Mevrouw achter het stuur toto eens won ET HUWELIJK IN ISRAEL 8 1 Oma en opa zijn pretmakers en sinterklazen Bestrijdingsmiddelen op groenten en fruit r l^terdag 12 juni 1965 Pagina 3 Wekelijks bijvoegsel Uw Wereld DE Amerikaanse sociologe dr. Bernice Neugarte van de universiteit van Chicago, heeft wetenschappelijk vast- I gesteld, dat er een nieuw soort grootouders is ontstaan, namelijk de „pretmakers" en „sinterklazen". Het feit, dat de mensen tegenwoordig op jongere leeftijd grootvader of grootmoeder worden is de oorzaak van de ver andering in het traditionele beeld van grootouders als enigs zins autoritaire patriarchen en matriarchen die hun gezag Ij laten gelden over de jongere generaties, i De „pretmakers" zijn de grootouders wier relatie tot de kleinkinderen wordt gekenmerkt door informaliteit en speels- Iheid. Zij maken pret met de kinderen en zien hen als speel kameraden. De kleinkinderen worden door deze grootouders meer gezien als een bron van vrije-tijdsbesteding en vermaak. Dan is er de figuur van de „sinterklaas", ook bekend als de „figuur op afstand". Dit is de grootouder die in de vakan tie en op speciale dagen, zoals verjaardagen, Kerstmis en Sinterklaas, opduikt uit de schaduw. Op andere dagen is het contact met de kleinkinderen minder. Maar zowel de „pret makers" als de „sinterklazen" hebben de neiging om het kalm aan te doen met de gezagsverhouding. Mevrouw Neugarte heeft een studie gemaakt van de ge dragingen van 115 grootouders uit de middenstand van beide geslachten, onder wie 81 beneden de leeftijd van 65 jaar. (W)ETENS WAARD Bestrijdingsmiddelen tegen onkruid, tegen on- gedierte, tegen schimmels, bacterieën en andere belagers van (groeiende) gewassen zijn uit de moderne hoog-ontwikkelde maatschappij niet meer weg te denken. Het zou verkeerd zijn ze alleen van hun nadelige kant te bekijken. jen huwelijksvoltrekking in lel is een religieuze aange- Jnheid. Een burgerlijk hu- Ajk bestaat hier niet. Nog [althans. Want tegen het dat ook niet-gelovigen, I tn zij rechtsgeldig trouwen, bij gebrek aan een andere gelijkheid aan een gods- Istige ceremonie moeten on- Éerpen, wordt steeds meer let aangetekend, yfi huwelijksvoltrekking ge- k op het plaatselijke rabbi- 5 Ithuis of in een gehuurde zaal, '.«autoriseerde rabbijn meestal. |eel is er geen standsverschil, j in de praktijk weerspiegelt de mate van welstand van de tijdse families in de bruiloft, >ms eenvoudig, soms luister- in. Overigens gaat ook deze niet altijd op. Families met lden middelen lenen niet zel- m van de bruiloft een festijn te maken met drom- [enodigden en een overvloed >ijs en drank. kledij van bruid en bruide- arieert van eenvoudig tot „op terdags". In de stad draagt ïidegom meestal een zwart, lans donker, kostuum en de (rerschijnt in het wit. Op het and kleden beiden zich vaak lbboetstrant: witte blouse of rhemd en een donkere (ge- c blauwe) rok of broek. Een tuum of jacquet bezit hier ld. Het klimaat leent er zich Een hoge hoed dragen de opperrabbijn en de chef et protocol. 8raëli heeft aan trekken zijn erpand en als het even kan bruid en bruidegom dan ook huwelijksreis. Waarheen die toert, hangt al weer van de Paycbare middelen af. Wie zui- aan moet doen, gaat een naar een badplaats of het Cyprus. Wie niet op een enten hoeft te kijken, brengt n Europa door. In Israël wordt vroeg getrouwd, vaak nog onder de twintig. Uitzet en bruidsschat zijn dingen, die weer nauw verband houden met de financiële situatie. Lang niet al tijd brengt de bruid „wat" mee. Een geldeisende zaak is de behui zing. Woningen zyn hier duur. Het sleutelgeld al jaren in zwang, maar sinds kort wettelijk erkend en geregeld is hoog. Nieuwe hui zen kosten handen vol