voor de dode
€k
SCHEEPS
ERICHTEN
SHHrsLs
VEZENO
Het cebuto
zomer pro
gramma 63
is uit!
vraag het
aan bij
y Cebuto
tEwèZir.iviffi.-.'B
LEIDSCH DAGBLAD
OORSPRONKELIJKE ROMAN
DOOR JOHN LE CARRÉ
0ight Victor Góllancz Ltd 1961)
2* "S 3?
'S
de eerste zetten deed,
'tijj al te moe geweest en zijn
tf groot om de handschoen
.semen. Hij nam aan dat El-
w-jian haar man had vermoord,
daar de een of andere re-
ir had, maar het interesseer -
i niet meer. Het probleem
niet meer: verdenking, er-
intuïtie, gezond verstand
baston waren dat geen delen
werkelijkheid. Papier was
■üjüieid, ministers waren het
jjral die van binnelandse za-
'jt Dienst hield zich niet bezig
rage indrukken van een van
denaren, wanneer die met het
beleid in conflict kwa
den van de carrière van Geor-
ïiley met het leven van Sam
zelde hij. „Nee, dank u. Wilt u hem
dit pakje alstublieft geven?" Hij gaf
hem het pakje met de schone was
en liep de trappen weer af naar zijn
wagen. Hü wist dat hij werd nage
keken. Hij startte de wagen, keerde
en reed Sloane Square op zonder een
blik te werpen in de richting van
zijn buis. Hij vond een parkeerplaats-
je in Sloane Street, zette zijn wa
gen neer en schreef snel in zijn
agenda zeven nummer op. Die waren
van de wagens die in Bywater Street
geparkeerd stonden.
Wat zou hij doen? Een politieagent
aanhouden? Wie de man ook was,
hij zou nu waarschijnlijk wel ver
trokken zijn. Bovendien waren er
andere dingen om rekening mee te
houden. Hij sloot de wagen weer af
en stak de straat over naar een tele
fooncel. Hij belde Scotland Yard op,
kreeg
Dr. Jos Wouters in
compositie-jury
Dr. Jos Wouters, voorzitter van de
Stichting Donemus (bibliotheek en
uitgeverij van hedendaagse Neder
landse muziek) en hoofd van de af
deling muziek van Radio Nederland
Wereldomroep, is door het Sympho-
nie-Orkest „Sodre" uit Uruguay uit
verkoren om zitting te nemen in een
internationale jury voor de Latijns-
had hem nog nooit eerder
Groot, blond, knau. om en
ie vijfendertig. Een lichtgrijs
ft overhemd en zilverkleurige
- gekleed als een diplomaat,
ömtser of een Zweed. Zijn lin-
Nl nonchalant in d<* zak
jn jasje.
ley keek hen. varantschuldi-
n.
rifmiddag. Is meneer SmtTey
leur werd nu helemaal ge-
Een korte pauze.
'iltu niet binnenkomen?"
fractie van een seconde aar-
Ter wijl Mendel water opzette en
met kopjes en schotels begon te
rammelen, vertelde Smiley wat er in
Bywater Steet gebeurd was. Toen hij
zijn relaas beëindigd had. keek Men
del hem een hele tijd zwijgend aan.
„Maar waarom vroeg hij je bin
nen te komen?"
Smiley knipperde met zijn ogen
en kleurde een beetje. „Dat heb ik
me ook afgevraagd. H^i bracht me
even van mijn stuk. Gelukkig had
ïi het pakje bij me".
Hij nam een slok thee. „Hoewel
ik niet geloof dat hij er met dat pak
je Invloog. Het is mogelijk, maar
ik betwijfel het. Ik betwijfel het
zeer sterk".
(Wordt vervolgd)
VERZEKERT
ZIEKENHUISKOSTEN
Reisbureaus
Leiden, Doezastraat 30-32,
tel. 25971 en de kantoren van
LISSONE-LINDEMAN.
