THEA
BECKMAN
poezen
Hond en drie
li
Winters weekmenu
Zaterdag 5 februari 1966
T 3
p
Psychologe of pedagoge ls Thea
Beekman niet, niet meer tenminste
dan andere moeders. Ze ls publi
ciste, schrijft boeken en verhalen
en stukjes voor kranten en tijd
schriften. Daar begon ze mee ln
1945, het Jaar waarin ze trouwde.
„Je neemt Je voor om dikke pillen
te gaan schrijven, maar voor een
roman heb Je Jaren nodig, Je moet
schrijven, een uitgever vinden,
proeven corrigeren en dan moet hij
nog worden gedrukt. Je merkt al
gauw dat het kleinere werk meer
opbrengt. In 't begin spring je hui
zenhoog als er wat van Je wordt
gepubliceerd, maar dat gaat wel
over. M'n eerste kinderboek was
geen groot succes, het tweede was
een vervolgverhaal dat als boekje
werd uitgegeven. In het voorjaar
verschijnt het derde en ik ben aan
't vierde bezig. Ook een grote ro
man is ln wording. M'n eerste ro
man „Anjers voor Adèle" ging over
een zwendelaffalre. wel leuk, maar
nogal onwaarschijnlijk".
„O zeg, beloof me één ding:
stel me niet voor als schrijven
de huisvrouw", dat ben ik na
melijk niet. Schrijven is geivoon
een vak, huisvrouw zijn niet, je
kunt immers geen ontslag ne
men? Ik ben trouwens niet zo'n
ijverige huisvrouw, vrijdags
poets en boen ik, op maandag
was ik en voor de rest geloof ik
het wel".
Onstuimig
Thea Beekman (42) ls klein,
slank en donker en heel onstuimig
„lk ren altyd" een eigenschap
die haar al anderhalf Jaar van het
rijbewijs afhoudt. „Ik geef op de
verkeerde momenten een dreun op
het gas, 'k heb er gewoon geen kijk
op. Maar ik ben koppig, lk ga er
nu eindeloos moe door. misschien
lukt het op m'n zestigste".
Ze heeft een woonkamer zonder
vitrage, zonder kleedijes en frutsels
en met een hond en drie poezen,
die op verzoek een pootje komen
brengen. De hond Boris geeft kop
jes. Die dileren vindt u terug in de
Moederlijke Overpeinzingen evenals
de heer Beekman (af en toe) en de
drie kinderen (heel vaak). Adriaan
ls 19, Henk 17 en Marian 11.
Haar naam komt u al jaren-
eri lang elke week tegen op deze
vei pagina. Thea Beekman, schrijf-
aai ster van de Moederlijke Over
peinzingen. Een lezeres uit
Leiden was zo getroffen door
ni2 een van haar stukjes dat ze
gJ schreef: „ik weet niet wie of
:1 j wat u bent, psychologe of pe-
mi dagoge, maar uw stukje heb
Se{l ik boven m'n bed gehangen om
er steeds aan te denken".
(W)ETENS WAARD
In dit koude jaargetijde hebben we een menu
hulp voor u samengesteld. De winter wordt,
vaak ten onrechte, door menigeen alleen als
„kooltijd" gezien.
Als u het groentenassortiment, waaruit we
ook in deze tijd van het jaar kunnen kiezen,
bekijkt is er geen reden tot klagen. En ook als
uw keuze op kool is gevallen, hoeft u die zeker
niet alleen op de bekende manier klaar te
maken.
diepvries of geweekte stokvis reke
nen, wat neerkomt op 200 k 250
gram vis met graat. In de stamp
pot kunnen b.v als groente uien,
wortelen of diepvriesspinazie wor
den verwerkt.
Weinigen zullen een bordje heer
lijk dampende erwtensoep met een
sneetje of dobbelsteentjes gebak
ken brood koud laten worden en
terecht. De smaak ls goed evenals
de combinatie van het peulvruch
ten- en tarweeiwlt!
De appelpannekoek is, by ge
bruik van mooie, rode appelen, zeer
feestelijk en vormt een warme af
sluiting van het laatste menu.
Recepten voor 4 persnen:
Vlees en groente
op Chinese wijze
Plm 250 g. doorregen varkens
vlees, 50 k 75 g. boter of mar
garine, 500 g. uien, 1 prei, 500 g.
groene of gele savooiekool (250 g.
taugé), 1 ét 2 teentjes knoflook,
2 eetlepels zoete soyasaus, 3 eet
lepels tomatenpuree, zout (pe
per).
