1 elefoon voor de dode
f3."
DONDERDAG 10 FEBRUARI 1966
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 19
f DAGELIJKS
i Un<
T T
I
(Copyright Victor CkXlancM Ltd 1961)
S7)
Scheppingskracht. vooruitgang,
macht, de hele toekomst van de
mensheid staat aan hun deur te
vachten: moet ik die dan niet bin
nenlaten?" En ik zei dan tegen hem
1 ,Maar Samuel, misschien zijn de
mensen wel gelukkig zonder die din-
fgen?" Maar u weet dat hij niet zo
|over de mensen dacht.
Ik kon hem echter niet tegenhou-
|den. Weet u wat het vreemdste was
met Fennan? Ondanks al dat den-
praten had hij at lang ge
lleden besloten wat hij zou doen. Al
|het andere was maar franje. Hij kon
de samenhang niet zien, dat zei ik
I hem altijd
OORSPRONKELIJKE ROMAN
DOOR JOHN LE CARRÉ
en toch hielp u hem", zei
niley.
„Ja, ik hielp hem. Hij had hulp
dus gaf ik hem die. Hy
mijn leven".
„O, juist".
„Dat was een vergissing. Hij
j net een kleine Jongen, ziet u.
I vergat allerlei dingen, net als
j kind. En hij was zo ijdel. HQ had
besloten het te doen, maar hy deed
het zo slecht. Hij dacht er niet
zoals u doet, of als ik. Zo dacht hij
er eenvoudig niet over. Het was zijn
werk en dat was alles.
Het begon zo simpel. Op een avond
gracht hij, een afschrift van een tele-
mee naar huis en liet het
Hij zei:„Ik geloof dat Dieter
dit zou moeten zien" dat was
Ik kon het aanvankelijk niet
geloven dat hij een spion was,
bedoel ik. Want dat was hij toch,
Maar langzamerhand be
gon ik het door te krijgen. Ze begon-
ken om speciale dingen te vragen.
I )f muzlektas die ik van Freitag mee
terugbracht, begon opdrachten te
bevatten en soms geld. Ik zei tegen
„Kijk eens wat ze sturen
heb je dat nodig?"
We wisten niet wat we met het
gtld moesten doen. Tenslotte gaven
we het grotendeels weg, ik weet niet
Dieter was die winter erg
waad, toen ik het hem vertelde.
„Welke winter was dat?" vroeg
8miley.
li „De tweede winter met Dieter
1556 in Mürren. We hadden hem in
F0 inuari 1955 voor het eerst ontmoet.
)en was het begonnen. En zal ik
eens iets vertellen? Hongarije be
voor Samuel niets, absoluut
pets. Dieter was toen bang voor
i. dat weet ik omdat Freitag het
verteld heeft. Toen Fennan me
ile maand november de spullen gaf
m naar Weybridge te brengen, werd
11 bijna gek. Ik schreeuwde hem
ce: „Zie je dan niet dat het weer
hetzelfde is? Dezelfde geweren, de
zelfde kinderen die in de straten
Ji terven? Alleen de droom is ver-
nderd, het bloed heeft dezelfde
kleur. Is dit wat je wilt?" vroeg ik
Ck em: „Zou je dit voor Duitsers ook
ben? Ik ben het die daar in de
pot ligt, zul je het mij aandoen?"
Jaar hij zei alleen maar: „Nee, El-
i, dit is iets anders.
En ik ging door met die muziek-
tas weg te brengen. Begrijpt u het.
„Ik weet het niet. Ik weet het echt
niet. Misschien toch wel, geloof ik".
alles wat ik had. Hy was
nün'leven. Ik beschermde mezelf,,
veronderstel ik. En langzamerhand
werd ik er een deel van, en toen was
het te laat om ermee op te hou-
En dan, weet u", zei ze, fluis
terend nu, „er waren tijden dat ik
blij was, tijden dat de wereld scheen
x Y X XX
toe te juichen wat Samuel deed. Het
was geen prettig gezicht voor ons,
het nieuwe Duitsland. Oude namen
waren teruggekomen, namen die ons
als kinderen doodsbang hadden ge
maakt. De vreselijke, botte hoog
moed keerde terug, je kon het zelfs
op de foto's in de kranten zien, ze
marcheerden in het oude ritme.
