De „Eerstejaars
„Gematigd optimisme
wsmmm
TENMINSTE
ALS JE GEEN
STUDENT BENT
Een flinke stap vooruit
in de oplossing van het
gebrek aan kamers voor
studenten: het kamercom
plex aan de Leidse Haag-
In hoeverre kan men in Leiden spreken van
kamernood voor jonge mensen Is er voor heil
nog wel voldoende mogelijkheid om op een be
paalde leeftijd het veilige ouderlijke huis te ver
laten en op eigen benen te gaan staan Met deze
en meer vragen hebben enige JW-redacteuren zich
de eerste maanden van dit jaar bezig gehouden.
Om een zo getrouw mogelijk beeld te krijgen zijn
zij op stap gegaan met tal van kamerzoekende
jongeren om iets van hun ervaringen (kamer
ruimte, huiselijke regels, huurprijzen) van nabij
mee te maken.
loves you, yeah, yeah, she loves you yeah, yeah, yeahDe radio buldert het
Beatle-lied op volle kracht door het huis. In het trappenportaaltje staat een jongeman van onge
veer 25 jaar, die op de vraag van de vrouw schuin boven hem rapporteert, dat hij komt voor
de kamer die zij te huur heeft. ,,0, komt u dan maar naar boven" zegt de vrouw, terwijl zij de
handen aan haar schort afveegt. De jongeman klimt de trap op. Een walm van gebakken aard
appelen en gehakt komt hem tegemoet als hij boven is aangeland. Terwijl de Beatles lawaaierig
hun lied beëindigen, stapt de jongeman met de vrouw de kamer binnen, waarnaar hij op zoek is.
Reportage:
Ruud Paauw en
Marius van Rijn
Foto's: Holvast
J.K KIT
Zo ziet menig deurpaneel in een studentenstad er uit:
naambordjes en ingewikkelde communicatiesystemen
9 Het appartement is drie bij drie
ëneenhalve meter, zoals de
vrouw zegt, en voorzien van een
tafel, bed, twee stoeltjes en was
tafel en heeft uitzicht op de
gracht. De kamer is goed onder
houden en van schoon behang
voorzien. De jongeman vraagt
hoeveel de huur bedraagt en de
vrouw antwoordt: 75 gulden.
„Vijfenzeventig gulden" denkt
hij en trommelt met de vingers
op tafel. Hij voelt er niet veel
voor. Niet, omdat hij de illusie
heeft veel goedkoper terecht te
kunnen komen, maar omdat het
geheel hem intuïtief niet be
valt. Toch vraagt hij nog naar
de regels van het huis e.d. „U
mag hier niet koken" zegt de
vrouw, „want bij de vorige huur
der heb ik daarmee heel nare er
varingen opgedaan- Herenbezoek
mag u hebben tot twaalf uur.
Wat het bezoek van meisjes be
treft, ik zie dat u verloofd bent,
dan mag u uw verloofde tot half
elf ontvangen". De jongeman
hult zijn wrevel over die laatste
bepaling in een geluidloos lachje
en de opmerking: „Dacht u dat
de zonde na half elf begint, me
vrouw?"
Wanhoop
Aangezien de jongeman nog en
kele mogelijkheden ter beschik
king heeft, richt hij zijn schre
den naar het volgende adres.
Daar voert een vrouw („Meneer
u bent toch zeker geen student,
hè?") hem naar een gemeubi
leerde kamer van ongeveer de
zelfde afmetingen. In tegenstel
ling tot het vorige appartement
zijn hier de meubels en kasten
van een bijkans ontmoedigende
zwaarlijvigheid. Zij stralen de
zelfvoldane indruk uit, alsof zij
er al een kleine honderd jaar
staan en van plan zijn er op zijn
minst nog een forse eeuw aan
toe te voegen. Het maakt de ka
mer vol en de jongeman vraagt
zich met enige wanhoop af, i
hij zijn eigen spulletjes 2
ten laten. Prijs: 75 gulden, 1
met dien verstande, dat
gaarne zou zien, dat hij 't week
einde elders doorbrengt. Het
klaarmaken van een eenvoudige
warme maaltijd is mogelijk. Niet
geoorloofd is het behang te be
plakken met plaatjes, bezoek
wordt toegestaan tot twaalf uur,
„maar u mag er geen café van
maken". Het ontvangen van
meisjes is verboden, voor een
verloofde kan geen uitzondering
worden gemaakt. „Ik wil geen
gelegenheid geven. Misschien
vindt u dat ouderwets, maar zo
ben ik nu eenmaal". De jonge
man denkt even na. Hij reali
seert zich dat van zijn kant con -
cessies moeten komen, dat hij
zich moet aanpassen aan de re
gels van het huis. Zijn doel is
niet persé een „bomvrije kamer"
zoals de vakuitdrukking luidt.
