elefoon voor de dode
va SCHEEPS
ERICHTEN
Mïmtr
NOURILAX
AL VOOR f4990:
RIJDT U IN EEN
VOLKSWAGEN 1200A
sfe-y-èr..
j.TERDAG 22 JANUARI 1969
LEIDSCH DAGBLAD
[dagelijks
T S x
(Oopyright Victor QdOancx Ltd 1961
11)
gcarr liep langzaam om naar de
jdere kant van de wagen.
^Stap eens in", zei hy.
Mendel ging achter het stuur zitten
deed het portier aan de andere
mt van het slot. Scarr ging naast
en zitten. Ze staken het licht niet
heb hier een aardig zaakje",
Scarr rustig, „en de verdiensten
i klein, maar regelmatig. Of dat
üren ze tot die snuiter kwam op-
|en".
,Welke snuiter?"
'Rustig aan, smeris, laat met uit
aten. Dat was vier jaar geleden,
geloofde niet in het kerstmanne-
tot ik hem ontmoette. Hy zei
t bij een Hollander was die in
F imanten deed. Ik wil niet beweren
kik geloofde dat het zuivere kof-
was, want jij bent niet gek en
evenmin. Ik heb hem nooit ge-
aagd wat hij deed en hij heeft het
i nooit verteld, maar ik vermoed-
dat hij smokkelde. Geld als water
d hij, en hij strooide het rond als
aren ln de herfst. „Scarr", zei hij.
t oent een zakenman. Ik hou niet
naan de weg timmeren, heb ik
»it gedaan, en ik hoor dat jij
b hetzelfde slag bent. Ik heb een
igen nodig. Niet om te houden,
aar om te lenen". Hij zei het niet
dezelfde woorden, door zijn koe-
L. jinnen,
J land V(x
tai eens over de brug". „Wel", zei
j „ik ben nogal schuw. Ik wil een
en die niemand kan achterha-
wanneer ik bij voorbeeld een
igeluk zou hebben. Koop een wa-
Scarr, een mooie ouwe
gen met een goeie motor erin.
wp hem op je eigen naam", zei hij,
hem achter de hand voor
Hier is vijfhonderd pond om te
n twintig pond per
onderhoud en stalling.
I Je krijgt een vergoeding Scarr,
elke dag die ik hem gebruik,
ir ik ben schuw, zie je, en je
t me niet. Daar is het §eld voor",
hij. „Dat is omdat Je me niet
III zal die dag nooit vergeten. Het
raadt pijpestelen en ik stond aan
IjÏMrawe taxi te prutsen die ik van
Went in Wandsworth had. Een
itoaker kreeg nog veertig pond
I me en de prinsemarij zat me
iter de broek over een wagen, die
op de kop getikt en in Clapham
de hand gedaan had".
Bcarr haalde diep adem en liet die
ontsnappen met een air van
aische berusting.
Ju daar stond hij over me heen
m bogen als mijn eigen geweten en
id rooide ouwe bankbriefjes over
uit of het verlopen totoformu-
ren waren".
l!; .Hoe zag hy eruit"? vroeg Mendel.
3*,'Tamelijk jong was hij. Een grote,
ade vent. Maar koud zo koud
een kikker. Na die dag heb ik
rn nooit meer gezien. Hij stuurde
i brieven welke in Londen gepost
iren en getypt op heel gewoon pa-
r. Alleen maar „Zet hem maan-
I pvond klaar", „Zet hem donder-
rL^ gavond klaar", enzovoorts. We
dden het allemaal geregeld. Ik liet
idt wagen buiten op het terrein staan,
1 een volle tank en helemaal o.k.
zei nooit wanneer hy terug zou
Bracht hem tegen de avond of
te ug, liet de lichten aan en
portieren gesloten. In de zijzak
OORSPRONKELIJKE ROMAN
DOOR JOHN LE CARRE
X Y T sr
deed hy dan een paar pond voor el
ke dag die hij weg geweest was".
„Wat gebeurde er wanneer er iets
ders gegrepen werd"?
„We hadden een telefoonnummer.
HU zei me op te bellen en naar een
naam te vragen".
„Welke naam"?
scheef liep, wanneer je voor iets an-
„Hij zei me dat ik er een moest
kiezen. Ik koos Blondje. Hy vond het
niet erg grappig, maar we hielden
het erby. Primrose 0098".
„Heb Je het ooit gebracht?"
„Ja, een paar jaar geleden moest
ik voor een dag of tien naar Mar
gate. Ik dacht dat ik het hem maar
beter kon laten weten. Een meisje
nam de telefoon aan zo te ho
ren ook een Hollandse. Ze zei dat
Blondje in Holland was en dat ze
de boodschap zou aannemen. Maar
later nam ik de moeite niet meer".
