Agent-bezorger
Warmond
öe winö
kan
met
lezen
RICHARD MASON
Geautoriseerde vertaling
van C. van Eijsden
pen.
„Ik vind wel ergens wat," zei ik.
„Ik ga niet naar de kamer terug."
„U zult Bahadur nodig hebben
„Ik ga nu alleen."
„Vanavond moet u Bahadur bij
u hebben om voor u te zorgen."
„Nee," zei ik. „Blijf jij hier. Mor
genochtend kom ik."
Ik ging weer naar buiten
tongaman kwam uit de schaduw te
voorschijn en stak zijn hand uit.
Ik legde er het biljet in. Hij bekeek
het zorgvuldig, tikte even grommend
aan zijn tulband en liep naar zijn
tonga terug. Ik hoorde het gerinkel
van de paardebellen, toen hy de
oprijlaan afreed.
Ik begon over de trottoirs onder
de droge bomen te lopen. De avond
lucht was nog
troonde groot en helder aan de he
mel. Witgeklede gestalten passeer
den me als geesten. Ik liep doelloos
j~7voort, zonder inspanning, zonder ge-
jjAdachte. Ik zag een paar uithang-
S borden en de ingang van een bio-
bre.scoop, waaruit de bezoekers van de
an (laatste voorstelling naar buiten
g Ttdromden in een vleug koele lucht,
■nbïik kwam langs het raam van Da-
vico. Ik herinnerde me, dat het in
|Diavico was geweest, dat ik Peter
jna mijn rustkuur in Simla had ont-
te |moet en dat ik daar voor het eerst
had gehoord dat we naar Bombay
alctyzouden gaan. Deze herinnering gaf
ratejme een felle pijn, maar de pijn stierf
'♦al gauw weg. Ik voelde me inwen-
let dig volkomen dood. En om de een
of andere reden dacht ik niet aan
B%abby.
Ik kwam bij het grasveld. Er lagen
Sh%at bedelaars en echtparen en
Auujdronkaards en hier en daar een
De maan deed de kleuren
nipuvan de bloemen verbleken, maar de
mrilucht was zwaar van hun geur. Ik
jraihep er vol afkeer omheen. Ik wilde
fliegfceen bloemen ruiken. Ik slenterde
c.s.verder en ging ergens liggen. De
a: grond was hard als een plank. Ik
jjfegde mijn hoofd achterover en zag
iets anders dan de lucht vol maan-
;ht. Ik probeerde aan de maan te
inken, maar mijn hersens werk-
niet meer. Ik had alleen maar
dood gevoel, een onmetelijk
ir dood gevoel, dat me neerdruk-
tegen de droge, harde aarde.
Het leek langer dan mijn hele
•dere leven dat ik daar lag. Maar
ik opstond, wezen de wijzers
de klok midden in het plant-
nog maar op één
in maar een enkel
rün<sinds de zuster met haar vermoeide,
dagrauwe ogen in de gang had ge-
i Ka. -
'l^gbtaan. Ik begon weer te lopen. Een
'en nieuwe vermoeienis was nu over me
gekomen en ik moest mijn voeten
wchter me aan slepen.
Ik zag de helder verlichte ingang
van een hotel en liep de oprijlaan in.
t deHet was een reusachtig, modern, wit
n gebouw en het stond in schijnwer-
Aan de receptietoonbank in
hall stond een Indiër in avond
kleding.
tel wd 6611 kamer", zei ik.
ieuvi „Het spijt me", zei hij met een
intschuldigende glimlach. „Het is
ogelijk. We zijn tot juni volge-
e ergens 't is alleen
vannacht",
13 Hij bekeek me van top tot teen,
ter, fnljn vuile, groene kleren en mijn
J.krm in verband. 'Hij had medelijden
pet me om dat gipsverband.
„Ik zal proberen", zei hij. „Wacht
ogil alstublieft even. Ik zal eens infor-
e gJneren". Hl) nam de telefoon op.
ollaa ik wachtte, maar het kon me niet
jeel schelen, wat er gebeuren zou.
