„MOORD IS KINDERSPEL"
PANDA EN DE MEESTER-MACHINIST
„BARTIMEUS"
MILJOEN VOOR
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
LEÏDSCH DAGBLAD VRIJDAG 22 OKTOBER,1965
Oorspronkelijke detective-roman
door AGATHA CHRISTIE
lopen langs de rivier? Het ls een
prettige wandeling".
Luke gaf meteen antwoord. Hij
had er helemaal geen zin ln met zijn
onderzoekingen verder te gaan ter
wijl Bridget Conway erbij stond te
luisteren. Hf) zei: „O Ja, zeker, la
ten wy langs de rivier gaan".
Zij liepen de Hoogstraat door. Een
van de laatste hulzen had een uit
hangbord waarop ln sierlijke, ouder
wetse letters ln goud het woord An
tiquiteiten stond. Luke bleef even
staan en tuurde door een van de ra
men naar het koele interieur.
„Er staat een vrij aardige schaal
van aardewerk", merkte hij op, „zou
ik kunnen gebruiken voor een tante
van mij. Wat zouden zij daarvoor
vragen?"
„Zullen wij naar binnen gaan en
het even vragen?"
„Vind je het niet erg? Ik mag
graag een beetje grasduinen in an
tiekwinkels. Je pikt soms heel goed
koop iets op".
„ik betwijfel of dat je hier zou
lukken", zei Bridget droogjes. „Ells-
worthy weet vry goed wat zijn spul
len waard zijn, zou ik denken".
De deur stond open. In de hal
stonden stoelen en banken en dres
soirs met porselein er. tinnen pul
len erop. Aan weerszijden van de
hal waren twee kamers vol goede
ren.
Luke liep de kamers links binnen
en nam de schaal in zyn handen.
Op hetzelfde ogenblik kwam er
een vage gestalte te voorschijn ach
ter uit de kamer, waar hij had ge
zeten aan een notehouten schrijfbu
reau uit de tijd van Koningin An-
„Aha. mijn beste juffrouw Con
way, wat een genoegen u hier te
„Goedenmorgen, meneer Ellswor-
thy".
Meneer Ellsworthy was een keu
rige jongeman, gekleed in een kleur
schakering van roodbruin. Hij had
een langwerpig bleek gezicht met een
vrouwelijke mond, een lange, zwarte
artistieke haardos en een gemaakte
manier van lopen.
Luke werd voorgesteld, en meneer
Eliswoi thy schakelde onmiddel
lijk zijn aandacht op hem over.
„Echt oud-Engels aardewerk.
Heeriyk, nietwaar? Ik ben dol op
mijn stukjes antiek, weet u: ik ver
koop ze niet graag. Het is altijd mijn
ideaal geweest op het platteland te
wonen en een winketje te hebben.
Wonder mooi plaatsje, Wychwood
het heeft sfeer, als u my begrijpt".
„Het artistieke temperament", zei
Bridget zacht.
Elssworthy wendde zich tot haar
met een vlug gebaar van zijn lan
ge, blanke handen.
„Niet die verschrikkelijke frase,
Juffrouw Conway. Nee nee, Ik
smeek het u. Vertelt u mij nu niet
dat ik quasi-artistiek ben dat zou
ik niet kunnen hebben. Echt. weet
u, ik heb geen handgeweven tweed-
stof en gesmeed tinnen goed in voor
raad. Ik ben winkelier en meer niet,
doodgewoon winkelier".
„Maar u bent toch eigenlijk kunst-
schilde. nietwaat?" zei Luke. „Ik be
doel: u schildert toch aquarellen,
niet?"
„Wie heeft u dat nu weer ver
teld?" riep meneer Ellsworthy uit,
terwijl hij zijn handen ineensloeg.
