DER VOLK KRIJGT HET
■{ROOD DAT HET VERDIENT
Atheners hebben geregeld keus
uit veertien toneelstukken
7
ONTPLOFFING IN
KUIKENFOKKERIJ
IN BODEGRAVEN
jipersle superbrood
l:lk)k maar „nep-vers"
THEATER IN GRIEKENLAND j
Nationale ondeugden
worden gehekeld
LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 6 FEBRUARI 1965
^sanaar men mag er de bakker niet alléén op aankijken
zor
DS1
(Van onze Amsterdamse correspondent)
a tfevrouw Haja van Someren zal de parlementaire geschiedenis ingaan
a. 14de enthousiaste pleitster voor de REM. De naam van haar mede-kamer-
a- ^mevrouw Gerda Brautigam dreigt duurzaam te blijven verbonden aan
■®-ig brood. Het ziet er echter naar uit dat geen van beiden iets positiefs
a- 2&eiken de REM is weg en komt nooit meer terug en het lekkere brood,
a 3st mevrouw Brautigam zich uit haar jeugd herinnert is eveneens verleden
a- |i| en komt evenmin terug.
a. 24
a. 36\n dagen geleden heeft me-
a. 36jp Brautigam de knuppel in
i 33\°enderhok gegooid door in
j' 29|amer te zeggen, dat het te-
nwoordige fabrieksbrood
n°^ smaaheeft
gebleven. En we zullen
rjfj^g dagelijks over blijven le-
J^^totdat een andere „calami-
gaat overheersen.
Vakman
(opmerking van mevr. Brauti-
"was nog niet door de kamer-
fraaf uitgewerkt, of de direc-
"jn de Groninger 3 B-bakkerij-
■ód al een persconferentie be-
om aan te tonen met hoeveel
deskundigheid het brood in
gorden van het land wordt be-
■Maar imniddels zaten ook de
inden stukken-schrijvers al met
■n in de hand. Zij waren deels
wning dat het brood van rede-
v 'kwaliteit is, maar grotendeels
kordeel dat het geachte kamer-
irautigam het bij het rechte
peeft.
wij beginnen met vast te
dat de Nederlandse bakker
ide vakman is. Wij leven
l, waar men eerst na
studie en het afleggen i
nen zich zelfstandig mag
als plakker van fietsbanden,
de man die tussenpersoon
4 fabriek en consument
^overhandigt (wie zegt dat, dat
edendaagse melk krijtwater is
leken met de romige melk van
«de oorlog?) zich eerst met che-
«doet bezighouden om een ves-
«pvergunning te krijgen.
1 bakker is een vakman. Het di-
i dat hij in een lijstje in zijn
H heeft hangen, heeft hij ver-
6 Hel na een jarenlange leertijd,
d* ver dat diploma mag hij het
niet verkopen.
Toch klagen
""jtoch klagen wij over het brood.
wordt er brood in de handel
jMcht dat die naam nauwelijks
|ftnt. Het wordt gekneed, gebak-
(gesneden en verpakt door ma
te. Omdat een directeur van een
meestal geen geruit
srsbroekje draagt maar een
lostuum, benadert hij zijn
ten niet meer via de toonbank
winkeltje, maar via een recla-
ttreau. Tekenaars ontwerpen
ezopde gezichten, die op de ver
ging worden afgedrukt en tekst-
Ij vers vertellen erbij dat „het
I pbrood van x langer vers blijft".
miar het superste superbrood
3 geen uur langer vers clan het
ngét ordinaire regeringsbrood. Het
l wèl zacht, zodat u 's maan-
ïanlchtends nog de indruk krijgt,
is If het vrijdagnachts gebakken
d inderdaad vers is. Het is al-
maar nep-vers. Het is vet. Door
n/l'eeg is een portie creme gegaan
fle werknemer die 's maandag-
ïags het door moeder ingepakte
llfuurtje wegspoelt met melk die
dagen geleden uit de koe is ge
ien zal zeggen: ,,'t Is niet lekker,
[r 't is te eten".
|ant de Nederlander staat nu
Enaal niet bekend om zijn ver-
fle smaak, of het nu kleding, wo-
(inrichting of voedsel betreft,
ter Wolters, voorzitter van de
mterdamse Bakkerijcommissie
■ft het dezer dagen nog zo tref
oil gezegd: „-De Nederlanders bc-
Wij willen het zo
,.|e supporters van mevr. Grauti-
herinneren zich de vakantie
bon. Zij weten dat zij in Duitsland
•Ihen kiezen uit 200 soorten brood,
roemen de verrukkelijke broodjes
1 aan boord van passagierssche-
i en in de groote hotels worden
akken, zij denken met weemoed
rf
tb
WASSENAAR
Burgerlijke Stand
Jeboren: Margaretha A., dr van J.
