de
des levens
sfcd
IATERDAG 9 APRIL 1966
LEIDSCH DAGBLAD
oorspronkelijk verhaal van Joseph I. einander
Botter MaJloway interesseerde
«ich al dadelijk heftig voor deze op-
aangezien zij te maken had
Bpt een van zijn hobby's: de be-
mdering van de invloed der uit-
atgassen op de toeneming van
anhalingsziekten. Hij was name-
die plannen maar eens zien".
Het viel achteraf erg mee. Welis
waar onderging het hoofdgebouw
nog ettelijke verfraaiingen, doch
over het geheel genomen was moe
der Galotti zeer tevreden. Zij bleef
gedurende de hele bouw nauwlettend
acht geven op de uitvoering van de
en geweigerd had een beroep
fde liefdadige a-ard van Galotti
jen. De Zuid-Amerikaan had
de bouw van dit ziekenhuis de
(fchzelf merkwaardige gewetens-
jiren weten te sussen, die bij
waren opgekomen toen hij de
jne order voor Mel am ine For-
ïyde had aanvaard, waarmee
raten van Life City werden af-
iw Galotti had kordaat een
genomen en was naar Life
komen vliegen, nadat zij de
;e brief van haar zoon had
waarin deze haar toe-
voor de naamgeving van
renhuis vroeg.
het naar mij genoemd wordt,
[Ik ook zien hoe het wordt ge-
ai. iWd", zei ze, nadat ze zich op
CIC vliegveld had losgemaakt uit de
CCDien van de verbouwereerde Fran
co. HIJ had pas tien minuten voor
aankomst van het vliegtuig ver-
ZOCfaen, dat zijn moeder onderweg
en de oude dame, die voor het
st in haar leven gevlogen had, be-
BljVCi dadelijk na aankomst op ver
leide toon te informeren, of hy
ftrvan ze maar moest afwachten
j het er uit zou zien.
Maar de plannen zijn al in kan
kruiken", zei Francesco be
den over de samenstelling van deze
lucht ontdekt, die van groot belang
zouden kunnen zijn by de bestude
ring van de verontreining der
atmosfeer in grote steden en de ge
volgen daarvan voor het menselijke
organisme.
Toen mevrouw Galotti hoorde, dat
dokter Malloway zich intens met dit
vraagstuk bezigheid, had zy met
haar gewone heftigheid een onge
zouten commentaar geleverd. Mallo
way had enigszins geamuseerd, doch
ook belangstellend naar haar ge
luisterd.
,Ik heb eens een bezoek gebracht
aan myn schoonzuster, die in Rio
woont", zei mevrouw Galotti. „Zij
heeft daar in een der buitenwijken
een alleraardigste winke" in huishou
delijke artikelen. Haar man heeft
auto allicht, want iedereen in
Rio heeft een auto". Malloway dacht
aan de verhalen over de Braziliaan-
morro's, de steile bergen met be
groeide hellingen midden in de mil
joenenstad Rio, waar inboorlingen
bittere armoe doch ook in geze
gende vryheid hoog boven de massa
wonen in bouwvallige hutten
doch hy zei niets. Iedereen in
Rio heeft een auto, dat was nu een
maal de stijl waarin mevrouw Galot
ti zich placht uit te drukken.
(Wordt vervolgd)
Reisbeurzen voor
beeldende kunstenaars
De minister van Cultuur, Recrea-
e en Maatschappelijk werk, mr.
L. Vrolijk, heeft op advies van een
daartoe door hem ingestelde com
missie, bestaande uit de heren J.
Franken Pzn (voorzitter), W.
;heux, A. P. van Mever, J. W.
Seelen, N. Steenbergen en G. Heuff
(secretaris), een reisbeurs voor 1966
verleend aan de navolgende beelden
de kunstenaars: H. Bay ens (Amster-
van Bohemen (Den Haag),
Both, P. L. Damsté, L. Dooper,
Eerhart (Amsterdam), J. van
c (Helmond), P. Geurts (Bokho-
E. V. Hamel, L. van der Heij-
Amsterdam), Jos Jansen (Rot-
lam), C. Keyzer (Wouw), Ch.
Kemper (Rotterdam). P. Klaasse
isterdam), J. van Meel (Rotter-
Ko Oosterkerk (Doetinchem),
R D. E. Oxenaar (Den Haag), L. F.
Poelmejjer (Westzaan), H. Postma
larlem), A. Rietbroek (Amster-
t), J. van Santen (Amsterveen),
P. Stapels (Leiden), J. Stel
•t (Zaandam), W. Steijn (Bent-
L. Strik (Amsterdam), E. Taal
man (Elsloo) en A. J. P. F. Teeuwis-
se (Amsterdam).
ben bang dat er niets meer
0 zal kunnen
arftk ben bang dat er véél aan zal
;'wn veranderen", zei mevrouw
Dotti. „Hier in Amerika weten
hoe ze een ziekenhuis tegelijk
Sol en efficiënt moeten maken.
j>ole gebouwen zijn onbruikbaar
bruikbare zijn lelijk. Dus laat me
Advertentie
Van der WERFF HUBRECHT
Postbus 446, Amsterdam-C
Telefoon: 020-222055'
Beursoverzicht no. 398
1. LUFTHANSA 2. NRD. VEZEL
Bonn wil de
NAV O-staven
versterken
„Wy zijn bereid extra personeel
naar de NAVO-staven te sturen
waar zulks nodig Is. Wy zijn na
tuurlijk het meest geïnteresseerd in
posten, waar wij vraagstukken kun
nen helpen oplossen, die direct de
verdediging van ons eigen gebied
aangaan.
