de
des levens
Al'ns achter deze
teller eventjes wat
boodschappen
gedaan...?
MEVR. GANDffl
„DIEP BEZORGD"
elke dag 'n fiets voor niets!
YSDAG 20 APRIL 1966
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 19
oo
oorspronkelijk verhaal van Joseph I. elnander
dat is het, wat gegroeid
de twee groepen, waarover
£ds sprak. Een oorlog in een
I yredig land, met dagelijkse ge-
gelden en dagelijkse overwin-
Zoals het oorlogsrecht de
>n de vrijheid laat tot do-
zo geven onze verkeersregels de
>n onder ons de vrijheid tot
Het zijn die barbaren, welke
luldig van moord
het zijn de ont-
en producenten der auto's
[ft beschuldig van onverantwoor-
lichtzlnnigheid en misdadige
■ins ten."
rumoer in de zaal, en
aanwezigen richtten hun blik-
op de plaats waar Michael Foot
llem Vandenberg naast elkaar
sombere rode gezichten,
iter Lincoln hamerde om stilte
■hief zich even van zijn zetel
kracht bij te zetten aan zijn
1 'huwing. Het rumoer verstom-
;n McReally zich kennelijk ge
maakte om verder te gaan.
versta mij goed," zo zei hij,
;elijk ieder woord afwegend,
beschuldig niemand persoon-
De beschuldig allen tegelijk, die
ld hebben de menselijkheid in
te nemen en een grove schuld
hun schouders laadden. zy schon-
tezamen de rechten van onze
ers en dreven tot de oorlog, die
is is ontstaan". Hij pauzeerde
en keek om zich heen.
Jaren geleden", zei hij toen, „werd
een der,zuideiyke staten een klei-
negerjongen vermoord door twee
ike mannen. Hij werd aan han-
en voeten gebonden en in een
;07fer geworpen, zyn misdaad was
ur eest, dat hy op brutale toon
pe" had gezegd tegen een
vrouw. Zyn moeder vertelde
in verslaggevers, dat zy hem
itnjrukkelijk gewaarschuwd had en
had verteld, dat hy desnoods
de blanken op de knieën moest
liggen, als zy dat eisten. De I
luwelijke misdaad, goodbye te
m tegen een hoogstaande blanke
iv, werd op afschuweiyke wijze
IAN Dit wel'd op bar-
JtJDI se wijze uit het leven wegge-
!om iets, wat wy in onze mo-
ttredi niet meer als een ver-
aanvoelen. Wij zyn tot het in
gekomen, dat kinderen niet ge
mogen worden wanneer zy iets
dat in hun kinderlyke natuur
De negerjongen had zin, brutaal
jjn. Ieder kind heeft wel eens
volwassenen te weerstaan of te
ren. Wy verbieden dat heden
age onze kindeern wel doch niet
raffe van de dood. Wat wij
wel doen en ik kan niet
i dat het minder barbaars is
it wij wel doen." is onze kinde-
op straffe des doods verbieden
PII kinderlijke neiging tot achteloos-
en onbezonnenheid bot te vie-
Een echt kind moet op bepaalde
iten, als by ingeving, onbezon-
en achteloze daden kunnen doen.
moet kunnen springen en ren
en dansen maar wij verbie-
het aan hen, op straffe des
'ant een kind. dat op volkomen
,=t6 liurlyke wyze een ren neemt naar
andere kant van de straat, wordt
pletterd door een auto. Het wordt
opgenomen en men leest dan
de krant, dat het onvoorzichtig
ken, en dat de be
urder van de auto een aanryding
meer kon voorkomen. Natuur-
hy die aanrijding niet voor
een. Wanneer men iemand de
beid geeft, met meer dan hon
dkilometer snelheid over een weg
in aan weerskanten waarvan
;n spelen, moet men niet ver-
OERÏl
G:1(1
df
Dm [t.
worden voorkomen. Op deze wyze
ontnemen wy onze kinderen een na-
tuurlyk levensrecht. Wy durven
zelfs kleuters van drie en vier jaar
te verwyten dat zy niet goed uit-
kyken. Want kan een kind van die
leeftyd weten van de noodzakelyk-
heid om goed uit te kyken ?Daar-
om worden kinderen en honden nog
steeds in massa's doodgereden. Het
is in stryd met hun wezen en hun
natuur, dat zy leven op een wereld
waarvan het oppervlak onveilig
wordt gemaakt door nietsontziende
monsters".