(ppo en G. C. Maters; Thomas L.,
Pan G. H. M. Wijfjes en H. P. Kor-
J. Odijk; F. W. H.
aan het Franse stokbrood. En altijd
vers. Of men nu op een werkdag of
zondag bij een bakker aanklopt in
Marseille, Bremen, New York, Cairo
of Tokio, men kan er vers brood
krijgen. Maar niet in Amsterdam en
niet in Harderwijk.
Elk volk heeft het brood dat het
verdient. Men mag er de banker al
leen niet op aan kijken. 'Hij ver
staat zijn vak men zie en proeve
op de vaktentoonstellingen.
Wij, Nederlanders, hebben het
brood dat wij eten zo gewild. De
kwaliteit wordt namelijk mede be
paald door de volgende factoren:
Iedere bakker kan verklaren dat
99 tot de 100 klanten vragen naar
„een brood". De meeste huisvrouwen
weten nauwelijks van het bestaan
van pappers en tijgers en hoe die
broodsoorten allemaal maar mogen
heten. De Nederlandse huisvrouw is
in de voedselbereiding tamelijk fan
tasieloos: aardappelen komen ge
kookt op tafel, dag in dag uit, met
als uitzondering een opgebakken
restje: er zijn echter tientallen
smakelijke recepten. En wat weet de
gemiddelde huisvrouw van de tal
loze kaassoorten of tafelwijnen?
In Nederland is brood „maag
vulling" of (zie boven) ondergrond
plak worst. De consument
heeft
prijs dan v<
buitenland i
voeding, ma
dan ook me
belangstelling
or de kwaliteit. In het
het brood geen hoofd-
ir delicatesse. Er wordt
>r voor betaald.
Er wordt door de klagers aan
gevoerd dat het Nederlandse brood
klef is en te bleek. Iedere bakker
kan vertellen, dat de meeste klan
ten mopperen als het brood lekker
doorgebakken en knappendkorsterig
ls.
Iedere bakker kan heerlijke ca-
detjes en tientallen soorten kleine
broodjes bakken. Wij kopen ze wel
in het buitenland, want dan zijn we
uit, thuis vinden we ze te
duur. De bakker blijft er mee zitten.
Als er te weinig vraag is, beperkt
hij het assortiment of hij houdt
helemaal met het „klein brood" op.
Die kleine broodjes vragen toch al
zoveel handwerk en als het toch
niet wordt gewaardeerd
Ha, die Franse bakker, die de
hele dag door bakt en zelfs op zon
dag niet te beroerd is ons vers
brood te leveren. Jawel, maar wij
hebben er allemaal mee ingestemd,
dat de bakkers hun vrije dag heb
ben gekregen en dat zij niet voor
's-morgens 10 uur vers brood ver
kopen, ook al ligt het gereed in de
ci een vrije zondag te geven, wy vin-
belangrijker dan brood.
Waarom die Nederlandse bak
ker niet de hele dag door voor vers
brood zorgt? Wel, de Nederlanders
kopen hun brood in de ochtenduren.
Wa toverblijft van het twaalfuurtje
wordt in muffe broodtrommels zui
nig bewaard tot het ontbijt van de
volgende dag. Waarom zouden de
bakkers zich 's middags uitsloven,
als toch niemand de moeite doet om
een vers broodje te halen?
Die bakker in Parijs maakt zijn
stokbrood van lekkere droge onge
bleekte Franse tarwe. Dat kan de
bakker in Den Haag of Hogezand
ook.. Maar hij mag niet. Wij met z'n
allen hebben gewild, dat de Neder
landse landbouw wordt beschermd.
De bakker moet een bepaald per
centage van het Nederlandse bloem
gebruiken en dat is andere bloem
dan die bakker in Frankrijk of Italië
gebruikt. Het is vochtiger en liet
wordt gebleekt met chemische of
elektrische middelen. Dat laatste is
nu een maal een eis van de Neder
lander.
