tweede oorbel
'DE PLAATS VAN EEN^
VROUW IS B'J HAAR MAN,
MENEER LAU. ONDER
ALLE OMSTANDIGHEDEN^
[ALS UEDELACHTBARE ME NU WILT EXCUSEREN
VIKMOET HET JONGE PAAR NOG FELICITEREN.
v^lR ROM DADEL'jlCX^^
^MENEER LAU. ZOU IR EVEN
R'JRJE IN UW MAN'S LA60RAT0RIUAM
^MOGEN NEMEN MEVROUW
f ALCHEMIE HEEFT ME ALT'JD) fl
WEER GEÏNTERESSEERD..JfM
/^AH, MEVROUVVHWAN
UW DOCHTER IS EENAL-
S^IERLIEFST BRUIDJE^/
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
||Iilii-nai|q|
Oorspronkelijk verhaal door Hans Martineit
fillfefeBBuaflflfllil
„Manheer Van Akkeren", Inspec
teur Bee Is* stem klonk ditmaal over
redend, het Is u toch zeker wel dui
delijk, dat u in een netelige positie
verkeert? En om deze niet nog nete
liger te maken, zou ik u aanraden
met de waarheid voor de dag te ko-
Inspecteur Beels las de verschil-
lendste gemoedsbewegingen op Van
Akkerens niet onknap gezicht. Klaar
blijkelijk lag de Jongeman met zich-
overhoop. Beels wendde zijn blik
van hem af om hem de gelegenheid te
geven zich te bezinnen. Na een kor
te poos kwam Van Akkerens stem,
eerst hortend, langzamerhand vlug-
>r.
..Misschien heeft u gelijk, mijn
heer de inspecteur. Ik zal u de hele
geschiedenis vertellen, ofschoon ik er
niet in een bijzonder fraai licht door
i te staan. Nee, dat zeker niet.
moet een stuk in de tijd terug-
n om tot de aanleiding tot mijn
bevreemdend doen en laten te ko-
i. Ik weet het nog, alsof het de
dag van gisteren was. Het gebeurde
op 26 juni, twee jaar geleden
Adriaan van Akkeren tuurde pein-
end voor zich uit. Wat zich toen had
afgespeeld, leek weer aan zijn oog
voorbij te trekken. Inspecteur Beels
wachtte geduldig op hec verdere ver
loop. De jongeman zuchtte en ver
volgde dan:
„juffrouw Van Galen werkte toen
ïog samen met mij bij apotheker
Vermijlen. Op deze zesentwintigste
juni had ze nachtdienst gehad. Ik
kwam haar in de ochtend aflossen.
Alles leek heel gewoon. Ze was wat
moe, ofschoon het die nacht niet
eens erg druk was geweest. Ze had
zelfs in het voor dit doel bestemde
kamertje de meeste tijd op de di-
kunnen liggen. Toen ze zich
ging klaarmaken om naar huis te
gaan, overhandigde ze me het sleu
teltje van de vergifkast. Nog voor
dat ik het kon aanpakken, stootte
ze een wanhopige kreet uit, liep met
verwilderde ogen op het kastje toe,
opende het na een blik op de inhoud,
gilde ze: mijn god, Adrie, Adrie, ik
heb me ontzettend vergist! De fles
jes staan anders. Ik stond lr stom-
geslagen bij, maar overzag toch da-
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: SPECULAAS
Er worden drie verklaringen
gegeven van het woord specu
laas, de naam van de bekende
kruidige sinterklaaskoek. De eer
ste zegt: het woord is een ver
bastering van spekken klaas,
waarin spek betekent: snoep
goed, suikergoed en klaas: Sin
terklaas. De tweede verklaring
wijst op relaas naast relatie en
meent dat speculaas komt van
speculatie, een woord dat bij
Wolff en Deken vaak voorkomt
ln de betekenis: zin, welbeha
gen. ,Jk heb er m'n spikkelatie
aan", zegt Blankaard en hij be
doelt: „Ik heb er plezier in."
Dan zou speculaas dus betekene-
nen: koek die velen lekker vin
den. De derde verklaring denkt
aan het woord specula tius in de
betekenis toeziener als titel van
een bisschop. De oude speculaas
pop zou dan een bisschop heb
ben voorgesteld.
Alle drie verklaringen missen
voldoende grond.
delijk de draagwijdte van wat ze zei.
Ze had de handen voor het gezicht
geslagen en haar schouders schok
ten. Voordat ik iets kon zeggen of
vragen, was ze naar haar hoed
Jas gehold en schreeuwde aan
stuk door: ik moet er naar toe, ik
moet er naar toe! Misschien is het
nog niet te laat! Het was mij intus
sen glashelder geworden wat me te
doen stond. Ik moest haar kalmeren.