P 4 ND A EN DE GRUBBEL
8727. Door de grol van de Grubbel hadden Panda en Joris
Goedbloed een lelijke val gemaakt, zodat hun humeuren niet al te
zonnig waren. Dat werd er trouwens niet beter op toen juist op dit
ogenblik een kwade nieuwkomer binnen kwam stormen nie
mand minder dan Opzichter Vanondere van het haventerrein!
„Schurken! Oplichters!" riep deze. „Ik heb me suf gezocht om
jullie te vinden, maar nu heb ik je dan toch! Ik begrijp er alles
van! Jullie zijn een complot met zijn beiden! Praatjesmakers!
Waar het je om ging, dat was het stelen van de fijne Mbanga-
Wanga vruchten, maar ik moet ze terug! Onmiddellijk! En dan
gooi ik de zaak ook nog voor de politie! Dan zullen we eens zien
hoe diè er over denkt
„Kalm toch, kalm toch, mijn beste opzichter!" vermaande Joris.
„Rustig overleg is immers te verkiezen boven dolle drift. Ge maakt
op mij de indruk van een persoon met véél te hoge bloeddruk, wien
onaangename ervaringen boven het hoofd hangen
,M\j hangt niets boven het hoofd begon de opzichter nog
te roepen; maar dat kwam omdat hij niet op de Grubbel had gelet.
Met een merkwaardige begaafdheid om zich langs het plafond te
bewegen had dit pretmakertje een kleine bevestiging losgewerkt
en de gevolgen bleven niet uit. Terwijl de getroffen havendeskun-
dige ter aarde stortte, lachte de Grubbel hartelijk, en nog niet eens
in zijn vuistje.
RECHTER TIE EN HET SPOOK VAN DE TEMPEL
1. In de heuvels buiten de oostpoort van de grensstad Lan-fang
klooster, de Tempel der Purperen Wolken. Vroeger
die het Chinese Keizerrijk met de Boeddhistische
len-Azië verbond, nog over Lan-fang. 'Een groot
had zich daar gevestigd, maar omstreeks 670,
g als magistraat naar Lan-fang kwam, ivas de
al sedert jaren naar het noorden verlegd.
aan de Tempel der Purperen Wolken verminder-
telhal raakte in verval. Toen Rechter Tie in Lan-
fang aankwam, waren de meeste nonnen reeds naar elders vertrok
ken en haast niemand bezocht de tempel meer.
Toch bevinden zich daar in het diepst van een zomernacht twee
bezoekers. Zij staan bij de oude waterput, in de verste hoek van de
verwaarloosde tempeltuin. De vrouw fluistert: „Niemand komt hier
meer, het lijk is daar beneden in de put veilig opgeborgen.
Waarom gooi je het hoofd er ook niet in?" De man schudt zijn
hoofd. „We mogen geen enkel risico nemen, liefste. Ik begraaf het
ergens in het bos. Ik zal ,£tïl!" sist zij. ,Zie je die witte
schim daarginds? Een meisje klein en tenger ^Nonsens!
Zij is morsdoodVooruit, we moeten nu weg
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE POK
419. Als Bram er de kans voor had gekregen zou hij graag aan
de vremde artiest hebben gevraagd, waarom deze het papiertje op
zijn tafeltje had achtergelaten.
Maar de kunstenmaker liet hem er geen gelegenheid toe.
Met razende snelheid rende de man weg door de straten, verwon
derd nagekeken door de mensen, die hem zagen voorbijkomen.
Een tijdje bleef Bram ernstig naar het briefje turen.
Weet je", zei hij eindelijk, „ik ben tot een besluit gekomen. Het
is véél te gevaarlijk om dat briefje open te maken en het is dus
verreweg het beste om het weg te gooien."
„Prrrecies", krijste Tutu opgelucht.
,Maar éérst moet ik het lezen", zei Brammetje en hij vouwde het
papiertje snel open. Er gebeurde niets. Het briefje was een geiooon
briefje, waarop een paar gewone regels stonden, die door Bram
hardop werden voorgelezen
„Dringend. Kom vanavond om tien uur op de hoek van de Peper
straat en de Zoutstraat. Wachtwoord: Wollensokkenweer".
Riet 14 v Groningen te Rotterdm
Rilo An p 13 Texel n Rostock
