des levens
JDAG 1 APRIL 1966
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 35
oorspronkelijk verhaal van joseph I. einander
•ter Malloway liet deze brief
ialotti zien, die aanstonds met
lig armgezwaai de mening te
n gaf dat dr. Flowerson met
;este spoed moest worden ont-
Malloway trok een bedenke -
ezicht, aangezien hij maar al
»d op de hoogte wa.s van de
beschadigingen die Susan's
liteit veroorzaakten. „Wü mo
laar geen valse hoop geven",
>tti sloeg de ogen ten hemel
if de armen in een wanhoops-
boven zijn hoofd. „Maar ons
is niet volmaakt als Susan le
ng invalide blijft!", klaagde
ille dagen en nachten moet
aan denken. Mijn hoop op
volledige genezing kan nie-
mü ontnemen. Ook dokter
pay niet, die mijn beste vriend
oway glimlachte. Er was tus-
i twee mannen gedurende de
jen maanden een hechte ge
leid ontstaan, gebaseerd op
Dlledig begrip voor elkander.
Malloway wist, dat hij in
izicht de levendige, impulsieve
imerikaan onmogelijk kon
namelijk in diens koppige,
dp niets anders dan kinder-
irtrouwen gebaseerd enthou-
voor onmogelijk lijkende
(kheden. Dat was gedurende
-rtsachtige met vele teleurstel-
gemengde activiteit in dienst
fe City wel duidelijk gebleken,
tti had met zijn naieve geest-
aak het absurde mogelijk ge-
i wat Susan betreft, kon Ga-
fantasie weinig bereiken. Mal-
had geconfereerd met specia-
uit heel Amerika. Hij was
medische congressen geweest
1 rapporten opgevraagd uit be-
medische centra over de
wereld. En dit alles in de va-
>p dat ergens een man zou
en, die de stap had gezet over
ns, waardoor Susan's genezing
:egengehouden. De grens der
chap, die weliswaar in de
»r geschiedenis telkens en tel
geer op bijna wonderbaarlijke
yerd teruggedrongen, doch die
anks een grens bleef, waar
nnen der medici ophield,
ïu diende zich deze onbeken
der Flowerson uit Pitssburg
Tas hij een fantast? Een over
iard getilde zonderling, die
erbeelden dat hij het nie-
land van de medische onmo-
eden was binnengedrongen?
Malloway kende dit soort
m. Ieder land had ze.
gedroegen zich als miskende
hadden een beperkte kring
ideskundige aanbidders en pu
ien manifesten en vlugschrif-
vaarin de lijdende mensheid
jeloften werden gedaan. Mis
was dokter Flowerson een
lering? Malloway besloot in
/al informaties in te winnen.
>eg het secretariaat van Uni-
Hospital op, de antecedenten
>kter Flowerson vast te stel-
zijn verwachtingen waren al-
>t optimistisch.
ntwikkeling der dingen betref-
het project „Life City" nam
>p, die binnen wonderbaarlijk
tijd tot grootse resultaten
Het was alsof de eenvoudige
,n scheiding der verkeersruim-
ieds in talrijke geesten als
ïvermijdelijke oplossing had
zonder dat zij als reëel plan
te schaal was geopperd. Het
waarschijnlijke was, dat de
lende onveiligheid op de weg
steeds sterker als een onrechtmatig
heid was ondervonden, zonder dat
men zich massaal gerealiseerd had
waar de fout lag. Nu echter de idee
geboren en gepropageerd was, en de
daadwerkelijke uitvoering ervan met
energie en voortvarendheid was on
dernomen, brak van alle kanten de
instemming los. Wanneer Malloway
en Galotti op dit moment hun plan
zouden hebben opgegeven, zou het
desondanks tot uitvoering zijn geko
men zo onweerstaanbaar werd het
gestuwd door de massale stimulans,
uitgaande van een ondefinieerbare,
niet-geleide doch niettemin zeer ef
fectieve volks-intuïtie.
Misschien is het wel zo, dat een
dergelijk stuwende intuïtie op bepaal
de momenten in de wereldgeschiede
nis steeds het heft in handen neemt.
