'stad
de
des levens
tijdelijk§gct,
DINSDAG 5 APRIL
LEIDSCH DAGBLAD
oorspronkelijk verhaal van joseph I. einander
Ik lachte en onderbrak hem:
ïeen, meneer Galotti, adt gaat tevèr
ken Amsterdam heel goed. Het
'u de sxad beroven van Doch op
in beurt viel hij mij in de rede.
uister", vervolgde hij ernstig. „Het
oderne verkeer eist een ethisch
mpromis tussen oude cultuur en
euwe techniek. Verkeer en cultuur
rdragen elkaar niet meer, noch in
nsterdam, noch waar ook ter we
id. Amsterdam wil zijn grachten
tuden en tegelijkertijd het moder-
i verkeer toegang tot de stad blij-
n verlenen. Welnu, dan is dat ethi-
he compromis noodzakelijk. De vei
heid of, om met Schweitzer te
reken, de „eerbied voor het leven",
iat voorop. Wanneer men de gr ach-
a leegpompt en er overkluisde ver-
erswegen van maakt, kan men het
^rlijk van die eeuwenoude, prach-
;e stad handhaven. All Plastic
impagny zal Amsterdam met ge-
van Life City", zei Galotti. „We zul
len onze auto hier stallen en dan de
stad aan de bovenkant bekijken.
Het zonlicht was niet fel meer,
toen wij via de wenteltrap aan de
voorzijde van de garage naar de op
pervlakte stegen. Ik stak mijn hoofd
nieuwsgierig boven de trapopening
uit. Dokter Malloway kwam achter
mij aan met Susan Richardson in
de armen. Zij scheen niet zwaar te
zijn, want de dokter droeg haar met
groot gemak de trap op. Haar blon
de hoofdje rustte tegen zijn schou
der. De machteloze benen hingen slap
omlaag. Susan Richardson, het in
valide meisje, werd Life City binnen
gedragen de stad die gebouwd was
op haar levensvreugde.
Het was drie uur in de middag.
Et waren wolken gekomen en er
hing een lichte nevel in de straten.
Ik zag 'n visioen van adembenemende
vreemdsoortigheid: Een brede, kaars-
^5^
Knorr Aromat is het moderne
stróoi-aroma, de smaakverfij-
ner voor tafel- en keukenge
bruik. Kent u Knorr Aromat
nog niet? Neem dan nü de
smakelijkste proef van alle
proeven en profiteer van de
tijdelijke prijs. Van 1.15 nu
voor 98 ct.Na-vulzakje 68ct.
PANDA EN DE WEGDOENER
„ik ben... eh... ik ben zeer tevreden over je wetenschap
pelijk werk, Plaspa!" sprak professor Kalker. Daarna wendde hij
zich tot mijnheer Evert de Breek en vervolgde: Dit was een een
voudige demonstratie van mijn antimaterio-negativator op orzeli-
conische grondslag. Kortweg genaamd de eh Wegdoener! Ik
bied hem u aan alseh cadeau. Breek de weg open, maar
staakt uw wild geraas".
Aimieklaagde de door ons opgemerkte rustige voorbijganger.
„Dat is een bedenkelijk rode gedachtengang van deze geleerde. Zulk
een nuttige uitvinding doet men toch niet cadeau!"
Mijnheer Evert had echter de oren gespitst, want hij was er de
persoon niet naar zich een presentje te laten ontgaan. Reeds stak
hij de begerige handen uit, toen Wegwerker Albrecht Bungel tus
senbeide kwam.
,J)at zal je niet gebeur'n", sprak deze. ,M die nieuwerwetse spul-
l'n dien'n allene om ons brood uit de mond'n te stoot'n. Als wij
boor'n, will'n wij met boor'n boor'n, en zo istt maar net; en als
meneer ons met dat ding zou will'n laat'n boor'n, dan gooi'n ivij het
voor de Bond".
Het is niet zeker dat mijnheer Evert de Breek dit ivoord voor
xvoord kon volgen, maar het laatste dreigement begreep hij en daar
had hij duchtig respect voor.
„Ik wil dat ding niet!" riep hij driftig. ,JIet zal wel een flauwe
grap zijn, zoiets als een klapsigaar. Niemand geeft zulke cadeaus
weg!"
„Driewerf lof!" prees de voorbijganger, zich verwijderend. ,JIet
gezonde verstand van eenvoudige lieden heeft gezegevierd!"
