MOORDWAPENS
KENNEDY
GEVEILD
suède mantels
VLUGGERTJE
WESTERSE LUXE
VOOR MAO
LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 27 MAART 1965
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
*2>e tweede oorbei
Oorspronkelijk verhaal door Hans Martineit
fellfefeBBBBIfllfilil
80>
Werktuigelijk verrichtte Bartels
de vereiste handgrepen. Door de
wezigheid van Brouwer en de inspec
teur dwaalden zyn gedachten
naar de nog onopgeloste moord. De
laak hield hem meer bezig, dan
rijn werk goed was. Hij wierp nog
een blik op het suizende pitje en
jjjlceerde naar de apotheek terug.
Terwijl hij langs de deur van de
zitkamer kwam, drongen de stem
men van de twee daarbinnen tot
hem door. Even vertraagde hij zijn
bleef, door de scherp klinken
de toon van de inspecteur opmerk
zaam geworden roerloos staan.
En u zag de ring niet liggen?
Nee. Natuurlijk niet, zou ik
haast zeggen.
uw onverklaarbare aanwezig
heid op die plek
Door gerammel in de keuken ont
ging hem de rest van het antwoord
van de inspecteur. Tegelijk drong
het tot hem door dat hij voor luister-
rink speelde en, een beetje be-
zchaamd over zichzelf, haaste hij
zich door de matglazen deur te ver
dwijnen waarop met ouderwetse krul
letters „apotheek" prijkte.
Wat hij zo even had gehoord, stem
de hem tot nadenken, om niet te
hlgen, maakte hem argwanend. Wat
had de dokter ermee te maken
In ieder geval toch zoveel, dat de
Inspecteur het nodig had geacht hem
Mie ondervragen. In hoge mate inte
ressant. Bartels gedachten dwarrel
den naar alle kanten. Was die juf-
tl [rouw Van Galen een bekoorlijk
je geweest? Aan dat mogelijk aspect
de zaak had hij nog helemaal
1 liet gedacht. Onzin. De dokter was
jjj tapel op zijn knappe, jonge vrouw,
pat zag je zoen u zag de ring.
ren?" Hiermee kon natuurlijk
vermiste ring
zijn bedoeld. Daar kwam geen
treintje snuggerheid aan te pas.
Maar waar? Waar had de dokter hem
n liet zien liggen? Het was zonneklaar,
'Jat met „die plek" alleen de plaats
myan de misdaad kon zijn gemeend,
pat gaf te denken, vond Bartels. De
correcte dokter Rijnders was
j de plaats van het misdrijf
jeweest. En hij had nog wel ge-
lacht, dat het hier een saaie betrek
zijn! In gedachten pende
ïjj al een uitvoerige brief aan zijn
ensatie beluste vriend Jaap.
het licht kreeg mlsscnlen Brou-
plotselinge aanwezigheid in het
iboratorium zo even een heel ande-
ging het de vlug com
binerende jongeman door het hoofd.
111 QJ had geweten, dat de inspecteur
)U de dokter was. Dat had hij zelf
net zoveel woorden verteld. Had de
md-politieman misschien al
het raam
wTeflJto e|nhbevestigtag°van
Reinier Bartels nam hem ter
loops, maar vorsend op. Er viel niets
bijzonders op dit evenwichtige ge
zicht te ontdekken. De dokter maakte
een normale indruk op hem. Of kon
hij zich zo goed beheersen?
„U wilde iets met me bespreken,
mijnheer Bartels?" hoorde hij hem
op zijn rustige manier zeggen.
„Ja nee..ik bedoel, het is niet
meer nodig. Ik kon een post in de
boeken niet dadelijk thuisbrengen.
Maar ik heb het intussen in orde ge
kregen. Het spijt me, dokter, dat ik u
onnodig lastig ben komen vallen".
Bartels was het volmaakt ontscho
ten, dat hij het met de dokter over
enige bestellingen had willen hebben,
zo zeer was hij van zijn speurders-
werk vervuld.
,,'t Hindert niets." Dokter Rijnders,
aan wie dit blijkbaar
scheen te ontgaan, liep i
verzonken op en neer, ki
hec raam e:
blij, dat u
gewerkt. Ik
maal aan j
juffrouw V
Hy zuchtte
terug.
Bartels zou er een lief ding voor
/er hebben gehad om te weten, of
deze zucht de dode gold of het onder
houd met de inspecteur. Alsof de dok
ter zijn gedachten had geraden, zei
hij zonder zich om te draaien:
„Ik wou, dat die treurige affaire
nu maar was opgelost. Dan zouden
we niet meer met bezoeken van in
specteur Beels opgescheept zitten.
Mijnheer Bartels, ik reken er op, dat
u het dorp geen stof voor praatjes
verschaft.
Geërgerd brak dokter Rijnders
zijn zin af. Dat mankeerde er nog
aan, dat hy deze actieve Jongeman
met zijn opmerkingen zelf aan het
uitpluizen zette. Met moeite onder
drukte hij zijn wrevel over zijn on-
doordachtigheid. Dat kwam er van,
wanneer je je met gekonkel afgaf.