Hy zweeg geruime tijd. Sommige
der juryleden zaten strak naar hem te
kyken, alsof hy iets verteld had dat
volkomen nieuw voor hen was. An
deren hadden de ogen gesloten en
dachten diep na. Een man in een
manchesterpak, die op de derde
plaats van links in de jurybank zat,
snoot luidruchtig zyn neus. Hy had
drie maanden geleden een dochtertje
van vyf jaar verloren by een aan
rijding vlak voor zyn huisdeur.
Mc Really verbrak de stilte.
„Ik weet", zei hy, „dat velen zich
verbazen over het feit, dat ik als
aanklager in dit proces wens op te
treden. Zy zeggen dat het myn re
laties geen goed zal doen en dat
het myn reputatie zal schaden, om
dat het een belachelyke vertoning is,
een proces te voeren tegen een sym
bolische misdadiger. Doch ik ben er
van overtuigd, dat er zelden in de
geschiedenis der Verenigde Staten 'n
proces met meer reden is gevoerd.
Er is zelden op meer brutale, onbe
heerster wyze een recht van Ameri
kaanse burgers geschonden dan in
deze moderne tyd. Wat gy, juryle
den, zult besluiten aan het einde van
deze behandeling, zal van onbereken
bare invloed zyn op het lever der
mensen in de Verenige Staten van
Amerika. Ik weet. dat ergens in deze
staat een stad, die kort geleden uit
de grond oprees als het voorbeeld
van wat energie en initiatief, teza
men met edele en vooruitziende hu
maniteit. vermag te wrochten een
stad, die Life City heet, wacht op uw
oordeel. Het duel tussen barbaars
heid en beschaving heeft zich in die
stad geconcentreerd. Tk weet. dat on
ze regering niet zal aarzelen, de uit
slag van dit proces tot toetssteen
van haar beslissing over de toekomst
van Life City te maken en dat
van het moment uwer beslissing af
elke stad in ons vaderland het zich
tot een eer en een plicht zal reke
nen, uw oordeel te honoreren. Als
gy meent, dat deze mensenslachting
door de techniek ongehinderd mag
voortgaan, verklaart dan dat de be-
moet worden ge-
Advertentie)
acht. Als ge van oordeel zyt, dat de
vrijheid onzer burgers is geschonden
en een grove schuld aan de dood van
zo ontelbaar velen duideiyk is aan
getoond, verklaar dan de beklaagde
schuldig en voeg een nieuw hoofd
stuk toe aan de heldhaftige strijd
van Amerika op de bres in de muur
der beschaving."
McReally wiste zich het voorhoofd
af en ging zitten, na een lichte bui
ging te hebben gemaakt in de rich
ting van het hof en de jury.
Er was even stilte, en men hoorde
een zacht gemompel op de publieke
tribune. Toen klonk de krakende stem
•van Lincoln: „Het woord is aan de
verdediging".
(Wordt vervolgd'
Zaterdag's bijvoorbeeld? In razend
druk stadsverkeer met te weinig
parkeergelegenheid? Met Saab
gaat het sneller en gemakkelijkerl
Waarom? Laat Saab zélf u dat liever
vertellen. Maak een gratis proefrit.
Beter dan 1000 argumenten. Bel
en maak even een afspraakje
(desnoods óók op zaterdag...).
De Indiaanse premier, mevrouw
Gandhi heeft verklaard, dat ze diep
bezorgd is over de verslechtering van
de betrekkingen met Pakistan. „Het
is waar, dat de geest van Tasjkent
nu minder helder is dan enige tyd
geleden", zei ze op een persconferen
tie.
Mevr. Gandhi zei ernstig te den
ken over positieve stappen die geno
men kunnen worden om een keer ten
goede in de betrekkingen met
Pakistan te bewerkstelligen. Ze dacht
in dit verband aan een topconferen
tie met president Ajoeb Chan van
Pakistan als hiervoor een goede
reden bestaat.