geld. Wie echter een aardige duit op tafel kan leggen, behoeft niet dakloos te blijven. Aangezien de huwelijksvoltrek king hier een zuiver godsdienstig karakter draagt, bepaalt voor alles de godsdienstcodex de gang van zaken. Dat wil niet zeggen, dat op dit gebied alles uniform te werk gaat. In Israël leven mensen uit een zestig landen en iedere ge meenschap heeft zijn eigen zeden en gebruiken meegebracht en handhaaft die. Zo lang mogelijk althans, want veel huwelijken zijn gemengd (de bruid uit Europa, de bruidegom uit Noord-Afrika, om maar iets te noemen) en voor de rest oefent onze nuchtere tijd op de folklore een nivellerende wer king uit. Maar altijd weer zijn er het bal dakijn, waaronder het paar tijdens de huwelijksvoltrekking staat, het talit (gebedskleed), dat hun hoofd bedekt, de voorlezing van de trouw akte (met eeuwenoude tekst), de twee getuigen, die de akte samen met de bruidegom ondertekenen, de ring, die de bruidegom aan de vin ger van zijn bruid schuift, de zeven lofzeggingen, welke door de rabbijn of een of meerdere gasten worden uitgesproken, en het breken van een glas als symbool van de ver woesting van de tempel. En dan ook: het even alleen laten van de pas getrouwden in een afzonderlijk vertrek als zinnebeeld van hun echtvereniging. Wit, grijs en bruin zijn de kleuren van dit jongenstruitje. Het is gemaakt van crylor, heeft dus alle fijne eigenschappen van de moderne kunstvezel. De guxwJge kant is belangrijker: door gebruik van deze middelen is het mogelijk grote hoeveelheden produkten van goede kwaliteit op de markt te brengen; vooral in een land als het onze, waar slechts een klein deel van de bevolking (plm. 10 op een klein deel van het grondoppervlak voldoende moet kweken om de binnenlandse markt van land- en tuinbouwproducten te voorzien en aan de export-vraag te kunnen voldoen. De consument van nu is ver wend: wanneer hij voor wat meer geld mooie gave appelen kan ko pen, loopt hij een kist met aange stoken fruit, zo dat al verkrijgbaar is, voorbij- Zou men wel terug willen naar de onbehandelde groenten en vruchten van mindere kwaliteit, met „plekjes"? De moderne mens wil immers ook niet meer terug naar een tijd zonder auto's, ook al was die tijd misschien wel vei liger. Zijn bestrijdingsmiddelen gevaarlijk Zijn bespoten gewassen gevaarlijk Onder de bestrijdingsmiddelen ztin er Inderdaad veel die matig of zwaar giftig zijn. Deze midde len moeten op de verpakking als Wie kent niet dat door en door belegen grapje van de me vrouw die met autopanne zielig aan de kant van de weg staat, de .motorkap" van haar nieu we autootje open? Een hulp vaardig automobiliste stopt, in formeert naar het euvel. En na dat de gestrande auto-bestuur ster, wijzend op het lege in wendige van de voorste helft van haar wagentje, uiteengezet heeft dat ze haar complete mo tor verloren schijnt te hebben, repliceert de ander met een royaal gebaar: ..Geen nood, ik heb een reservemotor in mijn zeggen: geld maakt niet ikig. maar niemand gelooft [ant iedereen wil véél geld tn om er gelukkig mee te en. Overigens heb ik nooit ld horen beweren dat ar- f wel gelukkig maakt. -leggen: liefde en vriendschap p niet kopen. Maar waarom ■[rijke mannen dan zoveel k en vrouwen? ftggen: stilte en rust kun je kopen. Nou en of, vooral ■oordig. Geen jukebox, of er 1 wel een plaat in met „drie tn stilte" voor een dubbeltje. „ach geen geld t-kggen: ruimte kun je niet Kom nou. Hoe meer geld je meer Ruimte je kunt in- met huis-tuin-zwembad en er terrein. Daar mag je r je miljoenen, bovendien met Verboden Toegang i als je heel erg op je gesteld bent, gooi je er nog pachter tegen aan, die zon- i des persoons alle wan- f uit je Ruimte jaagt. gezondheid kun