Misschien was er werkelijk nog niets
geoeurd en kon ik haar voor de 1
seiijkste gevolgen bewaren, doordat
ik vermoedde, dat ze overhaast ging
handelen. Van Akkeren sprak
haast onhoorbaar, zozeer grepen hem
de herinneringen aan.
Ik pakte haar bij de schou
ders en schudde haar door elkaar.
Vertel me eerst waarover je het hebt,
brulde ik haar toe. Dan kunnen we
zien, of het inderdaad zo ernstig is
en of er, zo nodig, nog wat aan
te doen valt Hij keek nu naar
de inspecteur en vervolgde kalmer:
„U heeft juffrouw Van Galen niet
gekend. Anders zou u weten, dat
zich alles bovenmatig aantrok
begrijpen wat het me voor moeite
heeft gekost om haar tegen te hou
den. Radeloos vertelde ze me dat ze
die avond voor mijnheer Loman
poeders had klaargemaakt.
Van Akkeren voelde de vraag in
de blik van de inspecteur. Hij knik
te en ging verder:
„Ja, het was dezelfde Loman, Dick
Loman, met wie ik laatst.op die
zaterdagavond
„Dat weet ik," zei inspecteur Beels.
„Vertelt u verder."
„Door mij kende Juffrouw Van Ga
len de familie Loman. Daarom wist
ze precies voor wie die poeders be
stemd waren. Lomans vrouw lag
zwaar ziek, de arts had haar al op
gegeven. Hoe ik het heb klaarge
speeld, zal ik nooit vatten, maai
kreeg Nel zover, dat ze beloofde te
wachten, totdat ik van de Lomans
terug zou zijn. Er was niets vreemds
aan, dat ik zo vroeg In de ochtend
bij hen kwam oplopen. Ik was
immers kind aan huis. En vooral toen
was het niet vreemd, daar ik wist,
dat het zijn vrouw slecht ging. Even
informeren kon dus niet opvallen
En weer schenen Adriaan van Ak
keren de herinneringen te machtig
te worden. Hij wreef met bevende
hand over zijn voorhoofd, bedekte
een ogenblik zijn ogen en vervolgde
dan:
„Ik rende de deur uit, riep Nel
nog toe, dat ze, ingeval de t
mocht komen, hem maar moest 1
tellen, dat ik had opgebeld, van
kiespijn verging en daarom wat la
ter zou zijn. Onverschillig wat kon
ze hem zeggen Een paar minuten
daarna belde ik bij de Lomans i
Bfj het zien van het gezicht van
nachtzuster wist ik al, dat het af
gelopen was.. Ik vond mijn vriend
Dick wanhopig in de woonkamer zit
ten. Hij was door zijn groot ver
driet volkomen overweldigd. Troos
tende woorden liet ik achterwege, ik
drukte alleen zijn hand. Na een poos
fluisterde ik, dat ik de overledene nog
eens wilde zien en ging naar de
sterfkamer. Mijn blik zocht het ge
vaarlijke doosje. Ik zag het onmid
dellijk tussen andere medicijnen
staan. Nadat ik me van de datum
had vergewist, liet ik het in mijn
zak glijden. Het risico, dat de
nachtzuster het zou missen was heel
gering. Hoe ook, er zat niets anders
op. Ik moest het wel nemen. Dade
lijk hierna verliet ik het vertrek.
(Wordt vervolgd)
Eerste rookbom
PANDA EN DE DRUMDRUMS
van burgemeester
De autoriteiten In Camden (Alaba
ma) hebben woensdag met rookbom
men een einde gemaakt aan een
demonstratie voor de kiesrechten. De
rookbommen werden geworpen toen
de jeugdige demonstranten zonder
marsvergunning de gemeente pro
beerden binnen te treden.
komplot tegen
Zuid-Afrika"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
was al te laat. Tutu vloog weg en Karo sprong overboord, in da
richting van de lokkende muziek.
De eerste opwelling van Bram was om heri na te springen, maar
hij begreep, dat hij hen op die manier niet redden kon. Veel be-
langrijker was het om te zorgen, dat de muziek hèm nu niet zou
weghalen van het goede schip Kokanje.
„Nee. nee", verzette Bram zich hevig, maar hij voelde, dat hij
verloor. Zijn vingers raakten al los van de doorbuigende mast
Er worden guerrilla-commando'»
naar Sowjet-Rusland en Rood-China
gezonden voor een militaire opleiding,
als onderdeel van een communistisch
komplot om Zuid-Afrika over te ne
men, zo verklaarde de openbare aan
klager woensdag in een proces ln Pie-
ter maritzburg tegen de 35-Jarlge
voormalige lector in de kunstgeschie
denis Robert Strachan.
De aanklager zei te zullen aantonen
dat de communistische party, het
verboden Afrikaanse Nationale Con
gres en de militante vleugel daarvan,
de „Speer van de natie", streven naar
gewelddadige omverwerping van het
tegenwoordige regeringsstelsel. Dat
zou in drie etappes gebeuren.