Gerstebrood
min als mevrouw Van Someren de
REM heeft kunnen redden, zal mevr.
Brautigam de kwaliteit van het
brood kunnen verdedigen. De vijf
daagse werkweek voor bakkers staat
voor de deur. Niemand zal zich af
vragen of er door middel van een
rouleer-systeem wellicht een service-
verbetering kon worden verkregen,
zodat de Amsterdammers (gelukkige
mensen) zondag niet meer in de rij
behoeven te staan om bij de joodse
bakkerijen hun verse brood te ha
len. Wij zullen wel akkoord gaan met
de bakloze zaterdag of maandag. En
we eten drie dagen lang oud brood.
Van alle gepraat over het brood
is er thans één man, die, er voor
alsnog zijde bij spint: vindingrijke
Teun van Leeuwen uit Aarlander-
veen, die het gerstebrood heeft uit
gevonden. Duizenden zijn overge
schakeld op dat wonder-brood.
Omdat het zo lekker is, zo vers, zo
knapperig? Kom nou, omdat me
neer D. A. Majoor, Machineweg 91
in Alphen aan den Rijn, heeft ge
zegd: „Sinds ik gerstebrood eet heb
ik een geregelde stoelgang". En
mevrouw G. Keizer uit de Dorps
straat 13 van het gerstebrooddorp
verklaarde: dat ik na jaren
lang aan diarree te hebben geleden
door het gebruik van gerstebrood
nooit diarree of buikklachten meer
heb gehad".
Wij eten al jarenlang doodgewoon
bruinbrood van een broodfabriek en
wij hebben ook geen klachten
(Van onze correspondent)
LKE avond (behalve maandag, waarop de acteurs hun vrije
dag hebben bedongen) heeft het Atheense publiek de keus uit zo
wat 14 toneelstukken, hetgeen gunstig afsteekt bij de Nederlandse
hoofdstad met haar anderhalve voorstelling. Aan de andere kant
moet men zeggen, dat ons land aan Griekenland ten voorbeeld kan
worden gesteld op het gebied van „spreiding" van toneelcultuur:
vrijwel alles op dit gebied is hier in Athene geconcentreerd en de
provincie blijft van toneel verstoken. Voor de Atheners daaren
tegen ligt schouwburg-gang niet zover verwijderd van bioscoop
bezoek: beide instellingen kennen trouwens twee voorstellingen per
avond en voor beide kleedt men zich extra netjes aan.
'De kaartspeelster
Gashoff; A. C. Scharroo f
iBellekom.
Pverleden: Wed. P. M. T. Naula
«Wce-Rauter, 69 jr.
Twee komedies hebben die seizoen
:n ongekend succes. Het merkwaar
dige is dat ze allebei een nationale
ondeugd behandelen.Het lijkt alsof
de Grieken graag met hun nationale
ondeugden worden geconfronteerd.
Velen hebben rnjj ook al eens ge
vraagd: „wat is nu het ergste wat
is tegen hebt?" Ik antwoord dan
meestal: „de manier waarop hier de
dieren worden behandeld". Maar dit
onderwerp wacht nog op een toneel
schrijver.
De populairste schrijver van Athe-
Dimitris Psathas, heeft in zijn
intussen ook verfilmd toneelstuk
,De kaartspeelster" een type geschil
derd, dat inderdaad vooral in de „ho-
kringen van Athene veelvul
dig voorkomt. Maar ook in het alge-
t kan men zeggen dat het
„kaarten-om-grof-geld" een harts
tocht van de Grieken is. Dit komt
vooral tot uiting rond de jaarwisse
ling, als zowat de hele natie zich
stort op de beproeving van het for
tuin Men gunt zich op Oudejaars
avond nauwelijks de gelegenheid tot
eten en velen kaarten ook de hele
nieuwjaarsdag door. Het eerste wat
elkaar in het nieuwe jaar vraagt
,Nog wat gewonnen?" en de eer
ste weken van januari galmen van
geruchten over personen die failliet
zijn gegaan, waaruit zelfs zelfmoor
den voortkomen, en vrouwen die
hun eer hebben moeten verkopen
hun kaartschuld af te doen. Zover
komt het in Psathas' komedie wel
niet, maar de problematiek van de
kaartende dames die niet genoeg geld
opzak" hebben en toch haar harts-
toch willen uitleven (zodat later de
heer-des-huizes voor de schade moet
opdraaien) komt er vermakelijk in
uit.