je Alsof alleen rijkaards Eden worden. In elk geval I de rijken zich een betere duurdere medica- i en mondaine kuuroorden )ven. ord je echter rijk, als je plezeltje zakelijk inzicht [als je geen bedrijf hebt \kunt „uitbouwen", als je el erfenisje te wachten aar wel drie kinderen om die dag in dag uit aan akje staan te rukken? etbalpooll f Moederlijke j In het seizoen gaat geen week voorbij of enkele wezens worden gelukkig gemaakt met een kleine ton of je een sluis open draait! Lees je zoiets in de krant dan denk je: hè, dat moet ik toch ook kunnen, gewoon de juiste kruisjes in de juiste hokjes zetten en de ton word je met een buiging overhandigd. Toch is het moeilijk. Voor mij althans. De week draait zo razend snel voorbij dat ik met de toto-for mulieren ln de regel een maand achterloop en éls ik er eens aan denk het ding op tijd ln te vullen en weg te brengen, blijkt later dat tien kruisjes niet in de goeie hekjes stonden en dan vergeet ik het weer een paar weken Maai het blijft spannend en met grote interesse lees ik in de krant hoe een huisvrouw-met-twee-kin deren een ton won. hoe een bouw vakarbeider van middelbare leef tijd zomaar tachtigduizend gulden kreeg toegeworpen, hoe.En daar vliegt dan een verslaggever op af en vraagt: „Het gaat me wel niets aan. maar wat doet u nu met al dat geld?" De antwoorden op die onbe scheiden vraag slaan me altijd met verbijsteringDe meeste ge- lukvogels weten het namelijk niet. Ze glimlachen even, heel slim en zeggen: „Och, we gaan geen gekke dingen doen. Het meeste zullen we maar op de bank zetten. We nemen een weekje extra vakantie, we wil den al zo lang naar Italië, dus dat doen we nu maar eens. En mijn vrouw droomt al jaren van een nieuw keukenfornuis, dat kan er nu af." Neen, ik zou beslist geen goede toto-winnaar zijn want ik zou wèl gekke dingen doen. Twee weken naar Italië, kom nou zes maanden! Een nieuw fornuis in de keuken? Geen sprake van, mijn fornuis is prima: twintig nieuwe langspeelplaten, die zou ik kopen! Ik zou in Parijs gaan winkelen en ln Rome gaan boemelen en in Sor- rente gaan zwemmen. Ik zou een sportwagen kopen die minstens 220 km kon rijden. Ik zou de zoons een machtige sportuitrusting geven en elektrische gitaren en een com pleet drumstel waarmee ze alle ver enigingsavonden in het dorp on veilig konden maken. O. wat zou ik héérlijk gek doen met een ton! Binnen anderhalf Jaar zou ik hem doordraaien, die ton van de toto, aan reizen en pretjes en aan driehonderd maal drie minuten stilte. Ik zou een jaar lang geen va ten wassen, geen ramen zemen, Ik zou de bank het nakijken ge ven en me kostelijk amuseren. En dit is de laatste (of Intussen misschien alweer voorlaatste) mop in Parijs: mevrouw, die chauf feert en een drukke viersprong be reikt, klaagt tegen haar echtge noot, die naast haar zit: „Ah, die voetgangers, altijd midden op de weg, „Meneer's repliek: „Voyons, chérie, wees een beetje redelijk en ga van het troittoir af". Tussen deze beide verhaaltjes ligt zeker een kwart eeuw grap jes die, geestig of niet, maar al te duidelijk demonstreren hoe me neer over mevrouw's chauffeerkunst dacht en nog steeds denkt. En toch de feiten wijzen in een ander richting. Heel wat vrouwen bijvoorbeeld halen haar rijbewijs na een enkele po ging, terwijl meneer het examen twee, driemaal overdoet. Waar om? niemand weet het precies te verklarenmaar naar alle waarschijnlijkheid is het om dat de vrouw - sluw, slim, pien ter, of misschien onderbewust, zo niet uit puur geluk zich meer concentreert op de waar lijk doorslaggevende punten van het examen, dan te trach ten voor alle punten een tien te halen. Hoe het ook zij, volgens het hoofd van de enige Parijse auto rijschool voor