Maria de Booy is
koningin Victoria
in NCMV-serie
ROTTERDAM
BIJ NACHT
Floods How
Drie keer Maria
BATERDAG B MAART 1868
LEIDSCH DAGBLAD
LD..JÖ
's Morgens een meisje van 18 en
's middags een vrouw van 78
Met onderbreking van de avon
den en de weekeinden, waarin ze
zich aan de zijde van echtgenoot
Hoib ter Haar (peych. drs.) be
vond, heeft de actrice Maria de
al elders heeft te offeren, al mogen we
daar natuurlijk niet een bouwwerk als
de Euromast bij rekenen. Maar de
duisternis, die binnen nodig is voor
het uitzicht naar buiten maakt er bij
avond in het restaurant niet gezelliger
op.
Voor het overige: elke kroeg, elk
café. elk restaurant, elke nachtclub
heeft ook in Rotterdam zo zijn eigen
aardigheden. Een tikkeltje couleur
locale. Maar slechts zelden kan men
spreken van iets eigens.
Het gedempte licht is overal het
zelfde. De glinsterende aankleding
overbekend. Het vermaak obligaat. En
de bezoekers zijn als oude bekenden.
Want waar kent men niet de schor
zingended) mannen en vrouwen, die
over de toonbank hangen, waar de
baas in hemdsmouwen achter staat?
Men weet toch, dat men in een
beatkelder langharige jongens en
hooggelaarsde meisjes zal vinden, die
wiegend en zwaaiend tegenover elkaar
staan bij opzwiepende ritmische klan
ken. Het is er druk, donker en rumoe
rig. Maar de jongelui vermaken zich
achter hun flesje cola. dat overigens
als de goedkoopste drank ook niet zo
bijster goedkoop is.
En in welke nachtclub vindt men
niet de mannen en vrouwen die met
eindeloos verveelde blikken voor zich
uitstaren of juist met een overmaat
aan luidruchtigheid trachten diezelf
de verveling te verdrijven?
Het Bulgaars blazende orkest hoe
goed ook), de Italiaans zingende he
ren (hoe echt ook), de Spaans dan
sende dames (hoe levendig ook), de
Booy de afgelopen maanden niets
anders gedaan dan koningin Vic
toria te zijn, of althans spelen. Met
haar in de hoofdrol is de NCRV
sinds oktober bezig om een tele-
vlsie-serie met episodes uit het le
ven van de legendarische Engelse
koningin (1819-1901) op te nemen.
Er ztfn nu twaalf afleveringen op
genomen, de dertiende en laatste
komt deze maand op de beeldband.
„Ik wilde toen gewoon een tijdj#
huisvrouw worden", zegt ze.
„Toen mijn man nog studeerde
was het niet erg en eigenlijk Juist
goed, dat ik elke avond weg was.
Maar toen hij klaar was met zijn
studie nam ik me voor elke avond
thuis te zijn. Ik wil er in ieder geval
zijn, als hij om half 7 thuis komt.
Dit televisiewerk kan ik natuurlijk
wel doen. Ik was heel blij met die
aanbieding, vooral ook omdat ik nu
eens de rol van een oude vrouw ga
doen. Bij de Haagse he Comedle heb
ik niets anders gedaan dan Jonge
meisjes spelen".
De serie over koningin Victoria
is door John Peereboom bewerkt
Engelsman Laurence Housman. De
NCRV heeft hier vier jaar geleden
al eens een episode op de televisie
lilHIHUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimtlllllllllllllllllllHIIUUJ
fliumniiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiinTinmiiiiiniiiiiniimiiiiiinniniinnfniiiiniiiiimnninnTiir
onverstaanbaar blèrende beatjongens
(hoe hard ook) en de internationaal
draaiende stripteaseuses (hoe bloot
ook) slagen er nauwelijks of in het
geheel niet in die kenmerkende verve
ling te verdrijven.
Met des te meer ijver zoeken de be
zoekers derhalve troost bij datgene,
waarvan zulke zaken draaiende moe
ten blijven. Het kleine of iets minder
kleine glaasje.
