Eigen haar is
goud waard
VOOR JONGE MEISJES
ROMANTIEK
In grove overtreding
een
boek
Van haver tot gort
LEIDSCH DAGBLAD VRIJDAG 17 DECEMBER 1965 VIJFDE BLAD
<50 g noten). 1 banaan. 2 appe
len. plm. 2 eetlepels basterdsui
ker of honing, sap van '4 citroen.
De yoghurt met de havermout
vermengen. (De noten fijnhakken.)
De banaan pellen en in plakje»
snijden. Banaan (en noten) door
de yoghurt mengen.
De appelen schillen, in klein»
stukjes snijden of boven de yog
hurt grof raspen en door de yog
hurt roeren. Het geheel op smaaJc
afmaken met basterdsuiker of ho
ning en citroensap.
Boekweitsoufflé
3/4 1 melk. 75 g (3/4 kopje)
boekweitgrutten. 3 eetlepels sui
ker. plm. 100 g krenten en/of
rozijnen of 5 nootjes gember en
1 eetlepel g embers troop, 2 eieren,
citroenschil, zout. boter of mar
garine.
De melk met citroenschil aan de
kook brengen en plm. 10 minuten
zachtjes laten trekken. De citroen
schil verwijderen. De krenten en/
of rozijnen wassen en laten uit
lekken.
(De gember fijnsnijden). De
boekweitgrutten met de suiker en
wat zout dooreenmengen en al roe
rende in de melk strooien.
De rozijnen en/of krenten of
kien ten of gember toevoegen en
alles in plm. 10 minuten gaar la
ten worden. (De gembersiroop er
door roeren).
te verschil tussen de pruik van
toen en die van nu; die van nu is
er niet alleen voor 't schoon, maar
ook voor het gemak. Wat is ge
makkelijker dan thuis te blijven,
een lui bad te nemen of desnoods
grote schoonmaak te houden ter
wijl de pruik bij de kapper is voor
een watergolf? Wat is gemakkelij
ker meer sare dan een af
neembare coiffure, bijvoorbeeld het
assymetrische avant-garde kapsel
dat aan de ene kant lang, de an
dere kant kort is, bovendien één
oog en één wang bedekt en de
mond ietwat in de weg zit? En is
er een gemakkelijker en meer af
doende manier om eindelijk de
dichte, dikke haardos te bezitten,
waar iedere vrouw naar hunkert
maar die de meesten, zelfs met
een batterij van haarvoedingsmid-
deltjes en twee maal per dag mas
seren. nooit uit hun eigen scalp
kunnen toveren?
Waarlijk, als gemak niet een
belangrijk facet was van de
huidige pruikenrage, dan kon
den we net zo goed het eigen
haar laten groeien inplaats van
het dure haar van een andere te
kopen en door de kapper twee
haardossen, de valse en de ech
te, te laten onderhouden.
J.V,
(W) ETEN S WAARD
Een pruik is een uitkomst als u eens wat anders wilt of als er
iiets te beginnen is met uw eigen haar. Maar een pruik is duur.
tker een goede. Maar u hoeft geen hele pruik te nemen, met een
iaarstukje (foto boven) kunt U ook heel aardige resultaten be-
eiken.
En voor t eerst staat er voor
de kappersetalage publiek niet
langer is een vlugge blik-in-
't-voorbijgaan voldoende om te
zien wat de kapper biedt. In de
warenhuizen staat het zwart van
de belangstellenden, vooral aan die
pruikentoonbanken waar de goed
kopere postiches mogen worden
opgepast: geen vrouw zou vrouw
zijn als ze niet wilde weten hoe ze
er uitziet met een zwart fluwelen
haarband, waaraan een weelde
van valse krullen ontspruit, of met
een hoofddoekje dat met een rand
zichtbaar valse pony is toegerust.
Een pruik, heel of half, is niet
langer iets dat je in 't geheim
De Ham burg se mode-ontwerpster
Renata Haas maakte deze roman
tische kleren voor jonge meisjes,
min of meer geïnspireerd door „My
Fair Lady". Zachte fladderende
stoffen, ruches, strikken en plissé
in de collectie van haar „Jonge
Salon". In Hamburg bepaalt de
praktische onopvallende-elegante
Engelse styl het modebeeld, men
moet daar al heel jong zijn om iets
meer te wagen.
