OEILI JK WERK DIEP ONDER WATER UIKEN =DOOR= EWOUT JANSE m, :fpl!T in ziin helm het geraas van toegevoerde lucht verricht de duiker, diep onder water, zijn werk. In het -kier. Vertrouwend op zijn oriëntatievermogen. En op zijn handen, enig lichaamsdeel dat niet door het *°r Ikg waterwerend omhulsel van rubber, canvas, staal en lood wordt bedekt. Tastend verricht hij zijn waar- ^Smngen. Waar zit de 'n' iel om de scheepsschroef jraaid? Waar is de sluis- Ir beschadigd? Waar 1 lór het verloren anker? JH. Jde gouden sigaretten- j* 27 b* een telefoonlijn is hij met |en" verbonden. Voor het ge- 1 "^ran aanwijzingen. Een goede fer, gehandicapt als hij is in be logen en mogelijkheden, laat perk als het even kan aan de *:en over. Hij verkent, vertaalt kTnJzijn hao<ien z'en in beelden, di stuur een kabel, laat een zakken, halen maar, iets meer ►ren^links, naar rechts krakend de mededelingen op uit de jnraige duikers verrichten hun zwijgzaam als het even kan. er ook, die in dat diepe r behoefte voelen aan een als het werk lekker loopt. Iklinkt opeens een versluierd A Marais op de wal of het dek O Rechts: Helmdui- kerspak: zeventig tot tachtig kilo waterwe rend omhulsel van lood, staal, rubber, canvas. Alleen de handen zijn onbedekt. En links: Het oor- logspak, bestemd voor werkzaamheden in on diep water, is voor zien van een zuurstof cilinder. Het is lich ter dan het helmdui- toerspak, maar nauw- sJuitender. ZIEN MET JE HANDEN EN HANDIG ZIJN word je duiker? Geen mens duiker, dAt en niets anders c worden. Iemand groeit naar toe. Omdat bij geva- Of omdat hij, met een ambachtsschoolopleiding ach- rug, toch al werkt bij een of een waterbouw firma. Of omdat hij in mi- dienst een training als dui- Bij de marine in Den bij de Vaar- en Duikers- de landmacht in Go- maanden duurt daar de eer- Dan is de nog niet in staat de vele karweien te ver die de goed geschoolde dui- dat diepe pikkedonker moet verrichten. Maar wel weet onder water in leven te zijn de angsten van het overwonnen. Zowel in het ge- hel mduikerspak als m nauw- oorlogsuitrusting, op de zuurstof-stikstofcilinder, hij door het water gaat verraderlijke baan van achterlaat, vijfentwintig duikers al Gorinohem jaarlijks Schippersjongens en lassers en timmerlie- maar ook slagers en bakkers allemaal vrijwilligers, klaar- aan ge trokken door deze wereld, duiken moed? De eerste ieder geval wel. Majoor J. Roo, commandant van de duikersschool: ,,In 't be- ze 'm allemaal. De eer ste dag gaan zij het water meter diep, in het nauw- oorlogspak. Meteen maar dan vallen de kneuzen mogelijk af". er af, die eerste veer- en het is geen schande te zijn. Klassiek is het Gorinchem van die hele tgse zwemmer en water die zich in het pak zo voelde, dat hij na de rillend verzocht de te laten stopzetten. leeste vrijwilligers voltooien ttien maanden opleiding, om- ioor alle veiligheidsmaatre- die een leger maar kan op- Er is een strenge keuring (vooral longen, oren, hart, Zorgvuldig houdt men de an decompressietabellen. De- :ste geven aan hoe duikers, zekere diepte (meer dan 15 bben gewerkt, in fasen naar te halen. Brengt men deze ineens *iaar de dan zouden zich door stikstofbellen in Een van de duikers van Gorm- chem wordt in zijn uitrusting ge holpen menselijke trekken ven dwijnen achter een robotachtige aankleding. het bloed vormen wat de ziekte" tot gevolg heeft. Tegenwoor dig zijn ook cabines in gebruik, waarin de duikers na hun onderwa terverblijf worden geplaatst en de luchtdruk geleidelijk wordt gewij zigd. Het ophalen in fasen is dan niet nodig. In Gorinchem heeft men zo'n cabine en ook bergingsbedrij ven als Van den Tak en De Wit werken ermee. En na de militaire dienst? De meesten geloven het wel na zo veel maanden onder water zijn zij duikensmoe en keren terug in het oude vak. Maar er zijn er die te recht komen bij bergings- en ande re bedrijven. Niet dat zij met hun specifiek-militaire opleiding nu da delijk zo waardevol zijn. Maar ze weten zich onder water te bewegen en in het Gorinchemse aquarium hebben ze in ieder geval het een en ander geleerd van onder water las sen, branden, zagen dat is al een heel ding. Aan goede duikers, mensen die sterdam, de IJmuidense havenwer ken, het leggen van zinkstukken in Brabantse kanalen voor de Gas unie. Werk genoeg. Er komen