Niet, dat we op onze tocht veel men
sen hebben gezien, die over de schreef
waren gegaan. Maar de geestrijke
vloeistoffen vloeiden in overvloed. Er
gens sloofde zich een mijnheer meer
gedistilleerd dan gedistingeerd uit op
de dansvloer. En in een andere gele
genheid zat een man mateloos melan
choliek roerloos achter zijn glas, onbe
reikbaar voor het rumoer rondom
hem heen. Zij vonden de tijdelijke
troost, die zij zochten.
Het is allemaal niets nieuws. We
zouden kunnen schrijven over de uit
gevoerde nummers en de toekijkende
types, maar ze wisselen met de week
of met de dag. Iedereen, die het inte
rieur van nachtclubs-in-bedrijf heeft
gezien, weet wat er te koop is. In Rot
terdam is het precies hetzelfde. De
handicap voor de Maasstad is de de
centralisatie. Het moge misschien
waar zijn, dat hemelsbreed de afstan
den onderling niet zo groot zijn, maar
de ruime straten die er tussen liggen,
doen die afstand onoverbrugbaar
lijken. Niet iedereen krijgt van de
V.V.V. een bus ter beschikking.
Eigenlijk zagen we op onze mara
thon maar tweemaal iets speciaals,
dat bovendien blijvend is. In de eerste
plaats in het keldertje, dat door Ans
en Stije van Brandenberg met zoveel
energie wordt geëxploiteerd. Daar
heerst een brokje eigen sfeer. Klein
warm, benauwd, stampvol en echt ge
zellig. Ansje lag helaas met griep in
bed, maar Stije deed voor ons erg zijn
best. Hij lanceerde zelfs een nieuw
liedje over Rotterdam, waar niemand
ondersteboven van was. Oude reper
toirenummers en een onverwacht
gastoptreden van de spraakgrage goo
chelaar Henk Bouman deden het veel
beter.
En de tweede treffer was voor ons
de zaak Arie Valkhof. Tot voor kort
dreef hij deze met zijn broer Jaap
musicus, tekstschrijver en droogko
miek. Jaap voelt nu niet meer voor
laat naar bed gaan. Dus kreeg Arie de
ruimte. Nu zit deze met zijn accordeon
en een gitarist naast de vleugel en
zingt een eindeloos Nederlands reper
toire. Niet altijd even fijntjes, maar
het slaat in. Bovendien er zitten veel
meezingertjes bij. En veel zingen
maakt de keel droog. Daar gaat het
maar om... Maar ook hier een heuse
sfeer.
Natuurlijkook Katendrecht heeft
een eigen gezicht, al is de faam groter
dan de werkelijkheid. We werden door
de V.V.V. naar een Griekse kroeg ge
loodst, waar we ouzo moesten drinken
en garnalen moesten eten. We waren
er nog te vroeg in de avond. Het hart
van de Kaap (het Deliplein) tevens
het enige centrum van vertier, lag er
nog vrij verlaten bij. Donker, koud en
triest. Achter elke deur een kroeg. De
gevels versierd met half brandende
neon en meisjes, die al vroeg iets pro
beerden te verdienen. De sportwagens
van de souteneurs waren er nog niet.
Het was rustig. De bars waren nog stil.
Maar later op de avond zou het er
bruisen van dubieus leven volgens het
eeuwige patroon, vrouwen, drank en
vuisten. De zeelieden, die Rotterdam
aandoen, zoeken het op. Het is het
naargeestige décor, waar een wereld
haven niet buiten kan.
Het maakt ook deel uit van het
nachtleven van Rotterdam.
Een Rotterdam, dat niet alleen over
dag blaakt van energie. Men moet
slechts de weg weten. Heeft men die
ontdekt, dan zal men nooit meer zeg
gen: „Uitgaan in Rotterdamwaar
deloos."
KOOS POST
„Ja, de figuur van deze bijzon
dere vrouw is dit jaar steeds om
me heen geweest", vertelt Maria de
Booy ons tijdens opnamen in stu
dio Vitus in Busum. „Het is een
vrouw tegen wie ik enorm opzie.