Op de foto: een rood-blauw ge
streept kostuum met wtlte plumi-
tie-blouse en bijpassende hoed; een
met een volant afgezette avondjurk
van roze-lila gebloemde voile en
voor heel kokette jonge meisjes
een kostuum met lange rok van
jeans-stof waarbij een witte batist -
blouse, kanten handschoenen en
een vrolijke strohoed worden ge
dragen.
weest, noch zo pijnlijk. Wat Ma
rie-Antoinette en haar tijdgeno
ten ter wille van de pruik heb
ben moeten doorstaan is slechts
te gissen.
Dat laatste vooral, veel meer
dan afmeting en vorm, is het gro-
„Geachte heer. Tot onze spijt
moeten wij u mededelen dat wij
aan uw verzoek tot toezending van
een tiental speldjes niet kun
nen voldoen. Wij wijzen u op onze
„Verroest", zegt vader. „Heb ik
aan de Shell om speldjes ge
vraagd?"
Ik krimp ineen. Alle voorzorgs
maatregelen zijn weer vergeefs ge
weest, gestrand op de grove fout
die we maakten toen de jongste
zoon werd geboren en we hem vol
trots de namen van zijn vader toe
kenden. Deze brief is niet voor va
der bestemd, maar voor Henk die
op zijn kamer het zoetgeurende
epistel van ene Loesje zit té ver
teren.
„Henk", schreeuw ik onder aan
de trap. „Er is nóg een brief voor
je. Vader heeft hem opengemaakt,
we dachten dat-ie voor hém was".
Met de bloedvlag in top zeilt
zoonlief de kamer binnen en
opent meteen de geschutspoor
ten.
„Ja. dat zal welik kén die
vergissingen van jullie! Hoe
vaak hebben jullie nu al mijn
brieven zitten openen" enzo
voort. Het bombardement houdt
zeker een kwartier aan en daar
na vertrekt de zoon, gehuld in
de kruitdamp van zijn veront
waardiging mèt de Shell naar
zijn kamer.
Vandaar dat ik elke ochtend zo
omzichtig langs het met poststuk
ken bezaaide matje sluip. Want
hoezeer ik mijn best doe de grond
wet te respecteren; minstens een
maal in de week ben ik in grove
overtreding.
THEA BECKMAN
Kookt u uw toetjes altijd zelf of koopt u ze
kant en klaar bij de groenteman en de melkin
richting?
Hoe het ook zij. denk eens aan de zgn. grove
graanprodukten. Dat is een mooi woord, waar
mee de grutterswaren, die de vorm van vlok
ken, grove korrels of grutten hebben, worden
aangeduid.
Naarmate je kinderen groter
irorden zou je eigenlijk voor
lk van hen een speciale brie
enbus moeten laten aanbren-
en. Want al respecteer ik de
rondwet. in zoverre dat ik
et niet in mijn hoofd zal halen
m eens anders post te ope
en of te besnuffelen, meestal
en ik toch degene die de brie-
en van het matje opraap en
istribueer. En hoe kun je de
ost verdelen zonder eerst een
lik te slaan op adreszijde en
fzender?
Maar zelfs daarmede schend ik
fanelyk 't briefgeheim en het
cht op privacy van de kinderen,
'ant het gaat mij niets aan, welk
eis je een brief of kaart stuurt
lar één van de zoons, welk
iendje of vriendinnetje corres-
wideert met de dochter. Telkens
Is ik een blik werp op een enve-
ppe die niet voor my is bestemd,
Drden de rechten van de mens
et voeten getreden: althans vol
gens de kinderen. Want hun privé-
leven bestaat uit enkel wonde plek
ken.
Het gevolg is, dat het oprapen
van in de bus geworpen brieven
een hele ceremonie dreigt te wor
den, met omzichtigheid uitgevoerd.
Eerst hoor ik grind knerpen, dan
de brievenbus kleppen, dan het
hondje exploderen.
Deze gecombineerde beat-sound
betekent: brieven op het matje. Ik
storm de trap af en stop.
Jaar in, jaar uit was 't myn ge
woonte mij op die post te werpen
als een poes op de verse lever. Dat
mèg nu niet meer. Want de gear
riveerde brieven zijn niet voor my
alleen, zelfs niet alle voor vader.
Zeker de helft ervan is bestemd
voor het kroost. Dus bekijk ik op
een afstand van twee meter de op
de mat liggende poststukken. Een
opgevouwen tijdschrift met een
adresbandje aan de kleur
kan ik zien dat dat voor vader is
bestemd en die is al lang over het
stadium van geheimzinnigheid
heen. Nog een tijdschrift met een
bandje mijn kleur, dit mag ik
met een gerust hart oprapen. Een
hemelsblauwe enveloppe.
