt zegt: „Durf rustig eens in gezelschap te zeggen, dat je niet van Bach houdt. Loop niet altijd mee. Er is toch al zo weinig originaliteit. Je ziet het in de mode, je ziet het in alles, het zijn gewoon kuddedieren. Zo als Dirk Witte zegt. „wees op je vierkante meter een vorst!" Zou u Wat doet uw dochter Jaqueml- Hoes: „Zij verzorgt dus de uit geverij en de platen, dat wil zeg gen zij houdt zich bezig met de hoezen en zo. Mijn andere dochter Ceasarine is fotomodel en manne quin in Amsterdam. De zaak wordt de laatste tijd. zo groot, dat Jaquemine het bijna niet meer af kan. We zoeken nu iemand, die constant in Hilversum aanwezig is om de artiesten te be geleiden en contacten te onderhou den met de disc-jockeys. Wat voor verandering heeft Hil- versupi drie gebracht? Hoes: Kijk. wij begrijpen wel. dat een jongen, die voor ons in Hil versum zou werken, lang niet al les van ons zal kunnen slijten. Dat is logisch. Hilversum drie. Tja. ik moet zeggen, er is gelukkig een kentei'ing. Zij beginnen heel aar dig ons programma te draaien. Hulkie Dulkie. Hoes: Ja Hulkie Dulkie. Wie is dat? Hoes: Wie het is weet ik niet, maar hij doet het heel aardig. De mensen zijn zeer enthousiast over die jongen. Hij doet het spontaan. Draait H. D. alles van u? Hoes: Hij draait de smartlap, het meezingertje, het vierliedje. Ja hoor een behoorlijk ruime selectie. Hij heeft een brede maatstaf. En quêtes wijzen ook wel uit, dat hei lekker gaat. Ik wil niet zeggen, dat het alleen door ons komt. Och nee. Ons repertoire is altijd doodgezwegen. Ze hebben het ge presteerd om bij de AVRO nooit „Och was ik maar bij moeder thuis gebleven" van Johnny Hoes te draaien. Wanneer het voor de ra dio kwam, dan was het in een dixie land uitvoering of zo. Ik stond er blijkbaar zo verschrikkelijk slecht Kunt de acht afwijkingen ln de beide bovenstaande tekeningen vinden? De juiste oplossing vindt U elders op deze pagina. op En dan moet u weten, dat ik nog nooit in een radiostudio ben geweest. Ik ken ze niet persoonlijk. Want dan zouden ze nog kunnen zeggen: „Ik draai niets van die Hoes Dat is zon verschrikkelijke vent!" Je ziet onmiddellijk by Hilver sum drie, dat als ze op de massa inhaken, dat ze dan een enorme goodwill kweken. De beide andere zenders spannen zich niet meer in door de hoge subsidies. Drie is de tegenhanger van Veronica. Het was toch te gek, dat de zender Veroni ca. met ik mag wel zeggen een stelletje padvinders het zijn net allemaal hobbyisten met gebrekki ge apparatuur daar dat zo'n station de nationale zender van de kaart kegelde. Een en twee draaien nu nog niet uw platen. Hoes: Nee. En*het discrimineren de is, dat ze wel platen in het zelfde genre van andere artiesten draaien. Johnny Jordaan en Tante Leen en de Franse pikante teksten. De massa realiseert zich niet. wat er gaande is. Wij de insiders weten, dat iedereen daar elkaar het balletje toewerpt. Als Rob de Nijs een show heeft, verschijnt de gehe le Philipsstal. Acht het etentje, het douceurtje. En doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Zo gaat dat! Ik heb het altijd vertikt één cent te betalen om een liedje gedraaid te krijgen! Via het pikante lied „ik weet zelf best, dat ze dat niet kunnen draaien voor de radio" komen wij op de opleiding van zanger Johnny Hoes. Hoes: „Ik heb dus HBS-A ge had en daar onder meer gestudeerd onder professor Rogier. Die man had bijzonder veel schik in mij en ik moet zeggen, ik had best litera tuur verder willen studeren. Ik was er een bijzondere liefhebber van. Ik had een tien voor het mondeling. Ik weet nog goed, dat ik Speenhof heb gezegd en dat ik over de Middeleeuwse ballades heb gesproken. Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot een bepaald soort vol«:s- repertoire. In een Marieke van Nimwegen en zo zie je duidelijk de zwart-wit tegenstelling. Net als in de smartlap. De boef ziet er als een boef uit. In de oude ballades zie je echt de schrijnende tegen stellingen. mag ik wel zeggen hé. Trouwens in de opera ook nog. De schurk en de brave en de vrome. Bang dat het publiek het anders niet zal merken denk ik. Waar zit uw publiek en hoe oud is het? Hoes: „Ik heb vroeger altijd ge dacht, dat het beneden de grote ri vieren huisde, maar nu is wel ge bleken, dat in Friesland en Gro ningen net zoveel wordt gekocht. ■jï Helma. Hoes en Selma. Het gekke is. dat in Limburg som mige platen helemaal niet gaan. terwijl je het tegenovergestelde zou denken. De platen worden gekocht door oude en jonge tussengroep ontbreekt, Hoes: „Och dat is moeilijk. Ik houdt van alles, zowel van Mozart als van beat. Maar ik vind iemand als Presley erg goed en Cliff Ri chard en Bing Crosby. Ik was al tijd gek op de Mills Brothers en Ella Fitzgerald. Perry Como is er ook zo een. Na de beat en de vele gitaristen „een ongedachte trek van de Nederlander, ik zie de Ne derlander niet als gitarist" komt het gesprek op de Shepherds. Hoec: „Ja hoor, heel goed. Die steken het volksliedje in een nieuw kleedje. Dat maken ze een beetje swingy. Niet elk experiment lukt, maar over het algemeen klemt het goed. Vooral dut meisje springt er uit. Een selectie uit de Hoes-stal. En de buitenlandse volkszangers? Hoes: Ik kan ook wel teksten ma ken, die eh maar ik schrap al tijd. Het enige wat ik nog wel wil, is dat de walsmaat achter de smartlap verdwijnt. Ik probeer, en dat is ook altijd de kracht van Amerikaanse schrijvers als He mingway en Steinbeck geweest, het in de bondigheid te zoeken Sel ma Lagerlöf en die mensen, dat ik ook wehknap, maar te uitgespon- ne. Knut Hamsun ook. Als kind was ik gek op Knut Hamsun, een erge bewonderaar, maar dan later wil je tempo. De mens wil actie. Daarom James Bond. Wat vindt u van de protestsong? Hoes: Nou die heb ik zelf ook. eh „Vietnam" op Telstar. Ja. Maar 't is niks nieuws. De marseillaise is ook een strijdlied. En die van de socialisten en de geeestelijkheid. Heel veel zelfs. Hoe denkt u over Vietnam? Strookt uw mening met de tekst op de plaat? Hoes: Nou moet u eens luiste ren. natuurlijk heb ik sterk omlijn de ideën omtrent Vietnam. Hoewel ik mij nooit in politiek verdiep! Ik vind oorlog so wie so altijd een grote waanzin. Oorlog an sich, dan. Daar behoef je geen pacifist voor te wezen. Maar als er geen bescherming was dan zou de jung le-wet. de struggle for life, heer sen. Tja. Vietnam Ik vraag me trouwens wel eens af of we verder zijn dan de oer tijd, de jungle, waar ik het net over had onze hele cultuur is zui ver op technisch gebied. Als ik cul turen zie bij oude volken, die ethisch zo hoog zijn. dan zeg ik altijd: „Mensen we zijn nog ner gens! Ik ben er trots op, dat ik zon der relatiee mijn weg heb gevon den. Ik heb al mijn mensen, die vroeger op kermissen en ordinaire kroegen moesten zingen, ondanks de tegenwerking toch op de plaat gezet. Zijn ze er beter van geworden? Hoes: Ja zeker. De Zangeres Zon- ger Naam heeft een pracht van een bungalow, geld op de bank en een fijn café Nee. Vroeger moest ze de hele week voor een paar tientjes zingen in een éh goedkoop ca fé. Laat ik me maar voorzichtig uitdrukken. Velen hebben nu een auto en een telefoon. Ze zien er an ders uit. Het is toch een heerlijk ge voel, dat ik daar aan mee mocht werken. Of niet? Vroeger toen ik bij Philips werk