m
FELLE KRITIEK
OP NS-UNIFORM
Nieuwe uitgaven
NI
LEÏDSCH DAGBLAD WOENSDAG 13 SEPTEMBER 1963
Bè, gelukkig, riep Ethel
is mijn verhaal gauw
Ik zwom naar de kant. Tegen-
me zag ik de achtermuur van 't
De omgeving was me bekend,
ogenblik stond ik nog te bibbe-
ln mijn druipnatte kleren. Ze
loodzwaar en kleefden me
lijf. Toen zette ik het op eer
of de duivel meop de hielen
Ten eerste om warm te worden,
tweede omdat ik wel kon dansen
blijdschap en tenslotte om gauw
te zijn. Gelukkig was juffrouw
tt nog op en liet me niet lang
hten. Alleen, ze moesten me heel
weer verbergen, omdat jullie
oen met die politie-agent.
En nu ben je hier, zei Ethel,
u blijf je hier.
Het spijt me, Ethel, antwoord-
Beginald, maar ik geloof, dat het
beter is
vannacht nog of morgen
g te vertrekken, vulde Drost aan,
mijn idee. Nou denken ze nog
verongelukt bent. Voordat ze
zoeken en dat duurt nog
paar dagen, zit jij al in het
tnland.
hel zuchtte berustend. Ze zocht
allerlei bezwaren:
En zijn kleren, die zijn niet zo
r droog.
Een pak kleren kan hij van
wel krijgen, zei Drost, dat is
sen een vermomming.
En de controle aan de grens,
srde Ethel nog, ze vragen na-
ijk naar papieren,
zei: je gaat natuurlijk niet
de douane, maar mocht je toch
ind tegenkomen, die naar papie-
iraagt, dan weet ik wel raad. Ik
;en paar bewijsstukken, dat
Vermaele heet, kunstschil-
•rzitter en werkend lid. van
is dat nou? Waar heb ik nou
portefeuille? Zou ik hem in mijn
das gestopt hebben?
Irouw Drost was al weg om het
fcgstuk te halen. Ik doorzocht
tachtig de zakken geen por-
11e Ik voelde dat ik koud
,het bloed stolde me in de ade-
"w&nt ik dacht onmiddellijk dat
Bulgaar me dat gelapt moest
i, toen ik bewusteloos in zijn
ag in de auto. Er schoot een
voor m'n ogen, het lamplicht
te trillen. Ik greep me aan de
UI vast en zonk terug in mijn stoel,
ff churk, de handlanger van Zwarte
had dus nu de brieven over
medewerking aan ^et namaken
schilderijen! Alles draaide voor
ogen. Wat moest ik beginnen?
moest hem achterna. Maar
:heen?
Zat er veel geld in? hoorde ik
huwfem van Ethel.
Zeshonderdvijftig franken, zei
wktuigelijk.
Aangeven bi) de politie, besliste
t
Om Gods wil niet, riep ik ver-
1
keken me verwonderd aan.
me een plezier, zei ik en
vooral niet met de politie
„Vagebond"
Het is beschamend dat een mo
derne vervoersorganisatie als de
Nederlandse Spoorwegen haar
personeel een uniform laat dra
gen dat opvalt door slechte snit,
kwaliteit en maat, klaagt de re
dactie van „Recht Spoor", het or
gaan van de (categorale) Fede
ratieve spoorwegvakvereniging"
De F.S.V. acht het onmogelijk het
twee jaar geleden gelanceerde
nieuwe spoorweguniform in een
staat te houden die de toets der
kritiek kan doorstaan. Als het
uniform nog nieuw is, lijkt het
heel wat. Na zes maanden ziet de
drager er al uit als een vagebond,
aldus de F.S.V. De snit is erbar
melijk en de kwaliteit is zo slecht
dat het uniform na vier maanden
glimt als een spiegel.
De categorale bond vindt dat de
strenge kledingvoorschriften van
de N.S. moelijk te rijmen zijn met
dit resultaat van een jarenlange
studie. De directie handelt ten
aanzien van het uniform volledig
in strijd met wat zijzelf zegt in de
kledingvoorschriften over het
aanzien van de N.S., want wat nu
gedragen moet worden is de dra
ger en de spoorwegmaatschappij
onwaardig, aldus de F.S.V.
