öe winö PANDA EN DE BRON VAN DE RIJKDOM LEIDSCH DAGBLAD DINSDAG 29 JUNI RICHARD MASON 1 CÏY\ Geautoriseerd» vertaling I van C. van Eijsden 57) Om half acht nam ik een ghari en ging ik Sabby aan het Mayfair afhalen. Ze betaalde voor het laatst haar rekening. Ze had haar bagage al met Bahadur vooruitgestuurd en droeg nu alleen maar haar hand tasje. ..Waarheen zal ik zeggen dat de koetsier moet rijden?" vroeg ik. „Zeg maar naar Malabar Hill, als jeblieft. Ik zal wel wijzen." We reden op een drafje langs de natte wegen. We passeerden de Cricket Club en de school en de Ma rine Drive en ik kon de Torens der Stilte zich op Malabar Hill zien heffen. Er cirkelden enkele gieren bo ven rond, maar het zag er niet uit. alsof het een drukke dag was geweest voor het Perzische kerkhof. „Ik ben bang dat Je teleurgesteld zult zjjn," zei Sabby. „Daarom wilde ik mooie dag. Wil je alsjeblieft niet doen alsof het aardig is, als je niet mooi vindt? Dan zoeken we ander huis." „Na al de moeite die je gedaan hebt?" „Ik wil je daar gelukkig zien, lie veling." „Daar hoef je je geen zorgen om te maken." „Ik moet zorgen maken om Mi chaels geluk. Zie je, Ik ben zo zelf zuchtige vrouw en ik vraag zoveel van je, en als dat je ongelukkig maakt, weet ik niet wat ik zal doen." „Als je me ooit gelukkig ziet kijken, mag je me gerust voor een ondank bare uitschelden." „O nee, ik wil dat niet. Ik wil geen dankbaarheid, omdat je mij niets schuldig bent. Ik wil alleen dat je een klein beetje van me houdt." „Ik hou van je," zei ik. „Daar zal ik je vanavond in je nieuwe huis wel meer van vertellen." „Ons nieuwe huis", zei Sabby. „Denk alsjeblieft altijd, dat het voor ons allebei is." We reden naar boven alsof we naar Malabar Hill gingen, maar toen sloegen we rechtsaf, naar een ande re heuvel, die door bomen werd overschaduwd. Halverwege moesten we weer een hoek om en nu zagen we aan weerszijden prachtige hui zen Sabby leunde naar voren en gaf de koetsier aanwijzingen. „Kijk," zei ze toen, „hier is het." We draaiden een hek in en het paard trok ons langzaam een korte, stijgende oprijlaan op. Op het hoog ste punt stond een mooie bungalow met een balkon, dat door pilaren ge steund werd, en met frisblauwe klim- ranken langs de muren. Op het ge luid van onze aankomst kwam Ba hadur naar buiten om ons te be groeten. Even herkende ik hem niet, omdat hij een nieuw wit uniform en een glanzendwitte tulband droeg, en voor deze bijzondere gelegenheid had hij zijn snor extra geknipt uitgekamd. Hij boog vol trots en „Welkom sahib." Ik wandelde door naar de zitkamer en vandaar de eetkamer en de slaapkamer, die op dezelfde verdieping waren. In al les was Sabby's hand te zien, vooral in de vazen bloemen; ik wist hoeveel tijd ze moest hebben besteed aan het uitzoeken en rangschikken daar van. Ik wist niet dat ze ooit had opgemerkt, welke soort whisky ik graag dronk. Maar in de zitkamer stond een fles van mijn geliefkoosde merk en ik begreep niet waar ze die vandaan had gehaald, omdat ik er weken lang zonder resultaat achter- aangejaagd had. Ze schonk me een groot glas vol. „JU moet er ook wat van drinken, omdat dit een speciale gelegenheid is." zei ik. ,,'t Is plezierig om een beetje dronken te zijn." Maar ik word er ook ziek van en deze avond wil ik gezond zijn. Toe, drink jij en dan zullen we kus ge ven en zo proef ik ook whisky." „Dat Engels van je, lieveling!" „Wat mankeert er aan Engels?" „Niets. Het is charmant. Ik wil niet, dat je het ooit beter gaat spreken." „Je plaagt me." „Nee, 't is heus prachtig." „Jawel, je plaagt me. Ik zal je pak slaag geven omdat ik schooljuf frouw ben." Toen Bahadur binnenkwam om te zeggen dat het eten klaar was, gin- w»- naar de eetkamer, maar de tafel was leeg. ,,'t Is daarginds," zei Sabby. Aan het eind van de kamer wa tt openslaande deuren. We stapten lar buiten en kwamen op een ter- s, waar een staande lamp een zacht lichtschijnsel wierp op een tafel, die met fijn zilver en glaswerk en wat bloemen was gedekt. Na de warmte het huis was het er weldadig koel de hemel boven onze hoofden was diepblauw en de sterren kwamen bleekjes tevoorschijn. Ik liep het terras over naar de