Transport
der
verdoemden
DUET
JNTYLOIVS
Roosevelt tegen
hulp aan Egypte
PANTSJEN LAMA
IN ONGENADE
LEIDSCH DAGBLAD DONDERDAG 31 DECEMBER 1964
Dagelijks vervolgverhaal
Oorspronkelijke roman door
WOLFGANG ALTENDORF
38)
U krijgt symbolisch drie dagen
zwaar arrest, zei Bleckmesser, en
vrijwel een dubbel rantsoen van
middag uit de veldkeuken. En ver
tel nu eens hoe u het klaargespeeld
hebt om de deur te openen zonder
het slot te forceren.
Daarover mag ik geen inlich
tingen geven, luitenant, zei Brett.
Waarom niet?
Ik heb dat van e6n kameraad
uit de gevangenis, luitenant, het is
een beroepsgeheim.
Bleckmesser had van een Hauptman
uit de gevangenis wel eens gehoord,
dat er verhalen over de verbazing
wekkendste trucs in de gevange
nissen de ronde deden. De Haupt-
mann was in het burgerleven ge
vangenisdirecteur. Hij kende zelfs
die trucs voor het grootste deel, maar
als justitieambtenaar was het hem
verboden er gebruik van te maken.
De Hauptmann zei tegen Bleck
messer: Ik kan u het. geheim
niet ontsluieren, want men weet
nooit of ook u niet eenmaal tot mijn
gevangenen zult behoren. Elke boei
kan verbroken worden en een tra
lie behoeft voor geen enkele gevan
gene een onoverkomelijke hinderpaal
te zijn. Goddank kennen maar wei
nigen die trucs, want waar zou het
anders met onze gevangenissen heen
moeten.
Bleckmesser stelde zich met het
antwoord tevreden.
Het is in orde, zei hij tegen
Kettencharley, Schmitt zal u van
middag het extra rantsoen uitreiken.
Het ging verder zuidwaarts. De
vijandelijke bommenwerpers ont
plooiden een grote bedrijvigheid en
dikwijls gelukte het maar op het
nippertje om de goederentrein in
een tunnel of een beschuttend bos
in veiligheid te brengen. De machi
nist scheen een zesde zintuig te be
zitten, doch zijn doeltreffende ma
noeuvres vergden veel tijd. Feldwe-
bel Steinlein toonde een zeldzame
eerzucht. Hij wilde in elk geval een
van die bommenwerpers naar be
neden halen en piekerde daar voort
durend over. Het denkbeeld om een
van de machinegeweren op het dak
van de middelste wagon te plaatsen,
moest hij laten varen. In het bijzon
der bij de tunnels was de speling
te gering.
De aanvallen van de bommenwer
pers kwamen bij verrassing en ver
liepen zo snel, dat aan een geor-
ganiseerde afweer niet te denken
viel. Ten slotte beval Bleckmesser
met het verspillen van munitie te
stoppen. Het schieten kon het trans
port in gevaar brengen en de bom
menwerpers aanlokken.
Op het kleine station van N. stopte
uit een andere richting een troepen
transport: wagon», die volgestopt wa
ren met jonge infanteristen. Zy
moesten de gaten aan het westfront
opvullen en stonden onder bevel van
een actieve majoor. Hij interesseerde
zich onmiddellijk voor de drie wa
gons met goed uitgeruste soldaten,
die in tegenstelling tot zijn kinde
ren volwassen mannen waren. Stein
lein liet het eten uitdelen. Op deze
wijze toonde het transport zich op
zijn best en de majoor geraakte in
verrukking. Hij kwam uit zijn wa
gon en bekeek de groep-Bleckmesser
aandachtig. Hij had zonder twijfel
met een elite-groep te maken. Zijn
verlangen groeide. Zijn eigen bende,
zoals hij de mannen in stilte noem
de, droeg slechte, slobberige unifor
men. De bewapening bestond uit
oude geweren en de strijdlust was
minimaal. Maar déze mannen! Goe
de uniformen, spiksplinternieuwe ka
rabijnen. Hun gezichten waren wel
iswaar bleek, maar de discipline en
het moreel deden denken aan het
eerste oorlogsjaar. Wie zou hem kun
nen beletten ze bij zijn transport in
te li]ven? Die luitenant soms met
zijn dikke brilleglazen en die er ove
rigens ook niet zo geweldig uitzag?
Belachelijk! Ik stuur hem naar huis,
dacht de majoor. Hy had zyn plan
gemaakt.
Hy trad op Bleckmesser toe.
Wat is dit, luitenant?
De groep-Bleckmesser, majoor!
Zo! Waar gaat u heen, als ik
vragen mag?
Naar het front, majoor!
Uitstekend! De majoor lachte.
Dan gaan we dezelfde richting uit.
Ik zal u by myn bataljon voegen.
Bleckmesser was hierop niet voor
bereid.
Ik begryp u niet, majoor, stot
terde hy.
Wat valt daar aan te begrijpen?
Het gaat my er om wat ervaren sol
daten onder myn beginnelingen te
kiygen. Hebt u daar wat op tegen?
Bleckmesser slikte.
Gaat u met my mee naar de
Kommandantur, ging de majoor ver
der. Daar zullen we de zaak in orde
maken. Het zal u alleen maar aan
genaam kunnen zyn. Hy wees naar
Bleckmessers bril. Ik neem aan,
dat u niet geschikt voor het front
verklaard bent.
