elefoon voor de dode
SCHEEP
MAANDAG SI JANUARI 1968 LEIDSCH DAGBLAD
6008m5ïW2W
nttldyk
Hoogke
Hooglai
Djibouti
opR<30*Od*
26 v I
27 to Llvarpoc
itlam* 28 Hi
WZW
DAGELIJKS
(Oopl/right Victor Oótlancn Ltd 1961)
28>
kom zien rijden, daarmee voetgan
gers een doodschrik op het lijf ja
gend. Smileys wagen beviel hem wel.
Hij hield van de pietluttige manier
waarop hy onderhouden was, de
praktische accessoires, spatbordspie-
gels en het achterultrijlicht. Het was
een Uin karretje. Hij hield van men
sen die voor hun spullen zorgden, die
afmaakten wat ze begonnen. Hij
hield van grondigheid en nauwkeu
righeid. Geen halfslachtigheid. Net
als die moordenaar. Wat had Scarr
gezegd? Jong", maar koud. Zo koud
als een kikker". Hy kende die blik,
en Scarr had hem ook gekend de
uitdrukking van volkomen negati
visme, die in de ogen van een jonge
moordenaar ligt. Niet de blik van
een wild dier, niet de grijns van een
maniak, maar de blik die het resul
taat 's van de allerhoogste bekwaam
heid, beproefd en bewezen. Het was
nog een stadium verder dan wat een
soldaat in oorlogstijd ervaart. Het
oog in oog staan met de dood in de
oorlog heeft vanzelf cynisme tot ge
volg; maar veel verder gaat de over
tuiging in het hart van de beroeps
moordenaar oppermachtig te zijn. Ja
Mendel had die blik al eerder gezien:
bij de man die los stond van de ben
de, met bleke ogen, uitdrukkingsloos,
ce man achter wie de meisjes aanlie
pen, over wie ze spraken zonder te
glimlachen. Ja, hy was beslist een
oer kou de.
Scarrs dood had Mendel bang ge
maakt. Hy liet Smiley beloven niet
naar Bywater Street terug te gaan,
wanneer hy uit het ziekenhuis ont
slagen werd. Met een beetje geluk
zouden ze denken dat hij dood was.
Scarrs dood bewees natuurlek één
ding: de moordenaar was nog steeds
in Engeland, erop uit alle sporen uit
te wissen. „Wanneer ik weer op de
been ben", had Smiley de vorige
avong gezegd, „moeten we hem uit
zijn tent lokken. Een paar stukjes
kaas neerleggen". Mendel wist wie de
kaas zou zijn: Smiley. Natuurlijk,
wanneer ze het bij het rechte eind
hadden wat betreft het motief, zou
er ook nog ander lokaas zijn: Fen-
nans vrouw. In feite, bedacht Men
del, pleit het niet in haar voordeel
dat ze niet vermoord is. Hij schaam
de zich zelf en richtte zijn gedach
ten op andere dingen. Op Smiley.
Een vreemde snuiter was Smiley.
Deed Mendel denken aan een dikke
jongen met wie hij op school ge
voetbald had. Kon niet lopen, kon
niet schrijven, was bijna stekeblind,
maar speelde als een duivel, nooit te
vreden voor hy zich helemaal leeg ge
speeld had. Placht ook te boksen.
Stormde altijd voorwaarts, wild met
zyn armen in het rond zwaaiend:
liet zich zelf halfdood slaan voor de
scheidsrechter er een eind aan maak
te. Verstandige knaap ook.
Mendel stopte bij een café voor
een kop thee en een broodje, reed
toen naar Weybridge. De Repertory
Schouwburg was in een straat met
eenricntingverkeer, waar parkeren
onmogelijk was. Ten slotte liet hij
zijn wagen bij het station achter en
wandelde terug het stadje in.
De voordeuren van de schouwburg
waren gesloten. Mendel liep naar de
zijkant van het gebouw onder een
stenen galerij. Een groene deur
stond open. Hij had duwstangen aan
de binnenkant en het woord .Ar
tiesteningang" stond er met krijt op
geschreven. Er was geen bel; een
flauwe koffiegeur kwam uit de don
kere, groene gang. Mendel stapte
naar binnen en liep de gang in. Aan
het eind daarvan vond hij een ste
nen trap met metalen leuning die
omhoog leidde naar een andere groe
ne deur. De koffiegeur was hier
sterker en hij hoorde het geluid van
stemmen.