balustrade. (Wordt vervolgd) Hoe is het ontstaau? Dit woord: VALS Hoe Nederlands het woord vals er ook uitziet en klinkt, het is van Latijnse afkomst. Het Latijnse werkwoord laiiere be tekent: bedriegen; laisus is: be drieglijk, onwaar. Waarschijn lijk zijn de Nederlandse vorm vais en de Duitse falsch via het üudirans ontstaan in de tijd van Heinric van Veldeke, dus in de 12de eeuw. Door zyn be middeling is dan het woord in de Scandinavische woorden schat opgenomen. De betekenissen van vals zijn vele: onecht (vals geld), onvol komen (vals licht), onzuiver (vals zingen), ongegron d(valse schaamte), boos (hij werd (vals zingen), ongegrond (valse plooi), nagemaakt (valse tan den) maar toch vooral: bedrieg lijk in een of ander opzicht. Veldmaarschalk' John Okello veroordeeld John Okello. die, na zichzelf te hebben opworpen tot „veldmaar schalk." in januari 1964 de revolu- n Zanzibar leidde, heeft in Na- koeroe 18 maanden gevangenisstraf gekregen, omdat hü, na tot on- wenste vreemdeling te zijn verklaard, zonder vergunning in Kenia vertoef de. Hij was pas een paar weken ge leden uit het land gezet. De regering acht zijn aanwezigheid in Kenia in strijd met de veiligheid van het land. Okello verklaarde tijdens het ver- hooi" dat hij naar Kenia was terug gekomen om president Kenjatta te bezoeken, teneinde verlof te krij gen te allen tijden naar Kenia te komen en om een schuld te innen en zijn levensbeschrijving te voltooien. Hij verklaarde voor de rechtbank, dat hij, ofschoon hij de revolutie in Zanzibar had geleid, geen gewoon- in opstand maakte en niet voor- Dns was tegen de regering van Kenia te komplotteren. Onmiddelijk na de veroordeling werd Okello in een gesloten vracht auto naar de gevangenis overge bracht. Tijdens de rechtzitting was de publieke tribune tjokvol Afrika nen, terwijl er zich ook velen voor het gerechtsgebouw verzameld had- in de hoop een glimp van hem op te vangen. Haagse rechtbank Advocaat mag polderwateren rond Nieuwkoop bevaren De president van de Haagse Recht bank, mr. G. Witsen Elias, heeft het bestuur van de Nieuwkoop en Noorden Polder in Nieuwkoop bevo len aan de Rotterdamse advocaat mr. A.W. Bokma de door hem in kort ge ding geëiste vergunning te verlenen voor het varen met zyn boot met 40 pk buitenboordmotor op de meren van die polder. Het polderbestuur wilde het varen van buitenboordmo toren met meer dan 10 pk niet toe staan zulks ter bescherming van de rs en om het te snel varen te gen te gaan. De president overwoog, dat na 1962 in de vergunningen een redactio nele wijziging is toegepast, waarbij het aantal pk van de motor werd aangegeven. De door het polderbe stuur toegepaste beperking achtte de president in strijd met artikel 18 der Keurenwet. Waar ook Ged. Staten deze maat- :gel van het polderbestuur ongel dig had verklaard achtte mr. Bokma hier een contempt of court aanwe zig. De president bepaalde, dat het polderbestuur vergunningen dient af te geven zonder vermelding van een aantal pk voor de buitenboordmotor of althans met misschien iets min der dat 40 pk. De president wees de vordering van r. Bokma toe en beval de gewenste vergunning binnen vijf dagen af te geven op overtreding waarvan een dwangsom van f 1000 per dae werd ingesteld. Overigens betekent dit niet, dat op de meren enz. met onbeperkte snelheid mag worden gevaren, om dat deze is bepaald op 7,2 km ma ximaal. Jordanië is verantwoordelijk De gemengde bestandscommissie van de Verenigde Naties heeft Jordanië volledig verantwoordelijk gesteld de incidenten, die zich op 31 in Jeruzalem hebben voorgedaan waarbij twee Israëliërs werden gedood en vier andere personen ge wond. De commisie heeft Jordanië ver zocht maatregelen tot voorkoming herhaling te treffen en alleen gedis ciplineerde militairen langs de be standslinie dienst te laten verrich ten. Namaak gouden vijfjes verkocht Doortastend optreden van een Veenendaalse juwelier heeft gister middag geleid tot de arrestatie van inwoners uit Zwolle, die namaak gouden vijfjes aan de man trachtten te brengen. Tot drie maal toe ver voegde het Zwolse duo zich bij de juwelier, ie in totaal vyf van deze namaak munten kocht. Toen de Zwollenaren voor de der de maal de winkel betraden met een nieuwe voorraad had de Veenendaal- juwelier zyn jongste aankopen inmiddels met een vergrootglas ver geleken met echte exemplaren, waarbij hy tot de ontdekking was gekomen, dat hem valse munten wa in verkocht. Hij stelde beide heren x>r de keus geld terug of de politie, aarop een van de muntverkopers met de juwelier op de vuist ging. ene Zwollenaar ontkwam, maar de ander liepregelrecht in de ar men van de inmiddels per telefoon gevaarschuwde politie. De vluchte ling werd later gearresteerd. 