ZENO LAMPE
Leiden ging
in de leer
bij
Kom er ACHT-er
voor zijn gezondheid
met skiën begonnen
Zaterdag 5 februari 1966
I
L.D.-EXTRA
Over
mensen
en
dingen
dicht bij huis
STUDENTENLIEDEREN s
Io vivat
nostrorum sanitas!
Hoc est amoris poculum,
doloris est antidotum,
io vivat
nostrorum sanitas.
Wat moet dit studentenlied
(met als vrije vertaling: mogen
we nog lang gezond zijn. Dat is
de beker der liefde en het tegen
gif voor verdriet) nu in deze se
rie? Het antwoord op die vraag
klinkt simpelweg: „omdat het
een Leids lied is". Dan zult u
wel weer zeggen „ja. maar dan
net zo Leids als bijv. Gronings
zeker?" Dat is het wel geworden,
maar het is in principe net zo
Leids als het Rapenburg, even
eigen als de Drie-Oktoberfees
ten en net zo oorspronkelijk
voor het hele land als de Uni
versiteit zelf.
De Nederlandse geschiedenis van
dit lied gaat maar terug tot onge
veer 1800. Wanneer we verder terug
willen moeten we de grens over
naar België waar het een voorloper
vindt in:
A, a, a, valete studia.
Studia relinquimus,
patriam repetimus.
A, a, a, valete studia.
(Het ga de studie wel! wy laten
de studie achter ons en gaan weer
naar huis terug).
In de „oud-Vlaemsche liederen"
lezen we: „Geen student is er of
hij kent dit drinklied. Gewis uit de
Middeleeuwen en uit Leuven af
komstig, zal het in de tijden dat de
studenten, met den hoekzak op den
rug, zich te voet naer het ouderlijk
huis in vacantie begaven, voor
marschlied gediend hebben. Het is
genoegzaam het eenige in België
bekende studentenlied, want het Io
vivat dat aan de Hollandsche Hoo-
gescholen klinkt, is hier bij zeer
weinigen bekend".
De geschiedenis wijst dus naar
Leuven, waar de hogeschool op 6
september 1426 zijn poorten opende.
Veel Noord-Nederlanders trokken
er sindsdien heen. Zij zullen van
harte hebben ingestemd met:
I, i, i, vivant philosophi.
studiosi parvuli.
etiam sunt bibuli.
I, i, i, vivant philosophi.
'Leve de wijsgeren! Jonge stu
denten zyn ook altyd dorstig.) Het
lied zal wel niet alleen als vakan
tielied geklonken hebben!
Toen tegen het eind van de
16de eeuw het bezoeken van ka
tholieke universiteiten in de zuide-
lyke Nederlanden werd tegenge
gaan door het stellen van hoge
boeten, viel de deksel op de neus
van de studiosi en kon men met
recht zingen „o, o, o, nil est in
poculo (de beker is leeg); maar het
vervolg „repleatur denuol Nummi
DOOR
PETER
ONVLEE
kende tekst. Zingen wy „dum n
est in poculo, lam (vroeger turn)
pleatur denuo", de Leuven»
zongen „nil est in poculo, replea
denuo". Eenvoudiger dan met
hulp van de stoplappen turn, i
en dum konden we het moei
doen. Moeiiyker schynt het epi
nisme ran te wyzen aan het be
Hoe komen we aan het „io" vit
Een achttiende eeuwse vorm
het studentenlied luidt echter:
Ho, ho, vivat
fraterna sanitas.
In poculo amoris
antidotum doloris.
Ho, ho, vivat
fraterna sanitas.
Zou dat „ho" misschien een
pisch Hollands trekje geweest
om het de buitenlanders moeiUJÉ
maken? Hoe dan ook: wy heb!
een lied, dat door Leuven is gi
spireerd. Met herhalingen van
eerste regel; met een door andf
in de mond gelegd eerste coup
Maar tróts dat we er op zyn!'
pas en te onpas wordt het g«
gen. Maar we komen typ)
Hollands nooit verder dan
eerste couplet. En toch aiaat e
het vyfjle:
Io, vivat, nostrorum sanitty
lam tota Academia
nobiscum amet gaudia.
