öe winö
RICHARD MASON
lezen Geautoriseerd® vertaling
van C. van Eijsdan
75)
Ik was opgewonden, omdat we in
Kobima plotseling midden in de oor
log leken te zitten. Hier en daax be
logen zich troepen op de bedaarde
manier van geharde strijders. Ze
maakten zich niet druk om hun
tieren. Ze waren gekleed op de wil
dernis en de meesten van hen wa
ren daar al geweest en hadden er de
nodige ervaring opgedaan. Sommi
gen stonden rondom een tent, om
thee in ontvangst te nemen. Ze za-
gewoon uit en alsof ze niet
de minste haast hadden, maar alsof
ia onder tamelijk verveeld uiterlijk
fanatieke koppigheid verborgen
hadden. Enkelen, die lui stonden te
leunen, maakten wat grappen en
hen wees met een tua
x de auto. Ik verwachtte, dat
de majoor in zijn waardigheid zou
|pjjn aangetast en zich kwaad zou
Maar inplaats daarvan zei hij
goed dat we zulke kerels heb-
Ik mocht hem opeens veel
omdat hfj dit had gezegd. Hij
niet slim genoeg om iets derge-
te verkondigen met de bedoe-
zijn figuur te redden; het was
oprecht bewijs van zijn ruime
eenmaal over de bergrug
strekte zich een gewei-
voor ons uit, een on
prachtig vergezicht. Rechts
rezen de heuvels hoog op
lange keten, die naar het zui
liep, en aan de linkerkant vloei
de wildernissen van India en
zonder enige scheidingslijn in-
in blauwe wazen, die zich steeds
lk iemand was, die er iets om
hij begraven werd dan zou
een eenvoudig graf willen
zei Manning.
als je hier een of twee
geweest bent, dan kijk je er
meer naar", zei de majoor. „Ik
het iedere week. Voor één keer
het goed, maar je krijgt er genoeg
Geef mij maar wat stevigere.
Lake District bijvoorbeeld",
was volstrekt niet geïmponeerd
die grootse oneindigheid, er
leger evenmin. We passeerden
colonne mannen met volledige
en wat later een ander
lort vrachtwagens.
veldstukken waren
de weg getrokken en
lichte tanks sukkelden op hun
voort. We haalden hen
in en een paar mijl verder-
stopten we bij een legerkamp
t kop thee te drinken. We zaten
op banken aan een ruwe tafel in de
open lucht, vanwaar we uitkeken
over een dal, aan welks andere kant
een Nagadorp op een heuveltop lag.
Het leek allemaal precies op een ple
zierige zomervakantie. In een boom
vlak bij ons zat een vogel zijn vreug
de uit te zingen; van vervoering
klonken de tonen steeds hoger en
hoger, totdat we meenden dat het
diertje niet hoger kon, maar het ju
belde nog almaar hoger, tot het een
fijn trillend toontje liet horen, dat
tot boven in onze hoofden doordrong.
Een drager kwam de tent uit met
koppen. Hij had een huid als cho
colademelk en langwerpige, Mon
goolse ogen. Hij zette het blad op de
tafel en de majoor begon in te
schenken. „Zal ik maar voor moeder
fungeren?" zei hij. „Eén lepel suiker
of twee?"
De tanks hadden ons nu Ingehaald.
Twee officieren kwamen het kamp
in en gingen aan een tafel in de
bijheid zitten. Een van de soldaten
zei:
„Weer zo'n verrekte lijmkit. 'k Zou
v/at willen geven voor vijf minuten
in Café Odeon".
„Je zou niet eens weten, wat je
doen moe6t".
„Doen met wat?"
„Nou, in het Odeon".
„Zo, dacht je dat. Nou, wacht
PERSONEELPROBLEEM
OPGELOST
Dagelijks staan de kranten vol met
advertenties waarin personeel
wordt gevraagd. Er is een voort
durende „spanning op de arbeids
markt", zoals dat officieel heet en
vaak hoort men klachten van het
kopend publiek over lang wachten
en trage bediening. Allemaal ge
volgen van personeelschaarste.