Misschien breekt zich een dergelijke,
naar recht en rede dorstende intuï
tieve beweging, als reactie op een
maatschappelijke praktijk die louter
materialistische doeleinden dient, op
zekere ogenblikken steeds onher
roepelijk baan. De feitelijke dishar
monie tussen menselijke verlangens
en praktische levensomstandigheden
moet immers te allen tijde leiden tot
een ontgoocheling, die of de oor
zaak van een catastrofe, of het be
gin van een Renaissance kan zijn.
„Wij publiceerden enkele maanden
geleden een foto van de „auto der
toekomst", gefabriceerd door de man
die thans een der steunpilaren van
„Life City" blijkt te zijn, mr. Grant
Candon van de Telpher Automobiles",
andon van de Telpher Automobiles",
aldus schreef de Washington Weekly
In zijn commentaar op de publika-
ties over Life City. „Het was een
reusachtig vervoermiddel van onge
veer tien meter lang, met naald
scherpe uitsteeksel aan de voorzijde
en de stroomlijn van een haai. Een
auto die door atoomkracht zal wor
den voortgedreven en waarvan de
snelheid op 300 kilometer per
uur wordt geschat. Het front van
deze wagen leek op het grijnzend
gezicht van een monster, dat zonder
mededogen gereed stond zich een weg
te banen over menselijke lichamen
heen. De schrik sloeg ons om het
hart, omdat wij dagelijks geconfron
teerd worden met de afschuwelijke
tragedieën op de weg. Onbewust
moeten wij op dat moment on
ze hoop gevestigd hebben op een idee
als Life City.." En verder: „Nu wij
het resultaat van de initiatiefnemers
van Life City hebben aanschouwd,
schamen wij ons ronduit over het
gebrek aan begrip, waardoor wij ja
renlang als publicisten onze ogen
hebben gesloten voor de noodzaak om
een oplossing te zoeken voor het nij
pende probleem van het verkeersge
vaar. En wij brengen hulde aan hen,
die het hebben aangedurfd hun ma
teriële welstand te risteren en de
teerling te werpen. Hun hoop op
Amerika is niet beschaamd. Op de
hiernavolgende bladzijden beschrijft
onze verslaggever Brad London zijn
gewaarwordingen van zijn eerste be
zoek aan Life City. Wij hebben ons
gehele nummer van deze week aan
deze stad gewijd, omdat wij deze
aangelegenheid zonder aarzelen een
der belangrijkste in de moderne Ame
rikaanse geschiedenis menen te moe
ten noemen. Het woord is aan Brad
London, die een antwoord geeft op
de vraag:
„Wat is Life City?"
(Wordt vervolgd)
Verscheidene Finse en Zweedse
vissersboten, die sinds Nieuwjaar in
de Oostzee in het pakijs waren inge
sloten zijn thans bevrijd. De kust
wacht in dit gebied berichtte, dat
hoewel verschillende schepen ernstig
waren beschadigd, het aantal geval
len aanzienlijk minder was dan 2
jaar geleden.
Ei, ei
Bij een kaashandel aan de
Beyerlandselaan in Rotterdam
mochten klanten raden hoeveel
eieren in de etalage waren. Wie
het aantal goed had zou iedere
week. een heel jaar lang10 eie
ren krijgen. De politie heeft ech
ter roet in het eten gegooid door
proces-verbaal op te maken we
gens het overtreden van de wet
op de kansspelen. De kaashandel
kan nu zijn gratis ei niet kwijt.
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: ALLOOI
Onder allooi verstaan wij
thans: de hoedanigheid, het ge
halte. de innerlijke waarde. In
het Frans luidt het woord a 1 o i,
een koppeling van de woorden a
loi: volgens de wet, in overeen
stemming met de verordening.
Het oud-Franse woord loi of
1 o y had bepaaldelijk betrekking
op de wet waarbij het gehalte
van de munt werd geregeld.
A 1 o i is dus het wettelijke ge
halte van goud of zilver in een
muntstuk. Eigenlijk zou men het
woord allooi dus met één 1
moeten schrijven, maar de be
tekenis is uitgebreid door in
vloed van het Latijnse werk
woord a 11 i g a r e. Frans
a 11 i e r, verbinden. Vandaar de
betekenissenverbinding van
verschillende metalen, gehalte,
kwaliteit.
PANDA EN DE WEGDOENER
8. Professor Kalker was overweldigd door vreugde nu hij zijn
laatste uitvinding, de Weg doener, had teruggevonden, en zette zich
er toe zijn student Panda een technische toelichting te geven.