Hij had zich maar niet door Joke
laten ompraten. Toch wist hij heel
goed, dat hij het op haar niet kon
afschuiven. Het was zijn eigen be
krompenheid geweest, zijn benauwd
heid, dat ook maar het kleinste smet
je op zijn reputatie zou vallen. Al
leen al de gedachte aan het ge
roddel van Miep van Zanten met ha
wipneus joeg hem de stuipen op het
lijf. In die denktrant vervolgde hij
met een quasi vergoedelijkend lach
je:
„U bent waarschijnlijk nooit eer
der in uw leven in zo'n klein plaats
je geweest. In zulke oorden plegen
ze maar al te graag van een mug
een olifant te maken."
Ontevreden verliet hij de apotheek.
Het geweer, dat door Lee Oswald
is gebruikt om president Kennedy
neer te schieten, en het pistool waar
mee de politie-ambtenaar Tippit is
doodgeschoten, zijn officieel gewaar
deerd op 36.000 gulden.
De taxatie van de wapens, die
eigendom waren van Oswald, heeft
gisteren door drie taxateurs plaats ge
had. Verder behoorden tot de goede
ren, die door het gerecht in beslag
zijn genomen een telescopisch vizier
alsmede een kogelhouder.
De wapens zijn op 36.000 gulden
geschat, omdat een wapenverzame
laar dit geboden heeft.
Het geweer is oorspronkelijk door
Oswald gekocht voor 45 gulden. Hij
bestelde het schriftelijk bU "n wapen
handelaar in Chicago: De twee wa
pens zijn thans in het bezit van het
(Advertentie)
SCHAKEL „VAN 00Y"
IN VOOR
KORT OF LANG.
Ook in kleuren.
Uit voorraad leverbaar.
VERTROUWEN GEEFT
ADR. VAN 00Y JR.
Breestraat 39 - Leiden
PANDA EN DE DRUMDRUMS
1883. Pat en Panda stopten voor het hotel, waar de drum-
drums logeerden, en stapten uit.
Zie je?" zei Pat O'Nozel trots. Alles is rustig; geen menigte,
geen fans. Mijn list heeft goed gewerkt
„Waar zijn de drumdrums
Wie is dat?" fluisterde Panda.
„De manager van de drumdrums"antwoordde de detective.
„Hij regelt alle zakens".
En, zich tot de manager wendend, vervolgde hij
,JDe drumdrums zitten veilig in dat wagen, meneer Edelstein.
Maakt U maar geen zorgens".
„Gelukkig"zuchtte de heer Edelstein. „Jullie bleven zo lang
weg. dat ik al ongerust werd".
„Hallo! Hallo!" riep een ma.
„Voor goede listen is tijd nodig", antwoordde Pat, terwijl hij
de achterzijde van de auto open maakte. „En dit is een meester-
list. Kijk maar, zou U kunnen vermoedendat de drumdrums
daarbinnen waren?"
De manager keek verwonderd naar de maskers, die daar door
elkaar lagen, en schudde het hoofd.
„Nee", erkende hij. „Dat zou ik nooit hebben vermoed".
„En toch zijn ze daar"% vervolgde Pat trots. „Let maar op
Hij wendde zich naar de bagageruimte en riep:
Kom er maar uit, knapens! De weg is vrij!"
Er gebeurde niets.
„Er uit!" herhaalde de detective, terwijl hij driftig een der mas
kers naar buiten trok.
Toen zag hij tot zijn ontzetting, dat daar niemand In zat
RECHTER TIE EN „DE DODE BRUID"
„Kom morgenavond 10 uur 25,
groeten Elena", zo meldde het
telegram van een familielid uit
Merano, dat vrijdag bij de familie
Girardelli werd afgeleverd.
Het telegram was niet helemaal
goed, want Elena verstuurde het
op 3 september 1931, de dag voor
dat zij naar Triëst zou reizen.
Het 34 jaar oude telegram, zo
werd op het plaatselijke tele
graafkantoor verklaard, was
prompt binnengekomen uit het
450 km verder in de Alpen gelegen
Merano. Een telegrambestelle-
werd meteen naar huize Girar
delli gezonden.
Maar de huisnummers in de
straat waren juist gewijzigd. De
besteller kon de familie niet vin
den. Het telegram ging terug naar
het kantoor. Het kreeg het stem
pel „onbestelbaar", maar vrijdag
kwam iemand het tussen allerlei
oude paperassen tegen, hij deed
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
leek hopeloos te worden. Telkens als
vloog er 'n bal tegen zijn gezicht of
de baas van de tent gemerkt, dat
Hij lette dus scherp op.
Ze hadden nu immers de scheepskat Karo weer bij zich. wiens
kopje door het gat in de schutting stak. Tutu vroeg zich af. wat et
zou gebeuren als hij Karo zou veranderen in de groteoersterke
Lang dacht hij er niet over na.
„OrrrrakI krijste hij zo hard hij kon. en in een flits
de ogen van de verbaasde bezoekers, het kleine katje
i een zeeman. Tijd om zijn hoofd terua
te trekken had Orak niet. Zijn nek vulde het hele gat in de schut-
ting en deed het hout kraken en splinteren.
