SCHEE^SK^BEMCjjTEN LEIDSCH DAGBLAD MAANDAG 22 MAART 1965 [S pen Ihl DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL tweecle oorbel Oorspronkelijk verhaal door Hans Martineit llllfeiiuailllll rtels kende nog niet veel mensen yjve de vroegere brigadier, of wat den mocht zyn geweest. Die È«en in de dorpskroeg de trouwste jngast te zyn. Hij had hem al een ir keer aan zijn tafeltje gehaald, borrel was Willem Uwer altijd te vinden. Er zat pèj jfcaar iets meer bij, dan bij de grj lere dorpelingen. Dat had zijn tgere beroep uiteraard meege- icbt. Daardoor zag hij allicht iets der dan zijn neus lang was. Hainier Bartels had intussen zijn fit beëindigd. Zo, voor vandaag was klaar. Hij keek op zijn polshorlo- f|(J Hij kon nog gemakkelijk naar zijn r in het logement gaan om zich de maaltijd in het doktershuis te knappen. Even moest hij beafc Udelheid grinniken. Hij wist heel id, dat hij het alleen om de knappe itersvrouw deed, die een verzorgd trlijk beslist wist te waarderen. )p straat snoof Bartels de frisse ht in zyn longen. Het Ie windstille dag. Hij moest liever flinke wandeling maken. Daar lUUfim hij haast nooit meer toe. Hij meteen zijn eerste plannetje va- wandelde de andere kant van dorp op. In gedachten gingen als vanzelf i naar de misdaad. Het korte prek tijdens het koffiedrinken in doktershuis vandaag schoot hem btonen. Mevrouw Kijnders had terloops gezegd: ik begrijp niet, er nog geen berichtje van mijn- Dijkman is gekomen. En de ter had, naar het hem leek, ont- t van zijn bord opgekeken en icherp gevraagd: heb jij hem eoms geschreven? Zijn vrouw een kleur gekregen en hem met van verontwaardiging in haar i als het ware terechtgewezen, tor, Jerome, dat was toch het «te dat we hem ons medeleven ilgden? Dat heb ik natuurlijk uit jouw naam gedaan. Of vind iets ongewoons aan?" „Nee, uurlij k niet", had de dokter haar Iriteerd ten antwoord gegeven. Kif was toen op het onderwerp [gegaan. De moordzaak was nu zijdelings aangestipt. Hij was „.Jonnen met voor de zoveelste keer "herhalen, dat het voor juffrouw Galens verloofde wel een aller- elykste mededeling moest En dat hij maar niet begrijpen dat de politie niets :hoot. Het doktersechtpaar had tot éénlettergrepige antwoorden Bald. Alleen toen hi1 het weer de verdwenen ring en de oorbel gehad, was er wat meer bewe- ir die twee gekomen. Ze had- elkaar eren aangekeken, waar- Rijnders haastig een ret had opgestoken en de dokter, gemompeld dat hij geen tijd om zich in die dingen te ver- n en dat het beter was zulke 1 aan bevoegder lieden over te Bovendien leidde gissen tot Op Bartels' tegenwerping, dat hele politieonderzoek in het be- tadium grotendeels toch ook ir uit giswerk bestond, dat welis- tot feiten kon leiden, echter vaak er naast greep had dok- Rijnders zijn schouders opge ld,; alsof hem de zaak verder niet resseerde. irwyl hij voortliep, overdacht Jer Bartels. dat er eigenlijk iets de houding van het Jpaar Rijnders was. al kon hij niet achterkomen waarin dat mde dan wel zat. Hij raakte het sel niet kwijt, dat ze iets hadden terbergen. Anders viel hun ge niet te verklaren ader zijn gepieker merkte hy op dat hy het kil begon te krijgen, on was al lang cnder gegaan. iu moest hij zich nog haasten wanneer hij op tyd voor het iageten wilde zijn. Niet, dat hy op die maaltijden in huize Rijnders, met hun gewrongen stemming en gezochte conversatie, zo bijzonder ge steld was, maax na vanmiddag was er bij hem een speciale belangstel ling ontwaakt. Met zijn snuffelta- lent. zou hij op elk woord en gebaar van de dokter en zijn vrouw gaan letten. X Willem Brouwer, de politieman in ruste, fietste met zijn lege bood schappenmand op zijn gemak het smalle bospaadje af. Zou hij op de bewuste plek nog eens polshoogte gaan nemen? Het bloed kruipt waar het niet kan gaan, hield hij zichzelf ter verklaring voor. Wat hinderde het, dat het een kwartiertje om was? Hij had toch niets om handen. Dat beetje kruidenierswaren voor zijn broer rondbrengen, och, het was half en half bedoeld om hem wat bezig te houden. Hy voelde heel goed, dat zyn schoonzuster Lien het met lede ogen aanzag, dat hy zo weinig uitvoerde. Het wilde er bij haar niet in, dat hy tot niet