Inderdaad, majoor!
Prachtig! Dan kunt u met de
volgende trein weer naar huis ryden.
Slaat u toe?
De majoor strekte zyn hand uit.
Het
kwyt te raken,
De zaak
spaar plezierigmet
met gratis
waardezegels
van 15 en 25 ct.
vraag vooral om de
DUET-spaarkaart
Het Democratische lid van het Huis
van Afgevaardigden voor Califomië.
James Roosevelt, heeft president
Johnson verzocht' alle hulpverlening
aan de Verenigde Arabische Repu
bliek stop te zetten. De V.S. hebben
geen andere keuze, „na de beledigen
de rede, die de president van de VAR,
Nasser, de vorige week in Port Said
heeft gehouden".
„Beide landen", aldus Roosevelt,
„staan met betrekking tot bijna elk
vraagstuk en op elk internationaal
kruispunt tegenover elkaar. Als wij de
VAR blyven helpen zonder voorwaar
de en zonder beperking zullen wy bij
dragen tot de versterking van een
eerzuchtige militaire dictatuur, die
vastbesloten is ons te verzwakken, die
het ons lastig maakte en onze poli
tiek aanvalt, die onze vrienden en
bondgenoten verzwakt
Communistisch—China heeft van-
„enkele leden van de bovenste lagen
zich koppig hebben verzet tegen so
ciale hervormingen".
„Zy hebben op duizend en een ma
nieren getracht nationale conflicten
uit te lokken en de eenheid van de
nationaliteiten te ondermynen, zij
zijn zelfs zo ver gegaan om met de
imperialisten samen te spannen, met
de buitenlandse reactionairen en de
moderne revisionisten en de binnen
landse contra-revolutionairen en
zich bezig gehouden met misdadige
actviteiten en hebben zelfs een ge
wapende opstand ontketend".
Tsjoe zei niet of de Pantsjen
Lama ook is ontheven van zyn reli
gieuze functies. In de Tibetaanse
boeddhistische hiërarchie is hy na
de Dalai Lama de tweede man. Als
vice-voorzitter van het voorbereidend
comité was hy i nnaam het politieke
hoofd van het land op het dak van
de wereld. In werkelijkheid echter
berustte de macht by de Chinese
militaire commandant, generaal
Sjang Koeo-hoea.
PANDA EN DE MEESTER - BALLONIST
782. Volg mij!" riep de ballonnist, terwijl hij de touw
ladder van zijn ballon beklom. „Naar de mand! Vlug!"
„Maar moeten we niet eerst die boer helpenvroeg Panda.
„Dat anker uit zijn broeksriem halen?"
„Dat gaat vanzelf", antwoordde de ballonvaarder. Let maar
op!" En inderdaad, door 't gewicht van Panda en de ballonnist
zakte de ballon een weinig. Hierdoor kwam het ankertouw slap
te hangen, zodat de landbouwer zich eindelijk kon bevrijden. Met
een grom sprong hij overeind en rende naar de schuur om een
hooivork te halen.
Intussen had de boerin zich reeds gewapend met een matten
klopper, waarmee zij Jolliepop te lijf ging.
„Houd op. mevrouw!" riep de arme knecht. „Het is mijn schuld
niet! Ik ben zelf een slachtoffer van die verderfelijke ballon!"
Het hielp hem allemaal niets en dus moest de belaagde knecht
zelf een goed heenkomen zoeken in het luchttuig.
Zo snel hij kon, rende hij de touwladder op, maar dit nieuwe
gewicht was meer dan de ballon kon dragen. Het gevaarte zakte
even snel. als Jolliepop omhoog klom, zodat de arme knecht bin
nen het bereik van de kletsende mattenklopper bleef. En. alsof
dat niet genoeg was, kwam nu ook de boer met een puntige hooi-
RECHTER TIE EN DE TWINTIG GOUDSTUKKEN door Robert ven Gulik
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
102. Langs de boeg van het goede schip Kokanje dreven de
ijsschotsen als eerste teken, dat de koene reizigers het land van
koude en eeuwige sneeuw naderden.
Ijs bibber-de-bibber-de-bibber begon Karo weer
te klappertanden, voordat hij eraan dacht, dat hij er nu lekker
warmpjes in zat.
Tutu, de lekkerbek, zat zich af te vragen of je dit ijs net als
een gewoon ijsje zou kunnen eten en hoeveel wafeltjes je er wel
voor nodig zou hebben.
Maar Bram was zeeman, en een zeeman had nu wel andere
zorgen.
„Het zal niet lang duren of de ijsbergen komen in zicht", zei
Bram. ,JDie zijn erg gevaarlijk. Jullie weten toch. dat er tienmaal
zoveel ijsberg onder water zit als er bovenuit steekt?"
Karo trok een gezicht, alsof hij het al eens eerder had gehoord.
Maar Tutu kwam er eerlijk voor uit. dat hij dit nooit had geleerd
„Dat maakt de ijsbergen juist zo gevaarlijk"zei Bram. „En
toch zullen we er vlak langs moeten, als er geen andere weg tus
sen de ijsschotsen is".
Hij had het nog niet gezegd of de eerste ijsberg kwam al in
zicht.
„Hé", zei Bram nadenkend. „De vorm van die ijsberg komt mt
erg bekend voor
