des levens
UNESCO LAAT
PROTEST HOREN
BIJ FRANKRIJK
Bergbeklimmers
in moeilijkheden
piNSDAG 15 MAART 1966
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 15
oorspronkelijk verhaal van Joseph I. einander
Het was geruime tyd stil. Toen zei
Ualloway„Nog bijzonderheden,
jujter Katrony? Iets te melden om-
Wt patiënt zes-vier-twee op zaal
5? Juist. Dank u. Natuurlijk, daar
fertrouw ik op".
Hij kwam naar zijn stoel en ging
teen.
pe kleine Susan leeft nog. Myn
(jop stjjgt", ernstig. Galotti
uchtte. Met een ruk werd hij weer
L-onfronteerd met het geval, dat
pa hierheen gevoerd had en de
jhrikbarende mogelijkheid van een
itale afloop ervan stond weer drei-
jnder dan ooit voor zijn geest.
■„Ik zie dit kind als een symbool",
Ij'Malloway. Hij trok een lade van
jn schrijfbureau open en trok er
C plakboek uit, waarin hij enige
|d bladerde.
^In 1954 zijn in de Verenigde
£t*n 91.000 personen door onge-
iDen om het leven gekomen", las
I hardop. „Een-derde daarvan
Lrf tengevolge van verkeersonge-
kken. In het jaar daaarvoor was
F cijfer vijf percent hoger." Hij
Uk Galotti aan. „We gaan dus
yübaar vooruit," voegde hij er iro-
jsch aan toe en sloeg het plakboek
pit. „Zo is het over de ganse be
gaafde wereld. Met dit verschil,
It in de meeste landen het cijfer
hoger wordt. Bij ons werd
1954 gunstig beinvloed door
jechte weersomstandigheden, die
verkeer beperkten. Ik heb ja-
statistieken van bijna alle
waar het verkeer op moder-
is geschoeid. Ik herinner
te hebben, dat in Ne-
bij voorbeeld in 1954 1450
werden doodgereden. In
is daar het cijfer nog 750."
Galotti wist weinig of
van Nederland af. Hij had zich
gerealiseerd, dat ook daar
reden. Doch nu hij het beeld
verminkte Susan Richardson
ogen had, werd hij tot in het
van zijn ziel aangegrepen
het afschuwelijke besef, dat
in Europa het vreselijke
even genadeloos en voortdu-
toesloeg als hier in Amerika
het over de ganse wereld was
en dat dagelijks in alle
der aarde mensen en
werden binnengebracht,
wie alle hulp te laat was. Mijn
waarom? dacht Francesco
Waarom had hij de kleine
aangereden? Omdat hij zo
mogelijk bij die vermaledijde
willen zijn. Wat was
belang van dat stuk land, nu,
moment, nu een kinderleven
rand van de eeuwigheid wan-
Een stuk land! Hij zou zijn
vermogen hebben willen ge-
om haar te redden. Wat kon
hem schelen, of daar in Pem-
een fabriek voor plastic-arti-
zou kunnen worden gebouwd
Wat ging het hem aan, of
nieuwe stad uit de grond
- een nieuwe stad, waar
kinderen zouden worden
door haastige mensen.
iets van die leeuw
mg", aldus wekte dokter
hem uit zijn overpeinzin-
rrees, dat u me niet be-
)t. Het was een voorbeeld,
otseling te binnen schoot,
nooit eerder op die manier
:ht. Maar, zoals ik al zei,
heeft me hierbin-
slanke vingers van de
sn luchtig op zijn borst
lan. Ik dacht er name-
het verkeer en de mens
rijn geworden. Zo is het
nietwaar? De een
Waarom zouden we
doorgaan, dat monster de gele
genheid te geven, die mens te gry-
pen? Ik geloof dat we hen van el
kander moeten scheiden. Het wordt
tijd, dat we het monster opsluiten".
Galotti keek hem weifelend aan.
„Opsluiten?" vroeg hij. „Zou dat.