Mevr. Gandhi zei dat de houding
van Pakistan ten aanzien van de op
10 januari uitgegeven verklaring van
Tasiekent is gewyzigd. Ze dacht dat
dit het gevolg kan zijn van het be
zoek dat president Lioe Sjao-tsji van
China onlangs aan Pakistan heeft
gebracht.
Advertentie
Blijf niet langer op die oude fiets zwoegen.
Koop 'n nieuwe - nul - Want u weet:
PANDA EN DE WEGDOENER
22. In het politiebureau had toe
dienst toen Professor Kalker er waar.
„Ik moet u waarschuwen," sprak i
lijk individu en die gaat vannacht
banken."
„Och meneerdat willen ze allen
deskundige. „Als ik me daar de kop over
werk. Zo'n bank, daar komen ze niet in".
Slechte beurt,!" merkte de hoogleraar op. OnjuistDit i
heeft namelijk mijn antimaterio-nei
„Uw wat?" vroeg de brigadier verl
heffing van stem. Dat zei ik toch! De zogenaamde Wei
rustend op het beginsel van opheffing
Eh... wat is
praten we erover? Eh o, juist! Dat is j
„.cc*,, .w op zachte toon. „Voor
soort klachten moet u niet bij de politie zyn. Het is^tóch al z
woont een'dokter; als u het daar nu eens gaat proberen
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
80. Rechter Tie staat midden in de hal van de verlaten tempel.
De voormalige Prefect Woe heeft zich bij de laatste zuil opgesteld,
met de goudsmid Lie Mai naast zich. De goudsmid negeert zijn
broer, de schilder Lie Ko, zorgvuldig; die staat bij de zuil tegenover
hen, nog altijd in zijn versleten plunje. „Ik betuig u mijn dank voor
uw aanwezigheid, heren", zegt Rechter Tie stijf. Dan komt de ab
dis binnen, gevolgd door haar dienstbode Lentebloesem. Nadat de
rechter haar welkom heeft geheten, leidt hij zijn gasten zwijgend
achter in de hal, waar de grote altaartafel staat. De Prefect wil
wat zeggen, maar als hij Rechter Tie's koud, onbewogen gelaat ziet,
komt hij daarop terug. De rechter schraapt zijn keel. „Verleden
jaar overnachtte de Keizerlijke Schatmeester in deze stad. Hij had
vijftig goudstaven bij zich, die hier werden gestolen". ,J)ie zaak is
geseponeWÊÈmm
opend
Dat is i
slotenmaker is, Tau geheten. Hij was van I
Schatmeester al dat goud bij zich had, in een roodleren koffertje."
riier weruen yesiuien zaait is
e Prefect uit. ,£>ie kan alleen her
bewijsmateriaal gevonden wordt!"
lm. „Ik heb ontdekt dat de dief een
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
498. Van harte ging het niet, maar de clown kon in deze om
standigheden niets anders doen dan de waarheid vertellen.
„Ik heb zelf dat kastje naar de veiling gébracht", legde hij uit.
„Ik had geld nodig om meel te kopen, daarom moest ik het kastje
verkopen."
„Ben je dan bakker?" vroeg Bram verbaasd.
„Ik heb een poffertjestent", zei de clown, „maar daar is niet veel
in te verdienen. En toch ben ik de enige, die de echte, originele
reuzenpoffertjes kan maken: driemaal zo groot als andere poffer
tjes."
„Dat lijkt me lekker", zei Bram, wie het water om de tanden liep
„Je zou ze geproefd hebben, want ik kocht het meel om de pof
fertjes te bakken voor de maaltijd, die de deelnemers aan de wed
strijd wordt aangeboden"zei de clown. „Pas bij de voorbereidingen
kwam ik er achter, dat ik mijn geheime recept per ongeluk achter
in het ladenkastje had laten zitten. En dat wilde ik terughébben."
,JDus het ging allemaal omeen recept?" riep Bram. „Waarom
héb je het niet meteen gezegd?"
„Ik ivas bang, dat je het voor jezelf zou houden", zei de clown.
„Ik ben toch zeeman, geen poffertjesbakkef'zei Bram veront
waardigd. „Kom, ik zal je eruit trekken."