Ik heb een vriendin die mij
geregeld zachtblauwe brieven
stuurt, maar Henk heeft ook 'n
vriendinnetje en Ik ontkom
er niet aan, draai de brief om en
lees de naam van de afzender.
Mijn vriendin heet niet Loesje.
Ze noemt mij ook niet de héér
B. 't Zal dus wel bestemd zijn
voor de grote zoon, genaamd
Henk, want om vader met ene
Loesje te combineren gaat mijn
fantasie te boven.
Ik snel wederom omhoog en leg
de hemelse enveloppe op Henks bu
reautje. Wie zou Loesje wel zijn?
vraag ik mij in stilte af.
Een luchtpost-enveloppe. Nie
mand van overzee schryft mij ooit
een brief, maar de kinderen corres
ponderen met de halve wereld. Ik
moet dus zorgvuldig kijken wie van
de drie vandaag de gelukkige is.
Adriaan. Weer de trap op. brief op
Adriaans bed gegooid, weer naar
beneden. Een grote zakelijk uit
ziende enveloppe, bestemd voor de
heer H. B. Dat moet vader zyn,
denk ik. Maar gek blijft het, want
sedert wanneer heeft vader relaties
aangeknoopt met de Shell? Nu ja,
dat hoor ik vanavond wel.
's Avonds vraagt vader: „Is er
nog post?" Ik schuif hem zijn
tijdschrift en de grote gele enve
loppe toe. Hy kijkt verbaasd.
„De Shell? Zeker reclame",
gromt hij ontgoocheld. Ik knik.
enigszins onder de indruk, want
ik vind het maar knap dat de
grote Shell-meneren iedereen die
een auto bezit bij name kennen
en de moeite nemen ons persoon
lijke brieven te sturen om op
nieuwe produkten attent te ma
ken. De commercie staat toch
maar voor niets.
Vader scheurt de enveloppe open
en haalt er een paar folders uit
plus een getypte brief. Tot zijn
stomme verwondering leest hij:
In de voedings-„schyf van vijf"
komt ook een vak met grove graan
produkten voor. Daarin heeft men
die soorten gezet, die rijk zyn aan
vitamine B. zoals havermout, gort
en boekweit. Rijst en griesmeel zijn
wel „grof" maar niet vitamine B-
ryk omdat de korrels ontdaan zyn
van de buitenste lagen, die juist
veel vitamine B bevatten.
Grove graanprodukten zijn ge
zonder dan maizena en andere
puddingpoeders en heel geschikt
om de variatie in het menu te ver
groten.
Muesli
Een cocktailensemble van
gele wollen stof uit de collectie
fan Jacques Heim. Over de rok
wordt een J/% tuniek gedragen.
Lijfje, mouwtjes en hoedje zijn
geborduurd.
Er was eens een tijd dat er bij de kapper een was
sen hoofd in de etalage stond met in het blonde haar
de onnatuurlijke gevolgen van een permanent.
Daarop volgde een periode dat platen en vergrote
foto's van modieus gecoiffeerde mannequins de kap
persetalage (zelfs de dorpskappersetalage) vulden.
Vandaag is er geen kapper die zichzelf en zijn vak
respecteert of hij legt in zijn vitrines een selectie echt
haren staarten en postiches in alle kleuren.
bij de posticheur laat maken,
nadat de dokter en alle haar
groeimiddelen niets voor je ver
mochten. De pruik wordt van
daag zonder de minste geheim
zinnigheid, en met trots, gedra
gen.
Hij is een modeaccessoire, in alle
milieus. Maar zelfs vrouwen die
zich niet tot de modeslaven reke
nen vinden een pruik vaak een uit
komst ze kunnen 's middags in
de tuin werken of 's ochtens de
grote was doen en toch 's avonds
keurig gekapt uitgaan of ontvan
gen.
Pruiken en postiches zijn ver
krijgbaar in diverse kwaliteiten.
De prijzen variëren zeer. Waarom
kost de ene pruik duizend en de
andere veertig? Omdat de eerste
van echt haar is en met de hand
werd gemaakt, terwijl de goed
koopste waarschijnlijk massa pro-
duktie van nylon haar-imitatie is.
Het duurste echte haar dat de
pruikenmaker kan kopen is het
natuurlijk witte of blonde Euro
pese haar, dat goud kost. Goed
koper is het zogenaamde epilé,
het witte en blonde haar dat,
haar voor haar, uit een natuur
lijk grijze har dos wordt gezocht.
