Transport
verdoemden
LEIDSCH
DAGBLAD MAANDAG 11 JANUARI 19G5
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke roman door
WOLFGANG ALTENDORF
Dat wist ik niet, luitenant,
«ckmesser glimlachte vriende-
lu Maar u zult thans mijn maat-
begrijpen.
Natuurlijk
ft Ik mag nu wel afscheid nemen?
fcmesser reikte hem de hand. De
'ir legde er aarzelend de zijne in.
hst het werkelijk niet.
De zaak is in orde, luitenant!
i officier van het luchtdoelge-
t staarde hem aan.
»eds moet ik dezelfde middelen
uiken, dacht Bleckmesser, toen
naar de wagons terugging. De
irste shocktherapie. Ik stoot hen
Ifhun voetstuk af en de schrik
een mens van hen. Is de
macht werkelijk het eni-
"iddel om kromme dingen weer
te maken?
verheugde onderofficier Greim,
|ij zijn man weer terug had. Loh-
|i wreef zich vergenoegd de han-
De beste post, die ik ooit
heb. Wanneer krijg ik mijn
kens, luitenant? Maar Bleck-
kr was niet zo vrolijk. Hij maak-
Ih zorgen. Waarover kon hy niet
pn. Er hing wat in de lucht, ge-
e hU
[tinlein meldde: Over een paar
I [ten gaan we verder.
Lus overigens alles in orde?
'Natuurlijk luitenant.
I beelt u de luchtverspieders ook
I Jende de reis in. Ik weet dat
reinig zin heeft. Zolang de trein
L [kunnen we er niet uitspringen.
I ib een onplezierig gevoel in mijn
I Steinlein.
ÉDat heb ik al van gisteren af,
Slant.
knikte We zullen
■eel voor elkaar krijgen, zei hij.
hien hangt het ook alleen maar
flit station samen.
^locomotief floot. Bleckmesser
in de wagon. Dr. Brohm hielp
Hebt u alles wat u
ernstige gevallen nodig hebt,
r?
'elemaal niet! In dit land heeft
enkele arts gehad wat hy
'nstige gevallen nodig heeft,
zijn we ook zo flink, luite-
nacht
lelijk rustig ver-
ij thans ging de zon stralend
e hemel was wolkenloos. Deze
beloofde warm te worden als
enkele tevoren. Er was nog wat
ivorst geweest en de zon schit-
op de berijpte wagondaken,
inrust van Steinlein werd gro-
r zonsondergang was hij al
i de wagon naar de andere
naar de lucht en dronk zijn
staande aan de deur.
de middag bleef het volkomen
I De dunne houten wagonwan-
leten de zonnewarmte door. De
n stonden open. De trein nader-
iidelberg en moest bij Mann-
over de Rijn, wanneer de Ryn-
tiaar nog intact was.
sklaps werkten de remmen. Op
jenblik viel de onrust van Stein-
if. Hij had het gevoel, dat het
i voorbij was. Hij begreep niet
r aan de hand was. Hij wend-
ch naar de deur en zag de
Jhwen van bommenweipers over
naar zich toeglyden. Zij
«■Ren vuur. Hij welde een zachte
^en zonk ineen. Bleckmesser
H zich plat op de grond. Zijn
Ui raakte Steinleins laarzen.
Mhele wagon leek in een gloeiend
- gevangen te zijn. Naderhand
Ugnderde Bleckmesser er zich
dat hij maar veertien inslagen
wagon had kunnen vaststel-
rjpij lag voorlopig echter nog op
)nd van de wagon en wist niet,
-eldwebel Steinlein al dood was.
A hij tenslotte uit de wagon
g was Brohm reeds buiten,
wagons van het voorste trein-
Hte stonden in brand.
/aren gesloten wagons en Bleck-
■r wist niet wat zij bevatten.
Toen brak het geweld los, als het
lawaai van duizend geweerschoten.
De wanden vielen in elkaar. Kleine,
ronde blikken sisten door de lucht.
Bleckmesser wierp zich tussen de
rails Iets viel voor hem neer. Een
geur drong in zijn neus. Hij keek
verbluft naar blikken met vlees,
die door de enorpie druk uit elkaar
sprongen.
De kracht waarmee dit geschied
de was indrukwekkend. Onophoude
lijk siste en knalde het. Maar het
zou belachelijk geweest zijn om te
blijven liggen, nu de oorzaak be
kend was. Ik zal de boel later la
ten verzamelen, dacht Bleckmesser.
Brohm stond voor hem. Hij had
geen tijd gehad zijn witte jas aan
te trekken. De mouwen van zijn jas
zaten onder de bloedvlekken.
Greim is ook getroffen, zei hy.
Bleckmesser begreep het niet da-
delyk, Greim? vroeg hy. Wat
is er met hem?
Hy is dood, luitenant!