dames, ls de vrouw de minder gevaarlijke soort in het autorijdend mensdom. Henri Dubois een man. zo als u terecht uit zijn naam op maakt is de grondlegger van de autorijschool „Madame au volant" (mevrouw achter 't stuur». Hij koos die ondubbelzinnige naam omdat hij „direct op de verbeel ding werkt": zodra onze wagens op de weg verschijnen reageren alle mannelijke automobilisten. Ze lachen, sommige sarcastisch, an deren kennelijk met plezier. En Dom? Allicht. Zoiets doet een Hollander niet, die is spaarzaam, die kweekt appeltjes voor de dorst. Maar ik heb nu al dorst en die is met een ton nauwelijks te lessen. Na veertig jaren spaarzaam en ver standig leven is de dorst naar ver- kwieting groot genoeg om een ton aan te kunnen. Wat zeg ik? Vijl ton tien ton, ik zou er wel raad mee weten. Tjonge, tjonge, wat zou ik gek doen! Daarom is het maar goed dat ik meestal die kruisjes vergeet in te vullen en als ik ze invul, het niet in de juiste hokjes doe. Nu vallen de tongen ten minste in de goede hoek, bij verstandige mensen die zeggen dat ze niet gek gaan doen. Maar waarom doen ze niet gek? 't Lijkt me juist zo leuk! THEA BECKMAN nog weer anderen maken dat ze vlug en demonstratief uit de weg komen". Een van de eerste vereisten, als je vrouwen rijles geeft, is er voor te zorgen dat ze hun mond houden, of althans dat ze geen gesprek kunnen beginnen. Als vrouwen eenmaal gaan praten, leren ze nooit, aldus monsieur Dubois. Al le vrouwen, bijna zonder uitzon dering hebben er een hekel aan rijles te krijgen van hun eigen echtgenoot („Alles wat hij deed was me te vertellen hoeveel elk onderdeel zou kosten als het ver vangen moest worden" „Hij was zo zenuwachtig dat ik er zelf ze nuwachtig van werd" „Als ik een fout maakte dacht hij alleen maar aan 't ongeluk of de schram die we hadden kunnen hebben, zonder me te vertellen wat de fout was of hoe het dan wel had ge moeten") Maar vrouwen geven er niettemin de voorkeur aan door een man te worden onderricht, zo lang de rijleraar maar niet sclireeuwt. beleefd ls en vooral niet probeert uiteen te zetten hoe de motor werkt of in elkaar zit. Zodra monsieur Dubois' leer- zitten blijkt dat hun grootste lingen eenmaal achter het stuur moeilijkheid zelfbeheersing bij zijwegen en kruispunten is. Maar in tegenstelling tot het sterke geslacht, schreeuwen ze andere autobestuurders niet toe (ons verhaal speelt in Parijs, waar scheldpartijen onder de autobestuurders tot de regelen der kunst behoren). En ze verlenen altijd voorrang. Als ze het tenminste niet vergeten. Monsieur Dubois is er van overtuigd dat de rijwegen heel wat veiliger zouden zijn als me neer zijn vrouw naar Madame au volant" zou sturen en haar, na het behalen van haar rijbe wijs, het stuur in handen zou geven. „Onze opzet is", zo zegt hij, „vrouwen te leren geen pu bliek gevaar op de weg te zijn". Neemt monsieur Dubois ook mannelijke leerlingen aan? „Elke man die moed genoeg heeft een auto met het bord „Madame au voltant" te besturen, is welkom maar hoevelen er dat zijn, zegt hij r.iet. Zelfs echter al zou het antwoord nul zijn, dat doet dat er weinig toe, want monsieur Dubois steekt niet onder stoelen of banken dat hij de voorkeur geeft aan zijn vrouwelijke cliënten: ze hebben ge middeld meer lessen nodig dan mannen. En wanneer vrouwen voor het rijexamen zakken, dan huilen ze eens goed en grondig uit en komen terug voor extra lessen. „Madame au volant" ls een flo rerende onderneming. J. V. Deze vrouw-in- t-verkeer draagt een kort avondtoilet van koningsblauwe zijden chiffon met een boa van struisveren. (zwaar) vergif aangeduid zijn; de zware vergiften mogen niet aan personen beneden 16 jaar worden verkocht en niet door personeel be neden 