„MC08D IS KINDERSPEL"
JUNGHANS
Vreemde
eend in
de bus
Mr. Van Hall blijft
in Amsterdam
LEIDSCH DAGBLAD DONDERDAG 23 DECEMBER 1965
„De Juffrouw is ook uit".
Luke greep haar bij de schouders.
„Welke kant op? Waar zijn zij
heen?"
Zij keek hem met open mond aan.
„Zij moeten de achterdeur uitge
gaan zijn. Ik zou ze gezien hebben
als ze de voordeur uitgegaan waren,
want daai ziet de keuken op uit".
Zij volgde hem, toen hij de deur uit
rende, het kleine tuintje in, en ver
der naar buiten. Daar stond een
man een heg te snoeien. Luke ging
naar hem toe, en stelde hem een
vraag, terwijl hij moeite deed zijn
stem normaal te doen klinken.
De man zei langzaam: „Twee da
mes? Ja. Een poosje geleden. Ik zat
te eten tegen de heg. Ik geloof niet
dat ze mij gezien hebben".
„Welke kant zijn ze op gegaan?"
Hij deed een wanhopige poging
zijn stem normaal te doen klinken.
Toch keek de ander enigszins ver
baasd, terwijl hij langzaam ant
woordde:
„Die weiden door Die kant op.
Waarheen zij verder gegaan zijn,
weet ik niet".
Luke bedankte hem en begon hard
te lopen. Zijn gevoel dat dit dringend
was, nam nog toe. Hij moest ze in
halen hij moest! Misschien was
hij wel volslagen gek. Naar alle
waarschijnlijkheid maakten zij maar
een wandelingetje voor de gezel
ligheid, maar iets in hem dwong
hem zich te haasten. Sneller!
Hij stak de twee weiden1 over en
bleef even aarzelend staan op een
landweg. Waarheen nu?
En toen hoorde hij die kreet
zwakjes, verweg, maar onmisken
baar
„Luke help".
(Wordt vervolgd)
Zo mooi als deze
hebben wij nog
zesennegentig keukenklokken
U -moet kunnen kiezen. Daarom maakt
Junghans uurwerken in zon grote en
imaakvolle verscheidenheid. Een daarvan
is beslist de keukenklok die u zoekt.
1^1 de mooiste tijd
De dienstdoende postbode, die gis
terochtend vroeg de brievenbus in
het hoofdpostkantoor in Driebergen
inoest lichten, kreeg de schrik van
zijn leven toen hy een levende eend
in de postbox aantrof. Het dier, dat
thuishoort in een nabijgelegen vij
ver, was vermoedelijk ontsnapt en
's avonds of 's nachts door kwa
jongens in de voor pakketpost be
stemde bus, die zich in de hal van
het postkantoor bevindt, gedeponeerd.
De geposte brieven zijn door het
angstige beestje danig bevuild en
moesten dan ook door tante pos met
water en eeep weer wat toonbaarder
worden gemaakt.
(Van onze Amsterdamse
correspondent)
Zoals vrij algemeen in de hoofdstad
werd venvacht, zal burgemeester mr.
G. van Hall (61) zich niet kandidaat
laten steller, voor het voorzitterschap
van de Eerste Kamer. Zijn besluit
hiertoe deelde hij gistermiddag mee
aan het begin van een raadsvergade
ring. „Met grote voldoening kan ik u
zeggen, dat ik nog ruim 3 jaar bur
gemeester van Amsterdam hoop te
blijven", zei hij. Burgemeester Van
Hall zei verder, dat hij aanvankelijk
op advies van zijn huisarts had ge
meend rustiger te moeten gaan wer
ken. Het resultaat van de laatste on
derzoeken is echter zo gunstig, dat hij
tot zijn 65ste jaar burgemeester zal
blijven. „Misschien als lastige burge
meester in een lastige stad", aldus
mr Van Hall. Zijn verklaring werd
door de raad enthousiast ontvangen.
„Bravo. Je weet wat je hebt, maar
niet wat je krijgt", riep WD's Truus
WijsmullerMeyer.
Mr. Van Hall begon zijn verklaring
met zijn vreugde uit te spreken over
het feit, dat de Tweede Kamer het
wetsontwerp-Bijlmermeer heeft aan
genomen. „Deze beslissing geeft mij
het gevoel van een opnieuw beginnen.
Wij staan voor de boeiende en zware
opgave de Bijlmermeer vol te bouwen.
Ik hoop nog ruim 3 jaar aan deze
nieuwe opgave mee te kunnen wer
ken", zei hij.