Io vivat, nostrorum sanita L
Zullen we zo dicht by de Act
mische dies deze greep dan n
besluiten met: „lang leve onze
zondheid. Laat de hele Unive
taire Wereld met ons van hef
zier houden"? Of zullen we
vroeger houden? „U, u, u, ing»
spiritu. Celebramus epulas.
habemus ferias." (We vieren ro
tyd. Morgen hebben we vrij)
mag zelf kiezen.
J
VIJF JUWELENDIEFSTALEEN
IN NOORDWIJKSE STRAAT
Januari 1966 telde nog geen
zeventig uur of de eerste kam
pioenen van Nederland waren
reeds gehuldigd. In Saalbach,
een vriendelijk plaatsje in het
Oostenrijkse wintersportgebied
had de Nederlandse sky-jeugd
om de hoogste vaderlandse eer
gestreden. Uit deze strijd
kwam bij de jongens de zes
tienjarige Leidse scholier Zeno
Lampe als overwinnaar naar
voren.
Het kampioenschap van de 1.76 me
ter lange Leidenaar kwam
voor de mensen die het althans
kunnen weten niet onver
wacht. Zeno Lampe heeft wel
overwogen naar deze titelstryd
toegeleefd en dat is, voor Ne
derlandse begrippen, by de jeugd
geen alledaags versehynsel.
Zelf vindt hy het echter heel ge
woon en zegt: „Het is vreemd,
maar enkele jaren geleden heb
ik er zelfs nooit van durven dro
men ooit eens Nederlands kam
pioen te worden. Ik vond skiën
gewoon leuk. Maar sinds ik twee
jaar terug eens aan een wed-
strydje van de Britse ski-club
heb deelgenomen, ben ik er weg
van. Vooral van wedstryd-
skiën
„Het is", vervolgt de wat beschei
den, maar desondanks vlot pra
tende leerling van het Rynlands
Lyceum uit Oegstgeest (B4B)
„eigenlyk by zonder jammer, dat
ik geen vrij heb kunnen krijgen
om aan de nationale titelstryd
van de senioren in Val d'Isère
te kunnen deelnemen. De rector
maakte voor my geen uitzonde
ring. zyn standpunt was en
bleef: schoolwerk gaat voor
spart".
Zeno Lampe nog geen zestig
kilo zwaar, blauwe ogen, bril
stond twaalf jaar geleden voor
het eerst op de besneeuwde hel
lingen. Dat was in Adelboden.
„Ik moest van de dokter gaan
skiën voor myn gezondheid
bronchitis en sindsdien ben
ik ieder jaar met myn ouders
naar de wintersport geweest.
Eerst twee maanden; later twee
weken. Ook nadat er enkele ja
ren later van ziek-zyn geen
sprake meer was".
„Tot twee jaar geleden was het
skiën in het begin niet meer
dan lopen op latten gewoon
een leuke bezigheid in de (win
ter) vakantie. Ik vond het heer-
ïyk om met grote snelheden om
laag te glyden.Verder deed
het er eigenlyk niet zoveel toe.
Het enige waar ik me natuurlijk
druk om maakte, was het biy-
ven staan."
Kunt U de acht afwykingen in de belde bovenstaande tekeningen
vinden? De juiste oplossing vindt U elders op deze pagina.
In de laatste twee jaar is er voor
Zeno Lampe wat het skiën be
treft veel veranderd. Hy gaat
niet zo maar meer naar de win
tersportgebieden. Het is sinds
hy lid is van de Nederlandse
Ski Vereniging en Ultimi, een
dochtervereniging waarin wed-
strydskiërs zich hebben verenigd
een van te voren nauwkeurig
uitgestippelde trainings- en wed-
strydreis geworden.
„In september begm ik eigenlyk
al aan de winter te denken", zegt
Zeno Lampe. „Meestal, ga ik dan
eens per week naar het CIOS
in Overveen voor een (centrale)
conditietraining van zo'n twee
uur. 's Zondag staat dan Leid-
schendam op het programma.