„Waarom niet"?
„Ik begon de zaak door te krijgen,
zie je. Hy kwam regelmatig eens per
veertien dagen, de eerste en de derde
dinsdag, behalve in januari en fe
bruari. Dit was de eerste keer dat hy
in januari kwam. Gewooniyk bracht
hij de wagen donderdags terug, 't Is
vreemd dat hy vanavond terugge
komen is. Maar dit is natuuriyk het
eind van de grap, niet?" Scarr hield
in zün enorme hand het stuk brief
kaart dat hy van Mendel overgeno
men had.
„Sloeg hy wel eens over? Bleef hy
langere periodes weg?"
,,'s Winters kwam hij minder. In
januari nooit, evenmin als in februari
zoals ik al zei".
Mendel had nog steeds de 50 pond
in zyn hand. Hy gooide ze op Scarrs
knieën.
„Denk maar niet dat je geluk
hebt. Voor tien keer zoveel zou ik
niet in je schoenen willen staan. Ik
kom terug".
Meneer Scarr scheen bezorgd.
,:Ik zou niet doorgeslagen hebben",
zei hü, „maar ik wil nergens in be
trokken raken, zie je. Niet als het
land ervan kan ïyden, nietwaar
meester"?
„Zeg, schiet op", zei Mendel. Hy
as moe. Hy nam de briefkaart te
rug, stapte uit de wagen en liep naar
het ziekenhuis.
In het ziekenhuis was geen nieuws.
Smiley was nog steeds bewusteloos.
De C.I.D. was gewaarschuwd. Men
del kon maar beter zyn naam en
adres achterlaten en naar huis gaan.
Het ziekenhuis zou bellen zodra er
nieuws was. Na lang heen en weer
praten kreeg Mendel van de ver
pleegster de sleutel van Smileys wa
gen.
OVERDENKINGEN IN EEN ZIE
KENKAMER
Hy haatte het bed als een drenke
ling de zee. Hy haatte de lakens die
hem omsloten hielden zodat hij
handen noch voeten bewegen kon.
(Wordt vervolgd)
Bent u zeker van een Volkswagen tót-
en-mèt.
MET de degelijke noeste VW-lueht-
gekoelde motor achterin. De motor die
u nooit in de steek laat. Bij welk weer
u ook atart.
MET de uniek beschermende, vier
voudige laklaag.
MET de sterke, gladde, dichte bodem
plaat.
MET de hoge topsnelheid, die tegelijk
kruissnelheid is (voor hoge gemiddel
den I).
MET de altijd voor u klaar staande
VW-service (goedkoop in onderhoud,
reparatie en onderdelen».
MET de hoge Inruilwaarde.
MET ruimte voor vijf.
METmaar maak even een afspraak
met uw VW-dealer voor een (vrij
blijvende) proefrit In deze V.W. va.
f 4990,-. Dan merkt u zélf dat de
Volkswagen 1200 A een V.W. is met
met met
Tót-en-mètl
Verbetering in
positie van
Rsssische joden
De voorzitter van de liga voor de
rechten van de mens, de gewezen
Franse minister Mayer, heeft in Mi
laan gezegd dat in de toestand van
de joden in de Sowjet-Unie de afge
lopen twee jaar verbetering is geko-
Zo geniet bijvoorbeeld het enige
toegestane joodstalige tijdschrift
thans grotere vrijheid. Ook in het
theaterleven zyn hoopgevende symp
tomen waar te nemen. Registratie
van godsdienstbeoefenaars heeft niet
langer plaats en economische proces
sen waarby vroeger dikwijls joden
Resten ontdekt van
een eeuwenoude
wolkenkrabber
Oudheidkundigen die opgravingen
doen bij de oude stad Petra (Jorda
nië) hebben de resten ontdekt van
een wolkenkrafcfoer-in aanbouw die
meer dan 2500 jaar oud is.
Bij de opgravingen is een huls van
zes verdiepingen bloot gekomen naast
de huidige villa van de president ln
het dorp Baidah. Het gebouw dateert
uit het neolitische tijdperk en werd
naar schatting 680 jaar voor Christus
gebouwd.
Uit andere opgravingen bleek dat
de bewoners van Petra hun doden
onthoofden voordat zij begraven wer
den. Verder werden instrumenten
van been, parels en paarlen orna
menten gevonden, die wijzen „op een
zeer ver gevorderde besohaving".