„De werkwijze van deze constructie," sprak hij, „kan aan een
vergevorderd student als jou, Plakma, met enkele eenvoudige woor
den worden bijgebracht. Het principe berust op een kleine lading
protoneutronische erzelicon, die wij panelectonisch activeren door
op knop A te drukken, waarna zoals je zonder meer begrijpt, een
antimaterieel kracht-veld ontstaat. Zeer juist. Zodra wij nu op
knop B drukken, wordt de indifusiale isolatie opgeheven, en alle
materie waarmee ons werktuig in aanraking komt, wordt simpelweg
door de antimaterie gecomplimenteerd. Geen stof, geen geruis; al
gehele wegdoening! Uiterst scherpzinnig! Je hebt natuurlijk al be
grepen dat het van vitaal belang is om eens per etmaal door het
indrukken van knop C de orzelicon te inducteren teneinde proto
neutronische saturatie te vermijden. Deze saturatie zou leiden tot
wat ik graag het Kalker-effect noem en wat het best met een explo
sie te vergelijken is
„Ja, ja." zei Panda, die er niets van begreep, maar hoort u hoe
die boer buiten weer te keer gaat? Waarom gaan we deze uitvindin-
ding niet meteen toepassen?"
„Ah! Zeer juist!" riep de geleerde. „Dat is de stem van de jeugd!
Ik bedoeldat ik daar niet eerder aan heb gedacht! Toepassen!
We gaan! Op naar de praktijk, Prakta!"
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
66. Tsjiao Tai houdt haar linkerhand met één hand nog vast,
terivijl hij met de andere zijn ivang voelt. Hij zegt verwijtend: „Was
het nou beslist nodig mij zo'n klap op m'n gezicht te geven?" „Heel
erg nodig!" zegt het meisje bits en rukt haar hand los. Jk ben
een fatsoenlijk meisje, vrind, ik laat me niet zo maar afzoenen".
„Mag ik misschien weten wie je bent?" „Dat mag je. Ik ben Lente
bloesem, de dienstmeid van de abdis". „Prachtig, dat had ik al zo'n
beetje aangevoeld, meid! Ik ben Broeder Siau. Niemand minder
dan de Koning van de Bedelaars heeft me speciaal naar jou toe
gestuurd, zie je. Hier heb je z'n merkteken, Lentebloesem!" Zij
bekijkt het stukje hout zorgvuldig, dan grinnikt ze en zegt: ,Jtou,
dat is dan wel in orde. Vooruit, kom mee naar m'n kamertje. Door
die deur in de scheidingsmuur daar". Haar kleine hokje wordt door
een kandelaar van aardewerk verlicht en er staat alleen een houten
slaapbank met een theetafeltje er op. Zij gaan aan weerskanten
van het tafeltje op de bank zitten. Terwijl Lentebloesem Tsjiao Tai
een kop thee inschenkt, zegt hij: „Je hebt hier een knus nestje,
zeg!" „Dat mag ook wel, jongen. Ik ben de dochter van de Koning
van de Bedelaars"„Tjonge, tjonge, zeer vereerd jou te ontmoeten
Prinses! Een grote eer met een echte prinses samen te werken!"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
484. In de invallende duisternis reed een schimmige gestalte de
loopplank op.
Het ivas de cloion op het kleine fietsje, waarop hij nog gemakke
lijker vooruitkwam dan een gewoon mens op zijn beide voeten.
Met een scherpe draai en een klein sprongetje ivipte de clown
op de reling en heel voorzichtig balanceerde hij over de smalle
rand naar de andere zijde van het goede schip Kokanje. De zijde,
ivaar het ladenkastje dobberde
Binnen vermaakten Bram, Karo en Tutu zich met „Mens erger je
niet." Karo en Tutu verloren, eit ergerden zich dus. Maar Bram
was sportief. Hij won, en hij ergerde zich helemaal niet. Vrolijk
pelde hij een banaan en met een zwaai wierp hij de schil naar
buiten.
Daar kwam juist de clown op de fiets voorbij
Wat een verrukkelijk weefsel I
Super-elastisch in lengte en
breedte, en toch zo wonderbaar
lijk zacht en soepel. Het knelt
niet, spant niet.
De hele kous zit daardoor veel
mooier en gladder. f 2,95
3 Sterren Nylons f 2,95 en f 1,95