Op de borstelbaan traag
wordt een paar uur aan de tech
niek geschaafd. Deze weekend
training is echter moeilyk te
combineren met de studie. Ik
geloof, dat wanneer Je beide
goed1 wilt doen, het eigenlyk niet
gaat. Totnutoe kon het nog net,
maar het wordt wel steeds moei
iyker
Sinds Zeno Lampe twee jaar ge
leden voor zyn eerste weds try d
(van de Britisch Ski Club in
Kitzbuhel) aan de start ver
scheen. heeft de zestienjarige
Leidenaar in Wassenaar ge
boren en daarna nog in Noord-
wyk gewoond aan nog vier
weds try den deelgenomen. Zyn
op drie januari veroverde titel is
totnutoe zyn meest in het oog
springende prestatie geweest.
„Verleden jaar eindigde ik in het
Nederlandse skikampioenschap
sunt in sacculo" (laat men hem op
nieuw vullen. We hebben geld op
zak) zal wat benauwd geklonken
hebben, want men was in Leiden
wat strenger dan in Leuven. Het
E, e, e, ite miseriae.
instant nobis feriae
tempus est laetitiae.
E, e, e, ite miseriae.
(ga eg, ellende. Er staan ons
vrye dagen te wachten; het is dus
de tyd voor blydschap) was niet
helemaal waar, zeker niet voor de
genen, die in het „statencollege" als
bursaal waren gehuisvest. Zy moes
ten om half vyf opstaan Cs winters
een uur later) en er voor zorgen
binnen een half uur hun kamer
tje) aan kant te hebben want dan
volgde na Schriftlezen en gebed het
ontbyt, waarby de kaken alleen van
elkaar mochten voor het happen in
het verstrekte tarwebrood met een
vierde pond boter, want onder het
ontbyten werd er voorgelezen uit
een „stichtelyk boek" of uit de ca
techismus. Zo ging de hele dag ge
organiseerd verder tot men om ne
gen uur 's avonds onder de wol
kroop. Roken en drinken was hele
maal uit den boze, dus:
IJ, ij, kom, schenk en
drink met mij.
Want wij zijn hier niet
gekomen
om te slaapen of te dromen,
ij. ij, ij, kom, schenk en
drink met mij
ivas er helemaal niet bij.
Het ij nog maar zeer de vraag
of de tekst van dat lied ooit door
de in het Statencollege geldende
censuur heen was gekomen. Men
mocht zo nu en dan muziek maken,
maar de toeziende regent moest de
muziekboeken keuren „opdat sulex
alle ontucht ende luchtveerdicheyt
voor soo veel mogelyck is, mach
werden gemyt ende verhoef.
Dat zo'n strenge maatregel nu
juist in Leiden moest gelden. Hier
had immers een Wolkeriaanse geest
een tekst geschreven in een van de
zangboeken van de gasthuizen
en die dateren uit 1428! die nooit
de censuur van de zestiende eeuw
was gepasseerd, namelyk:
Dat meysken is jonck,
jonck, jonck
v:el te pas ende niet te groet;
hi kust hair voir hair
mondelinck Roet
oock gaf hi se een roeskyn
in haren scoet
dat meysken namt soe gaerv.e.
Dat /as voor de cives van het
eerste uur verboden. Er diende ge
studeerd te worden! Als in 1593 aan
het lich komt dat men in het col
lege danst „op snaerspel", kent de
verontwaardiging van de Curatoren
byna geen grenzen. Ieder die zich
„mit trouwbeloften aen eenighe
vrouwe quaeme te verloven ofte
verbinden" zou zyn beurs verliezen
en kon dus het Leuvense vakantie-
lied weer inzetten, maar dan in
Al was de overgang van Leuven
naar Leiden kennelyk groot, het
bloed kruip! toch waar het niet
gaan kan. Men kan een zanger het
zingen moeilyk verbieden. Er kwam
dan ook een Leidse tegenhanger
van het Leuvense lied. Bekijken we
met name de O-antifoon van dit
laatste dan zien we duidelyk het
leentje-buur spelen in de ons be-
RINNEN ANDERHALF ,IA*R
De zestienjarige Zeno is
niet de enige in de familie
Lampe, die zich op de ski's
bijzonder vlot beweegt.
Zijn ouders en twee
broertjes (8 en 5 jaar)
skiën louter en alleen voor
hun plezier. Bij zijn bijna
een jaar oudere zusje
Anette is het echter ook
„ernst" geworden.