te. verdienden ze dik geld aan de artiesten, die ik behandelde. (Doch ter Jaquemine zou ons later mee delen. dat het gewoon schandelijk was wat ze papa betaalden. Voor het werk wat-ie deed dan hè). Bo vendien schaamden ze zich voor mijn artiesten. Een opname-tech nicus zei eens, toen ik met een wat volkse zangeres binnen kwam wan delen: „Uit welke kast heb je die nu weer gehaald?" Natuurlijk was het geen up-to date, qua uiterlijk ladylike verschijning, maar het was een normale volkse vrouw. De associatie is altijd: „Oh dat en dat genre liedjes, nou dan zal de betrokken artiest(e> ook wel niet veel wezen". Als wij goed ge noeg zijn om de kassa's vol te ma ken, dan zijn we ook goed genoeg om eenzelfde behandeling als ie dereen te krijgen. Ik houd mij nu persoonlijk be zig met mijn artiesten. Als ze ziek zijn, dan weet ik dat. Wa het grootste derdduizend stuks. Maar dan ook niet minder. Er zijn hier en daar gouden platen gegeven voor nog niet de helft. Dat vind ik geen stijl. Ik heb zelf een platinaplaat voor „Och was ik maar". Die is verdiend. Gaat nw zoon ook in de zaak? Hoes: Nee, och, nee, die voelt daar niets voor. Die wil in de mode. Adriaan heeft een feeling voor de mode. Als hij met een bepaald stropje hier door de straat loopt, heeft in no time heel Weert er een. Hy gaat al mee met textielinko- pers naar Brussel en zo. Die luis teren naar hem. Ik sta er versteld van, dat zo'n keiharde voetballer als hy zo'n vrouwelijk beroep heeft gekozen. Na over één van de tekstschrij vers van Johnny Hoes gepraat te hebben valt het woord provo. Hoes: Ze weten niet wat er alle maal is gebeurd. De nazi-terreur en zo. Ze protesteren maar. Voor lopig maak ik geen plaat over de provo's. Dan neem je ze te belang rijk. Er zitten een paar schreeuwers tussen. Echte nihilisten. Had je vroeger ook. Tja góh. nihilisme, dan moest alles vernietigd worden Die lopen er nu weer tussen. Dat is niets nieuws. Je moet geen waar de toekennen aan hen en hun lie deren. Wij moeten de opgroeiende jeugd niet met provo's verwarren! Na het intervieio met papa Hoes zijn ivij met dochter Jac queline door de winkel gelopen, waarbij zij stromen commentaar gaf op de uitgestalde platen uit de Hoes-stal. „Kijk, daar staat mijn zus Caesarine op de hoes. En die baby daar, die hebben we voor deze foto even geleend van een kennisje. Dat is de pi kante toer, u weet wel. Ik heb Engels gestudeerd in Maastricht en ik kan wel verzekeren, dat als de tieners alle teksten verston den! Nou dan Satisfaction. Ik snap niet wat ze tegen onze serie hebben. Kijk hier een langspeel plaat „Op 't kantje af" met twaalf onverbeterlijke sekssellers. Wie dat zingen? Even denken. Dikke Leo, Jukebox Johnny, Ne- lis en Bart en och, ga maar door. „Ik vind het niet erg", zegt* Jacqueline, „maar het moet wel op een apart merk, Ojee. Neem nu „Wat zien ik" en „Ik Jan Cremer", dat vind ik nou net tér Hoes: Dat durf ik niet te zeggen. „Hoempa" heeft het erg goed ge daan. En „Dat is het einde", de „Bergen van Tirol" en „Ik heb mijn hart op Katendracht verlo ren". Maar ook elpés, zoals „Wij hebben dorst" en „Meisjes en sol daten". De gouden platen. Hoes: Ik ben in die zaken kei hard. Ik weet, dat by andere pla tenmaatschappijen de hand wordt gelicht met de verkochte aantallen. Ik geef een gouden plaat by hon- Kom er ACHT-er 1. steeltjes aan bloemetjes rechts 2. bril op de grond 3. worm in bek van vogeltje 4. heuvel meer in de verte 5. 6teen meer kasteel links 6. man links heeft snor 7. e.h.b.o.-koffertje smaller 8. pijlenkoker op de grond CARNAVAL OVERAL

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1966 | | pagina 27