DADER MISLUKTE
ROOFOVERVAL
MELDT ZICH
De dader van de mislukte
roofoverval op het postkantoor in
Zegge in Noord-Brabant heeft zich
gisteren bij de Bredase politie aange
geven. Het is een Bredase vertegen-
woordigei, gehuwd en vader van vier
kinderen. De man kwam tot zijn
daad. om een bedrag, dat hij bij een
Bredase firma verduisterd had te
kunnen restitueren. HU verklaarde
tegenover de politie niet met de
vrouw, die het postkantoortje be
heert, te hebben gevochten. HU be
dreigde haai- met een alarmpistool,
waarna hU de benen nam.
Fietsen „lenen"
bij politie
(Van onze
Bossche correspondent).
Drie jongens uit Dongen, die in
het naburige Rijen op een dans
avond waren geweest, misten de
laatste bus en wisten^ niet meer
hoe ze thuis moesten komen. Ze
besloten enkele fietsen te „lenen".
Zonder het te weten pakten ze
die weg in een gangetje naast het
politiebureau. Aanvankelijk ging
alles goed, maar toen een van hen
het rijwiel van de opperwacht
meester wilde bestijgen, schoot hij
van de trappers af, omdat het
karretje een andere constructie
had dan de fietsen, waarop de
-jongeman gewoon was te rijden.
De onbetekenende valpartij ver
oorzaakte voldoende rumoer om
de wachtmeesters in het politie
bureau te alarmeren. Zij zetten
een achtervolging in, slaagden
erin de drie jongens te pakken en
hun eigendommen te „heroveren"
Het drietal kreeg proces-verbaal
en mocht de zeven kilometer naar
huis lopen. De politiemannen zet
ten hun fietsen nu maar op slot
om herhaling van „leningen" te
voorkomen.
Zeesleepvaart
itw Zm mat ka ballasaar 11 of
warta Zaa 14 MVto*H«r
3685. „De Yinx zijn in de stad!" riep Joris met luide stem.
„Burgers, weest voorzichtigStelt u veiligNeem een Yinx-ver-
zekering!"
Deze aansporing was niet meer nodig, want de beangste lieden
drongen zich reeds om zo'n verzekering af te sluiten. In snel tempo
verdwenen de polissen uit zijn tas, die vervolgens met het geld
voor de verzekeringspremies werd gevuld. Toen de laatste Yinx-
verzekering was af gesloten, puilden de bankbiljetten er dan ook
uit. Tevreden begaf Joris zich weer naar binnen.
„Welaan", sprak hij. ik heb u thans van de menigte verlost. In
ruil voor deze goede dienst moogt ge mij een feestmaal aan
bieden."
„Hm, zei Panda. „Je hebt anders heel wat geld aan die goede
dienst overgehouden. En eh zijn die lui ook werkelijk
tegen Yinx beschermd door die verzekering van jou?"
„Ongetwijfeld", antwoordde Joris. „Lees er de polisvoorwaar
den maar op na. Onder het eten zal ik het u uitleggen. Vooruit
goed Jolliepop, naar de keuken en zet uw beste beentje voor!"
„RECHTER TIE EN HET LEVENDE LIJK" door Robert van Gu,ik
Dagelijks vervolgverhaal
Rohdrecht, zondagmorgen.
I Lieve Jaennet,
Ik had natuurUjk weer pech. Lo is
in het buitenland en ik zou dan ook
vandaag weer onverrichterzake te
ruggekeerd zUn, als Drost mU van
morgen niet in het voorbUgaan had
toegeroepen, dat ik nog blUven moest
omdat Lo vermoedelijk dinsdag te
rugkomt. Daarom schrUf ik je nu
deze brief. Reken er dus maar op,
dat 't wel woensdag zal worden voor
ik terug kom. Alles is hier nog in rep
en roer, onderteboven en door el
kaar. Beneden is de politie weer aan
het snuffelen en ik zit op het ka
mertje van Chilly, het dienstmeisje,
dat vannacht door een Bulgaarse cir
cusartiest ontvoerd is. Schrik je? Och,
kind zulke dingen gebeuren hier veel.
