IllhnniMlllf
tweede oorbel
LEIDSCH DAGBLAD DINSDAG 30 MAART 1965
Oorspronkelijk verhaal door Hans Martineit
33)
Reinier Bartels had nauweiyks het
einde van de maaltijd bij de familie
Renders kunnen afwachten, zo
was hij er op gebrand geweest
achter zijn glas bier in de kroeg te
gaan zitten peinzen. Vooral na
korte gesprek met inspecteur Beels
was hij er tuk op het straks met
Brouwer over zijn misschien zo
langrijke lijstje te hebben.
Het middagmaal in het dokters
huis was onder beklemmende stilte
verlopen. Bartels had dan ook de
indruk gekregen, dat het echt
opademde, toen hij dadelijk na af
loop was opgestapt en niet eens 01
het obligate kopje koffie had ge
wacht. Blijkbaar had het dokters-
echtpaar woorden gehad, want zo
vormelijk als vanavond gingen
anders met elkaar niet om. Ofschoon
mevrouw Rijnders, drukdoende en
met spottende opmerkinkjes, onno
zele voorvalletjes uit de plattelands
praktijk had opgehaald, had alles
een stroefe indruk gemaakt. De dok
ter had er zwijgend bij gezeten en
zijn vrouw haar gang laten gaan.
Nu hij in het stille café zijn ge
dachten over een en ander liet g
wist Bartels heel zeker, dat hij zich
niet wat had verbeeld, omdat het zo
mooi bij zijn gevolgtrekkingen zou
passen. Hij kwam tot de conclusie,
dat de dokter met zijn vrouw over
het onderhoud met de inspecteur
moest hebben gesproken. Pleitte dat
evenwel niet eerder voor een zuiver
geweten? Wanneer hij zelf 'ets met
zo'n precair geval te maken zou
hebben, zou hij er zijn vrouw be
slist bulten houden. Maar dat stelt
voorop, onderbrak hij zichzelf, dat
ze er dan ook in geen enkel opzicht
bij is betrokken. Och, misschien
hadden ze een doodgewoon ruzietje
gehad.
Reinier Bartels wilde juist tot een
ander drankje overgaan, toen de
deur openzwaaide en Willem Brou
wer binnenhompelde. Hij liep regel
recht op het tafeltje van de apothe
kersassistent toe, zoals langzamer
hand zijn gewoonte was geworden.
„Goeienavond, mijnheer Bartels. U
mag uw raamplaatsje wel zoetjesaan
opgeven. Bij de kachel is het nu be
ter uit te houden", zei hij met zijn
bromstem.
Op een wenk van Bartels bracht
de kroegbaas 'n tweede glas bier en
voor beiden de borel die hij alvast
had ingeschonken. Met een vertrou-
Hoe is het ontstaan?
Dit woord: POLSEN
Er worden twee verklaringen
gegeven van het werkwoord pol
sen. De ene zegt dat men moet
denken aan de arts die de zieke
de pols voelt om te constateren
of hij koorts heeft. Overdrach
telijk is polsen dan: iemands
kennis, voornemen of bereidheid
te weten komen door hem uit te
vragen.
De tweede verklaring brengt
polsen in verband met pols,
polsstok. Dan is polsen dus: pei
len, de hoogte van het water
meten en meer in het algemeen:
iemand uithoren. In plaats van
polsstok hoort men ook wel eens
zeggen: plonsstok, stok waar
mee men in het water plonst om
de vissen naar het net te ja
gen. Als polsstok uit plonsstok
is ontstaan, is het dus een
klanknabootsend woord.
welyk gebaar boog hij zich ove:
tafel en vroeg zachtjes:
„Nog nieuws vandaag, mijnheer
Bartels? Het gaat er om spannen,
als u het mij vraagt".
„Hoe bedoel je?" zei Reinier Bar
tels en keek hem onnozel aan.
„Nou ik dacht, dat u er wel wat
meer van zou weten, omdat de
specteur u onder vier ogen
spreken. Hij vroeg ook naar jou,
Willem".