Oorspronkelijke detective-roman
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
door AGATHA CHRISTIE
Nederlandse
schepen
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
(01. De mannen op de steiger keken er wel vreemd van op, dat
de zeeman, die zij voor Knoesteveger hielden, plotseling een thee
doek om het gezicht had gebonden. Maar de vermomde Brammetje
kreunde en steunde, deed oj hij onder een heftige pijnscheut in
elkaar kromp en zei tenslotte:
„O, mijn verstandskies!"
„Je stem klinkt anders", zei één der mannen.
Kan je nagaan, wat een pijn het doet", sprak Brammetje.
Dat ivas voldoende om zelfs het kleinste beetje argwaan te sussen.
,Jiet eerste deel van het grote plan is geslaagd", zelden de man
nen tevreden. „We hebben een schip, dat niemand kent. Maar nu
komt het belangrijkste nog, Knoesteveger"
,J)at zal ook wel lukken", zei Bram zèlfverzekerd. Wat er ging
gebeuren, wist hij wel niet, maar daar zou hij ongetwijfeld wel
achterkomen. Hij sloeg een aanbod om met een nijptang zijn zere
kies te trekken vriendelijk af.
„Eerst 't werk en dan 't meisje", zei hij plichtsgetrouw, wat door
de anderen mooi werd gevonden. Dadelijk begonnen zij achter de
Kokanje een vaartuig te binden, dat Bram met grote verbazing her
kende.
Het was een kandelaar van enorme afmetingen.
P iNDA EN DE GRUBBEL
879. Jolliepop was wat onthutst toen Panda het zo voor Joris
Goedbloed opnam.
,Jdaar wij weten toch", zei hij, „dat wij met deze slinkse persoon
hoogst moeilijke ervaringen gehad hebben
,J)at kan wel zijn", riep Panda boos, „maar deze keer had hij nog
echt niets lelijks gedaan. Ik ga naar de politie! Ik zal voor hem
pleiten!"
En zo sprekend stapte hij de deur uit, waarbij hij Jolliepop vol
angstige voorgevoelens achterliet.
Panda ging dus regelrecht naar het politiebureau en nog voordat
hij daar binnen ging hoorde hij al uit de grondvesten van dit eer
biedwaardige bouwwerk een jammerlijk geluid opstijgen, dat niet
anders kon zijn dan het weeklagen van een gekerkerde.
„Och, och, als mijn vader me zo eens moest zien klonk
het„de familie te schande gemaakt, het blazoen bezoedeld.
„Kom, Joris, zo erg is het nu ook weer niet!" riep Panda opge
wekt door het tralievenster want dat de klager Joris was, leed
geen twijfel.
„Kop op! Schaft tijd, schaft raad!"
„Wie spreekt hier tegen een hongerige over schafttjd?' vrouj Joris
gekwetst. Ach, dacht ik het niet. dat is Panda. °en zogenaam
de vriend, die. zdch niet ontziet zijn oude weldoener in diens onder
gang te komen honen
Mevrouv Humbleby zei: „Hono
ria Waynflete is een zeer slechte
daar ben ik zeker van! O,
wel dat u my niet gelooft!
s ooi* niemand die Lavinia
|inkerton geloofde.
Maar wy voelden het allebei. Ik
•loot dat zy er meer van wist dan
U moei niet vergeten, mijn,
r Fitzwilliam, dat een vrouw
ie niet gelukkig is, tot vreselijke
ingen in staat is."
Luke zei zacht: „Dat kan wel
||n, 'a."
Mevrouw Humbleby zei vlug:
P gelooit my niet? Och, waarom
ook? Maar ik kan de dag
niet vergeten waarop John
an haar huis kwam met een ver-
unden hand, hoewel hy zei dat het
Iets bijzonders was, alleen maar
en schram."
Zij wendde zich om.
„Dag meneer Fitzwilliam. Ver-
eet alstublieft maar wat ik zoeven
eb gezegd. Ik wel mij helemaal
iet goed de laatste tyd".
Luke keek haar na. Hy vroeg
Ich af waarom mevrouw Humble-
y Honoria Waynflete een slechte
noemde. Waren dokter Hum-
rn Honoria Waynflete met
ikaar bevriend geweest, en was
doktersvrouw daarom Jaloers?
Wat had zy ook alweer gezegd?
was ook niemand die Lavinia
inkfciton geloofde". Dan moest La-
inia Pinkerton iets omtrent haar
ermoedens aan mevrouw Humble-
hebben verteld.
