OM
KAÈM
GRATIE...
Hé!
Idee!
PANDA EN DE YINX
LEIDSCH DAGBLAD DINSDAG 28 SEPTEMBER 1965
Blijf af Ga weg Jazik, Jazik!
Ik stootte de deur open, greep het
oude wijf in de nek, en sloeg haar
tegen de grond. Een kwartier later
zat mijn moeder vóór mtf op het
paard en reden we spoorslags heen,
om nooit weer terug te keren. In de
houten hut van de vriendelijke oude
Oekraïner Piotr Lebjenko is mijn
moeder enige dagen daarna overle
den.
Dat ls, wat ik ervan weet,
eindigde Bertrain zijn verhaal,
ik meende u deze verklaring schuldig
te zijn
Terwijl het potlood van inspecteur
Pieck zich nog haastig over het pa
pier repte, was er een ogenblik stilte,
toen legde de politieman zijn pot
lood neer en vatte het gesprek weer
op:
—Uw verhaal is hoogst belangrijk
en werpt een geheel nieuw en verras
send licht op de zaak. En u hebt
Jazik zeker verteld, waar de oude
heer Van Beukenstein woont.
Ja, ik had hem dat jeloofd. Ik
had iets zo ernstigs als er nu ge
beurd is, natuurlijk niet verwacht,
wel, dat het er heet toe zou gaan
tussen die twee, maar ik hoopte, dat
de band van het bloed zich toch
tenslotte wel zou doen gelden en dat
vader en zoon elkaar zouden vinden.
I schreef Jazik 'n paar weken later,
dat ik zijn oude heer op zijn komst
zou voorbereiden en aan de jonkheer
schreef ik tezelfdertijd: verwacht bin
nenkort uw zoon, hij rekent op uw
steun, verleen hem die. Gy kunt aan
hem goed maken wat ge zijn moe
der hebt misdaan. Ik dacht daarmee
de zaak in goede banen te leiden,
maai- het was deze jonge man blijk
baar alleen te doen om wraak, bloed
wraak. Nogmaals, hij was een primi
tief mens en als zodanig moeten we
hem beoordelen.
Hoe het gesprek tussen de politie
en Bertram verder ging weet ik
niet want ik bedacht plotseling met
schrik, dat ik nu afscheid moest ne
men, wilde ik nog op tijd in Roh-
drecht zijn.
We scheidden als goede vrienden.
Pieck zei „tot vanmiddag." Inspec
teur Brantj es liet me uit. Ik vond dat
prettig, maar tevreden was ik niet.
Waar was mijn portefeuille met de
brieven van Perrault Decosse? En
waarom zei inspecteur Pieck eigen
lijk: „tot vanmiddag". Enfin
Weer liep ik op straat. Het was een
prachtige zonnige dag, de wind was
gaan liggen en de regenplassen van
de vorige dag begonnen al aardig
te drogen. Het moet omtrent half
negen in de morgen zijn geweest en
ik dreef als vanzelf mee in een
stroom van kantoorbedienden, tipis-
tes, onderwijzers, schoolkinderen en
al die mensen, die zich op dit uur van
de dag plegen voort te spoeden naar
hun dagelijkse werk. De trams baan
den zich tingelend, een weg tussen
auto's en fietsers en allen hadden
haast.
(Wordt vervolgd)
Da's brood
op jonge kaas
op oude kaas
op brood
Een 17-jarige jongen die ter
dood veroordeeld was wegens
moord op een vriend heeft gratie
gekregen van de vader van het
slachtoffer die persoonlijk het
doodvonnis had moeten voltrek
ken, zo bericht een dagblad in
Djeddah (Saoedi-Arabiè)
Elf maanden geleden had Has
san Ben Moetlaq bij een ruzie
over een kudde kamelen zijn
vriend doodgestoken. De vorige
maand werd hij ter dood veroor
deeld. Het vonnis had in het
openbaar met een geweer voltrok
ken moeten worden door Sultan
Ben Farad, de vader van het
slachtoffer. Toen Moetlaq op het
marktplein van de plaats ge
bracht werd voor de terechtstel
ling boden mensen in de menigte
b4.000 rialen (ongeveer 55.000
gulden) als bloedgeld aan. Ben
Farad weigerde het geld en het
hoofd van de politie stapte naar
voren om hem een geweer te over
handigen. Op het laatste ogenblik
kon de huilende Ben Farad het
niet over zijn hart verkrijgen de
■jongen dood te schieten. Hij werd
door een juichende menigte op de
schouders genomen en naar het
paleis van de plaatselijke prins
gebracht waar hij vroeg Moetlaq
voor eeuwig uit het gebied te ver
bannen.