Bartels onderdrukte zijn blijd
schap. Het kon niet beter. Zo hoefde
hij niet zelf het gesprek op het
derwerp te brengen. Met Brouwer
was het altijd een geteut var
welste, voordat hij hem zover had,
dat er over „het geval" kon worden
begonnen. Die moest het telkens eerst
over alle dorpsnieuwtjes hebben,
daarna lang en breed over zijn ge
brek uitweiden, totdat hij by de
klachten over zijn schoonzuster wa
beland, iemand die alles voor ieder
een wilde bedisselen. Hij had eigen
lijk verwacht, dat zo'n oud-politie
man uit hoofde van zijn vroegere
beroep meer belang in de voor zo
een kleine plaats toch werkelijk ge
rucht makende zaak zou stellen. De
kranten over het hele land hadden
het ei tenminste uitvoerig genoeg
over gehad en werden ongeduldig,
omdat de dader nog vrij rondliep.
Maar nee, Brouwer nam er zijn
gemak van. Elke keer meest hij hem
de woorden uit de mond trekken.
Daarom zei hij bijna dankbaar te
gen de waard:
„Weten is te veel gezegd, Kees. Ik
denk, dat het bezoek van de inspec
teur aan ons dorp nog een paar for
maliteiten gold. Dat is tenminste al
les wat de dokter tegen me heeft
gezegd. En hij mag nogal graag met
praten voegde hij er opschep
perig aan toe. Tegelijkertijd verzuim
de hij niet Brouwer eer. knipoogje
te geven om hem te laten blijken,
dat hij meer met hem ophad, wan-
het op mededelingen aankwam,
dan met de kastelein Kees. Geluk
kig werd de caféhouder door het
ongeduldig rinkelen van een klant
de tapkast teruggeroepen,
o, is inspecteur Beels nog hier
geweest?" Brouwer bleef Reinier
Bartels over de rand van zijn glas
aankijken. Hij hield het zelfs in de
hand, nadat hij het in één teug had
leeggedronken. „En u weet er na
tuurlijk meer van, dan u zo even
tegenover Kees heeft losgelaten?" Hij
gaf Bartels het vertrouwelijke knip-
cogjet erug.
„Nou, méér zei Bartels langge
rekt „Ik kan toch openhartig met
je praten, Brouwer?" Hij schoof iets
dichter met ziin stoel naar de tafel.
„Ik heb mijn gedachten eens over de
zaak laten gaan, zie je. Zouden wij
tweeën er niet iets meer van te we
ten kunnen komen? Ik bedoel, het
toch geweldig zijn, wanneer wij
het mysterie samen zouden uitplui-
Jouw hulp heb ik er natuurlijk
bij nodig, want zo gehaaid als jij
ben ik uiteraard lang niet ging
hij voort. „Jij kent hier de mensen
de omstandigheden zoveel beter
dan ik, waar of niet?"
(Wordt vervolgd)
Advertentie
Reumatische pijnen TOG AL HELPT
Griep TOGAL HELPT
Migraine TOGAL HELPT
Menstruatiepijn TOGAL HELPT
Verkouden TOGAL HELPT
Hoofdpijn TOGAL HELPT
Spit TOGAL HELPT
OP WESTMINSTER
BRIDGE
IN DE
VOORJAARS
ZON
Beleef de lente in
Londenl Zie de
weelde van jong
groen midden
Uitstekend verzorgde Zeeland vacan-
tiereizen per dagboot reeds vanaf
f 145.-
Met een kleine auto reist u met Uw
vieren per dagboot reeds voor
f 311.40 v.v.
Of neem de nachtboot, U reist terwijl
U slaapt. De volgende morgen arri
veert U uitgerust in Londen.
Brochures en boekingen bij Uw reis-
BOEK VIA DE HOEK
Esj kol kreeg in
Londen geen
speciale steun
Esjkol, de premier van Israël, heeft
geen speciale steun van de Britse re
gering gekregen voor de tegenmaat
regelen „van allerlei aard" welke Is
raël overweegt om overmatige aftap
ping van het Jordaanwater en
verlegging van zijriyieren van
Jordaan door Israëls buren te v
komen. Dit verklaarde hij gisteravond
de BBC. Esjkol heeft tegenover
de Britse regering Israëls standpunt
goed mogelijk uiteengezet en hij
hoopte dat hij in Londen daarvoor
thans volledig begrip heeft gewekt.
Esjkol herhaalde, dat hij voor
raël op het ogenblik het oorlogsge-
niet acuut acht. Ook de kwestie
wateronttrekking bevindt zich
thans nog niet in een acuut stadium.
Esjkols algemene toon was optimis
tisch. Hfj sprak de hoop uit dat de
Arabische landen alsnog tot bezin
ning zullen komen.