Toch is er één plaats waar dit pro
bleem absoluut niet bestaat: de
markt. Daar wordt ledereen vlug
en vaardig geholpen. Wachten is er
niet bi). En desondanks schenken
marktkoopman en straathandelaar
ruim voldoende aandacht aan hun
vele klanten. Maar de sfeer op de
markt ls nu eenmaal Anders. Men
vindt er eigenlijk alles tegelijk:
ruime keus, vakkundige bediening,
constant goede kwaliteit, constant
lage prijzen en een heleboel ge
zelligheid. Ja, marktkoopman en
straathandelaar weten het hun
klanten ln elk opzicht naar de zin
te maken. Prettig kopen en boven
dien geld sparen, daarvoor moet u
op de markt zijn, want
OP DE MARKT IS
UW GULDEN EEN DAALDER
WAARD
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: PICNIC
Men schrijft picnic, maar ook
vel picknick en bedoelt daar-
nee een buitenpartij waarbij
;en maaltijd in de open lucht
wordt genuttigd, waartoe iedere
deelnemer iets bijdraagt, hetzij
ln geld, hetzij in natura. Het
woord ziet er Engels uit en het is
dan ook in de 19de eeuw door
de Nederlanders uit het Engels
Dvergenomen. De oorsprong ligt
jvenwel in Frankrijk. Daar
komt het woord piquenique al
in 1692 voor. De oudste vind
plaats in het Duits is van 1748.
naar in diezelfde tijd treft men
het woord ook al in Engelse en
Zweedse teksten aan.
De verklaring van het woord
•s moeilijk. Het eerste deel is
wel een vorm van het
werkwoord piquer dat vele be-
;ekenissen heeft, zoals: prikken,
prikkelen, opwekken enz. Het
weede deel blijft duister. Etre
jiqué betekent: van lotje getikt
sijn, ook een onverklaarde zegs
wijze.
af".
„Wat wacht maar af?"
„Wat ik in het Odeon doen."
„Ik zou je wel even kunnen ver
tellen, wat Je in 't Odeon kunt doen.
Maar als je 't soms hebt over zo'n
opzichtig danskind, dan is 't natuur
lijk wat andere".
Ze rookten allemaal sigaretten. Ze
hadden bruine, gezonde gezichten
het ~was moeilijk aan hen te den
ken. zoals ze in goedkope pakken
langs de Edgware Road zouden slen
teren. Hun handen waren smerig en
gaven de indruk, dat ze hun werk
goed deden, zonder vijven en zessen.
De twee officieren waren rustige jon
gens uit de middenstand, die pas hun
snor hadden laten staan. De ene had
verdrietige ogen en een vrij intelli
gente blik, en de ander was lang en
had een dikke bos zwart haar en
volle lippen, uitgedroogd en gehard
door de zon.
„Waar gaan Jullie heen?" vroeg de
majoor.
..Verrek, dat 's ook 'n vraag!" zei
een van de soldaten.
„We weten 't eigenlyk zelf niet",
zei een lange officier.
„We zwerven maar een beetje rond
om dat rottige landschap te bekij
ken", zei een andere soldaat.
„Nog geen Jappen hier in de
buurt?"
„Ik zeg je, dat ze d'r wel zijn!
Die kleine smeerlappen zitten altijd
overal".
„Nee", zei de officier, „ze schijnen
in de richting van de Naga's te zijn
opgetrokken, maar de grote moeilijk
heden zijn aan de andere kant van
Imphal. Ze komen daar langs de Tid-
dcm Road opzetten. Imphal zal
waarschijnlijk wel geliquideerd zijn
als u er aankomt."
„Zo lang ze nog niet op deze weg
z'.tten
„En zo lang wij onze blikken bus
sen hebben, komen ze d'r ook niet",
zei de soldaat. „We houën ze wel
uit de weg tot jullie weer thuis zijn".
„Hou ze in ieder geval uit de weg",
zei ik. „We willen allemaal weer naar
huis".
(Wordt vervolgd).
Reumatische pijnen TO GAL HELPT
Griep
Migraine
Menstruatiepijn
Verkouden.
Hoofdpijn
Spit
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
TOGAL HELPT
Reclamevliegtuig
maakt noodlanding
o
Hilvereumse corresp.)
Op het vliegveld Hilversum heeft
een vliegtuig van het luchtreclame-
bedrijf Skylight gisteravond even
over 6 een geslaagde noodlanding ge
maakt. Het nagenoeg nieuwe toestel
maakte de laatste rondvlucht van
de dag en had drie passagiers
aan boord. Het werd bestuurd door
de heer Bob Jansen. Op de terugweg
kwam een ander toestel ernaast vlie
gen. De piloot hiervan, Sjoerd de
Boer, gebaarde naar zijn collega dat
deze de boordradio moest aanzetten.
Vervolgens deelde hij aan de ander
mee, dat het neuswie! van de rond
vlucht-machine dwars onder het toe
stel stond tengevolge van een breuk.
De havendienst van het vliegveld had
inmiddels de meest uitgebreide voor
zorgsmaatregelen genomen. Binnen
5 minuten was de Hilvereumse
brandweer met 3 wagens ter plaatse.