Meteen herinnerde hy zich dat
esprek in de treincoupé, en
worgde gezicht van de aardige
ude dame. Hy hoorde weer di<
rnstlge stem zeggen: „Zo'n eigen-
ardige, gevaarlijke blik bestaat!'
h nij zag weer de manier waar
naar eigen gezicht veranderd
i, aasof zy heel duidehjk iets
r haar geestesoog gebeuren zag,
en enke- ogenblik, zo dacht hy,
haar gezicht heel anders ge-
eest, met weggetrokken lippen,
idat haar tanden zichtbaar wer
en, en een vreemde byna genot-
jlle blik in raar ogen.
Plotselir g dacht hyMaar ik heb
is iemand precies zo zien kyken
met dezelfde uitdrukking Nog
iaar heel heel kort geleden
fa^oter? Vanmorgen! Natuuriyk!
ïffronw Waynflete, toen zy by
iar tnuls naar Bridget keek.
En meteen, plotseling, kwam er
Hg een herinnering by hen. op.
an vele jaren geleden. Hoe zyn
|ute Millifred gezegd had: „zy
lek wel volkomen ideoot, lieve
md!" en voor een enkel ogenblik
ad haar eigen normale, vriende-
[ke gezicht een uitdrukking gehad
van een idioot, een imbeciel
Lavinia Pinkerton had het geheid
r?r de uitdrukking die zy had ge
op het gezicht van een man
ee, op iemands gezicht. Was het
logelijk dat, door haar levendige
Tbeeldingskracht, haar gelaat,
m seconde maar, de blik die zy
taien had de blik van een
die zyn volgende slacht
er aankijkt had weergegeven?
Zich maar half bewust van wat
0 deed, versnelde Luke zyn pas,
sloeg de richting in van het
als van juffrouw Waynflete.
Een stem in zyn brein herhaalde
eeds maar weer:
Nitt eer man zy heeft hele-
aal niet gezegd dat het een man
as maar zij heeft dat nooit
o hemel, ben ik dan he-
gea? Het is toch niet mo-
wat ik denk het is toch
niet mogelijk het zou he
niet kloppen Maar ik
naar Bridget. Ik moet weten
goed met haar is Die
die vreemde, lichte amber-
ogen. O, ik ben gek! Ik
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN HET LANDHUIS
51. „Als Rechter Tie dan later hier een onderzoek komt instel
len" vervolgt Pao, terwijl hij zelfvoldaan in zijn handen wrijft, dan
zal zelfs hij niets vinden dat zijn argwaan opwekt!" Pao keert zich
tot zijn handlanger en zegt kortaf: .fllaak hun voeten los! De beide
heren hebben hier zolang stil gelegen, stel je voor dat ze eens kou
de voeten zouden krijgen! We gaan nu een gezonde wandeling met
hen maken!" Wanneer „Yie" de voeten van Rechter Tie en Tsjao
Tai heeft losgemaakt, drijven ze hun gevangenen voort door een
moet wel gek zyn! Whitfield is de
misdadiger! Hy moet het zyn. Hy
heeft het byna met zoveel woorden
gezegd!
En nog steeds als in een nacht
merrie, zag hy juffrouw Pinkertons
gezicht, en hoe het even een poging
deed iets afschuwelyks voor te stel
len, iets dat niet helemaal normaal
Het kleine dienstmeisje deed de
deur open. Een beetje geschrokken
door zyn heftigheid, zei ze:
De dame is uit. Dat zei juffrouw
Waynflete tegen my. Ik zal even
kijken of juffrouw Waynflete thuis
is".
Hy duwde haar opzy, en ging de
salon binnen. Emily holde naar bo
ven. Ademloos kwam zy weer be
neden.
lange, kronkelende gang. Terwijl ze zo lopen, de handen op de rug
gebonden, heeft Rechter Tie zijn omgeving goed opgenomen. Nu
zegt hij: „Knap stuk werk! U moet heel wat koelies gebruikt heb
ben om dit netwerk van gangen door de rots te boren, meneer Pao!"
„Welnee", zegt Pao, „die gangen zijn al eeuwen oud. De koelies be
hoefden alleen maar de extra-gang naar mijn kamer door te trek
ken. Beste vaklui, ik heb ze stiekum in groepjes van twee of drie
vanuit het zuiden naar hier laten komen. En zo zullen ze over
morgen weer door de bergen naar het zuiden terugreizen. Met een
flinke beloning op zak! Krenterig ben ik nooit geweest, weet ui"
Rijdt veilig met melk
Neem vijf diepe teugen melk: om
innerlijk bij te tanken, energie in
te drinken zonder loom en zwaar
te worden. U wordt weer helder,
wakker, kwiek door vijf diepe
teugen melk!
Vraag per briefkaart aan Nederlands
Zuivelbureau, postbus 4575 te Rijswijk
(Z.H.) het zelfklevende M-embleem
(7x8 cm) voor de achterruit van uw
auto. Dan steunt u de aktie Rijdt veilig