Ze had wel haar vreemde dingen,
maar het was toch iemand met een
zeer sterk karakter en een grote ge
voeligheid. Ik heb eerst veel over
haar gelezen. Niet dat je dat alle
maal zo direct kunt gebruiken.
In de serie komen bepaalde inci
denten uit het leven van Victoria
voor. Daar moet Je de achtergron
den van weten, terwijl Je eigenlijk
ook alles moet weten over de pe
rioden uit haar leven die in de
serie worden overgeslagen".
De grootste moeilijkheid bij het
opnemen van de serie was de leef
tijd. Maria de Booy speelt Victoria
van haar 18de (troonsbestijging)
tot haar 81ste jaar (de dood van
de koningin).
De regisseur van <ie serie, Stefan
Pelsen thai, zegt: „Soms was Maria
's morgens een meisje van 18 en
's middags een vrouw van 78. De
grime en de aankleding doen na
tuurlijk veel, maar ik vind toch
ook wel dat Maria het in haar
spel helemaal maakt".
Vorige zomer vroeg men Maria
de Booy voor de rol van koningin
Victoria. Ze was net weg bij het
cabaret Tingel Tangel. Daarvoor
had ze gewerkt bij de Haagsche
Comedie.
gebracht, te weten dat deel waarin
de Engelse regering huwelijkskan
didaten zoekt voor de Jonge Victo
ria (men weet dat de Duitse prins
Albert von Saksen-Coburg uitein
delijk haar gemaal Is geworden),
In dit korte tv-spel speelde Ma
ria de Booy ook al koningin Victoria
met naast zich die in 1963 overleden
acteur Cruys Voorberg als eerste-
minister Lord Melbourne.
Het is van die tijd af een van
de grootste wensen geweest van
NCRV-dr amateur David Koning
om nog eena een serie over Victoria
te maken. Overigens blijkt het ge
noemde tv-spel ook zeer geschikt
om opgenomen te worden in de
serie. Het zal waarschijnlijk de
eerste aflevering worden, waarin
men dus de grote acteur Cruys
nen zien.
Aan „Victoria Regina" zoals de
serie gaat heten, werkt een groot
aantal acteurs en actrices van
naam mee. We noemen o.a. Ank
van der Moer als de (harde) moe
der van Victoria, Ton Kuyl als de
door haar zeer geliefde echtgenoot
prins Albert, Joh an Schmltz als de
deken van Windsor, Joan Rem-
melts als Gladstone en Heieen Pi-
menteel en Vera Bondam als hof
dames.
Wanneer de eerste aflevering van
„Victoria Regina" op het scherm
zal komen, is nog niet bekend. Het
was oorspronkelijk de bedoeling om
er in Januari al mee te beginnen.
In kringen van medewerkers aan
de serie is het een publiek geheim
dat de NCRV wacht met uitzending
omdat er in de tweede aflevering
een met een Duits accent spreken
de acteur voorkomt (Ton Kuyl als
huwelijkskandidaat Albert van
Saksen-Coburg). Men zou by deze
omroep bang zyn dat dit ongewild
als een satire kan werken op het
optreden van Claus von Amsberg.
„Uitgaan in Rotterdamwaarde
loos!"
Onze zegsman stond wel hoog, maar
niet vast op de benen. Hij had al te
veel contributie geofferd in de kas van
de nachtclub in Rotterdam, waar wij
hem troffen. Een gebaar, dat daar
Tiiet gehonoreerd pleegt te worden
met water. Dat doet alleen dienst voor
het epoelen van de glaasjes, waarvan
onze man er een aantal had geleegd.
Ach neen, hij was (nog) niet onder
tafel. Hij voelde zich slechts onderge
dompeld in een prettig aandoend de
faitisme. Hij wilde gewoon een beetje
filosoferen tegen de eerste de beste,
die hij tegenkwam. En dat waren xoij
nu toevallig. Zijn gedachten gingen
niet diep. Ze waren niet ingewikkeld.
Hij redeneerde op zijn eigen manier:
rond en rechtuit.