3384. De woorden van meneer Drom maakten indruk op de grijsaard. ..Dat is de ware houding!" sprak hij waarderend. „Als U de klank kunt bewonderen van de knots, die 11 treft, is dat een bewijs, dat U zich boven de ongemakken van het stoffelijke lichaam stelt!" Joris stond nog steeds aan zijn hoed te rukken, die hem over de ogen was geslagen. Hij was op dat ogenblik niet in een stem ming om iets aan de knuppel te bewonderen, maar dit veranderde op slag. toen de kluizenaar op zijn wapen klopte en hernam: „Ja. deze knots heeft een gouden klank. Dat komt. omdat hij van puur goud is." Puur goud! Met een ruk bevrijdde Joris zich van zijn klemmend hoofddeksel. Laat zien!" riep hij uit. Maar meneer Drom en de oude letten niet op hem; zij waren al op een ander onderwerp overgestapt. „Op onze tocht over dit eiland hebben wij met een dwergen volkje kennis gemaakt", zei de ontdekkingsreiziger. „Dat leefde nog in het stenen tijdperk. Bepaalde gebruiken deden me al ver moeden. dat zij met een hogere beschaving contact hadden. Be hoort U soms tot een gemeenschap, die in het eh gou den tijdperk leeft?" „Er is hier wel een nederzetting, die een hogere beschaving heeft bereikt dan de dwergen"antwoordde de oude. „Maar ik hoor niet tot hen. Ik ben de kluizenaar, die de bron van de rijk dom bewaakt." „Aha'" dacht Joris. „Als de bewaker van de bron met een gouden knots rondloopt, moet de rijkdom ervan zeker de moeite waard zijn!" RECHTER TIE EN DE ANTIEKE DOT K door Robert van Gulil; DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK 250. De verdere reis verliep zonder veel ongelukken. Wel brak Ali-Ben-J apie twee bordjes en wèl ging hij zonder het te weten boven op Tutu zitten, maar verder viel het nog al mee. De bordjes waren trouwens al oud en Tutu kwam er met een geknakte veer af. Maar de papegaai bleef voorzichtigheidshalve toch een beetje uit de buurt van dat jongetjebij wie nu alles verkeerd leek te gaan. Slechts op het allerlaatste moment van de tocht vergat Ali-Ben- Japie al zijn goede voornemens om rustig op zijn plaats te blijven. Dat was toen Tutu „Land in zicht" riep. Van blijdschap gooide Ali-Ben-J apie de muts van Brammetje hoog in de lucht waar de muts precies in het topje van de mast bleef hangen. Tutu kwam er aan te pas om de muts weer beneden te brengen. Eenmaal aan land drukte Bram zijn muts steviger op het hoofd „Luister goed", zei hij tot het jongetje. Blijf vlak achter me doe niets zeg niets, vraag niets alleen maar vlak achter me blijven en nergens aankomen. Want als je door je dommigheden nu een ongeluk veroorzaakt, kan dat een ramp zijn voor ons allemaal. Denk je er aan?" De jongen beloofde het plechtig. Maar of het helpen zou? Posities Nederlandse schepen Algol 26 v Bremen te Antwerj ;o3 Algorab 26 te Rlo Grande -j Alhena p 26 Vitorla n L. Pal Belong II 430 ttf'oZO Storen r 'P BBngga?r922626opES2009 m G0 Salgor 391 Bara'p 2Is" Ounganass' n Hamburg Batavier p 27 Klal n Stocka la 26 op 300 'tenburgh 27 ongaborg 27 loyd 26 420 m ZO Guar Sibigo 28 op 50 m N Celebes Ingen 26 480 m NO i lagelhaen p 28 Strabo 27 Aerh ïjlflabangka' Trim"28 v^Ifeenboro"openhegei wflVa,°B,p228V Brunsb" ^"tIuI 25 U)0 m^O^Glbraltar^ recht 26 180 m ZW Socol Ttaa p^ 26 Wight Plymou The Hague 26 140 m WZW Haag 26 240 m ZO NuVamat*"a 25 V K,"dl* C0ChlB Philldora 28 ta Levtra daarna^Mena Philina 26 op 210 m ZO Monrovia Philippia p 26 Ouaisant n Havre PUStBnfnd 26 Th,rn"h,vtn Tahama 2V op" JHD0 "m^o'Sertnudg Vldena 27 v SMmonojeki"8^0'V Sembu Vitree 27 v Rottcrdom ta 8onnr

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1965 | | pagina 15