Zij eindigde bij het Ne
derlands kampioenschap
voor meisjes tot 18 jaar,
dat eveneens op 3 januari
in Saalbach is gehouden,
achter de veertienjarige
Haagse Elisabeth van Till
op de tweede plaats. Het
grote verschil met broer
Zeno is, dat mms-leerlinge
Anette 's zaterdags geen
tijd heeft om in Overveen
op het CIOS te trainen.
t
t
t
Grepen uit het Leidse
»n uziehlevcn
Bevangen door een kille woe
de zegt juwelier L. Brug
man: „Als ze nog één keer
komen, moeten ze er uit worden
gedragen, want ik schiet ze
dood!" En om duidelijk te ma
ken dat dit geen loos dreige
ment is, voegt hij er aan toe:
„Ik heb twee geweren èn een
vergunning".
De heer Brugman heeft zyn
winkel in de Hoofdstraat in
Noordwyk, een straat waar bin
nen anderhalf jaar al vyf
keer ia Ingebroken in juweliers
zaken. Viermaal was de heer
Brugman het slachtoffer: in
augustus 1964 en in januari,
Juni en november 1965. De vijf
de keer vorige week dinsdag
avond moest de winkel van
zyn collega H. A. L. van den
Berg het ontgelden.
De heer Van den Berg wa6 die
dinsdag jarig en had 's avonds
familie op bezoek. Het gezel
schap zat vlak boven de win
kel nota bene naar een boks-
programma op de televisie te
kyken, toen het gebeurde. Om
vyf minuten over half elf werd
een tegel door een van de eta
lageruiten geworpen.
„Er was nogal wat geroeze
moes in de kamer. Ik dacht
eerst, dat er een trapje in het
portiek van de buurman viel.
Voor alle zekerheidi ging ik toch
maar kyken. Geloof me, er was
nog geen anderhalve minuut
voorby, of ik was beneden. En
ik heb geen seconde stilgestaan,
want op hetzelfde moment
kwam myn buurman met zyn
zoon aanrennen. „Ze hebben je
ruit ingegooid", schreeuwde hy,
„ga jy die kant uit, dan nemen
wy deze kant!" Ik holde dus te-
geUJk door. Kwam onderweg
nog een kennis tegen die
meteen door had wat er aan de
hand was. „Die kant uit", zei
hy. Ik hoefde niet eens stil te
staan. Toen kwam ik in een
stille, donkere straat, waar een
brouwerij is. Ik zag niets meer.
Ik meende wel iets te horen,
maar waagde het niet die brou
werij in te gaan. Ze zien jou
eerder dan jy hen. Ik heb myn
hond, een Duitse herder, laten
ophalen, maar ja, dat duurde
nog wel even en intussen waren
ze hem gesmeerd".
Terug by de winkel kon de
heer Van den Berg de schade
opnemen; er waren enkele ta
bleaus met gouden ringen en
e&n collier verdwenen. Totale
waarde byna vyfduizend gul
den.
De zaak van de heer Van den
Berg ligt vlakbij de boulevard,
in de onmiddeliyke nabyheid
van een snackbar. Het rolluik
was nog niet naar beneden, toen
de dieven hun slag sloegen.
„Dat laat ik altyd tussen half
elf en elf uur zakken. Ik had
niet verwacht, dat ze het zo
vroeg zouden proberen. Om half
elf is het nog zo druk in de
buurt Overigens neemt de
heer Van den Berg de hele
affaire heel lakoniek op. Hy
zegt in zyn privé-leven teveel te
hebben meegemaakt om zich
nog op te winden over zoiets als
een inbraak. Bovendien: hy is
verzekerd.
Dit in tegenstelling tot zyn
vakgenoot Brugman, die door
die vier inbraken byna 26.000
gulden armer is geworden. „Wat
je in veertien jaar hebt opge
bouwd, ben je in een tijdsbestek
van veertien maanden kwijt".
De zwaarste slag werd hem
vorig jaar november toege
bracht, toen ook al 's avonds
om half elf voor ruim twin
tigduizend gulden aan gouden
sieraden werd geroofd.