nog tunnels bij Vlaardingen en op den duur ook een nieuwe in Rotterdam tér vervanging van de Willemsbrug gen. Duiken wordt goed betaald. Per „torn" van drie uur ontvangt een duiker 18 boven het basisloon. Een goed vakman duikt een jaarsa- Vaar- en duikersschool in Gorin chem: twintig tot vijfentwintig duikers per jaar. in opleiding. laris van tussen de 15.000 en 18.000 bij elkaar. Tot op vrij ho ge leeftijd. Er werken duikers in Nederland, die de zestig al zijn ge passeerd. Een familieblad deed kort geleden onzinnige onthullingen over felle concurrentie tussen duikers, die er niet voor terugdeinzen eikaars lij nen door te snijden of zware an kers bij elkaar te laten neerplof- schip onder al le omstandigheden het hoofd koel houden, is in Nederland wel behoef te. Het korps duikers telt nu een kleine 200 man, in dienst bij onder nemingen of eigen baas in kleine duikbedrijven. Niet allen zijn dit geschoolde duikers. „D'r zijn een boel onderwaterkruipers bij", zegt Gerrit Spruit, ex-duiker bij Van den Tak, „een beetje krabbelen met vinnen kan iedereen". Goede duikers tasten naar zoek geraakte voorwerpen, zoals ankers en kettingen, stellen rapporten op over beschadigingen, verrichten re paraties aan schepen, hellingen, dukdalven. Ze zijn ingeschakeld bij de metrobouw, de tunnelbouw in Ara- nr Maar doorgaans is het aantal on gelukken gering. Kleiner ongerief, waardoor de (minder ervaren) dui ker wordt bedreigd, is dat „de hicht in de broek schiet". Normaal blijft de toevoer van lucht beperkt tot de helm. Door verkeerd manoeuvreren kan het gebeuren, dat de lucht zich aan de onderkant ophoopt Gevolg: de duiker komt op zijn kop te staan een nogal smadelijke houding. Het duikbedrijf in Nederland is. anders dan b.v. in Duitsland, En ge- geland en België, nog niet met uitvoerige wettelijke voorschriften omringd. Doordat steeds meer dui kers in Nederland worden inge schakeld bij steeds veelsoortiger bezigheid, komt daarin verandering. Een ontwerp is in studie voor een Wet op het duikbedrijf. Daarin zui len zeker stringente eisen worden opgesteld. Een periodieke medische keuring, voorschriften voor het ma teriaal, de verplichting om een drukt ank beschikbaar te hebben in alle gevallen, dat er dieper wordt gedoken dan 15 A 20 meter. Een duikersbrevet zal vermoedelijk ver plicht worden gesteld en naar men verwacht wordt de maximum-leef tijd voor het duikbedrijf 45 jaar. Het is een wonderlijke zaafc, dat in ons goed gereglemen teerd en waterrijk vaderiand voor deze kleurige, met ro mantiek omgeven onderwaÉe®* werkers nauwkeurige bepalin gen en voorschriften zo lang achterwege rijn gebleven. Be# ziet er naar uit, dat spoedig wanJeóoe men. fen wat de betrokkene onder water een zware klap geeft. Stellig is er strijd tussen de onderwatermannen, maar zo fel als vroeger, vooral in de cri sisjaren, is het zeker niet meer. Gerrit Spruit: „Dan hield je me kaar in het oog of de één niet meer toms kreeg dan de ander. Je was in staat een ander uit zijn duikers- pak te trekken. En als je met dui kers van twee, drie bergingsbedrij ven naar één anker zocht, dan werd er wel eens geknokt. Dat is nu wel veranderd, met dat vele werk". Beroepsvereisfen zijn en blijven, naast zekere vechtlust: improvisa tievermogen, mentale hardheid, richtinggevoel, persoonlijke moed. Voor iemand, die zijn vak verstaat en geen overbodige risico's neemt is het duiken niet ongewoon gevaar lijk. Natuurlijk, risico's dreigen ook in dit vak. Evert de Vries, 47-jari- ge hogeschoolduiker van De Wit in Rotterdam, werd twee jaar geleden voor Scheveningen aangevaren door. een logger, die wel gewaarschuwd was, maar niet tijdig achteruit kon. Gevolg: diepe deuk in de helm (gelukkig niet in het hoofd), ont zetting van enkele rugwervels. „Met wat minder geluk was ik dood geweest". Ook kan het gebeuren, dat een duiker bedolven raakt onder het zand rondom een kuil, die hij zelf gegraven heeft. Dat is voorgeko men en dank zij het feit, dat de luchttoevoer doorging en hij één hand nog vrij kon bewegen, heeft hij zich bevrijd. Dat geluk werd onthouden aan een andere duiker, die met zijn luchtslang beklemd kwam te zitten en deze toen m pa niek doorsneed. Hij kwam niet tij dig meer boven.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1965 | | pagina 11