Zelfrespect
De andere moderne Molièriaanse
komedie die het seizoen voUe zalen
trekt en misschien ook wel de 500
voorstellingen van de „Kaartspeel
ster" zal halen, is geschreven door
twee auteurs en heet „Er is ook nog
zoiets als zelfrespect". De nationale
ondeugd, die hier uit de doeken wordt
gedaan, heeft een iets ingewikkelder
karakter. Zij heet „Rousfeti" en het
is menige Griek een opluchting dat
althans het woord uit het Turks
afkomstig is. Het kan het best ver
taald met „Vriendjespolitiek" maar
is in dit land zozeer een instelling
waar iedereen zich bjj neerlegt, dat
het ook vergeleken kan worden met
het Amerikaanse „lobby"-systeem.
Rousfeti moet vooral niet verward
worden met (geldelijke) corruptie, die
in Griekenland betrekkelijk zeldzaam
is. Het enige kapit:
hier een functionaris kan
met het hem op de een of andere
wijze „kennen", hetzij door familie
verwantschap, hetzij doordat Je poli
tiek veel voor hem hebt gedaan (stem
men verzameld in het dorp b.v.),
hetzij dat je gewoon het geluk hebt
naast hem op de schoolbank te heb
ben gezeten of in het leger zijn
„slapie" te zijn geweest. De man, of
hij nu (almachtig) portier van het
ministerie of de minister zelf is, is
dan écht wel moreel verplicht iets
voor je te doen
Verpolitiekt
Het voordeel is natuurlijk dat op
deze wijze de onverbiddelijke bureau
cratische molen een vriendelijker en
menselijker gestalte krijgt, want
iedereen heeft het gevoel dat hij zijn
aangelegenheid langs allerlei men
selijke relaties (die een heel verfijnd
netwerk vormen in dit land) kan
veriiaasten. Als je de dagelijkse sa
menklonteringen voor de ministeries
ziet, worden de nadelen je al meer
duidelijk, maar deze komen pas goed
tot uiting in genoemde komedie, die
werkelijk heel pienter ls geschreven.
Een verpolitiekte minister, moet
weer eens op bezoek in zijn kiesdis
trict dat hem heeft afgevaardigd,
maar waarvan hij de problemen al
lang niet meer zo goed kent als eer
tijds zijn vader die er ook de vaste
afgevaardigde van was. Een auto
ongelukje op de verwaarloosd-slechte
weg brengt hem in de boerenwoning
van een familie die het slachtoffer
is geworden van de almachtige posi
tie die zijn „vriend" en stemmen-
trekker zich in het dorp heeft ver
worven. Hij ziet nu eens van nabij
hoe erg het is dat een bepaald
bruggetje nog steeds maar niet is
gebouwd, doordat zijn „Iedieteros"
(zijn particulier secretaris, ook zo'n
almachtige instelling in het Griekse
politieke leven) het desbetreffende
verzoekschrift steeds heeft achterge
houden.
Verwensingen
Het blijkt hem, dat zijn naam ir
dit huis alleen nog gebruikt wordt
voor verwensingen, en het komieke
effect bestaat daaruit dat hij (wiens
identiteit bij de familie aanvankelijk
onbekend blijft) daaraan steeds meer
gaat meedoen: hij wordt geleidelijk
aan steeds woedender op zichzelf het
geen in het laatste bedrijf tot zijn
aftreden leidt „want er is ook nog
zoiets als zelfrespect".
De amusante mogelijkheden wor
den door de bekwame Lambros Kon-
standaros dankbaar uitgebuit, maar
het fraaiste moment doet zich toch
pas voor in het laatste bedrijf, als
blijkt, dat de instelling van het
Rousfeti soms kan beslissen over le
ven of dood (de dochter van de fa
milie dreigt VR,n een bed in het zie
kenhuis verstoken te blijven, alleen
omdac de familie politiek tot het
andere kamp behoort). In de zaal
die tot dan toe, voor een keer vrij
van politieke tegenstellingen, eens
gezind gebruld heeft van het lachen,
valt dan plotseling een stilte, waar
door extra aandacht vrijkomt voor
de filippica van de (nu ex-)minister
tegen het systeem waarbij de af
handeling van letterlijk alle zaken
afhangt van de vraag of de persoon
„een der onzen" is of niet.