Wy willen dit echter niet
uitbuiten om onze positie in de
NAVO te versterken", aldus de West-
duitse minister van VerdedSging, Von
Hassel, in een gisteren in Bonn ge
publiceerd vraaggesprek met de
„Kölnische Rundschau".
Minister Von Hassel zei, dat Bonn
in de NAVO de vraag aan de orde
wil stellen of andere Europese deel
genoten de militaire breuk in de
Westerse defensie na het vertrek van
de Franse strijdkrachten zouden
kunnen opvullen.
De Amerikaanse afgevaardig
de John S. Monagan heeft kritiek
geuit op wat hij noemde de terug
trekking van president De GauDe uit
de NAVO. De democratische afge
vaardigde stelde voor een beroep op
Frankrijk te doen zijn schuld van
4.688 miljard dollar uit de tweede
wereld oorlog aan de Verenigde Sta
ten te betalen
PANDA EN DE WEGDOENER
14. Toen eindelijk het licht achter het venster van professor
Kalkefs laboratorium doofde, richtte Joris Goedbloed zich op in
het struikgewas.
,X>e ure heeft geslagen, zouden de klassieken uitroepen, nu de af
getobde uitvinder en zijn helperke zich ter ruste begeven. Nu kan
uitvoering gegeven worden aan mijn eigen niet minder schrandere,
maar zich meer op het praktische vlak bewegende denkbeelden!"
Denk niet, dat hij het alleen maar bij mompelen liet; met enkele
behendige grepen van zijn geoefende hand had hij al vlug de sim
pele venstersluiting geforceerd en met grote lenigheid zocht hij het
imvendige van het laboratorium op.
Maar hoe geruisloos hij ook te werk ging boven, in de slaap
kamer, ging Panda rechtop in zijn logeerbed zitten.
„Ik dacht dat ik iets hoorde peinsde hij. Jk weet haast zeker
dat ik iets hoorde
Professor Kalker sliep echter rustig door en er kwam geen ver
der gerucht, zodat hij al spoedig meende dat hij zich vergist had
of alleen maar een windzucht in de nacht had gehoord.
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
72. „Ja," zegt Rechter Tie, „breng jij maar rapport uit aan de
Koning der Bedelaars, Tsjiao Tai. Probeer vooral te ontdekken wie
de man is die de abdis 's nachts in het geheim bezoekt. Als die man
inderdaad haar minnaar is, dan komt die zedeloze vrouw bij mij
niet meer over de drempel!" ,Jk zal er voor zorgen, edelachtbare!"
Als Tsjiao Tai de kroeg binnenstapt vindt hij de Koning van de
Bedelaars en zijn assistent de Schele bij de toonbank staan. Hij
geeft de Koning een verslag van zijn vruchteloze tocht door de
tempel met Lentebloesem en besluit: Het enige dat ik dus heb ont
dekt is dat de abdis een vriendje heeft." „Oud nieuws!" zegt de Ko
ning zuur. „Die scharrelde al toen haar man nog bij haar was".
„Wat zeg je me nou?" roept Tsjiao Tai uit. „Haar man?" „Jawel.
Tau heette die. Een metaalbewerker. Vals kreng, maar een eerste
klas slotenmaker". „Als we zo'n vent bij ons hadden, baas", merkt
de Schele met een zucht op, „dan waren we binnen! Er was geen
slot op de hele wereld dat die Tau niet kon open maken. En weer
dicht maken ook". ,Ja," zegt de Koning spijtig", jammer dat Tau
wegliep, de hemel mag weten waar ie tegenwoordig zit. Maar z"n
vrouw bedroog 'm links en rechts, zie je. En daar kreeg Tau genoeg
van. Toen heeft een rijke vriend van z'n vrouw haar abdis van die
tempel gemaakt".
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
490. ,JIet gaat goed, jongens", zei Bram vergenoegd, terwijl hij
het zeiltje ophield om zoveel mogelijk van de ivind te profiteren.
„Als we de goede koers weten te houden maken we een beste kans
'om de wedstrijd te winnen".
Karo en Tutu genoten. Ze stelden zich voor, hoe zij als overwin
naars op het ereschavotje zouden staan. En hoe hun namen uit de
luidsprekers zouden schallen.
Tutu deed het voor:
„Winnaarrrr van de eerrrrste prrrrijs, Brrrrram Fo
De K van Fok bleef hem in de snavel steken, want naast het
ladenkastje icas eenklaps de clown opgedoken, die met een razend
snelle beweging de onderste lade uit het kastje trok!
„Hériep Bram en als hij naar de bubbeltjes in het water
had gekeken zou hij misschien hébben begrepen, dat de snoek on
geveer hetzelfde zei. Het woedende dier had eindelijk de oppervlakte
bereikt en het beet nu met scherpe tanden in de baiid van het
kleine fietsje.
Suizend liep het bandje leeg