Malloway glimlachte. Hij greep in
zijn paperassen. Toen zei hij:
„Ik heb hier een exemplaar van
een krant uit het jaar 1955. Dat was
het jaar, waarin een Amerikaans
minister van Buitenlandse Zaken te
kennen gaf „dat het gevaar voor
een wereldoorlog niet is toegeno
men". Daaruit blijkt, hoe oud die
krant is en hoeveel er op de wereld
sindsdien is veranderd. Doch ik wil
het niet over de destij dse opvattin
gen ten aanzien van oorlogsgevaar
hebben. Ik citeer uit dit blad iets
heel anders. Luister. Een artikel over
een nieuw model auto, dat door een
onzer grootste automobielfabrieken
uit die jaren zou worden uitgebracht,
begint aldus: Het pionierswerk, dat
de Amerikaanse zo- en-zo-fabrieken
hebben verricht en nog verrichten
cm de auto veiliger te maken voor
de inzittenden, moet ons met grote
waardering vervullen. Het is een zeer
belangrijke bijdrage tot verhoogde
verkeersveiligheid. Na langdurige
proeven zijn thans modellen in de
maak die een schokopvangend
stuurwiel hebben, een veiligheidsrie
men-stelsel voor de personen op de
voorbank en een plastic-schuim be
scherming van instrumentenbord en
zonnekleppen, zodat bij een even
tuele botsing de gevolgen minder fa
taal zullen zijn voor de inzittenden.
Wat het uiterlijk van het nieuwe
model betreft, moeten we ook en
thousiast zijn. Een fraai voorfront
van onverwoestbaar chroomstaai,
met een oersterke, van dikke stoot-
nokken voorziene bumper, geeft de
auto het aanzien van een hypermo
dern vervoermiddel, dat tegen een
stootje kan en aldus volkomen bere
kend is op aanrakingen tengevolge
van zijn grote snelheid. De tegen
stander bij eventuele botsingen zal
er slechter afkomen dan deze ste
vige nieuwe auto. En als de inzit
tenden dan zeker kunnen zijn van
grotere veiligheid, staat deze snel
heid niets meer in de weg. De auto-
mobielf abri kanten gaan blijkbaar
steeds meer beseffen, dat zij hun
produkten moeten aanpassen aan de
omstandigheden en niet meer kun
nen volstaan met fraaie versierin
gen, doch ook alle eventualiteiten
moeten berekenen de verkeersin
tensiteit noopt daartoe. Vandaar
dat we dit nieuwe model van harte
toejuichen".
Malloway zweeg. Hij vouwde het
vergeelde exemplaar van de histori
sche krant weer op en borg het zorg
vuldig in de map terug.
„Vindt u niet, meneer Galotti, dat
de consequenties van deze opvattin
gen thans in volle omvang op de
hoofden van ons tegenwoordig ge
slacht neerkomen? Destijds heeft
men met ongelofelijke domheid ver
geten dat dergelijke op alles bere
kende vervoermiddelen moordwa
pens zouden worden. zy waren het
trouwens toen al, getuige de cyfers
van verkeersdoden uit die jaren.
Men heeft toen uit het oog verloren,
dat men op datzelfde moment ver
plicht was deze soort vervoermidde
len een eigen, afgesloten, bewaakte
en verzegelde verkeersbaan te geven.
Men heeft dat niet gedaan. Het is
zoals ik zeg. Men heeft vergeten het
monster op te sluiten".
Galotti staarde hem nog steeds
aan, en de dokter lachte. Het was de
korte. goedmoedige lach van
iemand, die het zyn toehoorders niet
kwalijk neemt wanneer deze zyn
woorden met bevreemding ontvangt,
(Wordt vervolgd)
Nederlandse
schepen
Lynn verwacht
,o 13 v Dublm te Rotterdam
i p 13 de Casquets n Brem.
1 p 13 Brunsbuttel n Rouaai
wint 12 75 m ZO Kreta
Nobel 10 te Londen
or p 12 Algiers n Tripoll
nskerk 13 v Bombay n Colomi
.vliet 11 te Liverpool
cngracht 14 te Santander vei
n 14 v Londen te Rorterdip
na 14 te Lissabon
drika Maria 13 te Hamburg
rlca Thekle 12 v IJmuiden ni
;ulos p 12 de Aioren n Delti
man Bodcwes 1 1 te Gent (verl
nes p 12 Paita n Callao
ZW Azoren
te Antwerpen
town n Abidian
Markab (T) 13 te Huli
Marltborg 11 v Delfzijl n Bohus
Marne Lloyd 13 v Curacao n Kaap-
13 v Falmouth te l
5 te Antwerpen verwi
gen 1 3 v Malaga n üv
k 13 v Bremen te Ha
K 13 v Suez n Ader
:ht 12 op 450 m NO Belra
Tank vaart
ra p 12 Muscat n Durban
i 12 op 430 m WZW Adelaide
ia 12 op 170 m O Malta
a 12 op ISO m Z Pto. cfRo
ara 12 v P. Bukom n Pan.