Jk moest heel lang wachten en dren-
j^Jlelde de grote hall op en neer. Ik
^wachtte nog steeds, toen ik een man
.in een vrouw samen binnen zag ko-
DriHnen. Ze waren keurig gekleed en
erg knap en ze liepen arm in arm.
naODe vrouw had zacht haar, dat gol
vend over haar schouders hing. Ze
kwamen de hele hall door en toen
kagen ze me. Ze aarzelden en bleven
Jtaan. Het waren Mario en Dorcas.
LCtt „Michael!" zei Mario, maar er was
een vragende toon in zijn stem, om
dat hij niet zeker wist of ik het was.
„Mario".
„Mijn God", zei hij. „Ik dacht dat
Je O, mijn God, wat heb Je met
Jezelf gedaan?"
„Ik ben best in orde", zei ik.
„Wanneer ben je uit Imphal weg
gegaan?"
Eerst kon ik niet denken. De
heid leek onmogelijk. Toen vond ik
het antwoord.
„Vanmorgen", zei ik.
„Maar wat doe je hier?"
„Ik probeer een kamer te krijgen.
Wat doen jullie?"
„We zijn gisteren getrouwd", zei
Mario. „Dit is onze huwelijksreis. We
vertrekken morgen naar de bergen".
„Dat is geweldig", zei ik.
reusachtig. Als ik schoon ben wil ik
graag de bruid kussen".
„Hoe maakt Sabby het?" vroeg
Dorcas.
„Sabby?"
„Heb je haar nog kortgeleden ge
zien?"
„Ja", zei ik.
„Maakt ze het goed?"
„O ja, dat gaat wel".
De man van de receptie kwam
terug en grijnsde tegen ons.
„Er is een kleine provisiekamer,"
zei hij. „Daar kunnen we een bed
zetten".
„Je moet meegaan naar onze ka-
er", zei Dorcas. „Je ziet er ver
schrikkelijk uit je kunt niet voor
jezelf zorgen met die arm".
„Ik red het best", zei ik. „Ik ga
wel naar die provisiekamer".
„Hij gaat met ons mee", zei ze te
gen de Indiër.
„Het is jullie huwelijksreis. Ik
slaap liever in de provisiekamer".
„Jij doet niets van die aard", zei
Mario. „We hebben een veldbed en
van ons kan in de badkamer
slapen".
Ik ging met hen mee naar hun
kamer boven, omdat ik niet meer
wilde protesteren. Het was een grote
luchtige kamer en heel koel onder
de fan. Ik ging in de leunstoel zit
ten, terwijl Dorcas naar de badka-
liep en haar avondjapon ver
wisselde voor een zijden peignoir.
Mario begon het bed op te maken,
faren allebei heel flink, en pret-
m naar te kijken, en verschrik
kelijk verliefd op elkaar. Ik kon dat
zien aan de blikken die ze elkaar
toewierpen en aan de manier waar
op hun handen elkaar nu en dan
ren aanraakten.
Ze probeerden me in hun eigen
grote bed te laten slapen, met de
zachte matras en het reusachtig wit
te muskietennet. Ik moest me hevig
verzetten eer ze me het veldbed in
de badkamer afstonden. Maar ik
wilde hen niet storen en ik wilde
ook werkelijk in de badkamer sla
pen, omdat ik er een zekere afkeer
had, daar alleen onder die ruime
plooien van het muskietengaat in
het grote bed te liggen, zoals ik ook
afkeer had gehad van de geur
die bloemen, die me zo'n pijn
had gedaan. Het was beter, dat alles
binnenin me dood bleef. Ik voelde
nog steeds dood en zwaar en ik
wilde, dat ze zouden voortmaken en
mij met rust laten op het veldbed in
de badkamer.
Ik vertelde hun niets over Sabby,
want dan zou ik het onder woorden
moeten brengen en ik was bang van
woorden. En bovendien wilde ik hen
niet bedroefd maken. Ik wilde dat
ze zouden blijven glimlachen en van
elkaar houden en van hun huwelijks
reis genieten. Ik wilde alle droefheid
voor mezelf bewaren al het andere
moest gewoon doorgaan.
Toen ze het bed hadden opgemaakt
ging ik naar de badkamer. Mario
hielp me mijn kleren uittrekken en
trok me een van zijn eigen pyjama's
aan. Het was een prachtige pyjama
van zwarte zij, heel kostbaar en
smaakvol, zoals alles wat Mario had.