X S T T X X
„Och, onzin, schatje, eerlijk. Wan
neer de cultuurgieren van ons ge
zegend Surrey drie maanden „Bar-
rie" willen zien, geef ze dat dan, zeg
ik maar. Het is of „Barrie" of „Een
Koekoek in het Nest", dat voor het
derde jaar gaat, en volgens mij haalt
„Barrie" met 'n neuslengte" dit
was de stem van een vrouw
van middelbare leeftijd.
Een klagende mannenstem ant
woordde: „Wel, Ludo kan toch altijd
nog Peter Pan spelen, niet waar, Lu-
do?"
Op dat ognblik opende Mendel
de deur. Hij stond tussen de coulis
sen van het toneel. Links van hem
was een stuk hardboard met onge
veer een tiental schakelaars gemon
teerd op een houten paneel. Een
dwaze rococo-stoel met verguldsel en
borduurwerk stond eronder voor de
souffleur.
Midden op het toneel zaten twee
mannen en een vrouw op tonnen te
roken en koffie t« drinken. Het de
cor stelde het dek van een schip voor.
Een mast met want en touwladders
stond in het midd<n van het toneel
en een groot kartonnen kanon wees
troosteloos naar een achterdoek met
zee en lucht erop.
Het gesprek werd afgebroken toen
Mendel op het toneel verscheen.
Iemand mompelde: „Mijn waarde, de
geest op het feest", en ze keken hem
alle drie aan en giechelden.
De vrouw sprak het eerst: „Zoekt
u iemand, meneer?"
„Neem me niet kwalijk dat ik hier
zo binnenval. Ik wou er eens over
praten abonnee van de schouwburg
te worden. Bij de club te komen".
„O ja, natuurlyk. Wat aardig",
ze' ze. terwijl ze opstand en naar
hem toeliep. „Wat alleraardigst". Ze
nam zijn linkerhand in allebei de
hare en drukte hem, deed tegelijk
een stap achteruit en strekte haar
beide armen in voile lengte uit. Het
was haar kasteelvrouwenpose La
dy Macbeth ontvangt. Duncan. Ze
boog haar hoofd wat opzij en glim
lachte meisjesachtig, pakte zijn
hand weer en leidde hem over het
toneel naar de coulissen aan de an-
re kant. Via een deur kwamen ze in
een klein kantoortje, waar oude pro
gramma's en affiches, schmink, val
se pruiken en schilderachtige onder
delen van matrozenuniformen kris
kras door elkaar slingerden.
„Hebt u onze pantomime gezien
dit jaar? „Treasure Island". Echt een
bevredigend succes. En daar zit
toch, wat strekking betreft, heel wat
meer in dan in die keukenmeiden
stukken, vindt u niet?"
Mendel zei: „Inderdaad", zonder
enig idee te hebben waar ze het
over had, toen z'n oog viel op 'n
stapeltje rekeningen, tamelijk netjes
op elkaar liggend en bijeengehouden
door een grote klem. De bovenste was
gericht aan mevrouw Ludo Oriel en
de betaling al vier maanden over tijd.
Ze keek hem listig door haar bril
aan. Ze was klein, donker, met rim
pels in haar hals en veel make-up.
De rimpels onder haar ogen waren
met schmink weggewerkt, maar het
effect was niet blijvend geweest. Ze
droeg een lange pantalon en een
slobbertrui waar kwistig met verf op
gemorst was. Ze rookte aan één stuk
door. Haar mond was groot en daar
ze haar sigaret precies in 't midden
ervan hield, recht onder haar neus,
vormden haar lippen een overdreven
bolle curve die de onderste helft van
haar gezicht verwrong en het een
knorrige en ongeduldige uitdrukking
gaf. Mendel dacht dat ze waarschijn
lijk lastig en bijdehand zou zijn. Het
was een opluchting te weten dat ze
haar rekeningen niet kon betalen.
(Wordt vervolgd)
Voetbal in Engeland
Chelsea heeft zaterdag bij de
Liverpool-supporters veel goed
gemaakt. De Londense club, die
de pupillen van Bill Shankly
vorige week verrassend wipte
uit het toernooi om de FA-Cup,
bewees datzelfde Liverpool nu
een grote dienst door concur
rent Burnley te verslaan.