>1»
and 12 225 m NO L Marquea
ertoran 10 v Singtport n Wood-
Zeesleepvaart
klaagde Joris tot Minister Brokkeloos. flier is nu bijvoorbeeld een
gewezen ondergeschikte van me; eens een bruikbaar secretarisje,
die ik helaas wegens ongezeglijkheid moest ontslaan. Zijn wrok
hierover is zo groot, dat hij niets onbeproefd laat om mijn heerlijke
beschavingswerk onder de lieve Grubbeltjes onmogelijk te ma-
ken
„Dan moet je het zelf maar weten,," zei Panda ferm. „Beschaaf
dan maarhier zijn je lieve Grubbeltjes"En op een wenk van hem
begonnen uit de gang de Grubbels binnen te stromenniet twee of
drie, maar tientallen welgeteld misschien honderden of meer; want
dit was, kortom, het gehele Grubbelvolk uit Vmbuli.
lager wal geraakt, hokt op een zolaerkamertje, boven een kleerma
ker, ergens achter de Tempel van Confucius". Tsjiao Tai wil wat
zeggen maar de rechter schudt zijn hoofd. Lie Mai aarzelt even, dan
vervolgt hij: Wat houden die geruchten over Juffrouw Jade eigen
lijk in, edelachtbare?" „Alleen dat ze ontvoerd is en ergens verkocht,
meneer Lie. Ik zet 't onderzoek voort." „Als ik u daarbij helpen kan,
edelachtbare"zegt de goudsmid ernstig, „dan kunt u geheel over
mij beschikken. Ik beschouio Jade nog steeds als mijn verloofde.
Wanneer zij gevonden wordt, zal ik haar huwen ongeacht wat er
ook van haar geworden moge zijn".
Brammetje Fok popelde om te weten, hoeveel geld hij had gewon
nen, want daarvan zou het afhangen of de achtervolging van Gor
gel en Galgenaas kon worden voortgezet.
De voorzitter wees naar de deur, die langzaam openzwaaide.
„Ik kondig u aande grote prijs, riep hij luid en meteen
zag Bram tot zijn stomme verwondering, hoe de tweede- en de der
de prijsivinnaar met een gil het ereschavot verlieten en een goed
heenkomen zochten.
Een snelle blik deed hem de verschrikkelijke waarheid kennen.
De grote prijs bestond niet uit geld. De grote prijs wasde
stier zelf!
Unesco, de VN-raad voor onder -
wys, wetenschap en cultuur, heeft
een protest tot de Franse regering
gericht over de uitzetting van de na-
tionalistisch-Chinese afvaardiging
uit het gebouw van de Chinese am
bassade in Parys. In een nota van
de Franse directeur-generaal van de
organisatie, Maheu, aan de Franse
minister van Buitenlandse Zaken,
Couve de Murville, wordt er op ge
wezen dat de uitzetting in strijd is
met het in juli 1954 tussen de Unes
co en de Franse regering gesloten
verdrag.
De Franse beschouwen het am
bassadegebouw als het eigendom van
de Chinese staat, dat is de „volks
republiek China", waarvan de rege
ring in Peking door Frankrijk wordt
erkend. De Chinese nationalisten
zeggen, dat het gebouw als hoofd
kwartier van hun afvaardiging by de
Unesco diende.
PANDA EN DE GRUBBEL
77/87 „Weina du, mijnheer de excellentie" sprak Joris Goed-
bloed, „U zult me ten goede houden dat ik het geld even natel.
Daarna zal ik gaarne de kwitantie tekenenik hoop tenminste
dat ge een zegeltje bij u hebt?" Hij strekte zijn hand reeds uit naar
de tien miljoen maar daar werden de heren onderbroken, door
dat Panda plotseling in de deuropening verscheen.