Maar de stortvloed van beper
kingen snoert hem langzamer
hand de keel dicht, zo merkt hij,
en daarom laat de jongeman ook
dit adres achter zich.
Ruim
Op naar het derde adres, dat zijn
agenda vermeldt. De kamer is
ruim en zeer licht; smaakvol en
luchtig gemeubileerd. Er is nog
gelegenheid om er iets van hem
zelf bij te plaatsen, zodat het ap
partement iets van zijn eigen
smaak zou kunnen uitademen.
Met enige zorg verzoekt hij om
de prijs. „Zeventig gulden" zegt
de vrouw, die vervolgens infor
meert of hij student is en na een
ontkennend antwoord te hebben
gekregen iets over zijn huidige
werkkring vraagt. Beperkende
bepalingen zijn er nauwelijks. Er
mag niet gekookt worden, maar
dat was hij toch niet van plan.
Bezoek mag hij ontvangen zo
veel en zo laat als hij wil. Er is
zelfs geen limiet waar het zijn
verloofde aangaat. „Uw bewaar
schoolperiode is voorbij, meneer"
zegt de vrouw, „ik ga hier niet
met een waarschuwende vinger
zitten. Dat zoekt u allemaal zelf
maar uit". Binnen enkele minu
ten is de zaak in kannen en
kruiken.
Het bovenstaande authentieke
verhaal betrof een jongeman, die
een advertentie had geplaatst en
daarop vier brieven had gekregen.
Van de voor handen zijnde gevallen
hebben wij het zijne er tussenuit ge
licht, omdat men in zijn ervaringen
al die moeilijkheden, maar ook mo
gelijkheden terug vindt, welke jon
geren bij het zoeken naar kamers
op hun pad kunnen vinden. De
steekproeven in de afgelopen maan
den hebben uitgewezen, dat de cate
gorie niet-studerende jongeren met
een beetje moeite in Leiden zeker
aan een kamer kan komen.
huurt. Ondere-jaars wil men dan
nog wel accepteren, maar de in hun
ogen veel te wilde en onbeheerste
eerste-jaars wijst deze groep ver
huurders zonder meer terug. Een
staatje door ons verzamelde menin
gen van het „waarom" maakt elke
verdere verduidelijking overbodig
9 Ze denken dat ze elke nacht
boven mijn hoofd bruiloft
kunnen vieren.
9 Ze maken van de kamer een
beestenstal.
Ze zijn overdag te veel thuis
en 's nachts tot te laat weg.
9 Ze slepen te veel vrienden
en vriendinnen naar hun
kamer.
Daar staan andere verhuurders
tegenover die zeggen dat zij nimmer
last van htm student-huurder heb
ben gehad. Problemen dus te over
voor deze categorie en dan vooral in
augustus/september als de toeloop
van honderden nieuwe studenten de
situatie weer uiterst precair maakt.
Weinig nut
Problemen
De studenten hebben, zoals be
kend, met heel wat meer problemen
te kampen. Voor huisvesting zijn zij
deels aangewezen op studentenflats
en deels op z.g. studentenhuizen en
kamerverhuurders in gewone wo
ningen. Onder deze laatsten is ech
ter een groep, die om allerlei reden
(vooroordelen, maar natuurlijk
ook wel degelijk gefundeerde bezwa
ren) liever niet aan studenten ver
Het heeft weinig nut zich voor
het kamerprobleem te wenden tot
het gemeentelijk huisvestingsbureau
aan de Hooigracht, waar de heer G.
J. Philipsen de scepter zwaait. De
activiteiten van dit kantoor beper
ken zich tot het verstrekken van
vergunningen voor 't in gebruik ne
men van woonruimte in woningen
In zijn lijn ligt het niet om perso
nen bij anderen onder te brengen.
„Iemand die woonruimte over heeft,
bepaalt zelf wie hij in zijn woning
haalt, zodat het huisvestingsbureau
daar geen bemoeiënissen mee heeft''
aldus de heer Philipsen, die wel over
„enorme kamernood" spreekt, om
dat hij niet alleen onze categorie
van jonge, ongehuwde personen in
ogenschouw neemt, maar ook de
jonggehuwden die door him leeftijd
nog niet in aanmerking komen voor
toewijzing van eigen woonruimte, de
studenten en de alleenstaanden.