Fennan voelde dat ook, maar God
zij dank had hij niet gezien wat ik
gezien heb.
We waren in een kamp buiten
Dresden, waar we gewoond hadden.
Mijn vader was verlamd. Hij miste
tal-ak meer dan iets anders
rolde sigaretten van allerlei afval
dat ik in het kamp kon vinden
hem maar de illusie te geven. Op
dag zag een wacht hem roken
begon te lachen. Anderen kwamen
erbi] en lachten ook. Mijn vader
hield de sigaret in zijn verlamde
hand en die verbrandde zijn vingers.
Hij voeloe het niet, ziet u. Ja, toen
ze de Duitsers geweren gaven, hun
geld en uniformen gaven, toen
was ik af en toe een kort tijdje
maar olij om wat Samuel had ge
daan. We zijn joden, weet u,
en dus
„Ja, ik weet het, ik begrijp het",
zei Smiley. „Ik heb het ook gezien,
een oeetje ervan".
„Dieter heeft dat verteld".
„Heeft Dieter dat verteld?"
„Ja. Aan Freitag. Hij vertelde
Freitag dat u een heel handig man
was. U hebt Dieter voor de oorlog bij
de neus gehad, en pas veel later was
hij daarachter gekomen. Dat vertel
de Freitag Hij zei dat u de beste was
die hij ooit ontmoet had".
„Wanneer heeft Freitag u dat ver
teld?"
Ze keek hem lang aan. Nog nooit
had hy in een gezicht zo'n hopeloze
ellende gezien. Hij herinnerde zich
e hem die eerste dag gezegd
had: „D; kinderen van mijn ver
driet zijn dood". Hij begreep dat nu,
noorde het in haar stem toen
i ten slotte sprak.
„Wel is dat niet duidelijk? De
avond dat hy Samuel vermoordde
Dat is nu juist de grap, meneer Smi
ley. Op hetzelfde ogenblik dat Sa
muel zoveel voor hen had kunnen
doen niet alleen maar een stukje
hier en een stukje daar, maar voort
durend muziek tassen vol op dat
ogenblik vernietigde hun eigen vrees
hen, maakte beesten van hen en liet
hen doden wat ze zelf geschapen
hadden.
fWordt vervolgd)
aim
STaAWIS
VAN
het Rhönegebied:
1964
ffW
(inclusief fles)
Deze aanbieding geldt t/m 12 febr.
NIEPOTH'S WIJNKELDER
Alleen Levendaal 166b. tel. 22717
DE WIJNKELDER
Prinsessekade 5, tel. 28538, Leiden
PANDA EN DE GRUBBEL
8749. Door Joris
Grubbels begon de
heel aardig te vullen.
onderdoen, en dat leidt bij collectes altijd to\
eindelijk, toen het hoofddeksel tot aan
Panda zich wenden tot de heer Moerbeiëi
de Grubbel benadeeld was.
,Zegt u maar hoeveel de schade is!" riep
wees de ontroerde middenstander af.
laar zitten! Wat kan zo'n appeltje of wat me schelen!
het mijn bijdrage is, in natura, dan trek ik het als
Joris; „gij ontroert mij! En
een eerste proberen was
voor mijn Stichting!"
Griep? Chefarine „4"doei
wonderen!
De vier middelen, verenigd in één
tablet Chefarine „4", ieder afzonder
lijk al beroemd, werken tezamen nóg
beter en helpen vaak dan, wanneer
andere middelen falen. Eén der
bestanddelen is het betrouwbare
maagmiddel Chefarox. Wanneer er
teveel maagzuur ontstaat, wordt
dit door Chefarox geneutraliseerd.