Daar Leeds United, de andere run
ner-up, het in Sunderland tegen de
club van die naam niet kon bolwer
ken en evenals Burnley een 20 ne
derlaag leed, kon Liverpool via een
10 zege op Leicester City zijn voor
sprong aan de top van de league-
ranglijst tot vijf punten uitbouwen.
Liverpool heeft nu 41 punten, Burn
ley 36, Manchester Un. 34 en Leeds
United, evenals Tottenham Hotspur,
33.
Nieuws
In het nieuws waren zaterdag ge
passeerde en weer teruggekomen
sterren. Om met de laatste catego
rie te beginnen: bij Tottenham Hot
spur waagde Jimmy Greaves, sinds
30 oktober van het vorig jaar af
wezig door geelzucht, een come-back
na slechts veertien dagen training.
Het werd een succes. Tottenham
versloeg Blackburn met 40 en Jim
my scoorde éénmaal, ook al had hij
daar dan een strafschop voor nodig.
Voor Joe Baker en George Eastham
was het daarentegen een sombere
dag. Zij werden uit de Arsenal-ploeg
gelaten, maar de „Gunners" verover
den in Stoke toch de volle winst te
gen de City: 13. Fulham durfde
het aan, voor het eerst sinds 14 jaar.
aanvoerder Johnny Haynes te pas
seren en behaalde zonder deze gave
technicus een verdienstelijk gelijk
spel tegen Blackpool.
Bestorming
Liverpool bestormde bijna vijf
kwartier lang vergeefs de nagenoeg
uit de gehele ploeg bestaande Lei-
cester-verdediging, alvorens back
Chris La wier met een prachtige om
haal de spanning brak: 10, het
geen ook de einstand werd.
De jonge Chelsea-midvoor Peter
Osgood leverde opnieuw een opval
lende prestatie. Hij scoorde beide
goals tegen Burnley, het tweede met
een onhoudbaar schot na in een
lange dribbel vier man gepasseerd te
hebben. Steeds meer stemmen gaan
op, om hem een kans te geven in de
nationale ploeg, waarvoor nog altijd
geen geschikte aanvalsleider is ge
vonden.
Uitslagen
Aston Villa—Sheffield United 0—2,
BurnleyChelsea 12, Fulham
Blackpool 00, LiverpoolLeicester
City 10, Northampton townEver-
ton 02, Nottingham ForestNew
castle United 12, Sheffield Wednes
dayManchester United 00, Stoke
City—Arsenal 1—3, Sunderland—
Leed United 20, Tottenham Hot
spurBlackburn Rovers 40, West
Ham UnitedWest Bromwich Albion
4—0.
Zaal Abrahams uit Den Haag
heeft zondag in Amsterdam het
toernooi om de Entre-Nous-wissel-
beker gewonnen. De Haagse sabreurs
versloegen in de finale Zaal Adam
Bela uit Utrecht met 52.
Het Nederlandse zaalkorfbalteam
heeft zondag de interlandwedstrijd
tegen België in Antwerpen met 5—4
gewonnen. In Middelburg speelden
de jeugdploegen van beide landen
onbeslist: 11.
De 17-jarige Peggy Fleming werd
in Berkeley voor de derde maal in
successie Amerikaans kampioene
kunstryden. Peggy wordt beschouwd
als één van de grootste kanshebsters
voor het wereldkampioenschap, waar
in zij vorig jaar derde werd. Bij de
heren triomfeerde Scott Allen.
Posities Nederlandse
schepen
Miritcal Loptt 28 ta Antwarp
M.rk.b p 29 da Dardanallan
MVmt°Uoyd8pe28^bp°gBl.nco
P \NDA EN DE GRUBBEL
8740. O-ben jij het", zei Panda tegen de Directeur van de
Stichting ter Beschaving van het Onderontwikkeld Umbuli. „Eigen
lijk had ik dat wel kunnen weten. Dan deugt natuurlijk die hele
Stichting weer niet, ivant jij zult wel weer op bedriegerij zinnen!"
„Och kom nu toch, baaske hoe kunt ge mijn edele bedoelingen
zo miskennen!" riep Joris Goedbloed geschokt. „Ge hebt toch zelf
kennis gemaakt met een ingezetene van Umbuli? Moet ik Uw ge
heugen soms ivat opfrissen?"
En met deze woorden opende hij een kastje, waaruit orimiddelijk
de Grubbel te voorschijn kwam.