Niettemin had hij na zijn bezoek
ui de Britse minister van Buiten
landse Zaken, Miohael Stewart, de
situatie in helt Nabije Oosten als
„niet erg belovend" beschreven, er
aan toevoegende dat Israël op be-
wapeningsgebied achter ligt by de
Arabische landen. Maar Israël kan
zyn positie versterken door „vriend-
sohappelyke betrekkingen" met het
Westen, met name met Engeland,
Frankrijk en de Verenigde Staten.
Esjkol zou een wapenembargo voor
het Midden-Oosten verwelkomen
Dit had hy met Wilson besproken.
Aan economische betrekkingen met
West-Duitsland, als belangrijk lid
de EEG, hecht Esjkol grote betekenis.
Hy had Engeland geen wapenen i
gd die de plaats zouden moeten
men van het Westduitse oorlogs
materiaal.
Eerste aardbeien
f 2.50 per doosje
Aan de groenteveiling in Ter Aar
werden gisteren de eerste aardbeien
van dit seizoen aangevoerd door de
tuinder Jac. J. Dobbe uit Ter Aar.
De groentehandelaar Roel van Enge
len uit Nieuwkoop kocht deze pri
meur voor f 2,50 per doosje.
PANDA EN DE DRUMDRUMS
2083. Het hotelwaarheen Joris de drumdrums had ge
brachtwas ouderwets en deftig. Men hield zich daar verre van
luidruchtig modern gedoe en zodoende had de hotelklerk nog
nooit van de drumdrums gehoord.
„Een kamer voor deze personen?" zei hij, de harige knaapjes
wantrouwend bekijkend. „Hm, ik geloof niet
„Het zijn drie beroemde musici", legde Joris haastig uit. „Maar
zij willen hun namen liever geheim houden, omdat zij niet lastig
gevallen willen worden door bewonderaars. Alles, wat zij ver
langen, is rust en dat hopen ze hier te vinden."
„Ah, juist", zei de klerk toeschietelijker, „dan zijn ze hier aan
het juiste adres!"
Niet ver vandaar vroeg de heer Edelstein zich wanhopig af,
waar de beroemde zangertjes gebleven konden zijn.
„Ik begrijp niet. hoe ze zomaar konden verdwijnen, zonder aan
dacht te trekkenjammerde hij. „Zoekgeraakt, alsof het dood-
gewone persoontjes betrof! Ach, dit is slechte publiciteit! Heel
slechte publiciteit
Hij wendde zich tot de ongelukkige Pat en vervolgde woest:
„Wat moeten we straks de kranten vertellen? Jouw schuld! Wat
ben jij voor een detective?! Jij had ze moeten beschermen, jij
had
Het gerinkel van de telefoon maakte een einde aan zijn ver
wijten. Driftig nam hij de hoorn op. maar nadat hij even ge
luisterd had. klaarde hij zichtbaar op.
„Ah. gelukkig", zei hij met een zucht. „Dat is een grote zorg
minder!"
„Zijn ze gevonden?" vroeg Panda.
„Nee", antwoordde de manager. „Veel beter, ze zijn ontvoerd
Dat is pas goeie publiciteit!"
177. Voortgeduwd door een sterke stroom en een vleugje
wind in de zeilen, gleed het goede schip Kokanje over het water.
Er hing een lichte mist, die het zicht beperkte.
Scheepskat Karo hield het stuur. Tutu, de papegaai, luierde
een beetje en Brammetje Fok las voor uit het grote boek met de
gekleurde platen.
„Waar we nu varen", zei hij, „leefde eens de Zingende Zee
meermin. Zij was schoon, van paardenstaart tot vissestaart. En zij
zong zo mooi dat zelfs de storm bedaarde om naar haar te
luisteren.
Maar wee de arme zeemandie luisterde naar haar lied. Want
met haar gezang lokfe zij hem de afgrond in. zijn schip verging en
van hemzelf werd nooit iets vernomen
„Brrrr", bibberde Tutu.
„Zingt ze nog wel eens vroeg Karo met een klein
stemmetje.
„Ach. het is maar een verhaaltje zei Bram geruststel
lend, maar ook in zijn stem trilde iets angstigs door. Want hij had
rare verhalen gehoord over de vreemde dingendie hier nog
steeds gebeurden.
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
RECHTER TIE EN „DE DODE BRUID" door Robert van Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