Het blad meldt toch een tra
gisch eind. Moetlaqs moeder
stierf aan een beroerte toen zij
hoorde dat haar zoon terechtge
steld zou worden.
Nieuwe uitgaven
De trieste moordenaar, door F. Dard,
In staat tot moord, door F. Dard.
James Bond onder het mes, door O.
F. Snelling,
Het spookhuis op de heuvel, door S.
Jackson,
De diamantsmokkelaars, door Ian
Fleming. Zwarte beertjes, Uitg: A. W.
Bruna en Zoon, Utrecht.
Da's hele
andere kaas
Da's een sneetje
4785. Panda besloot om op zoek naar Joris te gaan. Dus
stapte hij naar een EHBO-postwant hij vermoedde wel. dat
iemand die door Yinx wordt achtervolgd, daar steeds terecht
moest komen. Zijn vermoeden bleek juist te zijn. want toen hij
daar aankwam, zag hij Joris juist naar buiten treden. Maar ach.
wat zag Joris er uitf Zijn veerkrachtige tred was een moeilijk
strompelen geworden en zijn eens zo zwierige staart vertoonde
een knik.
„Och Joris!" riep Panda medelijdend. ..Ben je al zo vaak
gevallen
„Zo is het helaas", beaamde Joris vermoeid. „Mijn weg gaat
over punaises en bananenschillen en waar ik zit. storten de muren
ineen".
„Dat doen de Yinx". zei Panda. ..En zolang je je die onge
lukjes zo aantrekt, raak je ze niet kwijt".
„Ik weet het", zei Joris. „Maar ik kan nu eenmaal niet blij
lachen als ik een smak maak of mijn enkel verstuik. Ik heb het
geprobeerd, maar mijn geschater klonk hol en vreugdeloos. Daar
mee laten de Yinx zich niet foppen".
„Wat akelig", zei Panda deelnemend. „Was je maar nooit met
die verzekeringen begonnen. Daardoor heb je die nare plaag-
geestjes achter je aan gekregen!"
Joris leefde op.
„Panda!" riep hij uit. „Ge zijt toch altijd weder een bron van
inspiratie. Als steeds hebt ge me de weg gewezen!"
„Watte?" vroeg Panda verbaasd. „Wat heb ik dan gezegd?"
Maar Joris gunde zich de tijd niet om te antwoorden. Zijn
kneuzingen vergetend snelde hij het gebouw binnen van een ver
zekeringsmaatschappij.
„RECHTER TIE EN HET LEVENDE LIJK" door Robert van Gulik
328. Stuurloos dreef het goede schip Kokanje op de deinende
golven rondnadat de spelende bruinvis het roer had stukgeslagen
Met de bootshaak slaagde Bram er gauw genoeg in om het
stuk roer weer op te vissen. Maar minder eenvoudig was het om
het roer te repareren. Met geduld en touwtjes slaagde Bram er
ten slotte in het schip weer bestuurbaar te maken. Het was echter
al te laat. De goede Kokanje was op een zandbank vastgelopen.
„Dat is me wat moois", sputterde Bram. „Daar moet je nu weer
een bruinvis voor zijn om een ander zo in moeilijkheden te bren
gen. Van een garnaal of een alikruik heb je nooit last. maar die
bruinvissen
Hij zag zelf wel in. dat dit een beetje onredelijk was.
„Laten we maar eens proberen de Kokanje van de zandbank
te tillen, want ik heb niet veel zin om te wachten tot een golf me
er afslaat. Eens kijken, hoe kan ik nu een schip optillen
Karo keek om.
„Ben je vergeten. Bram. dat je mij in Orak kunt veranderen?"
vroeg hij en Bram sloeg zich verbouwereerd tegen het voorhoofd.
„Natuurlijk Orakde oersterke bootsman dat is het",
zei hij. „Nu is alles meteen in orde".