Zal het helpen
Of zo'n stuk helpen zal? De Grie
ken zjjn als he* erop aankomt toch
wel erg op hun „Rousfeti" gesteld.
Premier Papandreou heeft aange
kondigd, de instelling uit de wereld
te helpen (door de stichting van een
Minister (links) en de twee
boeren geven samen de „Mout-
sa" (het bekend Griekse ver-
wensingsgebaar tegen de
minister
school voor werkelijk „boven alles
staande" ambtenaren) maar hij is
de eerste niet. Een zwaardere deuk
onderging de instelling wellicht dezer
dagen voor de sluiting van het parle-
mentscafé voor alle niet-parlemen-
tarièrs. Dit café (qua koffie een der
slechtste in Athene) was altijd een
welige broedplaats voor vogels van
de meest diverse pluimage die zich
op „Rousfetologia" hadden toegelegd.
Ten behoeve van de uitbrei- i van zand worden aangelegd,
ding van Schiphol moest een Het „sluitstuk" wordt op hoog
persleiding voor het opspuiten niveau aangebracht.
DRIE INBRAKEN IN BEDRIJVEN
De reeks nachtelijke Inbraken, die
zich enkele maanden geleden
Alphen aan den Rijn begon, is in de
nacht, van donderdag op vrijdag,
met nog drie aangevuld. Hadden de
onverlaten het bij de vorige inbra
ken uitsluitend gemunt op levens
middelen, huishoudelijke artikelen,
dranken en versnapering, nu hebben
zij zich ook toegelegd op forceren
van een kluis en het openen van
een brandkasr.
Dit geval trof het kantoor van de
Verenigde Graanhandel van de
firma A. v.d. Vaart, in de Hoorn, na
bij het vogelpark „Avifauna". Hier
had men een ruit verbrijzeld naast
het kantoor in de poort waar men
zich achter een houten schutting
veilig waande, en zo klom men naar
binnen. De weg naar het kantoor was
toen vrij en naar de brandkast even-
Vrijdagmorgen werd de brandkast
opend en wel aangetroffen, zon
der dat sporen van geweld te zien
:n. Omtrent de wijze waarop het
is geopend, verkeert men nog in
de onzekerheid. De mogelijkheid is
niet uitgesloten, dat de brandkast de
vorige avond abusievelijk niet werd
afgesloten, maar men acht het an
derzijds niet voor onmogelijk, dat de
indringers zich van een valse sleutel
hebben bediend. Zekerheid heeft men
'el over, dat hieruit ruim f 600
verdwenen is. Overigens heeft men
in het kantoor of het bedrijf niet
verder gezocht naar goederen van
gading. Ook de bureaus heeft
men ongemoeid gelaten.
Waarschijnlijk heeft men een be
zoek gebracht aan het kantoor van
de Bouwmaterialenhandel firma C.
Goedhart, welk kantoor nauwelijks
Het wordt nu verbouwd tot een keu
rige zaal, waar, zoals de parlements
voorzitter aankondigde, „de afge
vaardigden tenminste eens rustig
hapje kunnen eten".
50 m van de eerstgenoemde verwij
derd is en eveneens aan de Rijn
kant is gelegen. Door een gat, dat
zij in de ruit van een raam van het
gebouw hadden geslagen, heeft men
de hefboom van het raam kunnen
opwippen, het raam vervolgens kun
nen opschuiven en kon men zich
aldus naar binnen werken. Men
heeft laden van kasten en metalen
bureaus aan een onderzoek onder
worpen en zijn brutaliteit botge
vierd op de kluisdeur. Dankzij haa*
lichte constructie moeten zij deze
deur vrij gemakkelijk hebben kun
nen openbreken. Maar verder zijn
ze ook blijkbaar niet kunnen komen,
want de hierin staande brandkast,
die van zwaarder materiaal was ge
bouwd en een wat ingewikkelde slui
ting had, is niet bewerkt. De politie
is van mening, dat hier geen beroep»
inbrekeners aan het werk zijn ge
weest. De winst was bij deze kraak
wat huishoudelijke artikelen, zoal»
koffie, thee en sigaren.