veel meer in staat was. Brouwer was al blij, dat hij zo gemakkelijk kon fietsen, want met lopen wilde het helemaal niet. Ja, die ellendige pyn in zijn been liet vaak de kleinste karweitjes niet toe. Met een zucht dacht hij aan zijn vroege re, zoveel afwisselender, leven. Hij was nog in de kracht van zijn ja ren, alleen de gestage hinder en zyn slepende gang deden nem veel ouder lyken. Intussen was hij de onheilsplek dicht genaderd. Even moest hij op de weg letten. Op deze hoogte moest hij ergens links afslaan. Hij kende hier iedere struik. Trouwens, de merktekens zouden er ook nog we zyn. Plotseling hoorde hij iets kra^ ken. Hijzelf kon het geluid niet ver oorzaakt hebben. Geruisloos te werk te gaan had by zijn opleiding ge hoord. Loerend keek hij in de richting inwaar het gerucht was gekomen. Het volgende ogenblik stapte hij voor zichtig van zijn fiets. Bliksems, als ae dokter niet was? Jawel, dat dokter Rijnders! Hyzelf behoor de ook niet tot de kleinsten, maar de dokter stak nog een flink eind boven uit. Even later hoorde hij een motor aanslaan. Natuurlijk, onmid dellijk rechts lag de autoweg. Dokter Rijnders was blijkbaar dwars door het bosje gelopen. Brouwer was weer op zijn fiets gestapt en reed op zijn doel toe. Drommels, wat zou de dokter hier te zoeken hebben? Misschien was hij in de buurt bij een patiënt geweest? De meeste dwarswegen in de omge ving waren met geen auto te berij den. Even ging hij de ligging van de naaste behuizingen na. Nee, hij wist heel zeker, dat aan deze kant geen zieke was. De ex-agent lette nu scherper op. Jawel, hier was de plek. De geknakte takken zouden trouwens aan zijn geoefend oog niet zijn ontgaan. Hij stapte af en zette de fiets tegen een boom. Met een lichte huivering keek hy rond. Toch was er niets opmerke lijks te zien. Het paadje werd weinig gebruikt. In de zomer was dat na tuurlijk anders, maar nu was het vroeg donker. Hij wierp een laatste blik op de grond. Glinsterde daar iets of vergiste hij zich? Hij ging er naar toe, bukte zich moeizaam om het voorwerp op te rapen en hield een ring in de hand. Heé, vreemd, was zyn eerste ge dachte. Hoe kwam die hier? De po litie had toch elke vierkante centi meter met de fijne kam bewerkt. Bij nader bekijken kwam de ring hem zelfs bekend voor. Ofschoon hy er geen verstand van had, waren hem die sieraden altijd als heer on gewoon aan Nel van Galen opgeval len. Nee, een vergissing was buitenge sloten. Hy hield haar ring in de hand. (Wordt vervolgd) BIERPOMP OP* MARKTPLEIN (Van onze f Bossche correspondent)f Onder de drie oude kastanje- J bomen op het marktplein in het J Brabantse dorpje Esch zal een J i pomp worden geplaatst. Het bij- i zondere van deze dorpspomp is, J dat hy op gezette tyden bier zal J geven in plaats van water. Als a de kanstantjes bloeien zullen al- i ïieuwe inwoners, die zich het a jaar voor de bloei in Esch heb- a ben gevestigd, samen met de ge- i meenteraad, de geestelykheid, de boerenkapel en het plaatselyk gilde gratis bier drinken uit door het gemeentebestuur beschikbaar gestelde pullen. Behalve op dit jaariykse kennismakingsfestyn zal er in Esch op enkele nog na der te bepalen dagen bier uit de pomp getapt worden. Op de ove rige dagen van het jaar zullen de inwoners van Esch en de toe risten zich echter tevreden moe ten stellen met doodgewoon wa ter PANDA EN DE DRUMDRUMS Grote vissterfte in de Linge Een ernstige watervergiftiging in het gebied van het riviertje de Linge heeft deze week tussen Wadenoijen Geldermalsen de dood van vele en veroorzaakt. By honderden dreven zy aan de oppervlakte of la gen langs de oevers. De sportvissery hierdoor ernstig gedupeerd, te ;r omdat de vis spoedig kuit zou gaan schieten. De technici van de waterschap Linge nemen aan, dat deze vergiftiging is veroorzaakt door rioolslyk, dat door een toegenrsnen sterke stroming in de sloten is los gekomen en zich daarna met het Lingewater heeft vermengd. Om het besmette water zo snel mogelyk af te voeren, heeft men het waterpeil enige decimeters verlaagd en via het inundatiekanaal water in de Linge gebracht. Hierdoor is een behooriyke doorstroming verkregen. Twee jeugdige tassenrovers aangehouden Met de