„Eng bah in kast, niet grapnou groot grap!" kondigde het we
zentje aan, waarna hij op zijn onnavolgbare wijze pret ging ma
ken. Terwijl het telefoonapparaat knarsend door zijn stevig gebit
vermalen werd, hervatte Joris: „Ziet ge nu? Zo gaat het nu toe
onder de Grubbels van Umbuli! En nu had ge toch niet gedacht,
dat we onze aanzienlijke talenten en gaven mogen beperken tot
het beschaven van dit éne gedrochtje? Och, gaan niet ook u de ril
lingen langs de fiere ruggegraat als ge bedenkt, dat er in het land
Umbuli een geheel volk van dit soort wezens tn dezelfde erbarme
lijke geestestoestand leeft? Moeten wij, beschaafden en gevorder
den, iliet de handen ineenslaan om hen allen te verheffen. Ja, ik
bid u; help mij in deze grootse taak. Namens het Stichtingsbestuur
heb ik de eer u tot secretaris te noemen!"
Panda was overtuigd en nam 'de eervolle benoeming natuurlijk
graag aan. Maar hij kon niet nalaten te vragen, of het niet een
beetje zonde was van de telefoon.
„Ach neen", verzekerde Joris; „wegens onze eenvoud kunnen we
nog geen aansluiting betalen, en het toestelletje dat ginds zijn
einde vindt, is uit de speelgoedhandel afkomstig."
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
14. Lie Ko bekijkt het doosje met een effen gezicht. Dan haalt
hij zijn schouders op en geeft het aan Rechter Tie terug. „Ja", zegt
hij, „zulke doosjes ziet men vaak op de markt. De schrijnwerkers
maken ze van resten hout. Handige dingen om je visitekaartje in te
bewaren. Maar ik kan u verzekeren dat ik nooit zo'n fraai exem
plaar zou kopen, versierd met een stuk echt oud jade! Nee, edel
achtbare, daar heb ik heus het geld niet voor!" ,JDan moet de man,
die gezegd heeft, dat hij het van u heeft gekocht, zich vergist heb
ben", zegt Rechter Tie bedaard. Hij steekt het doosje weer in zijn
mouw en vraagt: „Woont u hier helemaal alleen?" ,Ja, edelacht
bare. Ik ben altijd zo druk met mijn werk bezig, dat ik nooit aan
trouioen ben toegekomen. Hoe zou ik ook een gezin kunnen onder
houden? Ik heb als hulp een gesjeesde student. Yang heet hij. Die
komt elke dag en ruimt het huis een beetje op. Hij helpt me ook
met de verf en zo klaar te maken. Hij is zelf ook geïnteresseerd in
het schilderen, maar veel brengt hij er riog niet van terecht. Hij
woont op een zolderkamertje boven de kleermaker op de hoek hier.
Ik begrijp niet waar hij blijft vamnorgen. Hij had al lang hier
moeten zijnIk vrees dat hij ziek is".
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
432. Niemand begreep er meer iets van, toen aan het einde van
het touw, een kaart bleek te hangen.
„Waarrr is Brrram?" kraste Tutu.
„Waar is het emmertje?" riep Karo.
Maar Galgenaas en Gorgel hadden geen belangstelling meer voor
Bram en zélfs voor het emmertje. De twee samenzweerders vouw
den de kaart open en staarden met begerige ogen naar al die lijnen
en vreemde aanduidingen.
„Dat is 'm", zei Galgenaas.
„Zou die Brammetje Fok niet gauw een andere kaart hebben ge
tekend?" vroeg Gorgel.
„Hoe kom je erbij", vroeg Galgenaas verontwaardigd. „Hoe moet
hij daar onder in die waterput aan dit perkament zijn gekomen
En aan inkt? En hoe kan hij in die korte tijd zo'n ingewikkelde
kaart hebben getekend? En al die lijnen?
Hij had gelijk, want al was Bram de beste tekenaar van de wereld
geweest, dan nóg zou hij lettertjes niet zo keurig hebben geschre
ven?"
Tutu en Karo wisten maar al te goed, dat Bram dan al een goed
zeeman mocht zijn, maar dat tekenen niet zijn sterkste kant was.
Het kon dus niet anders dan de echte kaart zijn. Maar waarom
gaf Bram die zomaar aan de boeven? En waarom kwam hij zelf
niet terug?
Tankvaart
Zeesleepvaart