De taugé in ruim water wassen
en de bovendrijvende doppen ver
wijderen. De savoolekool snipperen.
De uien, prei en knoflook schoon
maken en kleinsnyden.
Het vlees zouten. De boter of
margarine bruin laten worden en
hierin het vlee6 bruin bakken. Uien,
prei en knofloog toevoegen en even
meebakken. De pan van het vuur
nemen, het vlees in blokjes snij
den en met de kool in de pan te
rugdoen. Soyasaus, tomatenpuree
zout en desgewenst peper door he
mengsel roeren en het gehec
zachtjes laten stoven, plm. 15 mi
nuten. Op het laatst de taugé er
door mengen.
Het vlees-groentemengsel op
smaak afmaken en er droogge-
kookte rijst bU geven.
Gebakken rolpens, rode kool
met banaan, aardappelpuree.
vanillevla.
Rijst met vlees en groenten op
Chinese wijze fruit koffie.
Vleesrolletjes, prei, aardappelen
vrudhitengriesmeelpudding.
Varkenskarbonade, spruitjes,
aardappelen yoghurt.
Visstamppot vruohtensla.
Erwtensoep brood fruit.
Ham met witlof, rest jus of
margarine, aardappelen ap
pelpannekoek of gegarneerde
chocoladevla.
Geeft u, zoals ln het menu staat
aangegeven, bij rode kool eens ba
naan. Deze kan apart gebakken er
bij gegeven worden of in schijfjes
gesneden op het laatst door de
warme groente worden gemengd.
In het tweede menu vormt de
vlees en groente op Chinese wijze
een smakelijke combniatie met
rijst.
De vleesroUetjes, van mooie, dun
ne runder- of kalfslapjes, zijn nu
eens niet met gehakt, maar met
een augurk gevuld.
Bij het toetje wordt de vanouds
bekende griesmeelpudding opge
vrolijkt door de kleur van manda
rijn of sinaasappel.
Spruitjes bevatten veel vitamine
C en zijn, wanneer het niet vriest,
tegen een redelijke prijs verkrijg
baar
U aunt ze ln plaats van gaar
koken ook smoren of bakken. Va
riatie kunt u ook maken door de
gare spruitjes vlak voor het opdoen
te bestrooien met geraspte kaas.
Vis kan apart gekookt, gestoofd
of gebakken worden opgediend,
maar kan ook een smakelijk on
derdeel vormen van een stamppot.
Per persoon kunt u op 100 k 150
gram schoongemaakte verse of
ui
de,uitgedokterde'
HANDCUAM
L.D.-EXTRA 3
Schrijfster van
moederlijhe
overpeinzingen
Marian zit op de lagere school.
Het beschermende gevoel dat de
jongens in het begin voor haar
hadden is al lang over. Zij is na
melijk de ergste revolutionair van
de (toch al niet zo lijdzame) fa
milie.
Op het ogenblik ls ze het onder
wijs aan het hervormen, vertelt
haar moeder. „Ze wil bijvoorbeeld
geen jaartallen leren, dat vindt ze
grijpt, zegt Mimi: „Piep". (Ze
ls een talenwonder!) en blijft zit
ten waar ze zit, de hoed bevalt
haar. Marian redt de situatie, zet
Mimi weer op haar schouder en
deelt mede: „Ze is zo lief". De be
zoeker gelooft er niets van. Hij
duwt de hoed weer in model en
vertrekt om 's avonds aan zijn
vrouw en leder die het horen wil te
vertellen dat hl) 's middags bij
Iemand was. die zeven katten hield,
verschrikkelijke beesten, ze blaften,
piepten en floten, misschien wa
ren het er ook wel negen, hij
was binnen een kwartier de tel
kwijt, en honden waren er ook;
sommige katten zaten mooi en
sommige honden gaven kopjes,
misschien miauwden die wel, het
wee Je reinste gekkenhuis.
Toch hebben we maar drie
poesjes en één hond. Geluiden
en gewoonten hebben ze tijdens
jarenlange samenleving in vre
de en veiligheid min of meer
van elkaar overgenomen. Elkaar
plagen is een dagelijks spelletje.
Maar ik geef toe, dat het voor
onvoorbereide bezoekers moeilijk
is een overzicht van het circus
te krijgen.
THEA BECKMAN
overbodige onzin. Sommige dingeft
leert ze wel hoor, alleen geen din
gen die ze zo kan naslaan.