Bij de landing hield de piloot Bob
Jansen zijn toestel zo lang in de
lucht, op 2 wielen taxiede hij naar
de brandweerwagens, totdat hij nog
zeer langzaam reed. Tenslote zette
hij ook het kapotte neuswiel op de
grasmat. Hevig slingerend reed het
vliegtuig de laatste meters uit. Het
liep geen schade op.
Werkman werd
door helikopter
lucht ingesleept I
De werkman Michel Frossard (t
raakte gisteren in Visp Zwit- r
seriand) met zijn voet verward
in een touw waarmee een partij f
kabels was samengebondeti.
Het gebeurde juist op het mo- f
ment, dat een helikopter de j
partij kabels mee de lucht in- f
nam om ze naar een moeilijk f
bereikbare plaats te vervoeren, t
Bungelend aan zijn been werd i
Frossard de lucht ingetrokken, t
De piloot had een hoogte van
zestig meter bereikt, toen hij f
zijn onvrijwillige passagier be- f
merkte. Hij vloog tot boven een f
riviertje en liet daar Frossard
en de lading kabels van ge
ringe hoogte in het water val
len.
Collega's van Frossard visten
hem uit het water op. De mi
is met een ernstige shock
een ziekenhuis opgenomen.
PANDA EN DE BRON YAN DE RIJKDOM
51. De dwergen droegen koning Joris naar de kloof, waar
de grote boog stond opgesteld.
..Gevangenen straffen", verklaarden zij. ..Ping weg met boog.
LeukKijken! Koning ereplaats"
Met schrik zag Joris, dat het Panda en meneer Drom waren,
die aldus gestraft zouden worden. Haastig stapte hij uit zijn
draagstoel en begaf zich naar de gevangenen.
..Zie eens aan", sprak hij. ..Het schijnt dat de rollen thans zijn
i.gekeerdIk ben echter niet vergeten, dat gij me van die boog
hebt gered, dus wil ik als wederdienst hetzelfde doen. Als dwer
genkoning heb ik hier wat te vertellen".
Tot zijn verbazing schudde de ontdekkingsreiziger echter het
hoofd.
„Niet tegenin gaan", raadde hij aan. ..Een goed vorst doet de
zin van het volk".
„Maar een beschaafd vorst laat geen gevangenen tegen een
rotswand schietenhield Joris vol.
„Niet ertegen", verbeterde meneer Drom. „doch erover".
„Er óver??" herhaalde Joris verbluft.
„Juist", hernam de ontdekkingsreiziger. „De dwergen denken,
dat dit eiland de hele wereld is. waarbuiten slechts boze geesten
vertoeven. Zij beschouwen het dus als een grote straf, wanneer
wij uit deze wereld worden geschoten midden tussen die kwade
geesten. Daar heb ik gebruik van gemaakt. Zoals u ziet. wordt
de boog extra versterkt om ons over de rotswand te kunnen
schieten. Op die manier zijn we allen tevreden: de dwergen den
ken. dat wij gestraft zijn en wij hebben een middel om weer buiten
te komen, nu we niet meer door de KlapTrap kunnen gaan".
RECHTER TIE EN DE ANTIEKE DOI K
door Robert van Gulilc
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
268. Hevig verschrikt door die plotselinge storm slaagde
Brammelje er maar nauwelijks in om het roer te houden. Wat er
gebeurd was. begreep hij nieten dat deed er ook niet veel toe.
Hoofdzaak was. dat het goede schip Kokanje hem niet uit de
hand zou lopen.
Het lukte hem wonderweltotdat de hele oceaan zich scheen
verzamelen tot één grote en geweldige golf. waarop het goede
schip Kokanje als een boomblaadje werd opgetild en voortge
smeten.
Het leekalsof de golf hem door een mist van druppels, eeuwen
en eeuwen meevoerde, eer het water ineenzakte en de Kokanje
neerplofte op de nu weer kalme zee.
Duizelend kwamen Bram. Karo en Tutu een beetje bij. „Als ik
daar iets van snap mompelde Brammetje.
„Ik wreef de diamant. Zou dat de oorzaak zijn?" vroeg Karo.
die zich schuldig voelde.
„Dan is het toverij", zei Brammetje onthutst. „Maar wat is de
reden? We zijn nog altijd op zee. en het zonnetje schijnt, en ver
anderd is er feitelijk niks".
Kijk daarrr!" wees Tutu met zijn vlerk... en toen begreep
Brammetje, dat er wel degelijk iets veranderd was!