Toen ging ik op het bed liggen en
Dorcas kwam binnen en sponsde mijn
gezicht af en ze waste de vuile hand
die uit het gipsverband stak. Ze was
te mijn vingers zorgvuldig en droogde
ze even zorgvuldig af met een hand
doek. Mario zat op de rand van het
bed en praatte opgewekt.
„Je ziet er nu beter uit," zei hij.
„Toen ik je het eerst zag, dacht ik
dat je een uit het graf verrezen
gesneuvelde was."
„We zullen je morgenochtend naai
het hospitaal terugbrengen," zei Dor
cas. Ze legde een laken over me heen
en stopte het aan twee kanten in,
en Mario bracht een tafeltje uit de
andere kamer en zette het naast
mijn bed neer met een glas water en
sigaretten en zijn aansteker erop,
omdat ik niet in staat was, lucifers
te strijken. Ze stonden samen in de
deuropening, dicht naast elkaar, Ma
rio donker en minzaam, en Dorcas
met een zonverbrande huid, die
prachtig uitkwam tegen haar weelde
van blond haar en haar openhartige,
intelligente ogen.
„Waar zei je, dat je morgen naar
toe ging?" vroeg ik.
„We zullen eerst voor jou zorgen.
Dan gaan we naar Kashmir."
,,'t Is heerlijk in Kashmir in april."
„We verheugen ons erg op de ber
gen."
„Wacht maar tot ik ze je allemaal
heb laten beklimmen," zei Mario.
„Je kunt me naar boven dragen
als je wilt. En anders ga ik aan
de voet zitten en drink koele dran
ken. Vind je dat billijk,
Michael?"
„O ja," zei ik. „Je moet Je niet
door hem laten ringeloren."
Toen ze weggingen, knipten ze het
licht uit en deden de deur zachtjes
achter zioh dicht. Ik hoorde hun
zachte stemmen vanuit de andere ka-
me doordringen. Er klonken
twee zware bonzen, waarschijnlijk
Mario's schoenen die op de grond
vielen. Toen meende ik te horen, dat
Dorcas haar haar schuierde. Ze
schuierde een hele tijd door en later
legde ze 'n paar dingen op de glazen
plaat van de toilettafel. En kortdaar-
klikte er 'n elektrisohe knop en het
enige licht onder de deur was het
vaag oranje schijnsel van het bed
lampje. Toen werd ook dat gedoofd.
Ze bleven nog een poosje praten,
i met tussenpozen en met
stemmen, die als een zacht gemurmel
door de tussendeur tot me doordron
gen.
De badkamer lag In donker, met
uitzondering van de bleke bundels
maanlicht, die door de jaloezie vie
len. Ik staarde omhoog in de duis
ternis. En toen begon uit de dode
leegte in mijn binnenste langzaam,
heel langzaam een zwelling te groei-
i, die zioh opwaarts drong en een
uitweg zocht.
Eerst zachtjes, en daarna mijn ge
zicht stijf bi het kussen verbergend
om het geluid te smoren, begon ik
te snikken.
EINDE
NOOT
Een boekuitgave van deze roman
is verschenen in de Cultuurserie van
de Zuid-IIollandsche Uitgeversmaat-
schappij in 's Gravenhage.
Direct gevraagd
voor
Goede verdiensten.
Ook scholieren komen in aan
merking.
Aanbiedingen aan Bureau LEIDSCH DABLAD, afdeling
Abonnementen of bij mej. v. Winsen, Dekkersgaard 10.
1685. De raadgevingen van Mo vielen bij Jolliepop in
slechte aarde.
„Kom mee. meneer Mo", zei Panda haastig. „U bedoelt het
goed maar Jolliepop gelooft echt niet in die dingen".
De reus haalde zijn brede schouders op en volgde Panda naar
beneden.
„Yinx loeren op knecht", bromde hij. „Als knecht niet af
weer dan Yinx haat op knecht."
Jolliepop gelooft er niet in", herhaalde Panda. „En zelfs al
deed hij dat. dan zou hij toch nooit met een konijnepoot om een
tafel gaan dansen. Dat is niets voor hem. hoor!"
Mo antwoordde niet. Het kon hem blijkbaar weinig schelen
wat Jolliepop verder deed. Als hijzelf maar dicht bij Panda kon
blijven. Dus zette hij zich weer op het matje naast het bed en
hervatte zijn dommel. Ook Panda was nu gauw in slaap. Mis
schien kwam 't door de nuchtere woorden van Jolliepop. maar in
elk geval droomde hij niet meer van loerende oogjes en fluister-
stemmetjes.