Bleckmesser zag hem in gedach
ten voor zich, deze onderofficier, die
onmiddellyk bloosde, wanneer hy
iets verkeerd gedaan had.
En wie nog meer?
Steinlein!
Bleckmesser staarde Brohm aan,
alsof hy niet begreep wat de dokter
gezegd had. Ik dacht, dat u het
al wist. Hy wees naar wren.
Daar schynt ook niet alles in orde
te zyn. Ik ga erheen. Bleckmesser
hield hem bij de mouw vast. Hoe
is het mogelyk? vroeg hy.
Met Steinlein? Schot door het
hoofd. Hy heeft er niets van ge
merkt. Brohm liep met zyn verband-
tas over de rails. Bleckmesser wierp
een blik op de keukenwagon. Hy
meende er de uitgestrekte gestalte
van de Feldwebel te herkennen.
Toen keek hy Brohm na. De arts
liep langs de brandende, explode
rende wagons, zonder zich te bekom
meren om de in het rond liggende
vleesblikken.
Lohmann kroop de spoordyk op.
Bij ons is alles in orde, meldde hy.
Ga met uw groep naar voren,
naar de dokter, zei Bleckmesser.
Misschien kunt u hem helpen. Ik
kom aanstonds ook. Maar voorzich
tig met de vleesblikken!
lohmann lachte kort. Zoiets
heb ik nog nooit beleefd. Je rein
ste spervuur!
Bleckmesser ging naar de berm.
Hij zag Brix en Kalbfuss. De bei
de onderofficieren lagen temidden
van him groepen. Wanneer het
noodzakelyk is, dacht Bleckmesser
kan ik zien. De nevel voor zyn ogen
scheen verdwenen te zyn. Lohmann
was met de lyfwacht bezig.
Ingraven, beval Bleckmesser.
Hindert niet waar en hoe. Elke kuil
biedt beschutting. Laat de schoppen
halen. We hebben nog een paar mi
nuten tyd. Luchtverspieders inde
len! Hy keek naar de lucht, spitste
zyn oren. Maar hy zag en hoorde
niets. Nog af en toe klonk het
uiteenspringen van een vleesblik.
(Wordt vervolgd)
Gevecht tussen
gekleurdeen
blankejongeren
Zowel zaterdag- als zondagmiddag
s er in de Lange Poten in Den
Haag gevochten tussen „blanke" en
„gekleurde" jongeren. By de vecht-
partyen op zaterdagmiddag, die vol
gens de politie ontstonden, nadat
de „gekleurde" jongens schampere
opmerkingen hadden gemaakt over
kleding en uiterlyk van de „blanke",
werden twee „blanken" licht gewond.
Zy zyn in een ziekenhuis behandeld.
By de vechtparty van gistermid
dag is niemand gewond. De politie
zaterdag alleen de twee licht
gewonden op het strydtoneel aan
trof, heeft geen arrestaties verricht.
Dr. W. Drees reikte
A. W. Groote-prijs uit
Minister van Staat dr W. Drees
heeft als voorzitter van de stich
ting „A.W. Groote-Fonds" in het
Hiltonhotel in Amsterdam zaterdag
middag aan de heer A. W. H. M.
Allard (Den Haag), voorzitter van
het Centraal Bureau voor Stenogra
fie „Groote" de voor 1964 toegeken
de zilveren beeltenis-legpenning met
oorkonde uitgereikt.
De tweede penning was toegekend
aan de heer A. A. Schoevers, even
eens uit Den Haag, oprichter van de
Schoeversinstituten. De prys was aan
de beide heren toegekend als erken
ning voor de vele verdiensten met
betrekking tot het onderwys en de
verbreiding van het Nederlands al-
fabatisch kortschrift (stenografie
„Groote", dat 65 jaar geleden in ons
land door de heer Groote werd ge
ïntroduceerd.
Concentratie in
gedistilleerd
■Vier grote maatschappyen in ge
distilleerd, te weten Simon Rynbende
en Zn. N.V., Boll en Dunlop uit
Schiedam, Van Meerten uit Delft en
Roebroeck Dubois' gedistilleerd uit
Maastricht, hebben tot een vergaan
de concentratie van hun bedryven
besloten. Hiermee is de N.V. Ryn
bende vele jaren bezig geweest. De
vier bedryven behoren thans tot de
moedermaatschappy „Simon Ryn
bende". Deze N.V. is eigendom van
de N.V. Koninklyke Nederlandsche
Gist- en Spiritus fabriek in Delft.
Het aantal etiketten dat de vier
ondernemingen tot voor kort in de
hanael brachten, bedroeg 1879. Dit
cyfer is teruggebracht tot 250. Hier
door zullen de kosten aanmerkeiyk
worden verminderd.
In het vervolg zal alleen het merk
„Simon Rynbende" worden gevoerd.
