IMifr
isiPi.
SCHEEPS
BERICHTEN
"'mm-
öe winö RICHARD MASON
Lezen
PANDA EN DE BRON VAN DE RIJKDOM
MAANDAG 21 JUNI 1
Eijsdan
',dat dol oTje^ei een van de
s^wat blijven ryden?'^
chtige gele wilde bloem, waarvan
de naam bij mijn weten nooit
s^| ben ontdekt. Ze staken die bloem
's- Sabby's haar en waren verrukt
het effect, en ik was het met hen
■if, dat het haar schoonheid nog
41 r accentueerde; alleen moest ze
nlijk een kimono dragen om het
AGfd te vervolmaken. Ze moest van
Jdjes begonnen af te vallen en
IXX Pei
we alle heuvelhellingen af-
iten alsof we op zoek waren naar
4, hebben we nooit meer zo'n
TH m gevonden. Ik kreeg de op-
Ti cht, dat zodra we weer in Bom-
terug waren, ik moest zorgen
regelmatig bloemen werden
acht, die er zoveel mogelijk op
had vert«fd,K dat
bestaan en op de voorgrond, in
onze wereld, stond een cederboom
als een schildwacht, die iedere in
dringer uitdaagde.
Toen, omdat we er zo op aan
drongen, begon ze portretten te
schilderen, eerst Jennifer, daarna
Margaret, mrs. Mather en mU, en
hcewel ze beweerde dat het niet
waar was en het ook haar bedoeling
niet was geweest, hadden we alle
maal een Japans uiterlijk. Het kwam
gedeeltelijk omdat haar stijl Japans
was, maar bovendien had ze ons
onbewust Oosterse trekken gegeven.
Toen we haar ermee plaagden, wil
de ze de portretten verscheuren.
(Wordt vervolgd)
Zware vonnissen
in Bulgarije
Pierre Harmei
kabinetsformateur
Weer anti-joods
vandalisme
in Bamberg
besmeurd met witte verf. Twee ge
meenteambtenaren die patrouilleer
den in de straat waar het huis staat
verrasten de man, maar deze wist
te ontkomen. De politie haalde het
bor direct van de muur en zond
het op naar München waar het
hoofdkwartier van de Beierse politie
üe verf aan een nader onderzoek zal
onderwerpen.
De beloning voor het vinden van
de antisemietische vandalen in Bam
berg is door de politie tot 20.000
mark verhoogd. De politie heeft nog
geen enkele spoor gevonden dat
houvast biedt, ondanks verhoor van
verdachte personen en huiszoekin
gen.
26—84. De dwergen voerden Panda en meneer Drom langs
een ruw rotspad omhoog tot zij een plek bereikten, waar het pad
bij een diepe kloof eindigde. Hier stond een enorme boog opge
steld, die op de tegenoverliggende rotswand was gericht. Naast
de boog lag een boomstam, die blijkbaar als pijl voor de boog
r ijverig aantek
r die wand aan i
„Maar waarom doen ze dat?" vroeg Panda.
Het antwoord op die vraag werd maar al te
„We schijnen
volksgebruik"ze
r Drom, die
in zijn reisjournaal maakte. „Kijk eens naar die wand aan de c
kant! De diepe holte daarin wijst er op. dat er dikwijls
dwergen Joris op de
gelegd. Uiteraard
„Ho! Stop!" riep hf. ..Dit
die vervolgens op de boog werd
Joris dit alles met grote tegenzin,
■p hij. „Dit volksvermaak gaat alle perken te
buiten! Hiermee zult ge het I
Maak me los. ongastvrije ver
Maar zonder zich iets van
de dwergen de boog te i
Panda kon het niet langer e
„Help hem dan toch!" riep hij i
hoofd kunt u dat toch verbieden!"
„Het is tegen de aanpasregel"mompelde de ontdekkin
ger. „Van een blokhoofd wordt verwacht, dat hij het volksver
maak bevordert en niet tegengaat. Maar ik zal zien. wat ik voor
Drom toe.' .Als blok-
RECHTER TIE EN DE ANTIEKE DOI K
door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
243. „Hoe liep het af?" vroeg Bram in spanning.
„Erg best", zei de vriendelijke verteller. „De jagers verschrik
ten de vogel, die Sinbad de Zeeman liet vallen, en toen de jagers
eenmaal het verhaal van Sinbad hadden gehoord mocht hij alle
diamanten houden, die hij nog snel in zijn zakken had gestopt.
Van het geld, dat Sinbad voor de diamanten kreeg, heeft hij
jarenlang de kinderen van Bagderaibad te eten gegeven. Maar de
diamanten raakten op en Sinbad besloot opnieuw naar het Dal der
Diamanten te reizen. Hij kwam nooit terug. En nu hebben de
kinderen honger".
„Wat een verhaal om op te schrijven", zei Brammet je zuchtend.
„Het heeft in de Duizend en Eén Nacht gestaan", verzekerde
de man.
„Dat heb ik gelezen, maar dit verhaal herinner ik me niet", zei
Brammetje en de ander sprak beleefd
„Ach, dan is het misschien nét in de Duizend-en-Tweede
Nacht verteld".
„Dat is verder onbelangrijk", zei Brammetje. „Want ik zal toch
niet de tijd hebben om d"at verhaal te schrijven. De kinderen in
deze stad moeten te eten hebben" en de barmhartige Sinbad
moet worden geholpen. Ik ga hem zoeken
De man met de tulband slaakte een kreet.
„Die reis is levensgevaarlijk
Kan me niet schelen",, zei Bram. „Het is mijn plicht Sinbad
te redden!"
f-FAvr3
SXs<3
"Kssr
•wwz*
Spee 18 v IJ muiden n Swlnemunde
Spm Major o 18 Yar
Ipawlch
.•mm
Londen te Rotterdar
SC