Zo is ze thuis ook: als ik zeg Je
moet naar bed, zegt ze nee, ik wil
deze film zien, als je 't er niet mes
eens bent, draag je me naar boven.
Ik zeg: meid, Je bent verschrik
kelijk vervelend, maar ik hoop dal
je nooit verandert".
Opstandig
De telefoon rinkelt Mevrouw
Beekman rent er heen. „Ja, Ma
rian komt zo thuis". „Als de tele
foon gaat ls het nooit voor ml)".
Ze ploft weer ln de stoel en draai!
een sigaretje —„we roken altyd
shag".
Over de Moederlijke Overpein
zingen: „Ze zijn erg van karak
ter veranderd, maar dat komt na
tuurlijk ook omdat lk zelf ben
veranderd en de kinderen sya
groter geworden."
„Onder de tien zijn se heerlijk
Je blijft er natuurlijk wel dol opt
maar ze worden onaangenaam.
Ze willen zo verschrikkelijk graag
onbegrepen zijn. Het liefst zien n
je oer burgerlijk, daar kunnen se
zich zo heerlijk tegen af zetten. Ze
zijn dlan ook voortdurend ln op
stand. Nou is het wel zo: ze kun
nen mi) niet opstandig genoeg zijn,
maar 't vervelende is dat ze he!
ook tegen mij zijn".
„De Jongens beginnen nu een
beetje menselijk te worden, Henk
vooral ook omdat hij t op school
zo naar z'n zin heeft, maar Ma
rian is ln volle glorie bezig, daar
zijn we nog wel een Jaar of vyf
zoet mee. Ach, 't ls niet erg, lk
ben zelf ook nooit over de puber
teit heengekomen".
FENNY KOFFIJBERO
Een Londens ontwerp van Nicki Ross voor de zomen
een organza hoed met kokarde.
„Myn man vindt die stukjes
afgrijselijk. Trouwens iedereen
hier in huis vindt alles wat lk
schrijf afgrijselijk. De jongens
zouden het héél anders doen, ze
vinden 't vreselijk burgerlijk. Ach
het is natuurlijk niet leuk voor
ze zo geëxposeerd te worden".
Adriaan is nu van school af, hij
werkt. Carrière Interesseert hem
niet, hy wil alleen maar met rust
worden gelaten. Nu denkt hij aan
emigreren, we zitten namelijk met
een probleem: Adriaan is goedge
keurd voor de militaire dienst
maar hij wil niet. Hij ziet het nut
er niet van in andere mensen op
bevel neer te schieten". Ze aarzelt
even. „Ach, schrijf het ook maar
wèlop, want eigenlijk ben ik er
vreselijk trots op dat hij er zo over
denkt. En Henk heeft nu al aange
kondigd dat hij er ook niet over
piekert om in dienst te gaan
,JIenk ik heel anders dan
Adriaan, hij weet wat hij wil: in
de publiciteit. Hij zit nu op de
Academie voor Beeldende Kun
sten in Utrecht."
Aan de muur in de huiskamer
twee stukjes bruisende zee ge
schilderd door Henk toen hij
vijftien was.
De broers zijn enorm bevriend,
ze doen veel samen hoewel ze niet
klitten.
„Henk heeft nooit om klassieke
muziek gegeven, Adriaan wel, maar
nadat we eens een rock 'n roll plaat
voor hem hadden gekocht wierp hij
zich op de tlenersmuziek. Vooral
protestsongs, daar zijn we allemaal
weg van. Maar Adriaan draalt nog
wel eens klassiek, maar hij schaamt
zich er voor, geloof ik. 't Privéle-
ven van die kinderen ls één bonk
stekels".
schoon haar kopje rond van te
leurstelling wordt. De lekkernij
schijnt al op te zijn.
Pluis heeft via het doorgeefluik
de wijk naar de keuken genomen
om haar buit in alle rust te kun
nen oppeuzelen. Omdat ze een er
kende knoeipot ls en Nozem alle
slechte eigenschappen van haar zus
op haar voorpoot kent, volgt zij het
tijger kat je en gaat kruimels rapen.
Mimi likt haar snorharen en staart
de visite aan. „Wat een mooi dier
tje, zo diepzwart", zegt de bezoe
ker, düe beleefd wil blijven. Hij
accepteert het koekje dat hem als
schadevergoeding wordt aangebo
den en geeft Mimi een stukje. Ze
pakt het wel aan, maar legt het
dan minachtend voor haar poten
en gaat er diepzinnig naar zitten
turen. Het hondje watertandt. Hy
zou dat versmade stukje koek graag
pakken, maar hy weet wat er dan
gebeurt. Zyn neus smart by de
herinnering aan de gevolgen van
voortydig ingrijpen. Dus wacht hy
af, als het moet een uur.
