116„
„MOORD IS KINDERSPEL'
Ik neem Wajang
omdat het
licht verteerbare
margarine is en...zo heerlijk!
LEIDSCH DAGBLAD DONDERDAG 11 NO
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke detective-roman
door AGATHA CHRISTIE
fen hoop flauwe onzin, maar vrou-
30Pfei slikken die rommel slikken
4?it letterlijk ook nog ha ha!".
dj. Luke zei. met het gevoel dat hy
fel wat plotseling op een ander on
twerp oversprong, maar terecht
jjrdelend dat de majoor daar toch
fiets van zou merken:
[„Wat voor soort man is Abbot, de
fselyke advocaat? Is zijn wets-
lis nogal goed? Ik moet rechts-
idig advies inwinnen over iets, en
dacht dat ik misschien naar hem
zou kunnen gaan."
dat hy vry goed by
erkende majoor Horton. „Ik weet
it niet. Om u de waarheid te zeg-
heb ik herrie met hem gehad,
heb hem niet meer gezien nadat
«j hier is geweest om Lydia's tes-
i£nent te maken, kort voordat zij
Xoverleden. Volgens mij is die man
jn vlegel. Maar dat heeft natuurlijk
feïs te maken met zijn kundigheid
|s advocaat", voegde hij eraan toe.
„Nee, natuurlijk niet", zei Luke.
„Maar hy lykt toch wel een twist-
tfek man te zijn. Schynt met een
jeleboel mensen ruzie te hebben ge-
iad naar wat ik zo hoor."
[„Wat hem mankeert is dat hij zul-
vervloekt lange tenen heeft." zei
iajoor Horton. „Schijnt te denken
it hy Onze Lieve Heer zelf is, en
it iedereen die het niet met hem
zich schuldig maakt aan ma-
geweest moest zyn aan een men-
senetende tijger.
Of was het Luke stelde zich
zelf plotseling die vraag was het
een buitengewoon slimme poging om
hem een rad voor de ogen te draai-
Gelukkig was het op de middag
van het tennispartljtje mooi weer.
Lord Whitfield was in zijn aller
beste bui, en had er echt schik in
de rol van gastheer te spelen. Hy
had het vaak over zijn nederige
afkomst. Er waren in totaal acht
spelers. Lord Whitfield, Bridget, Lu
ke. Rose Humbleby, meneer Abbot,
dokter Thomas, majoor Horton en
Hetty Jones, een giechelend jong
meisje, dat de dochter was van de
bankdirecteur.
In de tweede set van de middag
was Luke Bridgets partner tegen
Lord Whitfield en Rose Humbleby.
Rose Humbleby speelde uitstekend:
zl) had een sterke forehand drive en
speelde in wedstrijden om het kam-
graafschap. Zy
an Lord Whit-
Luke die
geen van beiden bijzonder goede spe
lers waren, hadden hun handen vol
De stand was 3-3 en toen
Luke onverwachts goed op
Bridget brachten
5-3.
..Nou, en niet zo zuinig ook, Hoog
lopende ruzie. Trouwens, dat ver-
lfd4dndeTt my niets. Humbleby was
jm eigenwijze ezel!"
„Zijn dood was wel een tragisch
Iml".
„Van Humbleby? Ja, dat zal wel
k> zijn. Gebrek aan normale voor-
tóhtigheid. Bloedvergiftiging is een
jerdraaid gevaarlijke zaak. Ik doe
utljd jodium op een wond dat
toe lk altijd. Dat is een heel een-
joudige voorzorg. En Humbleby, die
tota bene dokter is, laat dat ge-
Zo zie je alweer."
^Luke was er niet helemaal zeker
U moest zien, maar dat
ir lopen. Hij keek op zijn
u te
mij goed
i die iets
wy mo
hebt u ge
leten? Mayang Straits?Ben ik
iooit geweest. Hoor dat u een boek
Ln het schrijven bent. Over byge-
"C
EN 4k Kan u verscheidene interes-
Fate dingen vertellen. Toen ik in
dia was, mijn jongen
Luke ontsnapte ongeveer tien mi-
•nuLten later, na de gewone verhalen
|v*r fakirs, de verdwijntruc met
lie idngo en de truc met het touw
l/Hb hebóen moeten aanhoren, welke
Whalen gepensioneerden uit het
^bude Jörits-Indië zo dierbaar zyn.
V Toen hy Dihten kwam, hoorde hy
je majoor brullen Legen Nero ach-
6fer. zich, en hy stond versteld over
jhet wonder van het huwelijksleven.
Majoor Horton scheen werkelyk te
<ren over het verlies van een
w die, naar algemeen zeggen en
>k volgens hemzelf, nauw verwant I
en merkte hy op dat Lord Whit
field uit zyn humeur begon te ra
ken. Hy ging redetwisten over een
ïynbal, verklaarde dat er een fout
geserveerd was, ofschoon' Rose het
tegendeel beweerde, en spreidde al
le eigenschappen van een knorrig
kind ten toon. Nu ging het om de
set. maar Bridget sloeg een gemakke-
lyke bal in het net, en onmiddelyk
daar na maakte zij een double fault.
Deuce. De volgende bal werd precies
langs de middenlijn teruggeslagen
en toen Luke hem wilde nemen, kwa
men hy en zyn partner in botsing.
Toen serveerde Bridget nog een dou
ble fault en de game was verloren.
Bridget verontschuldigde zich.
„Het spyt my, ik ben er helemaal
uit".
De borrel
die U „toelacht"
uw gasten genieten van c
tongstrelend zachte WF ge
ne ver. Jaeen rondje WF. Daar
iedereen vierkant voorl
JONGE tKVIjj GENEVER
f 8.25 per liter
En zo leek h
get sloeg maa
alles wat zy
set eindigde
ning Lord
inderdaad. Brid
get wilde weg, en
;ing verkeerd. De
jen 8-6 overwin-
partner.
gesproken
set zouden spelen.