Het is net een cowboyfilm. Ik zal je
nog iets sterkers vertellen. Je vrien
din Ethel, van wie je natuurbjk de
groeten moet hebben, evenals van
juffrouw Drost, je vriendin Ethel
heeft zich verloofd. Het is een jonge
Engelsman gelukt deze onneembare
vesting stormenderhand te verove
ren. Ze hebben de Jonge gearresteerd,
dat is jammer. Maar de „Ronde To
ren. Ze hebben de arme jongen ge
arresteerd, dat is jammer. Maar de
„Ronde Toren", waarin ze hem had
den opgesloten, is afgebrand en in
gestort.
MUn verhaal is, geloof ik, 'n beetje
verward, waarschUnlUk omdat ik
wat zenuwachtig ben, maar het is
ook allemaal erg ingewikkeld. Ik zal
het je later wel eens precies vertel
len zo vlogen er bUvoorbeeld van
nacht twee auto's achter elkaar in
een duizelingwekkende vaart de weg
af van het kasteel naar de stad. De
voorste was de politieauto en daarin
zaten de vluchtelingen. Lilly en haar
Bulgaar, en de achterste was een
wagen van het kasteel met een agent
erin. Weer niet de gewone gang van
zaken, zoals je ziet. BU de rivier zUn
de gelieven uitgestapt en hebben hun
wagen onbeheerd op de donkere weg
laten staan. Althans dat veronder-
Nog steeds zondagmorgen twee uur
later. Ik heb mUn brief even moe
ten onderbreken, Jeannet. Ik werd
weer gestoord door die politiemannen.
Inspecteur Pieck en de commissaris.
Ze moesten speciaal het kamertje
van Lilly inspecteren. Ik had het
kunnen begrijpen. Het raam van dit
kamertje ziet uit op de bewuste ach
tertuin, waar de moord gepleegd is.
(Wordt vervolgd)
Verhalen naar Shakespeare's to
neelstukken, door Ch. en M. Lamb;
Marie Grubbe, door J. P. Jacob-
Extase, door L. Couperus. 7e druk.
Uitg.: L. J. Veen, Amsterdam;
Mikken op de voorruit, door L. A.
KoelewUn;
Een tevreden lach, door A. Burnier
Uitg.: Em. Querido, Amsterdam;
De lange weg, door A. M. Harris;
Verbond met de dood ,door J. Har
ris;
Dc onschuldige dromers, door A.
T. Hobart. itg.: „West-Friesland",
Hoorn;
Lach ju maar Pinkeltje, door D
Laan. Geill. kinderboek. Uitg.: van
Holkema en Warendorf, Amsterdam.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK
317. De schreeuw welke Brammetje slaakte overstemde zelfs
nog het gebulder van de waterval.
Hij meende niets anders of hij was verloren. De paraplu bracht
hem uit zijn evenwicht en wild zwaaiend met armen en benen
stortte Bram omlaag.
Aan de wal brulden de professoren al van vreugde en vol
doening, nu zij ten slotte toch hun vijand hadden overwonnen.
Maar dezelfde paraplu, die Bram een noodlottige val deed
maken, betekende ook zijn redding. Later zou Bram niet eens
meer goed kunnen navertellen hoe het was gegaan, zo vlug ging
het in zijn werk. Maar door de schok van het werpen was da
paraplu open gegaan en eensklaps lagen onze drie vrien
den in de paraplu als in een bootje.
„Hoerrra"riep Tutu voorbarig.
.Zet je schrap", schreeuwde Bram er tegenin, want een para
plu is maar een rank bootje en hij was er helemaal niet gerust op
als het vreemde vaartuig eenmaal de onderzijde van de waterval
zou hebben bereikt.
Aan de wal beten de professoren Sonnebol en Barrekou hun
nagels stuk van spanning. Zou die dekselse Bram nu tóch nog op
het nippertje gered worden?
lêitie® Nederlandgp
Tank vaart
Aclla 14 Stanlow n Cura«a<
Acmaea 1 3 A.n3ro»aan daarna Ban
Area 14 300 m O Caylon 70 I
Avedrethl Tun la n Lavara
Barandracht 13 350 ZZO Mai
altai Amatardam 13 240 m ONO
Caltei Delfzijl 14 ooi 20 u
1 stond op, ze vond, dat het
jjd voor me was om te gaan
Ik was overspannen, consta-
ze.
VIJFDE HOOFDSTUK
N
korter is en ietwat onrustig,
de lezer bedenke dit wel
zwaard van Damocles me aan
zijden draad boven het hoofd
ferde.