„Daar komt wéér een poes en
nog een", stamelt de bezoeker. Na-
tuurüjk zyn het Pluis en Nozem,
die na de buitverdeling in de
keuken de kamer binnenwippen
voor de volgende koekronde. Ze
naderen Mimi, zien het stukje
liggen, en deinzen terug. Mimi
heeft even met de kop geschud
en dat la duldeiyke taal.
De bezoeker heeft zy'n hoed
naast zyn stoel gelegd, raakt uit
gepraat over het weer en probeert
nu zakeiyk te worden. Erg vlot gaat
het niet. Telkens dwalen zyn blik
ken naar het doorgeefluik, soms
ziet hy een kat tevoorschyn ko
men, soms verdwynen, maar hy
weet niet of het dezelfde of een an
dere ls. Mimi ontdekt opeens de
hoed, laat haar koekkruimel in de
steek en gaat ln de bol zitten. On-
mlddeUJk stuiven de twee tygertjes
op het brokje af, doch het hondje
is vlugger, wint de race en keert
tevreden terug naar zyn hoekje,
geeft onderweg Marian een kopje,
(dat heeft-ie afgekeken van de
poesjes) gaat weer slapen. Pluis en
Nozem verspreiden zich. Wanneer
de bezoeker zich gereedmaakt om
op te stappen en naar zyn hoed
Van boven naar onderent
Henk, Marian en Adriaan.
Vleesrolletjes
4 Magere, dunne runder- of
kalfslapjes 75 g. 50 k 75 g. bo
ter of margarine, 4 augurken,
peper, zout (peperkorrels, stukje
laurierblad)
De lapjes extra plat laten slaan
en inwrijven met zout en peper.
Op elk lapje een augurk plaatsen.
Het lapje oprollen en met wit ga
ren of touw vastvinden.
De boter of margarine bruin la
ten worden en de rolletjes in plm.
10 minuten aan alle kanten bruin
en gaar bakken. Minder mals vlees
20 £i 30 minuten nastoven ln de
afgemaakte Jus (met wat peper
korrels en een stukje laurierblad).
Deze krulden voor het opdoen
verwyderen en de Jus op smaak
afmaken.
Een bezoeker die voor de
eerste maal argeloos bij ons
binnenstapt, wacht altijd een
verrassing. Want de stoel
waarop hij wil gaan zitten is
al ingenomen door een slapen
de poes. De poes wordt ver
jaagd, de stoel even afgesla
gen en nu kan het bezoek
plaats nemen en zijn mening
over de weersgesteldheid
geven.
Op dat moment kiert de deur
open en komt een poes binnen.
De bezoeker kykt op, dan om.
Neen, de poes van de stoel is het
niet, die zit nu dromend voor de
haard, de pas binnengetreden flu-
weelpoot gaat er naast zitten en
begint de bezoeker wantrouwig te
fixeren. Deze glimlacht onzeker en
gaat voort met zyn exposé over
het weer in dit jaar, het vorige
jaar, het volgende jaar. Marian,
die visite heeft geroken en hoopt
dat het een bekende is met een
snoepje in de zakken, komt de ka
mer binnenstuiven. Op haar schou
der zit een poes. Ze geeft een
handje, de poes laat even de snor
haren trillen en Marian zegt:
„Dag mynheer, ik ben Marian. Dit
is Mimi".
Als goede gastvrouw presenteer
ik daarna thee-met een-koekJe.Het
gerammel van de koekjestrommel
heeft het hondje doen ontwaken.
Hy is een allemansvriend, vooral
wanneer er koekjes aan te pas ko
men. Plechtig begeeft hy zich naar
de visite en gaat mooizitten. De
bezoeker, vertederd, geeft het hond
je een stuk en schrikt zich een rot
je, want nu komen drie katten aan
rennen en drommen om zyn stoel.
„Lusten uw poezen koek?"
vraagt de bezoeker, die meende
dat katten vleeseters waren.
Pluis, wie het te lang duurt en
die vindt dat ze haar portie wel
heeft verdiend, springt op z\jn
schoot, slaat haar nagels in het
restant van het koekje en gaat
er triomfantelijk mee van door.
Haar zusje: abusievelijk Nozem
gedoopt, want ze is het beschei-
denste lid van de hele beesten
bende, houdt het langer vol, of-
Moederlijke
overpeinzing