Het derde geval van diefstal, waar
van de politie vrijdagmorgen kennis
kreeg, betreft het bouwwerk van de
Ambonese kerk aan de Dennel aan
hoek Eikenlaan. Hier werden ter
waarde van ruim f 700 triplexplaten,
hard-boardplaten, 9 deuren enz DL
ontvreemd.
Tong zeldzaam
Aan de IJmuider markt lagen 20
vaartuigen. Zij zorgden voor een
3150 kisten vis, waar-
140 kisten schelvis, 100 kisten
wijting, 40 kisten gul en kabeljauw,
230 kisten kleine gul, 330 kisten kool-
ris, 1250 kisten spanharing, 240 kis
ten makreel, 980 kisten schol, 20 kis
ten tarbot, 90 kisten diversen, 250
stuks stijve kabeljauwen en 4500 kilo
tong.
De visserij in de Noord leverde
weer zeer schrale resultaten op. Een
trek van tien manden hoops werd
al als een hele prestatie beschouwd.
De loggers en kotters tussen 54 en
55 NB vingen weer tamelijk veel
schol, doch de tong was een zeld
zame verschijning.
Boer en chauffeur liepen
ernstige brandwonden op
Omstreeks twee
deed zich een ontploffing voor op de
zolder van een van de bijgebouwen
de boerderij van het heer D.
de Bruyn aan de Dammebant, die
,ls kuikenfokkerij was ingericht. De
heer De Bruyn en de chauffeur van
wagen, waarmede juist nieuwe
kuikens waren aangevoerd liepen
hierbij ernstige brandwonden aan
gelaat en handen op, zodat zü moes-
worden overgebracht naar het
Academisch Ziekenhuis in Leiden.
Een begin van de brand werd door
de brandweer van Bodegraven snel
geblust.
Omdat de heer De Bruyn 's mid-
ags een nieuwe partij eendagskui-
vrijdagmiddagkens verwachtte had hij 's morgens
een gedeelte van de schuurzolder in
gereedheid gebracht. Enkele gas-
straalkachels waren aangestoken en
het vertrek luchtdicht afgesloten.
Voor zover na de ontploffing kon
worden gereconstrueerd moet een van
de kachels zijn uitgegaan, maar daar
de zolder luchtdicht was afgesloten
volgde geen onmiddellijke explosie.
Toen de heer De Bruyn 's middags
met de chauffeur de eerste partij
kuikens naar boven bracht, volgde
er, zodra er zuurstof naar binnen
stroomde een hevige ontploffing. De
hesr De Bruyn, die voorop liep en
de felste klap kreeg had nog zoveel
tegenwoordigheid van geest zich
middellijk
neden te gaan en in een sloot te
springen. Dat kon echter niet ver
hinderen dat hij zeer ernstige brand
wonden aan gezicht en handen op
liep. Ook de chauffeur werd deer
lijk gewond, zij het minder ernstig.
Hij wist nog wat van de reeds naar
boven gebrachte kuikens te grijpen
en zijn gevaar lopende auto te ver
plaatsen. Na door dokter K. Gill t.»
zijn verbonden werden beide man
nen onmiddellijk naar het Acade
misch Ziekenhuis in Leiden ver
voerd, vanwaar de chauffeur na
enkele uren naar huls kon worden
vervoerd.
Mevrouw De Bruyn had direct
na de explosie de Bodegraafse brand
weer gewaarschuwd, die bij aan
komst een felle rookontwikkeling
constateerde. De houtmot, waarop
kuikens plegen te lopen, bleek te
smeulen en daardoor veel rook te
produceren, maar niet te branden.
Dit bleek, nadat de brandweer het
dak had opengemaakt. Toen de rook
er eenmaal uitkon was het leed wat
dit betreft snel geweken. Het was een
geluk, dat de explosievlam niet snel-
ontvlambaar materiaal als voedsel
heeft kunnen vinden.
De brandweer stond (voor het
eerst) onder leiding van comman
dant A. Verstoep. Een ware eerste
hulp bU ongelukken toonde zich de
juist passerende wegenwachter P.
Prins, die ressorteert onder het we-
te draalen, naar be- genwachtcentram Burgerveen.