arrestatie van twee jon gens (18 en 19) die gisterochtend vroeg in een auto op de Groenburg wal in Amsterdam werden aange troffen, vermoedt de politie de hand te hebben gelegd op twee knapen, die zich de laatste tyd schuldig heb ben gemaakt aan het beroven van dames van hun tasjes. Zij ryden dan op een bromfiets langs een dame en grissen op het moment van passeren het tasje weg. By een van de jongens,die inmid dels tegenover de recherche heeft toegegeven zioh met zyn vriend hiei-aan schuldig te hebben gemaakt, trof de politie by huiszoeking da mestasjes aan. Toen de knapen in de auto wer den betrapt, gaven zij voor, dat zy de snelheidsmeter hadden willen be- kyken. 13~<ï3. ..Rust!" zuchtten de drumdrums. ..We willen slapen!" „Dat kan ik me voorstellen!" zei Panda medelijdendNa zo'n vermoeiende voorstelling en dat gedoe met wilde fans! Ik zal maar dadelijk een taxi bestellen „Nee wacht!" riep Pat Eerst moeten ze vermomd worden „Is dat nou nodig?" vroeg Panda. „De fans zijn weg. dus ze kunnen nu toch wel ongehinderd naar hun hotel, zou ik zeggen". „Dat zoudt GIJ zeggen"merkte Joris op. „Maar gij denkt ook niet zo ver na als de onvergelijkelijke Pat O'Nozel. Spreek dus niet steeds tegen, als de beroemde speurder zijn meesterlijke plan nen beraamt. Wanneer hij zegt. dat de drumdrums vermomd moeten worden, dan moet dat, punt uit." „Nou zeg!" zei Panda beledigd. „Wat scheelt jou opeens?" Geen kletspratens!" snauwde Pat. „Ze krijgen vermommin- gens. punt uit". „Ik zal wel even een juiste vermomming voor hen zoeken", ver volgde Joris ijverig. „In een schouwburg is altijd wel iets voor dat doel te vinden." Hij ging heen en kwam even later terug met drie grote bord papieren gezichten. „Maar Joris!" riep Panda, „zijn die niet te groot?" „Integendeel"antwoordde Joris. ..Dit is precies, zoals de meester speurder het wil hebben. Hierin zullen zij totaal ver dwijnen." RECHTER TIE EN door Robert van Gulik Schilderijenroof in Hillsborough Uit het landhuis van de overleden bankier W. W. Crocker in Hillsbo rough in Californië zyn acht schilde rijen verdwenen. Er bevinden zich twee Van Goghs en een Renoir onder en de totale waarde wordt minstens geschat op twee miljoen gulden. Voor de rechter is reeds enige tijd een juridisch gevecht over de nala tenschap van Crocker gaande tussen zijn nabestaanden. De Van Goghs zyn „De ploeger" en „Cypres en bloei ende bomen". De doeken waren alle uit de lijsten gesneden. Ook een hout snede van Picasso wordt vermist. Vol- gdtis kunstkenners bedraagt de waar de aanzieniyk meer dan tweemiljoen gulden, welk bedrag een schatting de politie was. DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK 170. Nu Bram eenmaal het geheim van de onderaardse gang van de stadsklok had opgelost, durfde hij het weer aan naar buiten te kruipen. De soldaten zochten nog steeds het Forum af. op zoek naar de eemdeling. „Kiekeboe"zei Bram en daar schrokken de bewakers gewel dig van. Een paar heethoofden wilden Bram meteen in de gevan genis sluiten, maar een verstandiger man zei: „Laten we eerst eens naar hem luisteren. Als hij niet zelf was gekomen, hadden we hem nooit gevonden. Daar moet hij een reden voor hebben. En die wil ik wel eens horen". Bram vertelde nu kort, maar duidelijk, het wonderlijke ver haal van zijn dubbelganger. Ze geloofden hem maar half. tot Brammetje zei: „Als ik werkelijk de schuldige was. zou ik niet tevoorschijn zijn gekomen. En dan had ik jullie ook nooit het geheim van de onderaardse gang verteld". „Dat is zo. zeiden de soldaten. „Welnu haal die kogel van mijn been af en laat me vrij", stelde Bram voor. „Dan zal ik de ware schuldige ontmaske ren!" Er bleef de soldaten niets anders over dan te doen. wat hij vroeg. 'osities Nederlandse schepen 9 36Ö m OZO 19 430 0 615 iMu p 19 Gibi 430 m WZW f 20 615 m ZO OKI 19 Bon» n Algi» eldi.ke 19 560 m I te Rotterdarr I9 550 m O I tatlc Pearl 20 te Antlgui «I 19Vv Melmo te Stettlr tdyk 20 v Bremen n Antv ongeborg 19 v Delfzijl r Molina p 19 Skageii n Kjoge Onderdyk Crur tlooiterdyk Ouessent n Vlgo 19 Wight n Emder Spes Major p 19 I Tankvaart Mijdrecht 19 275 i

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1965 | | pagina 17