(Wordt vervolgd)
Busreizen naar
ijzeren gordijn
(Van onze Weense correspondent)
Volgend jaar zal de Hongaarse re-
'olutie van 1956 worden herdacht.
Tengevolge daarvan is het yzeren
gordyn versterkt en bovendien nóg
zorgvuldiger bewaakt dan voorheen.
Vooral op zondagen worden uit
Oostenryk autobusreizen georga
niseerd naar het grensplaatsje Mcr-
bisch. waar burgers uit het Westen
de prikkel v an het gevaar willen
ondergaan. Tot voor kort was zo'n
uitstapje per auto een grote gebeur
tenis voor buitenlanders, maar reis
bureaus zorgen er nu voor dat ook
Oostenrykers voor weinig geld die
sensatie kunnen beleven. Er gaat
een gids mee: „Wanneer u eventjes
wacht, kunt u zien dat de wacht
post in de uitkyktoren rondloopt.
Als u goed kykt, ziet u zyn star
re gezicht. De verrekyker s.v.p. vlug
doorgeven, andere mensen willen ook
wat zien". Op sommige zondagen telt
de Oostenrijkse grenswacht meer dan
2.000 nieuwsgierigen, die soms ook
nog hun kinderen
wajang'
PLANTEN MARGARINE
ongezouten-puur plantaardig-licht verteerbaar-dus gezond. J
PANDA EN DE MEESTER-MACH1NIST
32—86. Toen Panda zijn conducteur spetje vei
i een stoker mocht hij meteen op de hoogste j
dat
Dit bleek inderdaad dè manier
de verdwenen goudwagon.
,J)aar gaat-ie!" riep hij opgewonden op de locomotief dansend.
„Hij rolt juist de heuvel af! We moeten er meteen achteraan!"
Maar al was Panda hoog genoeg geplaatst om waarnemingen te
doen. hoog genoeg om maatregelen te treffen urns hij toch niet.
„Zeg eens, wat denk je wel?" zei de machinist ontstemd. „Ik
neem van een stoker geen orders aan. hoor! We vertrekken pas
wanneer de conducteur daarvoor het sein geeft!"
Panda gehoorzaamde, erg uit zijn humeur, en een ogenblik later
gaf hij als conducteur het sein van vertrek.
„Zo hoort het", bromde de machinist tevreden. ,JZet 'm op,
Mientje. We zullen eens laten zien hoe gauw we die wagon hebben
ingehaald
Nu. dat ging nog sneller dan Panda dacht. Hij kon maar nèt het
randje van de locomotief vastgrijpen. Gelukkig dacht hij ook nog
bijtijds aan de voorschriften van het reglement en verwisselde fluks
van pet.
Wat hang je daar rond?! Vooruit steek eens een handje uit,
stoker! riep de meester fronsend.
RECHTER TIE EN HET GEHEIM VAN HET LANDHUIS
15. De woorden „ambtenaar in functie" hebben de verwachte
uitwerking op de man met de ringbaard. Hij opent de zware poort
en zet de paarden van Rechter Tie en Tsjiao Tai in de stal naast
het poortgebouw. De twee reizigers worden gebracht naar de ruime
binnenplaats, welke schemerachtig is verlicht door een grote lam
pion van geolied papier die boven de deur van het gebouw van
twee verdiepingen aan de overkant hangt.
Het is er doodstil, geen blaadje beweegt aan de twee oude, hoge
bomen. De boeventronie bromt: „Ik ben de huismeester. Wilt u hier
even wachten?" Tsjiao Tai hoort de hond grommen. Het is een
reusachtig zwart dier, in een traliehok naast de paardenstal. „Ziet
u die prachtige jachthond daar, edelachtbare? Ik ga even kennis
met hem maken!" „Koest, jongen!" Goed volk!" zegt Tsjiao Tai
tegen de hond. Hij houdt van dieren en daarom alle dieren ook
van hem. De hond gromt met opgezette nekharen, maar het is niet
tegen Tsjiao Tai. Het dier kijkt naar de huismeester, die de hal
binnengaat. Tsjiao Tai steekt zijn hand door de tralies en klopt
het dier op de rug. Met jou zou ik graag op de wilde zwijnenjacht
gaan, brave jongen!" Rechter Tie ziet een magere, net geklede heer
met de huismeester naar buiten komen. „Daar komt onze gastheer,
Tsjiao Tai!"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
365. Scherp lette Brammetje die dag op of iemand zou proberen
de rijksdaalderknopen van zijn broek te stelen. Maar er gebeurde
niets.
Moe en een béétje teleurgesteld zocht Bram die avond in het
kleine hotel, waar hij zijn intrek had genomen, zijn legerstede op.
De ivaard ging hen voor op de trap.
„Wordt alles goed afgesloten?" vroeg Bram voorzichtig.
„Alle grendels er op", zei de waard, die Gortelaar heette, en niet
meer praatte dan strikt nodig was.
„En de ramen?" vroeg Bram opnieuw.
„Luiken d'r voor", zei Gortelaar.
„Dus d'r kan niemand binnen?" blééf Bram nog even aan de
gang.
„Niemand"zei de ivaard kortaf.
„Mooi, dan kan ik tenminste rustig gaan slapen zonder me zorgen
te maken over de rijksdaalders"zei Bram. En hij lag inderdaad
spoedig te ronken. Zijn Dollekedammer kleding hing netjes opge-
vouwen over een stoel.
Midden in de nacht ging geruisloos de deur van zijn kamer open.
Op de drempel verscheen de man met het masker!