Chefarine 4
Libanees plan
voor restauratie
van TYRUS
Libanon heeft plannen om de bij
belse stad Tyrus te restaureren en
ook de omgeving, zoals deze 2.000
jaar geleden bestond Tyrus, de
bakermat van de Feniciërs, ligt on
geveer 80 km ten zuiden van Bei
roet. Van hieruit zeilden de eerste
Feniciërs naar andere landen.
Het oude Tyrus was gedeeltelijk
op het vasteland en gedeeltelijk op
twee eilandjes gebouwd. Als groot
handelscentrum had het nauwe
commerciële banden met Egypte.
Zijn bloeitijd was omstreeks 1100
Christus. Op het ogenblik wor
den op de plaats waar Tyrus stond
veel opgravingen verricht. Er zijn
Romeinse baden, Byzantijnse mo
zaïeken en resten van een kerk uit
de tijd der kruisvaarders blootge
legd.
Vluchtelingen
„helpen"
In de Beierse stad Neu-Ulm heeft
de politie een man gearresteerd, die
ervan wordt verdacht een vrouw uit
Oost-Berlyn te hebben gesmokkeld
met de papleren van een in dit stads
deel achtergelaten achttienjarige
Westduitse. Het meisje zit nu in een
Oostberlijns huis van bewaring. Het
geval doet denken aan dat van Peter
Selle, cle twee jaar geleden een 17-
jarig meisje in Oost-Berlyn ach
terliet om zijn echtgenote op haar
papieren naar het Westen te kun
nen smokkelen. Hij kreeg daarvoor
in West-Duitsland een jaar gevan
genisstraf. Ditmaal was het de
„vluchtelingenhelper" echter om geld1
te doen. HU zou van zUn opdracht
gevers ruim drieduizend mark heb
ben ontvangen. Hy had het meisje
meegelokt naar Oost-Berlyn en haar
daar haar papieren ontstolen. Het
slachtoffer kon toen niet meer visa
de grensdoorlaatposten naar het
Westen terug en werd al spoedig door
de Oostduitse politie gearresteerd'.
Tal onze
23. Rechter Tie richt zich op en zegt kortaf tegen Tsjiao Tai:
„Onzin! Zie je niet dat de nagels niet beschadigd zijn en dat er
totaal geen eelt op c
slanke goedgevormde
nog veel te leren!" Rechter Tie's oog valt oj.
de hoek. ,J)at zijn zeker de broek en het jak
Jazekeredelachtbare!" „Goed, breng die
Tai". Zijn assistent brengt de rechter eer
versleten broek van hetzelfde materiaal. I
lang!" „Maar hoe kan dat dan
De rechter kijkt hem somber aan. ,J)at bete-
Tsjiao Tai, dat dit lijk niet bij Seng-san's hoofd behoort
Edelachtbare. Dan zijn er dus twee kerels ver-
i. Het was een dubbele moord. Op Seng-san en
wiens lijk we hier voor ons hebben liggen. En
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
441. Tergend langzaam kroop de zon langs de hemel verder.
„Op zo'n manier doet-ie twee dagen over één dag", zuchtte Karo,
wie de spanning haast teveel werd. Toch was het plotseling tioaalf
uuren nu stond de zon recht voor het brandglas. De stralen
werden door het geslepen glas gebundeld tot één f el-lichtend punt
je, dat op één bepaald plekje van de kaart viel En dat plekje begon
eensklaps op te gloeien ente roken.
Nu begreep Bram het opeens.
,X>ie kaart is natuurlijk bewerkt met één of andere vloeistof
waarmee onzichtbaar de verdere route is getekend", riep hij uit.
„Kijkdat puntje vuur beweegt zich snel en kronkelend over de
kaartop die manier weten we, hoe we verder moeten gaan!"
Zelfs de baron, die zelden uit de plooi kwam, gaf een opgewonden
kreet.
„Dan is dit het bewijs, dat we eindelijk de goede kaart hebben",,
riep hij uit. „Op, vrienden, naar de verborgen schatten!"