Hier wachtte hem evenwel een onaangename verrassing
Posities Nederlandse
schepen
81)
De wereld, waarin ik mij nu ge
plaatst zag, was hard en ruw, maar
ik was jong en sterk. Ik was al gauw
"n goed ruiter, 'n uitstekend schut
ter en kende alle geheimen van de
Jacht. Ik werd van kind tot man
en sloeg een leeftijd over. Wie daar
niet sterk en weerbaar was, ging
ten onder. Het was in deze tijd, dat
ik vernam, wie mijn vader was. Dat
gaf een wending aan mijn leven.
Wat ik tot dusver had gezien als kis
met, het lof, dat Allah ons oplegt
en waaraan de mens zich te onder-
werpen heeft: het lijden van mijn
moeder en de vernedering waarin
wij waren geraakt, bleken de schuld
te zijn, de persoonlijke misdadige
schuld, van een schurk, die ik niet
diep genoeg kon haten en verach
ten. Ik wist nu, dat alles anders had
C kunnen zijn: mijn moeder een rijke
dame, goed gekleed en welverzorgd
en ik opgevoed in een kasteel als
•edelman. Ik zag het kasteel, de jacht-
L lis toeten en de avondfeesten en hoe
J I scherper ik dat zag, des te meer
I» 9 groeide mijn haat tegen die onbe
kende, die mijn vader was en des
te meer groeide ook mijn wrok
j tegen de wereld, waar hij ons bui
ten gesloten had. In die wrok voelde
^^lk mij verbonden met de ruwe en
|JHhardvochtige bergbewoners en ook
j^met de kleine Piotr Lebjenko, een
vluchteling uit de Oekraine.
*%gjdie mij lezen en schrijven leerde.
^3 Wat hij mij overigens vertelde en uit
(|g|eijn boeken voorlas, in zijn houten
^Mhut, over de komende wereldrevolu-
fe&Jtie gelijk recht voor alle mensen,
vrede en broederschap onder de men-
èfeSsen neen, dat geloofde ik niet,
daarvoor was ik te zeer verbitterd.
VSlMijn ervaringen waren niet zo, dat
Tjjik sprookjes kon geloven. Mijn moe-
i^der was dodelijk zwak. Haar ziekte
kwam in het eindstadium. Ze had
j enige malen bloed opgegeven en was
Hl zelfs tot licht arbeid arbeid niet meer
in staat. Als ik erbij was, deed tante
e Senitza altijd suikerzoet.
Rust maar wat, mijn duifje,
tante zal het werk wel doen. Maar
innerlijk werd ze verteerd door er-
gemis. Ik kende het boze wijf te goed,
om dat niet te zien, maar ze was
bang voor mijn spierkracht en voor
óe geladen revolver, die ik bij me
droeg.
Hoe is het ontstaan?
'JA Dit woord: LIBEL
J. J De libel, die ook wel waterjuffer
of glazenmaker wordt genoemd,
is een insect dat vliegt met ho
rizontale vleugels. Nu is er een
Latijns woord libra dat weeg
schaal betekent. Het verklein
woord daarvan is libella. Van
daar de gedachte dat de libel
vergeleken kan worden met en
genoemd is naar een kleine
weegschaal in evenwicht. In het
Latijn komt echter het ver
kleinwoord libella in de beteke
nis: weegschaaltje niet voor.
Men gebruikte het woord alleen
voor: waterpas, schietlood. En
ook in Nederlandse vaktaal be
staat het woord libel voor: aan
beide zijden gesloten met een
vloeistof gevulde gebogen gla
zen buis waarin een kleine
luchtbel zit die steeds het hoog
ste punt zoekt. Een lijn door
beiden einden van de bel loopt
waterpas. Het insect libel zou
dus zijn: het waterpas vliegen
de dier.
Eens deed ik of sik naar de kelder
ging om wijn te bottelen en wierp
lutdruchtlg het kelderluik open. Toen
kwam ik echter geruisloos terug en
luisterde. Ik hoorde de stem van tan
te Senitza half fluisterend:
Geef me dat gouden medaljon,
dat je onder je kleren verbergt. Ja
schrik maar niet, al heeft de ouwe
Senitza maar één oog, ze ziet scherp.
Toen hoorde ik voetgeschuifel en
de angstige stem van mijn moe
der:
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
Dagelijks vervolgverhaal