(Leiden telt op het ogenblik 5800
woningbehoeftigen)
„De toeneming van de welvaart
is een van de voornaamste oorzaken
van de kamernood" aldus de heer
Philipsen. „De mensen zijn als ge
volg daarvan minder geneigd voor
een paar tientjes een vrij aanzien
lijk offer in hun gezins- en privé-
leven te brengen": Kort gezegd: Wie
niet hoeft te verhuren, verhuurt ook
niet.
De heer Philipsen verklaart dat om
voor eigen woonruimte in aarmer-
king te komen de vrijgezel of vrij ge
zellin tenminste veertig jaar moet
zijn. Vóór het veertigste jaar wordt
geen urgentieverklaring afgegeven,
maar zelfs met deze stringente leef
tijdsgrens bedraagt het aantal al
leenstaanden dat woonruimte zoekt
in de hoogste urgentiegroep 278.
Huurprijzen
De huurprijzen :een moeilijke, on
overzichtelijke puzzel. Voor een ge
meubileerde kamer, waarin enigs
zins royaal de benen kunnen wor
den gestrekt, betaalt men al gauw
zeventig gulden. Op die prijs mag
men niet al te zeer afgaan, want
een standaard is in dit opzicht niec
te geven. Vooral als een kamer ge
meubileerd is (of wat sommigen
daaronder verstaan) kan men met
de prijzen alle kanten op en dan
vooral naar boven. Aan gestoffeerde
kamers komt men niet zó eenvou
dig. De huren hiervan liggen na
tuurlijk lager, maar zijn nog altijd
respectabel. Beneden de vijftig gul
den zal men veelal geen goed, ruim
appartement kunnen vinden.
Samenvattend kan men niet an
ders zeggen dan dat het allemaal
gespierde bedragen zijn, zeker als zij
uit de portemonnee van bescheiden
gesalarieerde jongeren moeten ko
men. Is het plateau, waarop zij zich
bevinden, tè hoog?
De kamerhuurder zegt, dat hij
met de door hem betaalde som bij
na altijd meer dan de helft van de
gehele woning (van normale afme
tingen) betaalt. Vaak is dat percen
tage 75% en in sommige gevallen
woont de hoofdbewoner als gevolg
van de verhuur van één kamer zo
ongeveer gratis. „Daarmee worden
alle proporties overschreden" zo
zegt hij.
De kamerverhuurder werpt daar
tegenin, dat in de kamerhuur mees
tal ook is begrepen het gebruik van
licht en water en dat de huurder
niet zelden gebruik mag maken van
de keuken en natuurlijk altijd van
het toilet. Tenslotte vindt hij dat
hij ook een (in duisternis gehuld)
bedrag mag rekenen voor wat hij
„verlies aan privacy" noemt.
Loden last
Voor de jongeren, die de tijd ge
komen achten om onder de ouder
lijke vleugels uit te vliegen, vormen
de huurprijzen een loden last. Lang
niet iedere jongere is in staat zo'n
zeventig gulden per maand voor een
kamer op te brengen, temeer omdat
het slechts een gedeelte is van zijn
obligate maandelijkse uitgaven.
Van de drie maaltijden per dag zal
hij er vaak één of meer per dag
buiten de deur nuttigen, wat meest
al niet goedkoop is. Verzorgt hij de
inwendige mens goed, dan is hij
aan die twee punten maandelijks
een aanzienlijk bedrag kwijt. Dan is
nog niet eens gesproken over ver
warming en andere zaken, die hel
pen de geldvoorraad zo snel moge
lijk op te branden.
Wie niet op kamers hoeft te gaan,
doet dat ook niet. Men merkt dat
als men de jongeren vraagt t
zij het ouderlijke huis hebben 1
9 om studieredenen
9 werkkring buiten de wo
en dan verder (in aantal ver in
9 om een eigen leven te leiden
9 vanwege ruzie met de ouders.
Vele jongeren zullen dan ook wel
gedwongen zijn tot op „hoge" leef
tijd bij moeders pappot te vertoe-
C. F. Hansen
(eigenaar kamerbemiddelingsbureau)
•>5
Dokter D. C. den Haan
(Leids Studentenhuisvestingbureau)