„Halt! Joris," zei hij. „Je staat de minister voor de gek te houden.
Het moet nu maar eens uit zijn! Dit is je laatste kans om alles te
bekennen en je bedrog te staken!"
„Och, och, wat hebben wij bewindslieden het toch vaak moeilijk!"
Vyf Duitse bergbeklimmers, die al
achttien dagen onderweg zijn om I de
3.970 meter hoge Eiger via de be
ruchte noordkant te bestygen, ver
keren in een gevaarlyke positie, zy
bevinden zich op 3.360 meter hoogte,
waar zy zich enige dagen geleden in
de sneeuw hebben ingegraven. In
hun directe omgeving bevindt zich
een Brits-Amerikaanse expeditie, die
ook op weg is naar de top. De Duit
sers biyven met het oog op de slech
te weersomstandigheden zoveel mo
gelijk in hun holen, ook al om hun
krachten te sparen en zo min moge
lijk van hun schaarse voorraad voed
sel te gebruiken. Toch zouden zy,
evenals hun Amerikaanse en Britse
collega's van plan zyn door te zet
ten.
Helpers van de Duitse expeditie,
die in Kleine Scheirdegg zijn achter
gebleven, kunnen wegens het lawi
negevaar geen assistentie verlenen
Met het oog op verraderlyke lucht
stromingen zouden hefschroef-
vliegtuigen, zelfs bij goed weer, ook
geen hulp kunnen verlenen.
De Zwitserse gids Hilty von All-
men, die in februari 1963 met zyn
landgenoot Paul Etter voor het eerst
de noordelyke helling van de Mat-
terhorn beklom, is gisteren in
Graubunden tengevolge van een
lawine om het leven gekomen. Hy
werd door een sneeuwstorting over
vallen toen hij by Sankt Moritz een
skitocht maakte. Von Allmen, die af
komstig was uit Lauterbrunnen in
Berner Oberland, was 31 jaar.
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
51. De goudsmid maakt een diepe buiging. „Ik kom nog even
terug om u mijn excuses aan te bieden voor de heftige taal van de
heer Woe, edelachtbare. Die tragedie van verleden jaar heeft hem
erg geschokt, weet u„Dat begrijp ik volkomen, meneer Lie",
zegt Rechter Tie vriendelijk. „Vertelt u eens, wat is er eigenlijk van
die privé-secretaris van Woe, de student Yang, geworden?" De
goudsmid haalt zijn schouders op. „Och hij is helemaal geen kwaaie
jongen, alleen wat oppervlakkig. Ik zei u al dat er tussen hem en
Jade alleen maar een sentimentele kalverliefde was. Yang is aan
Hoe 19 het ontstaan?
DIT WOORD: NAÏEF
Onder n a i e f verstaan wy
in gunstige zin: natuurlyk, on
gekunsteld; in ongunstige zin:
onnozel, blijk gevend van
gebrek aan begrip. Het woord is
ontleend aan het Franse naif
dat weer teruggaat op het La
tijnse nativus: door geboor
te ontstaan, aangeboren, na
tuurlyk, oorspronkelyk. In het
oudere Frans heeft naif ook
nog de betekenis van natif,
dus: aangeboren. In het Neder
lands komt die niet voor. By
ons wordt naïef gebruikt in
allerlei schakeringen van: zo als
door d!e on ver valse natuur wordt
ingegeven aan personen wier
innerlyk niet door berekening
wordt beïnvloed. Vandaar de
brede spreiding dit loopt van
kunsteloos tot begriploos.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
469. 4
Diep ontroerd stond Bram Fok op het hoogste trapje van het ere
podium, geflankeerd door de mannen, die ten koste van enkele
kneuzingen en lichte breuken de tweede en de derde plaats hadden
veroverd.
De voorziter van het rodeo-comité naderde met een eerbiedige
buiging. Het applaus hield plotseling op. De stem van de voorzitter
was tot in de verste uithoeken van het stadion hoorbaar.
fir am Fok zei hij plechtig, „gij hebt El Toro overwonnen. De gro
te prijs zal u thans worden uitgereikt.