„Weet u, het is toch bijzonder merk
waardig in dit plaatsje je kunt
gewoon niets geheim houden! Dat
vind ik nu zo plezierig het is zo
heel anders dan die geest van dat
onmenselijke „bemoei-je-met-je-ei-
g en-zak en" die Je ln de grote stad
aantreft! Kletspraatjes en kwaad
willigheid en schandaaltjes zo
heerlijk allemaal, als je het maar
goed opvat!" (Wordt vervolgd)
16)
HU vond dat zij een beetje ver
baasd en teleurgesteld keek. zy
richtte haar ogen op Bridget een
melle blik met iets vragends erin.
Luke had het gevoel dat er een ver-
itandhouding tussen de beide vrou
wen bestond waarvan hy was uitge
sloten Dit ergerde hem, maar hy
oam zich voor er gauw achter te ko
men.
Juffrouw Waynflete liep met hen
mee naai- buiten. Luke bleef even op
de stoep staan en keek goedkeurend
naar de onbedorven netheid van de
dorpsbrmk en de eendenvyver.
„Merkwaardig onbedorven, dit
plaatsje" zei hy.
Juffrouw Waynflete keek opgeto
gen.
„Ja, nietwaar", zei zy enthousiast.
.Bet is echt nog precies zoals het
VM toen ik een kind was. Wy heb
ben vroeger in de Hall gewoond, weet
i. Maar toen myn broer het huis
trfde. had hy geen zin erin te gaan
tonen hy kon zich dat ook niet
»eroor loven en het huis werd te
koop aangeboden. Een aannemer had
er een bod op gedaan en zou. geloof
k. „het terrein tot ontwikkeling
irengen". ik meen, dat hy het zo
itdrukten. Gelukkig is toen Lord
RThitfield tussenbeide gekomen, en
leeft het landgoed aangekocht, zo is
bet gespaard gebleven. Hy heeft een
libliotheek en een museum in het
tuis gevestigd er is eigenlyk zo
loed als niet aan verbouwd. Ik treed
laar tweemaal per week op als bi-
illothecaresse onbezoldigd, van-
ülfsprekend en ik kan u niet zeg
en wat een genoegen het voor my
li in dat oude huis te komen en te
reten dat het niet in de handen
ran vandalen zal vallen. En het
pormt echt een volmaakte achter-
rond u moet ons kleine museum
Bis komen bezoeken, meneer Fitz-
llliam. Er staan een paar zeer
laatspiyke inzendingen".
„Dat zal lk zeker niet nalaten, Juf-
ouw Waynflete".
„Lord Whitfield Is een groot wel-
Dener geweest voor Wychwood", zei
iffrouw Waynflete. „Het doet my
ad dat er mensen zyn die er hele-
la&l niet dankbaar voor zyn".
Zy klemde haar lippen opeen,
like was zo kies geen verdere vra-
Ki te stellen. Hy nam opnieuw af-
ilieid van haar.
Toen zij buiten het hekje stonden,
ei Eridget:
„Wil je je onderzoekingen nog
lortzetten of zullen wy naar huis
Hoe is het ontstaan?
Peterselie is een moesgewas
lat heel vaak, onder invloed
an de persoonsnaam Pieter
ook pieterselie wordt genoemd.
Het woord komt ook in andere
Germaanse talen voor. In het
Duits heet de plant Petersilie
of Peterle, in het Zweeds per-
silje. Het woord peterselie is
ontleend aan het midden-la-
tynse petrosilium, dat op twee
Griekse woorden teruggaat, na
mely k: petros, steen en seli-
i: eppe, de naam van een
moesplant die gewoonlyk selde-
rlt wordt genoemd, in het
Frans célert
Naast Grieks petros: steen
•taat Petra Rots. Bekend is het
woord van Jezus: Gy zyt Pe
trus en op deze petra zal ik
myn gemeente bouwen. Op
grond van deze tekst beschou-
de KathQlieken Petrus als
de eerste paus.
t?"" KUNSTGEBIT
Wanneer de vorm van het mond-
weefsel of tandvlees zich wijzigt,
waardoor Uw prothese loslaat,
dient U de tandarts te raadplegen.
Lang zou het niet duren of ze hadden Bram in het topje van ae
bomen bereikt en dan was er geen enkele kans meer voor de dap-
pere zeeman om aan de wraak van het gedierte te ontkomen
..Kssst ga je weg. kssst. kssst". zei Brammaar dat
hielp natuurlijk niet veel.