18 jaar worden gebruikt. De gen^ die ze bereidt of verwerkt moet zich afdoende „inkapselen" om te voorkomen dat hij het ver gif inademt of er op andere wijze b.v. met de huid mee in aanra king komt. De gewassen die met deze middelen zijn behandeld, zijn kort na de behandeling ook scha delijk. Dit wil echter niet zeggen dat de groenten en vruchten die wij kopen schadelijk zijn. Tussen het tijdstip van de laatste bespui ting en het tijdstip van de oogst van het gewas moet een, by de Bestrijd ingsmiddelenbeschik- king vastgestelde, minimum perio de (veiligheidstermijn) liggen, die voor ieder middel afzonderlijk is vastgesteld. Hoe lang deze periode is hangt o.m. af van de aard van het gebruikte middel en van de kweekmethode (onder glas of ln de volle grond). Hy moet ln ieder ge val zo lang zijn, dat de schadelijk heid verdwenen is. Wat gebeurt er tijdens deze „afkoelperiode"? Het bestrijdingsmiddel regent of waait van de gewassen af, het verdampt of wordt ..vanzelf' in een onscha- deiyke verbinding omgezet; het „groeit" met de groente of de vrucht mee weg en er blijft maar zo weinig van over dat het de mens geen kwaad doet. Middelen die hun schadelijkheid behouden, mogen in ons land niet gebruikt worden op gewassen die voor consumptie bestemd zijn. Beslissingen over het al dan niet toelaten van nieuwe midde len en richtiynen voor het ge bruik van bestrijdingsmiddelen worden in Nederland geadviseerd door de Commissie voor Fytofar- macie (fyto is plant), een com missie die al Jaren bestaat en waarin deskindigen zowel op het gebied van land- en tuinbouw als op het gebied van de volks gezondheid en de arbeidsinspec tie zitting hebben. Aan tuinders en telers wordt voortdurend voorlichting gegeven over het Juiste gebruik van deze middelen, zowel wat tydstlp als wijze van toepassing betreft. Op de verpakking van de middelen moet o.m. de veillgheldstermyn vermeld zyn. Onderzoek naar resten van be strijdingsmiddelen op levensmidde len wordt steekproefsgewijs uitge voerd door de Keuringsdiensten van Waren. Ook omdat het afle veren van partyen met een te hoog gehalte aan deze resten strafbaar ls, wacht men er zich wel voor om onverschillig met bestrijdingsmid delen om te gaan. Het komt ln ons land zelden voor, dat een party groente of fruit om een teveel aan bestrijdingsmiddel afgekeurd moet worden; de kwekers houden zich ln het algemeen goed aan de voor schriften. Maar ook wanneer het rest-ge halte wat te hoog zou zyn, be tekent dat niet dat er meteen ge vaar loert voor de gezondheid. De toelaatbare hoeveelheid heeft men zo gekozen dat hy veel en veel kleiner ls dan de hoeveel heid, waarvan men aanneemt dat hy schadelijk kan zyn. Het onderzoek naar de Invloed van de diverse middelen duurt voort. Ook in ons land is men al lang bezig met zoeken naar an dere dan chemische bestrydlngs- middelen om mee te helpen in de stryd tegen belagers van land en tuinbouwprod ukten. Kan men fruit met schil en al eten Vooral uit hygiënische (zinde lijkheids-) overwegingen verdient het aanbeveling groente en fruit goed te wassen voor het gebruik. Dan kan men ze met huid en haar opeten. Handschoen voor dubbel gebruik Elke hulsvrouw kent de hand schoen van isolerend materiaal, die gebruikt wordt om warme schotels uit de oven te halen. Iedere huis vrouw kent ook de dunne plastic handschoen, die bestemd is voor vleze karweitjes. Er is thans een combinatie van beide op de markt: dunne plastic handschoenen waarvan de vinger toppen zyn voorzien van isolerend materiaal zodat men er alle kan ten mee uit kan. Deze handschoe nen worden in Amerika per zeven stuks tegelijk verkocht voor één dollar.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1965 | | pagina 11