Dat was met Jolliepop juist andersom. Misschien kwam het
door het bijgelovige gepraat van Mo. maar in elk geval had hij
het beklemmende gevoel, dat felle oogjes naar hem loerden. Ook
hoorde hij een zacht gegiechel en een geluid, alsof er aan hout
geknaagd werd
„RECHTER TIE EN HET LEVENDE LIJK" door Roberf van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
297Als een stipje in het eindeloze water van de Grote
Oceaan dreef daar de fles met de groene kurk.
Voor wie er vlakbij stond was het duidelijk, dat er een briefje
in de fles was gestoken. Maar het was al héél onwaarschijnlijk,
dat iemand dicht genoeg in de buurt zou komen om de fles op te
merken. En Jjet was nog veel onwaarschijnlijker, dat de fles bin
nen een jaar ergens aan land zou spoelen.
Vermoedelijk zouden we nooit hebben geweten, wat er op dat
dobberende briefje was geschreven, als deze fles niet iets bij
zonders had gehad. Overdag was er weinig van te merken maar
bij het vallen van de avond begon er steeds duidelijker een licht
uit de fles te stralen, totdat in de nacht de de fles als een vonk in
de golven schitterde.
Dat was het. wat Tutu de papegaai plotseling deed krijsen
Sterretje in waterrrr".
Nieuwsgierig bogen Bram en Karo zich over de reling van het
goede schip Kokanje. Want een fles als schemerlamp was niets
bijzondersmaar midden in de oceaan stond je er toch wel een
tikje vreemd tegenaan te kijken.
leeft|
Posities Nederlandse
schepen
20 130 m OZO
ENJSSSS: ?s rcïï»NO„'sri
D 1 Amir.lu.m 90 r. Mackav
st" S3
Argos |0 60 m NO Oren
.1 Astrs°2°1 Rotterdam'1 "te* Londen
l. tl Asuncion p 20 Recife
huiflf v#rdyk
hrs p
ester' ftou»
fcrn 21
lernlise
ft-Pie,
20 te Sklen
isperance 21 te Lithoyen verwech'
lessen kerk 21 te Port Seld
oeree 21^240° Hon^olüluJ
t 20 490 m ZO
100 m N& "SR
Katwijk 20 1240 m W
Keuerwacht^ 20 1 Ro
Kmderdyk 20 te°°Templ
Kontlkl p 20 Klei n t
Koudekerk p 20 Major
Lebotee 20
235 m NO Fernend
p'ort^Sal
Llberlakuft 20 v Monrovl
Liberty^ 21 v Zwljndrecht ^n
Lingeborg p^ 2rgMavr
ib 20 v Trlle» te Gemllk
Mata'am*^20 jl Oo'^NW^St. Helen
Mies 20 v Rotte
Minos 20 v Ko
Moerdyk 20 38C
Musi Lloyd 20
Mynies p 21 de
Naerebout^p 20
Kopenhagen
Neder Rijn 21
ranjepolder 21 te Llverp
ranjested 20 700 m Z\
'erUsef* 20 1000 m Z
Prinses Margriet 20 330 m VU^SclUl
R«stborJlnp *20 'Klel'^Oulu
Regina 20 v Seeby n 7
20 Brunsbuttel n lm-
20 v Rotterdam i
ques n Singapore
Sumetre"^ nog op rede Pendji
Themis 20 200 m NO Curigao
Timee ^1 te^ Vlaardlngen
I 20 800 m WZW
1^20 200 m ZO Reykje
0 v Port Said n Djibouti
Anco Spray 20 150 m NW Aroren
Area 20 500 m Sebang
Ce|ete**CAmsterdi"m 20* 12o"
Oren
Celles Arnhem 20 90 m NW
Celt's Lelden 20 200 m ZW Ouei
Celt's 'iNedêrlsnd 20 ^Khar»
Cabylla 21 690 m ONO
Kryptos 20 400 m W 5?bang
105 m ZO Free
10^m NW^Pertt
f727Ó" mN>ONO#
Zeesleepvaart
Lady Laura 21 te Oekar