Roebroeck in Maastricht echter zet
de verkoop onder eigen naam voort,
r ook hier zal het voornaamste
produkt dat van Rynbende zyn.
)ijns schip
aan de ketting
Een Amerikaanse en twee Engelse
schuldeisers hebben het onder Libe
riaanse vlag varende Philippynse
vrachtschip „Mindanao Logger" van
7058 brt in de R'damse haven aan de
ketting laten leggen.
De drie schuldeisers zagen zich ge
noodzaakt tot deze maatregel over
te gaan toen bekend werd, dat een
bank in Manilla, die betrokken is
by de exploitatie van de „Mindanao"
in financiële moeilykheden is komen
te verkeren. De schuldeisers zouden
belangryke bedragen van de eigenaar
te vorderen hebben wegens een ach
terstallige premie.
De toestand voor de dertig koppen
tellende bemanning is op het ogen
blik niet al te rooskleurig, zy noch
hun kapitein beschikken over vol
doende contanten om de voedselvoor
raden aan te vullen. In verband
met het dreigend voedseltekort heeft
aantal sociale (zeemans) instel
lingen in de Maasstad hulp aange
boden.
Ontvreemd schilderij
in Rome terug
De politie in Rome heeft bekend
gemaakt, dat zij een schildery uit
het begin van de 14de eeuw heeft
teruggevonden, dat 300 miljoen lire
(een half miljoen dollar) waard is
en dat op 20 november is gestolen uit
de kerk van Santa Maria in Cesi, b(j
de midden-Italiaanse stad Terni.
Twee mannen, in wier auto het
schildery van 1.60 bij 1.10 meter
werd aangetroffen, zijn gearresteerd.
De politie kwam hen op het spoor,
nadat het waardevolle kunstwerk te
koop was aangeboden aan Giovanni
Battista Meneghini, de gescheiden
levende echtgenoot van de operaster
Maria Callas.
Het schildery, dat in de kerk werd
gebruikt als altaarscherm, stelt de
Madonna voor, gezeten op een troon
met het Kind Jezus in de armen en
omringd door engelen en heiligen.
Het is in 1308 geschilderd door
Pietro Cavalini en wordt beschouwd
de belangrijkste Ita
liaanse kunstwerken uit het begin
de 14e
PANDA EN DE MEESTER - BALLONIST
1582. Nadat de secretaris nog eens ieder op het hart had
gedrukt om er een sportieve wedstrijd van te maken, verlieten de
ballonnisten het clubgebouw en maakten zij zich klaar om op te
stijgen. Maar de eerste, die vertrekken wilde, had al dadelijk een
onprettige ervaring. Want toen hij zijn ballast uitgooide en de
ballon opsteeg, bleef hij op het bodempje achter!
Iemand heeft de bodem uit zijn mand gesneden"verklaarde
dikke Dick aan Panda. ,,Dat zullen Ted en Ed wel
ben. Echt iets voor hen!"
heb-
„Maar dat is toch helemaal niet eerlijk?" riep Panda veront
waardigd. En hij keek vol medelijden naar de onfortuinlijke bal
lonvaarder, die uitzinnig van woede op het vlechtwerkje danste.
„Nee, eerlijk is het niet", gaf dikke Dick toe. „Maar je moet
nu eenmaal op zulke dingen voorbereid zijn. Daarom houd ik
me altijd aan de rand van de mand vast, wanneer ik opstijg. Kom,
in de mand, wij zijn aan de beurt!"
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert van Sulk
^t0JVATISE»6EKURD? T
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN KRAMMETJE FOK
110. Door de aanval met de sneeuwbal was Brammet je tóch
een beetje voorzichtiger geworden. Tussen hoge wanden van ijs
drong het dappere drietal steeds verder door in het kille'land van
de vijf Boze Eskimo's.
Bootsman O rak, spitste voortdurend de oren. Maar hij kon
weinig horen, daar Tutu zo sidderde, dat zijn vlerken er van rit
selden.
„Heb je 't zo koud? vroeg Orak.
„De bibberrrr", rilde Tutu, maar hij zei er wijselijk niet bij, dat
hij meer huiverde van angst dan van kou. En dat werd er niet
beter op, toen Orak eensklaps zei:
„Stil eens ik hoor iets!"
Op de tenen slopen zij, op de spiegelgladde grond, naar een
rand van ijs, waar zij naar beneden konden kijken zonder zelf
gezien te worden.
En daar zagen zij de achterkant van de scharnierende
ijsberg! In het ijs was een vijver uitgehakt, waarin een reusachtige
walrus lag te soezen. De slagtanden van de walrus strekten zich
zover uit, dat zij net onder de rand van de ijsberg rustten.
„Zou dat het geheim van de kantelende ijsberg zijn?"
vroeg Brammetje zich in spanning af.
SsKirSK