.„Waardeloos
Het was een speling van het nood
lot, dat hij deze ontboezeming nu juist
moest loslaten op ons, die deze nacht
dank zij de V.V.V. juist onze tiende
elfde misschien al twaalfde gele
genheid bezig waren. We weten het
echt niet meer waar het precies was,
dat onze zegsman herhaaldelijk, wat
zovelen voor hem hebben betoogd. En
dat nog wel dikwijls zal worden her
haald. Misschien in andere bewoor
dingen, wat milder of mogelijk nog
scherper. Maar de kern komt toch
steeds op hetzelfde neer: „Rotterdam
is saai. Het heeft niets te bieden. Er is
's avonds en 's nachts niets te beleven.
Als je wilt uitgaan, ga dan maar naar
Amsterdam. Want Rotterdam is hope
loos
Kijk, dat is een doorn, die heel diep
prikt in het vlees van de Maasstede-
lijke V.V.V., voor de buitenwereld veel
al belichaamd in de onstuimige figuur
van directeur T. Schutter. Binnenka
mers nemen hij en zijn even enthou
siaste assistenten deze kwalijke roem
heel hoog op. Ze weten maar al te
goed, hoe onjuist zulke opmerkingen
zijn. Ze zijn niet alleen overtuigd van
het tegendeel, ze kunnen het bewijzen
ook. Maar hoe? Ze kunnen het toch
niet van de daken schreeuwen. Al voe
len ze zich daar echt niet te goed voor.
Toen kwam een van hen op het idee
pers en radio eens uit fe nodigen. Laat
de journalisten zelf eens een kijkje
komen nemen. Dan kunnen ze het
persoonlijk ervaren. Baat het niet, het
kan nooit schaden.
Dus stonden we op een vrijdagmid
dag in het ruime kantoor van de
V.V.V. aan het fraaie Stadhuisplein in
het nog steeds ontluikende hart van
Rotterdam. Zo'n twintig vertegen
woordigers van radio, landelijke en
Rotterdamse dagbladen en enkele
kranten uit de omgeving. Directeur
Schutter viel met Rotterdamse voort
varendheid met de deur in huis. „Rot
terdam heeft meer nachtvergunnin
gen dan alle andere plaatsen in Ne
derland tezamen. We zijn van plan u
langs een aantal van die tenten te sle
pen."
Het wat sceptisch gestemde groepje
accepteerde de toegeworpen hand
schoen in de vorm van enkele glazen
melk, die kennelijk het bodempje
moesten vormen voor de dingen die
zouden volgen tijdens de wat de V.V.V.
noemde „oriëntatietour: uitgaan in
Rotterdam"maar wat voor ons gevoel
uitgroeide tot een ,Jcroeg-marathon"
in optima forma.
We werden van de ene gelegenheid
naar de andere getransporteerd in een
overigens doodgewone koude Rotter
damse stadsbus met achter het stuur
een even gewoon nuchtere chauffeur.
Met stijgende verbazing deponeerde
hij zijn passagiers voor de ene zwaar
getresde portier na de andere. Dertien
in totaal.
Deze vanzelfsprekend goed gesmeer
de tocht duurde langer dan een dag
taak. En nog was er tijd tekort om al
les te laten zien. Rotterdam heeft nog
meer. Veel meer zelfs. Toen we
amechtig tegen het ochtendgloren
neerploften in de bar van het luxieuse
Atlanta Hotel om wat na te kaarten,
verzekerde ons de onverwoestbare
heer Schutter: „We kunnen nog wel
twee van zulke trips organiseren
Iedereen geloofde hem op zijn
woord!
Er zijn in de Maasstad zo'n kleine
veertig gelegenheden met nachtver
gunning En daarin kan men letterlijk
alles vinden, wat het nachtleven over-
•jfc- In diepe rouw na de dood van prins Albert. Koningi
toria was toen 42 jaar.
Maria de Booy als 66-jarige Koningin Victoria j
Incident in het paleis.
-fa Het huwelijksaanzoek. Op 19-jarige leeftijd vroegh
gin Victoria Albert von Saksen-Coburg zelf ten huwelijii
hoorde zo omdat ze regerend vorstin was. Prins Albert i
hier aesoeeld door Ton T'