Met een laatste restje wervelstorm slaagde Tutu er uit de lucht
nog in om een paar katten ondersteboven te gooien, maar zelfs
dat kon Bram niet meer helpen.
De toestand scheen werkelijk hopeloos geworden. Zou Bram
zó dicht bij het succes nog falen
348. Ploem en Karo stevig vastklemmend keek Bram uit naar
een boom, waarin hij zich tegen de wilde katten zou kunnen be
schermen.
Wél liep hij harder dan de wilde katten, maar hij kon het min
der volhouden dan die taaie dieren. Gaandeweg wonnen zij ter
rein. En het was pas op het laatste nippertje, dat Bram zich in een
boom kon slingeren, éér de scherpe klauwen hem konden be
reiken.
Veilig was hij nog steeds niét.
Reeds begonnen de eerste wilde katten moeizaam langs de
stam van de boom omhoog te klimmen.
Zeg het
met
bloemen
en bestel tijdig!
75'— 86. Hoewel de verdwijning van de goudwagon Panda
erg deed schrikken, hervond hij weldra zijn tegenwoordigheid van
geest. Terwijl hij roepend terugholde naar de locomotief, dacht
hij er zelfs aan om zijn stokerspetje weer op te zettee.
..Stop! Halt! De goudwagon is weg!" riep hij tegen de ma
chinist.
..Dat gaat jou niks aan. stoker", meende deze. ..Er is voor de
goudwagon een speciale bewaker aangesteld. Wat er met dat
ding gebeurt is zijn zaak".
..Goed dan!" riep Panda boos. de bewakerspet op zijn stokers
pet plantend. ..Dan zeg ik het nóg eens! Stop! Halt! De goud
wagon is weg!"
..Zeg ereis. bewakerI Ik neem van jou geen orders aan", ant
woordde de meester streng. Stoppen doe ik alleen indien de voor
geschreven seinen hiertoe aanleiding geven. Of wanneer er om
een geldige reden aan de noodrem wordt trokken. Zo zit dat!"
..Deze hele geschiedenis gaat me boven m'n pet", dacht Panda,
terwijl hij even later aan de noodrem trok. ,.Het schijnt helemaal
niet belangrijk te zijn of je een verstandig idee hebt. Als het maar
onder de goede pet opkomt!,. Raar hoor!"
(Van onze Hilversumse
correspondent
„Bartimeus", de vereniging tot be
vordering van christelijke opvoe
ding en onderwys voor blinde,
slechtziende en meervoudig gehandi
capte kinderen, heeft gisteren in de
Hilversumse Expo-hal het 50-jarig
bestaan gevierd met een by een-
komst, die door maar liefst 4000 be
langstellenden bezocht werd. Hoog
tepunt van de dag was wel het pro-
vinciegewys aangeboden cadeau van
goedgeefse Nederlanders, die een be
drag bijeenbrachten van by na 1
miljoen, om precies te zyn 916.342,20
gulden. Dit geld zal worden gebruikt
voor de bouw van een instituut voor
meervoudig visueel-gehandlcapten,
dat in Doorn zal moeten verryzen.
Bartimeus heeft reeds instituten in
Zeist, Almen en Doetinchem. Uit ie
dere provincie kwam een in kleuri
ge klederdrachten gestoken afvaar
diging, die het resultaat van de ge
houden inzameling overhandigde
aan Joh an Bodegraven, die de mas
sale byeenkomst leidde. De heer Bo
degraven presenteerde aan het eind
van de feestdag de cheques met het
totaal bedrag aan voorzitter mr. H.
B. van Rhyn.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN GRAMMETJE FOK
„RECHTER TIE EN HET LEVENDE L IJ K" door Robert van Gul:t
WAS JALOERSDAT MAD ME -
HWA NiET VOORZIENOOK NIET DAT ZE
RUIM ZOU VALLEN EN BUITEN KENN15
RAKEN .DAT,TOEN ZE BU KENNIS KWAM