Die waarbij Strachan rechtstreeks
betrokken was, aldus de openbare
aanklager, was de lancering van een
sabotagecampagne door het gehele
land.. Als die eenmaal goed op gang
was, zou er een guerrilla worden be
gonnen met de hulp van het buiten
land. Tenslotte zou men tot een open
lijke oorlog overgaan.
Het openbaar ministerie acht Stra
chan schuldig aan het recruteren en
opleiden van saboteurs in Durban en
Port Elizabeth, en, samen met an
deren, aan het veroorzaken van de
ontploffing in het bureau Bantoeza
ken van de gemeente Durban in de
cember 1961.
180. Vleiend en weemoedig trokken de klanken van de enor-
me. oude grammofoon over het water.
Tranen kwamen scheepskat Karo in de ogen. „Wat is dat
mooi", fluisterde hij.
„Verrrukkelijk zei Tutu met draaiende ogen en hij
spreidde zijn vlerken uit.
„Voorzichtig blijf hier die muziek wil jullie alleen
maar naar de afgrond lokken riep Brammetje. maar het
„Communistisch
De eerste rookbom werd geworpen
door de 42-jarige burgemeester toen
een van de demonstranten enkele
stappen over de gemeentegrens zette.
De 120 deelnemers aan de mars
vluchtten, maar verzamelden zich
later weer. Zij gingen vervolgens na
een toespraak van de burgemeester
voor goed uiteen. De burgemeester
dreigde n.l. met traangas.
Camden ligt 65 km ten zuid-westen
van Selma. De mars werd gehouden
in verband met een boycot van de
inschrijving der kiezers. Het district
telt tot dusverre één neger met kies
rechten. Hij heeft zioh dezer dagen
kunnen laten inschrijven. De bevol
king van het district bestaat voor
70 pet. udt negers.
Moskou bereid
tot gesprek over
ontwapening
De Sowjetrussische algevaardigde
bü de VN, Fedorenko, heeft de se
cretaris-generaal en de voorzitter
van de Veiligheidsraad verzocht de
ontwapeningscommissie der VN in de
eerste helft van deze maand byeen te
roepen. Deze commissie, die bestaat
uit alle 114 leden van de VN, is sinds
1961 niet büeen geweest
Tegenover de pers verklaarde
Fedorenko, dat de heropening van
de Geneefse ontwapeningsconferen
tie, waaraan achttien landen deelne
men, voorafgegaan moet worden door
een grondige bespreking van het
on twa peningsvraagstu k.
Engeland en de VS hebben de
laatste tyd aandrang uitgeoefend op
de Sowjet-Unie, ln te stemmen met
een spoedige hervatting van het ont
wapeningsgesprek ln Genève, dat
sinds september is opgeschort en on
der voorzitterschap staat van de
Sowjet-Unie en de VS.
2383. Panda vond het helemaal niet aardig van meneer
Edelstein. dat die hem zomaar op de gang had gezet.
Waarom deed hij zo lelijk tegen ons?" vroeg hij. „En zo
vriendelijk tegen Joristerwijl die toch de drumdrums heeft ont
voerd? Snap jij dat. Pat?"
„Ik snap alles" antwoordde Pat, door het sleutelgat glurend.
„Maar stil nu. ik sta op het punt er achter te komen, waar de
drumdrums zijn".
Dat had de grote detective goed aangevoeld, want in ruil voor
het miljoen noemde Joris nu het adres, waar hij de beroemde zan
gertjes had achtergelaten.
„Ze zijn in het hotel „Oude Zicht", sprak hij. „Een stil ver
blijf. waar zij een welverdiende rust genieten".
„In een hotel herhaalde de manager ontevreden. „Nee,
dat gaat niet, hoor. Na de publiciteit, die we aan de ontvoering
hebben gegeven, kunnen we ze niet in een doodgewoon oude he
renhotel laten opduiken. Maar dat regelen we straks wel. Eerst
de financiële kant van de zaak afhandelen"
Hij nam de stapel bankbiljetten uit Joris' handen en deelde
deze in tweeën.
„Een miljoen florijnen voor publiciteit"verklaarde hij. „waar
van 50 procent voor de manager"
„Tut tut!" zei Joris geschokt. „Neemt u de helft?!"
„Ja", beaamde de heer Edelstein, „dat is gebruikelijk. En nu
moet ik van uw aandeel nog enkele bedragen inhouden voor loon
belasting. A.O.W.. ziekteverzekering, werkeloosheidsverzekering
personeelfonds en nog enkele andere zaken".
Onder het spreken deed hij forse grepen in het stapeltje van
Joris, die bedrukt toezag, hoe zijn aandeel kleiner en kleiner
werd.
RECHTER TIE ETSf „EDE OOOE IBRUIE)" door Robert van Gulik