„De mensen hebben hem zien
zitten. Midden in de winkel zat-
ie, met al het licht aan, rustig
uit te zoeken. Een echtpaar zag
hem. In plaats dat die mensen
nou meteen alarm sloegen, gin
gen gillen, de hele buurt was
nog wakker nee, ze komen my
persoonlyk waarschuwen. Nou,
toen had-ie natuuriyk al alle
gelegenheid gehad om weg te
komen."
De heer Brugman neemt ons
mee naar een vertrekje achter
de winkel en wyst op een hoog
raampje van dertig by veertig
centimeter. „U krijgt honderd
gulden van me, als het u lukt
daar doorheen te kruipen. Zal u
niet lukken, hè? Nou, daardoor
is-ie naar binnen gekomen. De
klokken netjes op dak gezet. De
planken afgebroken. En dezelfde
weg terug". Voor het raampje zit
nu een traliewerk.
L. ÖKU<JM/\N
Hy vertelt, dat nog nooit een
van de daders is gepakt. „De
Noordwykse politie is fel ge
noeg, maar het gebeurt allemaal
in fracties van seconden. Het is
meestal hetzelfde systeem: een
steen gooien, grypen, weglopen,
een auto staat klaar en karren
maar. In een mum van tyd zit
ten ze in Amsterdam of zyn ze
de grens over".
Op onze vraag waarom hy na
de eerste of tweede inbraak geen
veiligheidsvoorzieningen heeft
laten aanbrengen, een stalen
scherm of juweliersglas, ant
woordt hy: „Na elke keer had
ik het moeilyk genoeg om fi
nancieel m'n hoofd boven water
te houden. Dan geef je niet zo
gauw zesduizend gulden uit om
hier overal juweliersglas ip te
laten zetten".
„Ik slaap geen nacht meer
rustig. Dat is voorgoed voorby",
verzucht juwelier Brugman.
„Als ik 's ochtends zie dat alle
ramen nog heel zyn en alle deu
ren nog dicht, dan is dat steeds
weer een pak van myn hart".
voor de jeugd tot 18 jaar op de
tweede plaats. Tot de dag voor
de wedstryd werd ik door alle
andere deelnemers als de gedood
verfde kampioen bestempeld. Pe
ter Kruit, die toen eerste werd,
kwam echter op de laatste dag
opdagen en veroverde alle
bekers".
„Dit jaar was ik opnieuw favoriet.
Maar nu was het wel raak. Ik
won beide nummers slalom
en riesenslalom maar het
heeft me ondanks de ruime voor
sprong op de overige zeventien
deelnemers toch nog heel wat
moeite gekost".
„In de trein hoorde ik het al van
iedereen: jy wordit kampioen.
En wat moet je dan in zo'n ge
val zeggen? Je voelt je dan wel
wat verlegen worden. Want, wat
kan er eigenlyk allemaal niet
gebeuren tydens de wedstrijden?
De dag voor de kampioenschap
pen ging het byzonder slecht.
Tydens de training vloog ik zes
keer van de baan. By de titel
stryd ging het echter fyn. Het
1500 meter lange parcours van
de riesenslalom legde ik zelfs
met een gemiddelde snelheid af
van 58 kilometer".
Zeno Lampe is door het door hem
behaalde kampioenschap niet
naast zyn schoenen gaan lopen.
Hy weet, dat hy als (sport) toe
rist kampioen is geworden
een omgeving, die hy eigen],
alleen maar van vakanties ke
De zestien-jarige Leidenaar wt
ook. dat het prestatiepeil n
zo hoog is, dat hy zich met a
dere nationale kampioenen
die van de z.g. „lage land»
misschien uitgezonderd k
meten. Toch wil hy het ski
niet meer missen. Hy wil 1
zelfs niet ruilen voor de h'
selyke gezelligheid van ke
en oud en nieuw. Het ski
heeft daarvoor in enige Ja*,
tyd een te grote plaats verovt
in het leven van Zeno Lam|.
Hy laat en doet er veel, ht
veel voor
Kom er ACHT-e
1. vogel meer
ceintuurtje op broekje van bik
broek langer van man met J<
get je
man links in 't water zyn
is langer.
rook van boot rechts
man die hard loopt
petje op
fles op strand
vlaggetje op scheepje links.