De prijs hiervan ligt tussen
f 200,- en f 400,- per ons. Haar
daarentegen uit Rusland, Hong
Kong en andere Aziatische stre
ken is aanmerkelijk goedkoper
(ongeveer f30,- per ons), maar
de kapper vindt het onhandel
baar en het houdt geen krul.
Europees haar is licht van ge
wicht en leent zich voor allerhan
de coiffures. Het dikkere haar is
zwaar en grof en leent zich niet
voor krul en golf. Het allerbeste
haar komt van Noord-Italië; het is
sterk, licht en glanzend. Het wordt
„geleverd" door meisjes die het
haar tot aan haar huwelijk laten
groeien en het dan afknippen ten
einde de bruidsschat wat te spek
ken. Ook Italiaanse nonnen offeren
hun haar aan de haarhandelaar.
De vraag naar pruiken is echter
zo enorm dat de Noord-Italiaanse
haarvoorraden die over een tijd
van twintig, dertig jaar werden
vergaard, momenteel zyn uitgeput:
in hun geheel opgekocht door
Amerikaanse posticheurs. Nieuwe
bronnen werden aangeboord en
Spaanse, Hongaarse en Belgische
meisjes offeren hun lange haren
op het altaar van Figaro. Maar het
tekort blijft, en het ziet er niet
naar uit dat de prijs van goed Eu
ropees haar onder die van goud zal
dalen. Nylonhaar biedt uitkomst
Pruiken zijn ouder dan de weg
naar Rome. Vijfduizend jaar ge
leden droegen de Egyptische
schonen een pruik op een soort
frame, enkele centimeters boven
het hoofd dit was koeler en
waardiger. En sindsdien hebben
vrouwen zich van tijd tot tijd
met andermans haar getooid.
De rage van 1965 is slechts
een en nog wel bescheiden
opleving van een aloud gebruik.
De hoogste pruiken van nu zijn
niets vergeleken bij de enorme,
hevig versierde en gepoederde ge
vaarten van de achttiende eeuw,
die in de twee helft van die eeuw
soms hoger waren dan de dame
eronder. Iedereen weet waarom in
die tijd de deuren werden ver
hoogd. De meer ingewijden weten
dat in 1776 het dak van Marie-
Antoinette's koest moest worden
verwijderd, opdat Hare modieus
gekapte Majesteit naar het bal
kon. Naar men zegt knielde me
nige elegante vrouw van die tijd op
de vloer van haar koets opdat haar
pruik het uitstapje kon maken. Ve
le van de toenmalige coiffures wa-
compleet met naam of titel; een
van die pruiken was opgedragen
„A l'inoculation", de inenting tegen
pokken.
Wat we sinds die topzware tijd
aan pruiken hebben gezien Is
nooit meer zo onderhoudend ge-
aan de minder gefortuneerden en
wordt niet alleen voor weinig seri
euze postiches gebruikt, maar
ook voor complete pruiken. De
goedkopere, synthetische pruiken
en postiches, die over de toonbank
van het warenhuis worden ver
kocht, zyn machinaal gemaakt. In
zo'n goedkope nylonpruik (van cir
ca fl. 200.-) zyn bosjes haar machi
naal op canvas genaaid, net zoals
in de pruik van uw dochters op
en net zoals dat in het oude
Egypte werd gedaan. In de goede
en peperdure pruiken zijn maar
liefst 57.600 haren, elk afzonderlijk
en met de hand, op een nylontule
kapje vastgeknoopt, en elke haar
is in de juiste richting verwerkt,
dat wil zeggen met de afgeknipte
kant vastgeknoopt, ander zou de
pruik niet te borstelen zijn. Als een
maal alle haren op het kapje zyn
vastgezet, een werkje waarmee
achtenzeventig uur arbeid is ge
moeid, gaat de kapper op de pruik
te werk alsof deze 't hoofd van een
klant was. met alleen dit verschil
dat hij een gewatergolfde pruik in
de oven kan drogen, terwijl hy zyn
klant de meer comfortabele droog-
kap biedt.
En als u nu helemaal geen raad meer weet met uw kapsel en de
gedachte aan een pruik u doet rillen, probeer dan eens een hoed.
Wat denkt u van deze? Geen haartje te zien. Hij is een beetje
groot misschien maar wordt dan ook gedragen in een Italiaanse
film. Het model wordt ons verteld, stamt uit de elfde eeuw.