PINDA EN DE GRUBBEL
8733. Het is best mogelijk dat de Mbanga-Wanga in frisse
toestand een edele vrucht is: Maar wat Panda nu door de gierende
Grubbel in het gezicht gewreven kreeg, verkeerde in staat van ont
binding en was onsmakelijk genoeg om hem totaal zijn goede hu
meur te laten verliezen.
„Bah, wat een nare boel is het hier!" riep hij, zodra hij in staat
was weer iets te roepen. „Ik heb er genoeg van! Ik heb genoeg van
dat vervelende kereltje met zijn flauwe grappen! En ik heb ook ge
noeg van jou, Joris! Je bent een dief en je bent weggelopen uit je
betrekking en dan ben ik nog verantwoordelijk voor je ook
„Och, baaske laat u dat toch niet bedroeven"merkte Joris Goed-
werkgever, de Opzichter Vanondere, geheel
uit de weg geruimd zijn. Ik heb mijn lesje geleerd, geloof mij;
voortaan bewandel ik onwankelbaar het pad der deugd arm,
maar eerlijk, een voorbeeld voor allen, zodat latere geleerden ge
schiedkundigen lovend over mij zullen schrijven. En wat de zoge
heten Grubbel betreft ik heb hem zojuist mijn nederige woning
zien verlaten, dus misschien mogen we hopen dat we van hem niets
meer zullen vernemen
Die hoop ging niet in vervulling: want onverwacht klonk van
Si
oop ging nie
vlakbij, het
lullingwant onverwacht i
en knerpend geluid van
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
7. Rechter Tie heeft het ebbenhouten doosje opengemaakt. Hij
laat het doosje aan Tsjiao Tai zien en zegt verwonderd: „Dat is
zonderling! Het is helemaal leeg!" Tsjiao Tai kijkt beduusd naar
het lege doosje. ,JJaar begrijp ik niets van, edelachtbare! Ik heb
toch duidelijk iets horen ritselen!" De rechter houdt het doosje bij
zijn oor en schudt het. „Ja", zegt hij. Jk hoor het ook. Heel duide
lijk zelfs. Dat betekent dat er ergens in dit doosje een geheim laatje
of zo moet zitten. Of misschien wel een dubbele deksel". Rechter
Tie bevoelt het doosje aan alle kanten terwijl Tsjiao Tai gespannen
toekijkt. „Nee", zegt de rechter, „aan het deksel en aan de zijkanten
is niets bijzonders te zien. Maar de bodem schijnt bijzonder dik,
voor zo'n klein doosje". Hij klopt op de onderkant en gaat dan
voort: „Ja, waarachtighet klinkt hol!" „Er zit een dubbele bodem
in!" roept Tsjiao Tai uit. „Ja, het geritsel komt inderdaad uit de
bodem, Tsjiao Tai. Maar hoe krijgen we die open?" „Zal ik mijn
dolk in die reet steken, edelachtbare?" „Nee, laat me eerst probe
ren de geheime veer of zo te vinden".
Rechter Tie bevoelt de zijkanten van het doosje voorzichtig met
zijn vingers. „Aha, hier bevindt zich een kleine oneffenheid Er
springt een laatje open. De Techier vangt het kleine stukje papier
dat er uit valt, in zijn hand op.
werkt zacht en zeker bij verstoppingsproblemen
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMET JE FOK
425. Nu de zaak eenmaal met de barones was besproken verloor
de voortvarende Brammetje geen ogenblik en na een voorspoedige
reis naderde hij Plexicana.
Het ivas daar, dat hij plotseling door een dikke, kleffe mist werd
overvallen. Je kon nog net een hand voor je ogen zien, maar dan
moets je hem wel dichtbij houden. Tutu zat in de mast als uitkijk.
Karo hield de zee in de gaten om te weten, wanneer het loater in
rotsen overging, en Brammetje blies op de misthoorn.
Weemoedig klonk het geluid van de hoorn over het loater.
En ergens in die grijze duisternis sperden twee mannen de oren
wijd open.
Beetje bijsturen. Gorgel", zei de vu
dat daar de man is die ivij zoeken".
n, die voorin stond. „Ik denk
„Bram Fok, vast en zeker", zet de eerste weer.
De opmerkzame lezer zal hebben begrepen, dat de mannen Gor
gel en Galgenaas heetten. Maar wie begrijpt, hoe zij wisten dat
Brammet Fok in de buurt was? Zou dat briefje aan de poot van
de postduif daar iets mee te maken hebben?
,?Vc
ïwrs..
af !o*r Vi
Will—Imln. 2f -
Lowestoft n Ply-
«Tan? bslTn».
2,t sar.-snL
